Punctuation in poetry is similar to

Punctuation in poetry is similar to punctuation in prose and serves almost the same purpose as bar lines in music without which the words and notes won’t flow all together. In order words, punctuation assists in organizing your words into discernible verses:

encapsulates thoughts and ideas
aids in coherence and the presentation of meaning
signals when and where to breathe (very important)
Interestingly, many poets use punctuation marks without knowing why they used them; others just write their verses without using any marks at all, not deliberately, just because they do not know how and where to use them. A third group of poets place punctuation arbitrarily, without realizing that punctuation actually aid the readers’ interpretation and also determines his/her breathe pauses.

The fact is that the punctuation marks thrown in affect the reader’s pace, understanding, eye movement and perception.

Before we go too far, let’s talk about the TYPES OF VERSES, determined by the POSITION of the punctuation they contain:

End-stopped line – when punctuation occurs at the end of a line/verse, allowing the reader to pause before moving on to the next verse
Run-on line/Enjambment – when there is no punctuation at the end of the line and/or the idea expressed in the verse is continued in the next
Caesura – when a punctuation mark comes within the line itself

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เครื่องหมายวรรคตอนในบทกวีจะคล้ายกับเครื่องหมายวรรคตอนในร้อยแก้วและทำหน้าที่เกือบวัตถุประสงค์เช่นเดียวกับแถบเส้นในเพลงโดยที่คำพูดและการบันทึกจะไม่ไหลทั้งหมดเข้าด้วยกัน ในคำสั่งช่วยเครื่องหมายวรรคตอนในการจัดระเบียบคำพูดของคุณลงในโองการมองเห็น:

สุนทรีย์คิดและความคิด
ช่วยในการเชื่อมโยงกันและนำเสนอความหมาย
สัญญาณเวลาและสถานที่ในการหายใจ (สำคัญมาก)
ที่น่าสนใจกวีหลายคนใช้เครื่องหมายวรรคตอนโดยไม่ทราบสาเหตุที่พวกเขาใช้พวกเขา; คนอื่น ๆ เพียงแค่เขียนโองการของพวกเขาโดยไม่ต้องใช้เครื่องหมายใด ๆ ที่ทุกคนไม่ได้จงใจเพียงเพราะพวกเขาไม่ทราบวิธีการที่จะใช้พวกเขา กลุ่มที่สามของกวีวรรคตอนสถานที่โดยพลการโดยไม่ทราบว่าเครื่องหมายวรรคตอนที่จริงช่วยตีความของผู้อ่านและยังกำหนด / เธอหายใจหยุดของเขา.

ความจริงก็คือเครื่องหมายวรรคตอนโยนในส่งผลกระทบต่อการก้าวเข้าใจเคลื่อนไหวของสายตาของผู้อ่านและรับรู้.

ก่อน เราไปไกลให้มาพูดคุยเกี่ยวกับประเภทของโองการกำหนดโดยตำแหน่งของเครื่องหมายวรรคตอนที่พวกเขามี:

สาย End-หยุด - เมื่อเครื่องหมายวรรคตอนที่เกิดขึ้นในตอนท้ายของบรรทัด / บทกวีที่ช่วยให้ผู้อ่านที่จะหยุดการทำงานชั่วคราวก่อนที่จะย้ายไปยัง กลอนต่อไป
เรียกใช้ในบรรทัด / Enjambment - เมื่อมีเครื่องหมายวรรคตอนไม่มีที่ท้ายบรรทัดและ / หรือความคิดที่แสดงออกในบทกวีที่มีอย่างต่อเนื่องในครั้งต่อไป
Caesura - เมื่อเครื่องหมายวรรคตอนมาในสายของตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เครื่องหมายวรรคตอนในบทกวีคล้ายกับเครื่องหมายวรรคตอนในร้อยแก้วและบริการเกือบเดียวกันมีเป็นแถบเส้นในเพลง โดยที่คำและบันทึกไม่ไหลมารวมกัน ในคําสั่ง , เครื่องหมายวรรคตอนช่วยในการจัดระเบียบคำของคุณเป็นข้อบอก :encapsulates ความคิดและความคิดช่วยในการมองโลกและการนำเสนอความหมายสัญญาณและเวลาที่หายใจ ( สำคัญมาก )น่าสนใจ กวีหลายคนใช้เครื่องหมายวรรคตอนโดยไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาใช้พวกเขา คนอื่นก็เขียนบทกวีของพวกเขาโดยไม่ต้องใช้เครื่องหมายใด ๆที่ทั้งหมด , ไม่เจตนา , เพียงเพราะพวกเขาไม่ทราบวิธีที่จะใช้พวกเขา สามกลุ่มของกวีที่เครื่องหมายวรรคตอนโดยพลการ โดยไม่รู้เลยว่า เครื่องหมายวรรคตอน ที่จริงช่วยตีความของผู้อ่าน และยังกำหนดของเขา / เธอหายใจ แล้วหยุดความจริงก็คือว่าเครื่องหมายวรรคตอนโยนในส่งผลกระทบต่อผู้อ่านก้าว ความเข้าใจ การเคลื่อนไหวของตาและการรับรู้ก่อนที่เราจะไปไกลให้พูดคุยเกี่ยวกับชนิดของข้อที่กำหนดโดยตำแหน่งของเครื่องหมายวรรคตอนที่ประกอบด้วย :ปลายสาย และเมื่อหยุดเครื่องหมายวรรคตอนเกิดขึ้นในตอนท้ายของบรรทัด / กลอน ให้อ่านเพื่อหยุดชั่วคราวก่อนที่จะย้ายในข้อถัดไปวิ่งบนเส้น / คนเก็บตัว–เมื่อไม่มีเครื่องหมายวรรคตอนที่จุดสิ้นสุดของบรรทัด และ / หรือ ความคิดที่แสดงออกในข้อเป็นอย่างต่อเนื่องในหน้าการหยุดและเมื่อเครื่องหมายวรรคตอนมาภายในบรรทัดเอง