generations of marimba musicians st

generations of marimba musicians standing at one immense marimba-also wandering singing guitarists, and old men on corners blowing trumpets. You went by the sour stink of pulque saloons; they gave you a water glass of cactus juice in there, two cents. Nothing stopped; the streets were alive all night. Beggars slept wrapped in advertising posters torn off fences. Whole families of them sat on the sidewalk, playing little flutes and chuckling in the night. Their bare feet stuck out, their dim candles burned, all Mexico was one vast Bohemian camp. On corners old women cut up the boiled heads of cows and wrapped morsels in tortillas and served them with hot sauce on newspaper napkins. This was the great and final wild uninhibited Fellahin-childlike city that we knew we would find at the end of the road. Dean walked through with his arms hanging zombie-like at his sides, his mouth open, his eyes gleaming, and conducted a ragged and holy tour that lasted till dawn in a field with a boy in a straw hat who laughed and chatted with us and wanted to play catch, for nothing ever ended.
Then I got fever and became delirious and unconscious. Dysentery. I looked up out of the dark swirl of my mind and I knew I was on a bed eight thousand feet above sea level, on a roof of the world, and I knew that I had lived a whole life and many others in the poor atomistic husk of my fl'esh, and I had all the dreams. And I saw Dean bending over the kitchen table. It was several nights later and he was leaving Mexico City already. "What you doin, man?" I moaned.
"Poor Sal, poor Sal, got sick. Stan'll take care of you. Now listen to hear if you can in your sickness: I got my divorce from Camille down here and I'm driving back to Inez in New York tonight if the car holds out."
"All that again?" I cried.
"All that again, good buddy. Gotta get back to my life. Wish I could stay with you. Pray I can come back." I grabbed the cramps in my belly and groaned. When I looked up again bold noble Dean was standing with his old broken trunk and looking down at me. I didn't know who he was any more, and he knew this, and sympathized, and pulled the blanket over my shoulders. "Yes, yes, yes, I've got to go now.
Old fever Sal, good-by." And he was gone. Twelve hours later in my sorrowful fever I finally came to understand that he was gone. By that time he was driving back alone through those banana mountains, this time at night.
When I got better I realized what a rat he was, but then I had to understand the impossible complexity of his life, how he had to leave me there, sick, to get on with his wives and woes. "Okay, old Dean, I'll say nothing."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รุ่นของนักดนตรีระนาดยืนอยู่ที่หนึ่งระนาดยังหลงนักกีต้าร์ร้องเพลงอันยิ่งใหญ่และคนเก่าที่มุมเป่าแตร คุณเดินตามกลิ่นเหม็นเปรี้ยวของบาร์ pulque; พวกเขาให้คุณแก้วน้ำของน้ำผลไม้แคคตัสในนั้นสองเซ็นต์ของ ไม่มีอะไรหยุด; ถนนยังมีชีวิตอยู่ทั้งคืน ขอทานนอนห่อในโปสเตอร์โฆษณาฉีกออกรั้วทั้งครอบครัวของพวกเขานั่งอยู่บนทางเท้าเล่นขลุ่ยน้อยและหัวเราะเบาในเวลากลางคืน เท้าเปล่าของพวกเขาติดอยู่ออกเทียนสลัวของพวกเขาเผาเม็กซิโกทั้งหมดเป็นหนึ่งในค่ายใหญ่โบฮีเมียน ที่มุมหญิงชราตัดหัวต้มของวัวและก้อนห่อ tortillas และทำหน้าที่ด้วยซอสร้อนบนผ้าเช็ดปากหนังสือพิมพ์นี้คือ fellahin-น่ารักเมืองที่ยิ่งใหญ่และครั้งสุดท้ายในป่าไม่ถูกยับยั้งที่เรารู้ว่าเราจะพบที่ส่วนท้ายของถนน คณบดีเดินผ่านด้วยแขนของเขาแขวนผีดิบเหมือนที่ด้านข้างของเขาปากของเขาเปิดตาของเขาที่ส่องแสง, และดำเนินการทัวร์มอมแมมและศักดิ์สิทธิ์ที่กินเวลาจนถึงรุ่งอรุณในเขตข้อมูลกับเด็กผู้ชายในหมวกฟางที่หัวเราะและพูดคุยกับเราและ อยากจะเล่นจับไม่มีอะไรที่เคยสิ้นสุด.
แล้วผมได้รับไข้และกลายเป็นเพ้อและหมดสติ โรคบิด ฉันเงยหน้าขึ้นจากการหมุนที่มืดของจิตใจของฉันและฉันรู้ว่าฉันอยู่บนเตียงแปดพันฟุตเหนือระดับน้ำทะเลบนหลังคาของโลกและฉันรู้ว่าฉันยังมีชีวิตอยู่ทั้งชีวิตและอื่น ๆ อีกมากมายในละอองยากจน เปลือกของ fl'esh ของฉันและฉันมีความฝันทั้งหมด และฉันเห็นดัดคณบดีกว่าโต๊​​ะในครัวมันเป็นเวลาหลายคืนต่อมาและเขาก็ออกจากเมืองเม็กซิโกแล้ว "สิ่งที่คุณไงคน?" ฉันคราง
"sal ยากจน sal ยากจนได้ป่วย stan'll ดูแลคุณตอนนี้ฟังจะได้ยินถ้าคุณสามารถในการเจ็บป่วยของคุณ:... ผมได้รับการหย่าร้างของฉันจาก camille ลงที่นี่และฉันขับรถกลับไปที่อินเนสใน นิวยอร์กในคืนนี้ถ้ารถถือออก. "
" สิ่งที่อีกครั้งหรือไม่ " ฉันร้องไห้.
"สิ่งที่อีกครั้งเพื่อนที่ดีต้องได้รับกลับไปใช้ชีวิตของฉัน หวังว่าฉันจะอยู่กับคุณ อธิษฐานที่ฉันสามารถกลับมา. "ฉันคว้าปวดในท้องของฉันและคราง. เมื่อฉันเงยหน้าขึ้นอีกครั้งคณบดีเกียรติหนากำลังยืนอยู่กับลำต้นหักเก่าของเขาและมองลงมาที่ฉัน. ฉันไม่ได้รู้ว่าเขาเป็นใครใด ๆ มากขึ้นและ เขารู้ว่านี้และเห็นใจและดึงผ้าห่มบนไหล่ของฉัน. "ใช่ใช่ใช่ผมได้ไปตอนนี้.
sal ไข้เก่าที่ดีโดย"และเขาก็หายไป. สิบสองชั่วโมงต่อมาในไข้โศกเศร้าของฉันฉันในที่สุดก็มาที่จะเข้าใจว่าเขาก็หายไป. ตามเวลาที่เขากำลังขับรถกลับคนเดียวที่ผ่านภูเขากล้วยที่ครั้งนี้ในเวลากลางคืน.
เมื่อฉันได้ดีกว่าฉันตระหนักถึงสิ่งที่ หนูเขา แต่แล้วฉันได้เข้าใจความซับซ้อนเป็นไปไม่ได้ในชีวิตของเขาว่าเขาต้องออกจากฉันไปที่นั่นป่วยที่จะได้รับกับภรรยาและ woes ของเขา. "ไม่เป็นไรคณบดีเก่าผมจะพูดอะไร. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รุ่น marimba ดนตรียืนอยู่หนึ่งเวิ้งว้าง marimba-ยัง หลงร้องมือกีต้าร์ และคนเก่าในมุมพัด trumpets คุณไป โดย stink เปรี้ยวของ pulque รถ เขาให้คุณแก้วน้ำน้ำผลไม้แคคตัสมี สองเซนต์ ไม่มีอะไรหยุด ถนนได้มีชีวิตอยู่ทั้งคืน Beggars นอนตัดในโฆษณาโปสเตอร์หลุดออกกรอบ ครอบครัวทั้งหมดของพวกเขานั่งในสารพัด เล่น flutes น้อย และ chuckling ในเวลากลางคืน เปลือยเท้าของพวกเขาแพลมออกมา เทียนของมิติเขียน ทั้งเม็กซิโกถูกค่ายโบฮีเมียใหญ่หนึ่ง ในมุม ผู้หญิงเก่าตัดค่าหัวของวัวต้มห่อ morsels ให้ tortillas และเสิร์ฟกับซอสร้อนบนหนังสือพิมพ์ผ้าเช็ดปากนั้น นี้ได้ดี และสุดท้ายป่ายิ่ง Fellahin childlike เมืองที่เรารู้เราจะหาที่สิ้นสุดของถนน คณบดีเดินผ่านกับแขนของเขาแขวน เหมือนผีดิบที่ด้านข้างของเขา ปากเปิด ตาล้า และดำเนินทัวร์ลอง และศักดิ์สิทธิ์ที่กินเวลาถึงรุ่งอรุณในฟิลด์ด้วยเด็กในหมวกฟางที่หัวเราะ และ chatted กับเรา และต้องเล่นจับ ไม่เคยสิ้นสุดสำหรับการ
แล้วฉันมีไข้ และเป็น delirious และสติ โรคบิด ผมมองจากหมุนมืดของจิตใจของฉัน และฉันรู้ว่า ฉันอยู่บนเตียง 8 พันฟุตเหนือระดับน้ำทะเล บนหลังคาของโลก และฉันรู้ว่า ฉันมีอยู่ตลอดชีวิตและอื่น ๆ อีกมากมายในแกลบ atomistic ดีของ fl'esh ของฉัน และฉันมีความฝัน และผมเห็นคณบดีดัดผ่านตารางห้องครัว ก็หลายคืนต่อมา และเขาได้ออกจากเม็กซิโกซิตี้แล้ว "อะไรคุณ doin คน" ฉัน moaned.
"ดีแซล แซลดี ได้ป่วย สแตนจะดูแลคุณ ตอนนี้ ฟังได้ยินสามารถในโรคของคุณ: ฉันได้หย่าของฉันจากสคัลลงที่นี่ และผมก็ขับไป Inez ในนิวยอร์กคืนนี้ถ้ารถเก็บออก "
"ที่อีก" ข้า
"ที่อีก ดีดี้ ต้องกลับไปชีวิตของฉัน ต้องฉันสามารถอยู่กับคุณ อธิษฐานฉันสามารถกลับมา" ฉันคว้าเป็นตะคริวในท้องของฉัน และ groaned เมื่อฉันมองขึ้น อีกคณบดีหนาโนเบิลยืน ด้วยลำหักเก่าของเขา และมองลงที่ฉัน ฉันไม่รู้ที่เขามี และเขารู้นี้ sympathized และดึงครอบคลุมช่วงไหล่ของฉัน "ใช่ ใช่ ใช่ ฉันได้ไปทันที
เก่าไข้แซล good-by"และเขาก็หายไป สิบสองชั่วโมงในไข้อกตรมของฉันฉันก็มาเข้าใจว่า เป็นไป ที่ เขาถูกขับกลับคนเดียวผ่านภูเขาเหล่ากล้วย เวลานี้ที่คืน
เมื่อผมดี ผมรู้ว่าหนูกำลัง แล้ว ผม ก็เข้าใจความซับซ้อนของชีวิต เป็นไปไม่ได้ว่าเขามีให้ ป่วย ได้รับกับความทุกข์โศกและภรรยาของเขา "เอาล่ะ คณบดีเก่า ผมจะพูดอะไร"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รุ่นของนักดนตรี marimba ยืนอยู่ที่คนเก่าและ guitarists ร้องเพลงหนึ่งมหาศาล marimba - ยังเดินไปมาบนมุมเป่าแตร คุณก็ไปตามชนิดส่งกลิ่นเหม็นเปรี้ยวของห้องโถง pulque พวกเขาให้คุณแก้วน้ำของน้ำผลไม้กระบองเพชรมีทั้งสองในเซนต์ ไม่มีสิ่งใดหยุดถนนสายที่มีชีวิตอยู่ในยามค่ำคืนทั้งหมด ขอทานนอนถูกสรุปรวบรวมผลในโปสเตอร์โฆษณาฉีกออกจากรั้วครอบครัวทั้งหมดของเขาก็นั่งอยู่บนทางเดินเท้าที่กำลังเล่นสปาร์กิ้งไวน์เพียงเล็กน้อยและหัวเราะในยามค่ำคืนได้ เดินเท้าเปล่าของเขาติดอยู่ออกจากเทียนมืดสลัวของพวกเขาถูกเผาทั้งหมดของเม็กซิโกเป็นหนึ่งค่ายใหญ่แบบโบฮีเมียน ที่บริเวณมุมหญิงชราได้ตัดหัวต้มของแม่วัวและอาหารรสชาติดีสรุปรวบรวมผลในตอร์ตีญาและจัดให้บริการพร้อมด้วยซอสร้อนบนผ้าเช็ดปากหนังสือพิมพ์โรงแรมแห่งนี้เป็นเมืองใหญ่และสุดท้ายป่าตัวละครชาวนา - เหมือนเด็กที่เรารู้ว่าเราจะพบได้ที่ปลายทางของถนนที่ Dean เดินผ่านมีแขนของเขาแขวนซอมบี้ - เหมือนที่ด้านข้างของปากของเขาเปิดตาวาววับและดำเนินการทัวร์ท่องเที่ยวสวมเสื้อผ้าขาดวิ่นและบริสุทธิ์ที่อยู่จนกระทั่งรุ่งสางในฟิลด์ที่พร้อมด้วยเด็กที่อยู่ในหมวกฟางที่หัวเราะและคุยกับเราและต้องการที่จะเล่นได้สำหรับไม่มีอะไรมาสิ้นสุด.
แล้วผมได้มีไข้และกลายเป็นเพ้อและไม่รู้ โรค. ผมมองขึ้นมาจากน้ำวนสีเข้มที่ในความทรงจำของผมและผมรู้ว่าผมอยู่บนเตียงนอนขนาดคิงส์ไซด์ 1 เตียงที่แปดพันฟุตเหนือระดับน้ำทะเลบนชั้นหลังคาด้านบนสุดหนึ่งแห่งในโลกนี้และผมก็รู้ดีว่ามีชีวิตทั้งหมดและอื่นๆอีกเป็นจำนวนมากในแกลบ atomistic ผู้น่าสงสารของ FL ' esh ของฉันและฉันมีความฝันทั้งหมด และผมเห็นคณบดีก้มตัวอยู่เหนือโต๊ะในห้องครัวมันเป็นหลายคืนใน ภายหลัง และเขากำลังจะเดินทางออกจาก Mexico City อยู่แล้ว "สิ่งที่คุณมาทำอะไรคนหรือไม่?" Sal ผมร้องครวญครางออกมา.
"ผู้น่าสงสาร SAL ผู้น่าสงสารได้ล้มป่วย. แท่นวางจะได้รับการดูแลของคุณ ฟังจะได้ยินว่าคุณสามารถทำในความเจ็บป่วยของคุณผมได้รับการหย่าร้างของฉันจาก camille ลงมาที่นี่และผมขับรถกลับไปยัง inez ใน New York ในคืนนี้หากรถที่ยึดมาจาก"
"ทั้งหมดที่อีกครั้งหรือไม่?"ผมร้อง.
"ทั้งหมดที่อีกครั้งบัดดี้ที่ดีจะต้องกลับไปใช้ชีวิตของฉัน หวังว่าฉันจะสามารถเข้าพักกับคุณ "ผมสามารถกลับมา"ฉันคว้าตะคริวในท้องของฉันและโอดครวญ เมื่อผมมองไปอีกครั้งคณบดีขุนนางตัวหนายืนอยู่กับต้นหักเก่าของเขาและมองลงมาที่ผม ผมไม่รู้ว่าเขาเป็นใครมีมากกว่าและเขารู้ว่านี้และให้แก่วอล์ฟและดึงผ้าห่มที่อยู่ในบริเวณไหล่ทั้งสองข้างของฉัน "ใช่แล้วครับผมต้องไปแล้ว.
SAL ไข้เก่าที่ดี - ในบริเวณใกล้เคียง"และเขาก็หายไป" สิบสองชั่วโมงใน ภายหลัง ในไข้ระทมทุกข์ของข้าในที่สุดผมก็จะทำความเข้าใจว่าเขาไปแล้ว โดยช่วงเวลาที่เขากำลังขับรถกลับมาเพียงลำพังผ่าน ภูเขา กล้วยที่เวลานี้ในเวลากลางคืน.
เมื่อผมได้ดีขึ้นผมรู้ตัวดีว่าที่หนูเขาแต่แล้วฉันก็จะทำความเข้าใจความซับซ้อนเป็นไปไม่ได้ที่ในชีวิตของเขาได้อย่างไรเขาก็จะไม่ทำให้ฉันมีอาการป่วยได้ด้วยปัญหาและ ภรรยา ของเขา "โอเคDean เก่าผมก็จะบอกว่าไม่มีอะไร"