So what went wrong? The simple answ

So what went wrong? The simple answer is that they were undermining their own public commitment to the ethical treatment of garment workers, by pursuing aggressive purchasing practices that forced their suppliers to cut costs and ultimately, the health and safety of garment workers. The reality is that when a garment producer in a country like Bangladesh is under pressure to process a large and urgent order from their buyer, it’s often the ethical code that is abandoned to fulfil the demands of the foreign retailer.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดังนั้น สิ่งที่ผิดหรือไม่ คำตอบง่าย ๆ คือ ว่า พวกเขาถูกบั่นทอนตนมั่นสาธารณะรักษาจริยธรรมของคนงานตัดเย็บเสื้อผ้า โดยใฝ่หาก้าวร้าวซื้อปฏิบัติที่บังคับผู้ตัดต้นทุน และในที่สุด สุขภาพและความปลอดภัยของเสื้อผ้าผู้ปฏิบัติงาน ความเป็นจริงคือเมื่อการผลิตเสื้อผ้าในประเทศเช่นบังคลาเทศเป็นภายใต้ความดันเพื่อประมวลผลใบสั่งขนาดใหญ่ และเร่งด่วนจากผู้ซื้อของพวกเขา มันมักจะเป็นจรรยาบรรณที่แข่งขันเพื่อตอบสนองความต้องการของผู้จัดจำหน่ายต่างประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังนั้นสิ่งที่ผิดพลาดไป? คำตอบง่ายๆคือว่าพวกเขากำลังบั่นทอนความมุ่งมั่นของประชาชนของตัวเองเพื่อรักษาจริยธรรมของคนงานตัดเย็บเสื้อผ้า, การปฏิบัติโดยการใฝ่หาการจัดซื้อเชิงรุกที่บังคับให้ซัพพลายเออร์ของพวกเขาที่จะลดค่าใช้จ่ายและในที่สุด, สุขภาพและความปลอดภัยของคนงานตัดเย็บเสื้อผ้า ความจริงก็คือว่าเมื่อผู้ผลิตเสื้อผ้าในประเทศเช่นบังคลาเทศที่อยู่ภายใต้ความกดดันที่จะประมวลผลคำสั่งซื้อที่มีขนาดใหญ่และเร่งด่วนจากผู้ซื้อของพวกเขาก็มักจะจริยธรรมที่ถูกยกเลิกเพื่อตอบสนองความต้องการของร้านค้าปลีกต่างชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

งั้นเกิดอะไรขึ้น ? คำตอบง่าย ๆ คือ พวกบ่อนทำลายต่อสาธารณะของตนเองเพื่อการรักษาจริยธรรมของคนงาม โดยติดตามการจัดซื้อการปฏิบัติที่บังคับให้ซัพพลายเออร์ของตนเพื่อตัดค่าใช้จ่าย และในที่สุด ก้าวร้าว สุขภาพและความปลอดภัยของแรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าความจริงก็คือว่าเมื่อผู้ผลิตเสื้อผ้าในประเทศ เช่น บังคลาเทศ อยู่ภายใต้ความดันเพื่อกระบวนการสั่งซื้อขนาดใหญ่และด่วนจากผู้ซื้อของพวกเขาก็มักจะที่ถูกหลักจริยธรรม เพื่อตอบสนองความต้องการของผู้ค้าปลีกต่างชาติ