Sanson (1993) found that average ha

Sanson (1993) found that average hay dry matter digestibility for lambs fed supplemental beet pulp was 3.7% greater than for lambs fed supplemental corn. It was concluded that the difference may have been a result of an improved ruminal environment for fiber digestion when beet pulp was fed, which was higher in digestible fiber. This finding concurs with work conducted by Poppi and McLennan (1995). However, other studies with corn as a supplement have shown a decrease in forage digestibility. Chase and Hibberd (1987) observed that digestibility of hemicellulose and cellulose decreased linearly as the amount of supplemental corn increased. Additionally, hay and fiber digestibility also decreased as the amount of supplemental corn increased. Supplementation with corn or other concentrate feeds can negatively affect fiber digestion.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Sanson (1993) พบว่าเฮย์เฉลี่ย digestibility เรื่องแห้งสำหรับ lambs เลี้ยงเยื่อผักชนิดหนึ่งที่เพิ่มเติมคือ 3.7% มากกว่าสำหรับ lambs เลี้ยงข้าวโพดเพิ่มเติม จึงได้สรุปว่า ความแตกต่างอาจได้รับผลของสิ่งแวดล้อม ruminal ดีขึ้นสำหรับย่อยอาหารไฟเบอร์เมื่อเยื่อผักชนิดหนึ่งที่เลี้ยง ซึ่งเป็นที่สูงในเส้นใย digestible ค้นหานี้ concurs กับงานที่ดำเนินการโดย Poppi McLennan (1995) อย่างไรก็ตาม ศึกษาอื่นกับข้าวโพดเป็นอาหารเสริมที่มีแสดง digestibility อาหารสัตว์ลดลง ไล่ล่าและ Hibberd (1987) สังเกตที่ digestibility hemicellulose และเซลลูโลสลดลงเชิงเส้นเป็นจำนวนเติมข้าวโพดเพิ่มขึ้น นอกจากนี้ digestibility เฮย์และไฟเบอร์ยังลดลงเป็นจำนวนเติมข้าวโพดเพิ่มขึ้น แห้งเสริม ด้วยข้าวโพดหรืออื่น ๆ ตัวดึงข้อมูลข้นสามารถผลย่อยใยอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Sanson (1993) พบว่าค่าเฉลี่ยการย่อยหญ้าแห้งสำหรับลูกแกะที่เลี้ยงเยื่อกระดาษหัวผักกาดเสริมเป็น 3.7% มากกว่าลูกแกะที่เลี้ยงด้วยข้าวโพดเสริม ก็สรุปได้ว่าความแตกต่างอาจจะเป็นผลมาจากสภาพแวดล้อมในกระเพาะรูเมนที่ดีขึ้นสำหรับการย่อยอาหารเส้นใยเมื่อเยื่อกระดาษหัวผักกาดเป็นอาหารซึ่งสูงในเส้นใยย่อย การค้นพบนี้เห็นด้วยกับการทำงานที่ดำเนินการโดย Poppi และ McLennan (1995) อย่างไรก็ตามการศึกษาอื่น ๆ ที่มีข้าวโพดเป็นอาหารเสริมได้แสดงให้เห็นการลดลงของการย่อยอาหาร เชสและ Hibberd (1987) ตั้งข้อสังเกตการย่อยของเฮมิเซลลูโลสและเซลลูโลสที่ลดลงเป็นเส้นตรงเป็นปริมาณของข้าวโพดเสริมเพิ่มขึ้น นอกจากนี้การย่อยหญ้าแห้งและเส้นใยยังลดลงตามปริมาณของข้าวโพดเสริมเพิ่มขึ้น เสริมด้วยข้าวโพดหรือฟีดเข้มข้นอื่น ๆ ในทางลบจะมีผลต่อการย่อยอาหารเส้นใย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แซนเซิ่น ( 2536 ) พบว่า โดยเฉลี่ยเรื่องหญ้าแห้ง การย่อยตัวให้อาหารเสริมบีทพัลพ์เป็น 3.7% สูงกว่าตัวป้อนข้าวโพดเสริม สรุปได้ว่า ความแตกต่างอาจได้รับผลจากการปรับปรุงและสภาพแวดล้อมสำหรับการย่อยไฟเบอร์เมื่อบีทพัลพ์ได้รับซึ่งสูงกว่าในการย่อยไฟเบอร์หา concurs กับงานดำเนินการโดยโปปปี และเมิ่กเคลเนิ่น ( 1995 ) อย่างไรก็ตาม การศึกษาอื่น ๆที่มีข้าวโพดเป็นอาหารเสริมได้แสดงให้เห็นการลดลงในการย่อยพืชอาหารสัตว์ ไล่ และ hibberd ( 1987 ) ในการย่อยเซลลูโลส เฮมิเซลลูโลส และพบว่าน้ำหนักลดลงตามปริมาณของข้าวโพดเสริมเพิ่มขึ้น นอกจากนี้หญ้าแห้งและเส้นใยได้ลดลงเมื่อปริมาณข้าวโพดเสริมเพิ่มขึ้น การเสริมด้วยอาหารข้นข้าวโพด หรืออื่น ๆ สามารถส่งผลเสียต่อการย่อยไฟเบอร์

.