AIM:To compare levels of self-effic

AIM:

To compare levels of self-efficacy among the general working population and employees with sickness absence from work, and to examine if general self-efficacy measured before occurrence of sickness absence predicted subsequent onset of sickness absence and Return-to-Work.
METHODS:

The study follows a cohort of 5357 working employees and 106 long-term sickness absent employees in Denmark. They were interviewed in 2000 regarding self-efficacy and various co-variates, and followed for 78 weeks in a national sickness absence register. Cox regression analysis was performed in order to assess the effect of self-efficacy on Return-to-Work after sickness absence.
RESULTS:

General self-efficacy was significantly lower among those with sickness absence compared to the general working population. Self-efficacy showed no statistically significant association with later onset of sickness absence or with Return-to-Work.
CONCLUSION:

The results may suggest that lower self-efficacy among employees with sickness absence is a result of the sickness absence itself rather than a precursor of it. This indicates a need to investigate the potential change in self-efficacy in relation to the employee's change in labor market status; this will help to focus Return-to-Work interventions where planning has to be attentive towards the change in self-efficacy that can occur after onset of disease and sickness absence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป้าหมาย:เพื่อเปรียบเทียบระดับของประสิทธิภาพตนเองประชากรทำงานทั่วไปและพนักงานขาดงานโรคจากการทำงาน และตรวจสอบว่าตนเองประสิทธิภาพทั่วไปวัดก่อนเกิดโรคขาดทำนายต่อมาเริ่มมีอาการของโรคขาดและกลับไปทำงานวิธีการ:การศึกษาติดตามผู้ผ่านงาน 5357 และเจ็บป่วยระยะยาว 106 ขาดพนักงานในเดนมาร์ก พวกเขาถูกสัมภาษณ์ใน 2000 เกี่ยวกับประสิทธิภาพตนเองและร่วม variates ต่าง ๆ และตาม 78 สัปดาห์ในการลงทะเบียนการขาดงานโรคแห่งชาติ มีดำเนินการวิเคราะห์การถดถอยค็อกซ์เพื่อประเมินผลของประสิทธิภาพตนเองกลับทำงานหลังจากโรคขาดผลลัพธ์:ประสิทธิภาพตนเองทั่วไปต่ำกว่าอย่างมีนัยสำคัญระหว่างผู้ที่มีโรคขาดเมื่อเทียบกับประชากรทั่วไปทำงานได้ ประสิทธิภาพตนเองพบว่าไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติภายหลังเริ่มมีอาการของโรคขาดงาน หรือกลับไปทำงานสรุป:ผลลัพธ์อาจแนะนำว่า ต่ำกว่าตนเองประสิทธิภาพระหว่างพนักงานกับโรคขาดเป็นผลของการขาดงานของโรคเองมากกว่าสารตั้งต้นของมัน บ่งชี้จำเป็นต้องตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงที่อาจเกิดขึ้นในตนเองประสิทธิภาพเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของพนักงาน สถานะตลาดแรงงาน นี้จะช่วยให้โฟกัสกลับไปทำงานงานที่วางแผนความต้องเอาใจใส่ต่อการเปลี่ยนแปลงในตนเองประสิทธิภาพที่อาจเกิดขึ้นหลังจากเริ่มมีอาการของโรคและโรคขาด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

AIM: เพื่อเปรียบเทียบระดับของการรับรู้ความสามารถของตนเองในหมู่ประชากรทั่วไปและการทำงานของพนักงานที่มีการขาดความเจ็บป่วยจากการทำงานและการตรวจสอบหากทั่วไปประสิทธิภาพของตนเองก่อนที่จะวัดการเกิดขึ้นของการขาดความเจ็บป่วยที่คาดการณ์ไว้ที่เริ่มมีอาการที่ตามมาของการขาดความเจ็บป่วยและอัตราผลตอบแทนต่อการทำงาน. วิธี : การศึกษาดังต่อไปนี้การศึกษาของพนักงานที่ทำงาน 5357 และ 106 เจ็บป่วยในระยะยาวของพนักงานอยู่ในเดนมาร์ก พวกเขาถูกสัมภาษณ์ในปี 2000 เกี่ยวกับการรับรู้ความสามารถของตนเองและต่าง ๆ ร่วม variates และตาม 78 สัปดาห์ในกรณีที่ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บของชาติลงทะเบียน การวิเคราะห์การถดถอยค็อกซ์ได้รับการดำเนินการเพื่อประเมินผลกระทบของการรับรู้ความสามารถของตนเองในการกลับไปทำงานหลังจากที่การขาดความเจ็บป่วย. ผลการศึกษา: ทั่วไปรับรู้ความสามารถของตนเองอย่างมีนัยสำคัญลดลงในหมู่ผู้ที่มีการขาดความเจ็บป่วยเมื่อเทียบกับประชากรวัยทำงานทั่วไป การรับรู้ความสามารถตนเองแสดงให้เห็นว่าไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับการโจมตีในภายหลังของการขาดความเจ็บป่วยหรือมีการกลับไปทำงาน. สรุป: ผลการชี้ให้เห็นว่าอาจจะต่ำกว่าการรับรู้ความสามารถตนเองในหมู่พนักงานที่มีการขาดความเจ็บป่วยเป็นผลมาจากการขาดความเจ็บป่วยของตัวเองมากกว่าสารตั้งต้น ของมัน นี้แสดงให้เห็นความจำเป็นในการตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงที่อาจเกิดขึ้นในการรับรู้ความสามารถของตนเองในส่วนที่เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของพนักงานในสถานะตลาดแรงงาน; นี้จะช่วยในการมุ่งเน้นการแทรกแซงกลับไปทำงานที่วางแผนจะต้องมีความใส่ใจต่อการเปลี่ยนแปลงในการรับรู้ความสามารถของตนเองที่สามารถเกิดขึ้นหลังจากที่เริ่มมีอาการของโรคและการขาดความเจ็บป่วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป้าหมาย :

เพื่อเปรียบเทียบระดับการรับรู้ความสามารถของตนในการทำงานของประชากรทั่วไปและพนักงานเจ็บป่วย ขาดงาน และเพื่อศึกษาการรับรู้ความสามารถของตนเอง ถ้าทั่วไปวัดก่อนเกิดโรคขาดการโจมตีที่ตามมาของการทำนายเจ็บ และกลับไปทำงาน


วิธีการ : การศึกษาแบบติดตามของพนักงาน 5357 106 ระยะยาวและโรคขาด พนักงานในเดนมาร์กพวกเขาได้ให้สัมภาษณ์ในปี 2000 เกี่ยวกับตนเองและ variates CO ต่างๆและตาม 78 สัปดาห์ในการลงทะเบียนการขาดความเจ็บป่วยแห่งชาติ การวิเคราะห์การถดถอย Cox ในการปฏิบัติเพื่อประเมินผลของตนเองกลับมาทำงานหลังจากเจ็บป่วยขาดผล


:ความสามารถทั่วไปลดลงในผู้ที่มีการเจ็บป่วยเมื่อเทียบกับประชากรวัยทำงานทั่วไป ตนเองไม่พบนัยสำคัญทางสถิติสมาคมเริ่มต้นภายหลังการหยุดงานจากการเจ็บป่วย หรือกลับไปทำงาน .

สรุป :ผลลัพธ์อาจจะแนะนำให้ลดความสามารถของพนักงานด้วยการขาดความเจ็บป่วยเป็นผลของการเจ็บป่วยของตัวเองมากกว่าสารตั้งต้นของมัน นี้บ่งชี้ว่า ต้องการศึกษาศักยภาพในการรับรู้ความสามารถของตนเองในการเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ของพนักงานการเปลี่ยนแปลงในสถานะของตลาดแรงงานนี้จะช่วยให้โฟกัสกลับไปทํางานที่วางแผนมาตรการต้องใส่ใจกับการเปลี่ยนแปลงในการรับรู้ความสามารถของตนเองที่สามารถเกิดขึ้นหลังจาก onset ของโรคและโรคขาด