Billy sat in quiet horror as he puz

Billy sat in quiet horror as he puzzled the mischievous words,"Only me...". He thought for a while,while the landlady's wicked glare stayed fixated on his face. "He reached for another sip of his tea, and before the hot steaming liquid touched his lips,he noticed that the tea appeared to be a different hue,and that it looked freshly brewed. He froze, and slowly looked at the landlady, whose eyes seemed to have grew twice their size.He set it down directly next to what obviously was the landlady's tea,and examined them both.The landlady's tea was the same color as his tea was before!He glanced at her out of the corner of his eye.She seemed to be fiddling with something in her pocket."Dear,I think you have mistaken your tea for mine.That one's yours."Her red,long,shiny finger nail tapped the side of the tea cup that Billy had thought was hers. He quickly got up.He darted his eyes from one tea cup to the next.He looked at the landlady,and she sharply gazed back.He started to back away.His stomach was in knots.He bounded for his tea cup and dumped it into the tea pot sloppily,and some splattered on the landlady's face.He then picked up her tea cup and gulped down the scolding hot tea,ignoring the bitter lemon taste,and the biting steam.He knew that this lady must have been over 200 years old,and that the tea had to have been keeping her alive.And as proof,he realized that before,when he signed the guest BOOK,Mr.Mulholland and Mr.Temple's signatures has been dated back to 1893.The landlady almost burst into chaos, but first,in a low,disturbing tone replied "Thank you!!!------for your stay here Mr.Wilkins,because now you will be leaving!And before you go,I must give you a warrrrm goodbye!"She pulled a nail filer out of her pocket,and broke it in half so that a sharp metal edge jagged out the top.Billy raced upstairs for his bag,as the landlady bounded after him.Her face began to display weird blotches of peeling skin all over her face.As Billy ran,he noticed his lips felt slightly peculiar as well,but he had no time to look in the grand mirror on the 3rd floor even though it was across from his room.He had to escape, and fast.Just as he was about to leave,the landlady hurled in, swinging the broken nail filer aimlessly at Billy.Billy noticed that her face looked bedraggled.He finally managed to avoid her,and raced down the stairs!But when he got to the bottom,it didn't look like how it did before,and there was two doors,and a sign in between them that read "Floor #4,do not disturb.All is well and all is sleeping".He didn't know what to do,because the landlady had already reached the bottom of the stairs.He ran into the first room labelled "Mr.Mulholland residence".He ran into the room and let out a shriek.Mr,Mulholland was lying in his bed,but his skin looked like cloth,and there were red stitchings up and down his sides.Billy felt that he couldn't move anymore.His feet were implanted.He tried to slightly turn his head to look behind him.The landlady swerved around the corner and before she could reach the room,Billy threw his upper body as hard as he could toward a small closet at the back of the room.He managed to move his feet a little too.He knocked into the door,and reached for the doorknob.He turned it,and scrambled......down...down.....down...he fell until he landed on his rump in the middle of a garden full of live animals that had been stuffed.He was now beyond terror,but all of a sudden he heard a small thump, like dropping a bucket of snow in water.The landlady lay behind him,dead,but in the most unusual way.She looked stuffed,like how Mr.Muholland had looked in his bed.White puffy stuffing overflowed out of her mouth.Billy realized that the tea autimatically would stuff you if it landed on your outer skin."No wonder...my lips...",he thought to himself.He drew out a small pocket mirror from his bag,and glumly saw that his lips had puffed up twice their size.He stood up, and glared down at the landlady, "I-fts Mi-her We-ar",he struggled to say (his name).Billy could,and never would,drink tea again.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บิลลี่นั่งในบรรยากาศสยองขวัญเป็นเขา puzzled คำแก่นแก้ว, "หรอก. ... " เขาคิดว่า หนึ่ง ในขณะเจ้าของของคนชั่ว แสงจ้าใกล้ถนนคนเดิน fixated บนใบหน้าของเขา "เขามาถึงในอีกสิบชาของเขา และก่อนที่ของเหลวนึ่งร้อนสัมผัสริมฝีปากของเขา เขาสังเกตเห็นว่า น้ำชาปรากฏ ว่าเว้แตกต่างกัน และที่ มันดูสด เขา froze และช้ามองเจ้าของ ตาดูเหมือนจะโตขนาดสอง เขาตั้งลงว่ายอะไรชัดถูกชาของเจ้าของ และตรวจสอบพวกเขาทั้งสอง ชาของเจ้าของมีสีเดียวกันเป็นชาของเขาก่อน เขา glanced ที่เธอจากมุมของตาของเขา เธอดูเหมือนจะ fiddling กับสิ่งในกระเป๋าของเธอ" รัก ฉันคิดว่า คุณดาวตามปกติของคุณชาสำหรับฉัน เป็นของคุณ" เล็บนิ้วมือสีแดง ยาว เงาของเธอเคาะด้านข้างของถ้วยชาที่บิลลี่มีความคิดมีเธอ เขาได้รับอย่างรวดเร็วขึ้น เขาพุ่งตัวตามตาจากถ้วยชาหนึ่งไป เขามองเจ้าของ และเธอจ้องกลับอย่างรวดเร็ว เขาเริ่มที่จะกลับไป กระเพาะอาหารของเขาอยู่ใน knots เขาล้อมรอบสำหรับถ้วยชาของเขา และทิ้งสู่ชั้นมันหม้อชา sloppily และ splattered บนใบหน้าของเจ้าของ เขารับถ้วยชาของเธอ แล้ว gulped ลงชาร้อนดุ ละเว้น รสมะนาวขมและอบไอน้ำกระหน่ำ เขารู้ว่า หญิงนี้ต้องมีอายุกว่า 200 ปี และว่า น้ำชาต้องได้รับการรักษาของเธอมีชีวิตอยู่ เป็นหลักฐาน เขาตระหนักว่าก่อน เมื่อเขาลงแขก BOOK,Mr.Mulholland และลายเซ็นของ Mr.Temple ได้ถูกลงกลับไป 1893.The เจ้าของเกือบจะระเบิด เป็นความสับสนวุ่นวาย แต่ก่อน ต่ำ รบกวนสัญญาณตอบกลับ "ขอบคุณ!!! -กดที่นี่ Mr.Wilkins,because ตอนนี้คุณจะออกจาก และก่อนที่คุณไป ฉันต้องให้ลา warrrrm " เธอดึงตัวเล็บออกจากกระเป๋าของเธอ และยากจนครึ่งเพื่อให้คมโลหะขรุขระออกด้านบน บิลลี่ raced ชั้นบนสำหรับกระเป๋าของเขา เป็นเจ้าของที่ล้อมรอบเขา ใบหน้าของเธอเริ่มการแสดง blotches แปลกของปอกเปลือกผิวทั่วใบหน้าของเธอ ขณะที่รถบรรทุกวิ่ง เขาสังเกตริมฝีปากของเขารู้สึกแปลกเล็กน้อยเช่นกัน แต่เขาไม่มีเวลาดูในกระจกแกรนด์ชั้น 3 แม้ว่าจะเป็นฝั่งตรงข้ามห้องของเขา เขา รอด และรวดเร็ว เหมือนกำลังจะปล่อย เจ้าของที่อัปปางใน ควงคว้างตัวเล็บหักที่ Billy.Billy สังเกตเห็นว่า ใบหน้าของเธอดู bedraggled เขาจัดการเพื่อหลีกเลี่ยงเธอ และ raced ลงบันได แต่ เมื่อเขาได้ไปด้านล่าง มันไม่เหมือนวิธีทำก่อน และมีสองประตู และเครื่องระหว่างนั้นได้อ่าน "ชั้น #4 รบกวน ทั้งหมดเป็นอย่างดี แล้วทั้งหมดจะนอน" เขาไม่รู้จะทำอย่างไร เพราะเจ้าของที่มีอยู่แล้วถึงด้านล่างของบันได เขาวิ่งเข้าไปในห้องมัน "Mr.Mulholland เรสซิเดนซ์" เขาวิ่งเข้าไปในห้อง และให้ออกกรี๊ด นาย Mulholland กำลังนอนในเตียงของเขา แต่ผิวหนังของเขาดูเหมือนผ้า และมี stitchings สีแดงขึ้นด้านข้างของเขา บิลลี่รู้สึกว่า เขาไม่ย้ายอีกต่อไป เท้าของเขาถูก implanted เขาพยายามเปิดหัวดูด้านหลังเล็กน้อย เจ้าของที่คนเที่ยว และ ก่อนที่เธอสามารถเข้าถึงห้อง บิลลี่โยนศพบนเป็นยากที่เขาสามารถไปทางตู้เสื้อผ้าขนาดเล็กด้านหลังห้องพัก เขาจัดการย้ายเท้าน้อยเกินไป เขาโบว์ลิ่งเข้าประตู และสำหรับลูกบิดประตู เขาเปิด และแปลง...ลง...ลง...ลง...ลดลงมือเขาจนเขาที่ดินบนเขาเนื้อที่กลางเต็มสวนสัตว์มีชีวิตที่มีการยัดไส้ เขาเป็นตอนนี้นอกเหนือจากความหวาดกลัว แต่ทันทีที่เขาได้ยิน thump ที่เล็ก เช่นวางถังหิมะในน้ำ เจ้าของวางอยู่เบื้องหลังเขา ตาย แต่แบบผิดปกติมากที่สุด เธอมองตุ๊กตา เช่นวิธีแนะ Mr.Muholland เตียงของเขา สีขาวบรรจุตุ่ย overflowed จากปากของเธอ บิลลี่รู้ว่า autimatically ชาจะสิ่งคุณถ้ามันร่อนบนผิวภายนอกของคุณ" ไม่สงสัย...ริมฝีปากของฉัน... เขาคิดว่า ตนเอง เขาดึงออกกระจกกระเป๋าขนาดเล็กจากกระเป๋าของเขา และ glumly เห็นว่า ริมฝีปากของเขามีเขื่องสองขนาด เขาลุกขึ้นยืน และ glared ลงที่เจ้าของ "ฉัน-fts Mi เธอเราอัร" เขาต่อสู้ว่า (ชื่อเขา) บิลลี่ได้ และไม่เคยจะ ดื่มชาอีก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บิลลี่นั่งในหนังสยองขวัญที่เงียบสงบในขณะที่เขางงงวยคำซุกซน "เท่านั้นที่ฉัน ... " เขาคิดว่าในขณะที่ในขณะที่แสงจ้าชั่วร้ายของเจ้าของจับจ้องอยู่บนใบหน้าของเขา "เขามาถึงสำหรับจิบชาของเขาอีกและก่อนที่จะมีสภาพคล่องนึ่งร้อนสัมผัสริมฝีปากของเขาเขาสังเกตเห็นว่าชาที่ดูเหมือนจะเป็นสีที่แตกต่างกันและมันดูสด. เขาแช่แข็งและค่อยๆมองไปที่เจ้าของบ้านที่มี ตาดูเหมือนจะมีเพิ่มขึ้นเป็นครั้งที่สองของพวกเขา size.He ตั้งมันลงมาติดกับสิ่งที่เห็นได้ชัดก็คือชาเจ้าของของพวกเขาและการตรวจสอบชา both.The เจ้าของเป็นสีเดียวกับชาของเขาเป็นมาก่อนเขาเหลือบมองไปที่ออกมาจากมุมของเธอ eye.She ของเขาดูเหมือนจะเล่นซอกับบางสิ่งบางอย่างในกระเป๋าของเธอ. "ที่รักฉันคิดว่าคุณมีการเข้าใจผิดของคุณสำหรับชา mine.That หนึ่งของคุณ." สีแดงของเธอยาวเล็บนิ้วเคาะเงาด้านข้างของถ้วยชาที่มีบิลลี่ คิดว่าเป็นของเธอ. เขาได้อย่างรวดเร็ว up.He พุ่งสายตาของเขาจากถ้วยชาที่หนึ่งไปยัง next.He มองที่เจ้าของและเธออย่างรวดเร็วจ้อง back.He เริ่มที่จะกลับมาในกระเพาะอาหาร away.His อยู่ในขอบเขต knots.He สำหรับชาของเขา ถ้วยและทิ้งมันลงไปในหม้อชาฉาบฉวยและบางสาดบน face.He เจ้าของของแล้วหยิบถ้วยชาของเธอและกลืนน้ำลายลงดุชาร้อนไม่สนใจรสชาติมะนาวขมและกัด steam.He รู้ว่าผู้หญิงคนนี้ต้อง ได้รับเก่ากว่า 200 ปีและที่ชาจะต้องได้รับการรักษา alive.And เธอเป็นหลักฐานเขาตระหนักว่าก่อนเมื่อเขาเซ็นสมุดเยี่ยม, Mr.Mulholland และลายเซ็น Mr.Temple ได้รับการย้อนไปถึง 1893 เจ้าของเกือบพรวดพราดเข้ามาในความสับสนวุ่นวาย แต่แรกในต่ำเสียงรบกวนตอบว่า "ขอบคุณ !!! ------ การเข้าพักที่นี่ Mr.Wilkins ของคุณเพราะตอนนี้คุณจะออก! และก่อนที่จะไปผม ต้องให้คุณลา warrrrm! "เธอดึง filer เล็บออกมาจากกระเป๋าของเธอและมันแตกในช่วงครึ่งปีเพื่อให้ขอบโลหะคมขรุขระออก top.Billy วิ่งชั้นบนกระเป๋าของเขาเป็นเจ้าของที่สิ้นสุดหลังจากที่ใบหน้า him.Her เริ่มที่จะแสดงเป็นจ้ำ ๆ แปลก ๆ ของผิวลอกทั่วทุกมุมของเธอ face.As บิลลี่วิ่งเขาสังเกตเห็นริมฝีปากของเขารู้สึกแปลกเล็กน้อยเช่นกัน แต่เขามีเวลาที่จะมองในกระจกแกรนด์ไม่มีอยู่บนชั้น 3 แม้ว่ามันจะเป็นตรงข้ามกับห้องของเขา เขามีที่จะหลบหนีและ fast.Just ขณะที่เขากำลังจะออกจากเจ้าของโยนในแกว่ง Billy.Billy filer เล็บหักโต๋เต๋ที่สังเกตเห็นว่าใบหน้าของเธอดู bedraggled.He ที่สุดก็พยายามหลีกเลี่ยงที่เธอและวิ่งลง บันได! แต่เมื่อเขาได้ไปที่ด้านล่างมันดูไม่เหมือนว่ามันทำมาก่อนและมีสองประตูและเข้าสู่ระบบในระหว่างพวกเขาอ่านได้ว่า "ชั้นที่ 4 ไม่ disturb.All เป็นอย่างดีและเป็น นอนหลับ "เขาไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรเพราะเจ้าของได้ถึงแล้วด้านล่างของ stairs.He วิ่งเข้าไปในห้องแรกที่มีข้อความ" ที่อยู่อาศัย Mr.Mulholland "เขาวิ่งเข้าไปในห้องและให้ออก shriek.Mr มัลฮอลแลนด์กำลังนอนอยู่บนเตียงของเขา แต่ผิวของเขาดูเหมือนผ้าและมี stitchings สีแดงขึ้นและลง sides.Billy ของเขารู้สึกว่าเขาไม่สามารถขยับเท้า anymore.His เป็น implanted.He พยายามที่จะหันหัวเล็กน้อยของเขาที่จะมอง ที่อยู่เบื้องหลัง him.The เจ้าของเลี้ยวรอบมุมและก่อนที่เธอจะไปถึงห้องพักบิลลี่โยนบนร่างกายของเขาเป็นเรื่องยากที่เขาจะไปยังตู้เสื้อผ้าขนาดเล็กที่ด้านหลังของ room.He การจัดการที่จะย้ายเท้าของเขาเล็ก ๆ น้อย ๆ too.He เคาะ เข้าประตูและเข้าถึงได้สำหรับ doorknob.He หันและสัญญาณรบกวน ...... ลง ... ลง ..... ลง ... เขาล้มลงจนกว่าเขาจะลงจอดบนตะโพกของเขาในช่วงกลางของสวน เต็มไปด้วยสัตว์ที่มีชีวิตที่ได้รับ stuffed.He ตอนนี้นอกเหนือจากความหวาดกลัว แต่ทั้งหมดในทันทีที่เขาได้ยินกระหน่ำขนาดเล็กเช่นวางถังของหิมะใน water.The เจ้าของวางอยู่ข้างหลังเขาตาย แต่ในทางที่ผิดปกติมากที่สุด เธอมองยัดเช่นวิธี Mr.Muholland ได้มองใน bed.White ของเขาบรรจุอ้วนล้นออกมาจาก mouth.Billy เธอตระหนักว่าชาจะ autimatically สิ่งที่คุณถ้ามันลงบนผิวด้านนอกของคุณ. "ไม่น่าแปลกใจ ... ริมฝีปากของฉัน .. "เขาคิดที่จะดึงออก himself.He กระจกกระเป๋าขนาดเล็กจากกระเป๋าของเขาและ glumly เห็นว่าริมฝีปากของเขาได้พองตัวขึ้นเป็นครั้งที่สองของพวกเขา size.He ลุกขึ้นยืนและจ้องลงที่เจ้าของ" I-FTS Mi- เธอเรา-เท่ "เขาพยายามที่จะบอกว่า (ชื่อของเขา) .Billy ทำได้และจะไม่ดื่มชาอีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บิลลี่นั่งเงียบขณะที่เขางุนงงสยองขวัญคำแสนซน " แต่ฉัน . . . . . . . " เขาคิดอยู่ซักพัก ในขณะที่เจ้าของเป็นคนชั่วจ้องอยู่จับจ้องบนใบหน้าของเขา " . เขาล้วงอีก จิบชา และก่อนที่จะนึ่งร้อนของเหลวสัมผัสกับริมฝีปากของเขา เขาสังเกตว่าชาที่ปรากฏเป็นสีสันต่าง ๆ และมันดูกาแฟสด . เขาชะงัก แล้วค่อยๆ มองป้าเหรอตาซึ่งดูเหมือนจะเติบโตสองครั้งขนาดของพวกเขา เขาวางมันลงตรงข้างๆ สิ่งที่เห็นได้ชัด คือ เจ้าของเป็นชา , และตรวจสอบพวกเขาทั้งสอง เจ้าของเป็นชาเป็นสีเดียวกับชาของเขาก่อนหน้านี้ เขาชายตามองเธอออกจากมุมของตาของเขา ดูเหมือนเธอจะคิดค้นอะไรในกระเป๋าของเธอ ที่รัก ฉันว่าคุณเข้าใจผิดว่าชาของคุณเอง นั่นคือเจ้า " นางแดง ยาวเล็บเงาแตะด้านข้างของถ้วยชาที่บิลลี่คิดว่าเป็นของเธอ เขารีบลุกขึ้น เขาเคลื่อนไหว ตาของเขาจากถ้วยชาไป เขามองดูเจ้าของบ้าน และนางอย่างรวดเร็ว จ้องมองกลับมา เขาเริ่มหันหลังกลับ ท้องของเขาถูกในนอต เขาล้อมรอบ ถ้วยน้ำชา แล้วทิ้งมันลงในหม้อชาอย่างลวกๆ และบางส่วนสาดบนใบหน้าของเจ้าของบ้าน .จากนั้นเขาก็หยิบถ้วยน้ำชาของเธอและกินด่าชาร้อน ไม่สนใจรสชาติมะนาวขม การเสียดสี และไอน้ำ เขารู้ว่าผู้หญิงคนนี้คงอายุกว่า 200 ปี และที่ชาเคยทำให้เธอมีชีวิต และหลักฐาน เขาตระหนักว่า เมื่อก่อนตอนที่เขาเซ็นสัญญา หนังสือของผู้เข้าพัก mr.mulholland mr.temple ของลายเซ็นและได้รับวันที่กลับไป 1893 .เจ้าของบ้านแทบจะระเบิดเข้าไปวุ่นวาย แต่ครั้งแรกในต่ำ , เสียงรบกวน ตอบกลับมาว่า " ขอบคุณค่ะ ! ! ! ! ! ! ! ------ สำหรับคุณอยู่ที่นี่ คุณวิลกิ้นส์ เพราะตอนนี้ที่คุณจะออกจาก ! และก่อนที่จะไป ฉันต้องให้คุณ warrrrm ลาก่อน ! " เธอเอาเล็บ filer ออกมาจากกระเป๋าของเธอ แล้วมันหักครึ่งเพื่อที่ขอบโลหะคมหยักออกด้านบน บิลลี่ วิ่งขึ้นไปข้างบนกระเป๋าของเขาในฐานะเจ้าของบ้านล้อมรอบเขาใบหน้าของเธอเริ่มการแสดงแปลก blotches ลอกผิวทั่วใบหน้าของเธอ ขณะที่ บิลลี่ รัน เขาสังเกตเห็นริมฝีปากของเขารู้สึกประหลาดเล็กน้อยเช่นกัน แต่เขาไม่มีเวลาที่จะมองในกระจก แกรนด์ บนชั้น 3 แม้ว่ามันจะตรงข้ามกับห้องของเขา เขาต้องหนี และรวดเร็ว เพียงแค่เขากำลังจะกลับ เจ้าของบ้านโยนในควง filer เล็บหัก โต๋เต๋ที่บิลลี่บิลลี่ สังเกตได้ว่า ใบหน้าของเธอดูซึ่งทำให้เปรอะเปื้อนและเปียก เขาก็จัดการเพื่อหลีกเลี่ยงเธอ และวิ่งลงบันได ! แต่เมื่อเขาไปถึงล่าง มันดูไม่เหมือนกับว่ามันได้ก่อน และมีประตูสองบาน และลงชื่อในระหว่างที่อ่าน " ชั้น# 4 , กรุณาอย่ารบกวน ทั้งหมดเป็นอย่างดีและทั้งหมดจะนอน " เขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่ต้องทำ เพราะเจ้าของบ้านได้มาถึงแล้วด้านล่างสุดของบันไดเขาวิ่งเข้าไปในห้องแรกที่ชื่อ " mr.mulholland เรสซิเดนซ์ " เขาวิ่งเข้าไปในห้องและออกมาเป็นเสียงกรีดร้อง นายมัลฮอลแลนด์ กำลังนอนอยู่บนเตียงของเขา แต่ผิวของเขาดู เช่น ผ้า และมี stitchings สีแดงขึ้นและลงข้างตัว บิลลี่รู้สึกว่าเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อีก เท้าของเขาถูกฝัง . เขาพยายามหันหัวเล็กน้อยมองไปด้านหลังเขาเจ้าของบ้านขับรถรอบมุม และก่อนที่เธอจะถึงห้อง บิลลี่โยนร่างกายส่วนบนของเขามากเท่าที่เขาสามารถต่อตู้ขนาดเล็กที่ด้านหลังของห้อง เขาจัดการที่จะย้ายเท้าของเขาเล็กเกินไป เขากระแทกประตู แล้วเอื้อมมือไปเปิดลูกบิดประตู เขา และ กวน . . . . . . . ลงลงลง . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .เขาล้มลงจนที่ดินบนสะโพกของเขาอยู่กลางสวนที่เต็มไปด้วยสัตว์ที่ถูกยัดไส้ ตอนนี้มันเกินความหวาดกลัว แต่ทันใดนั้นเขาได้ยินเสียงตุบ เล็ก เหมือนตกถังของหิมะในน้ำ เจ้าของบ้านนอนอยู่ข้างหลังเขา ตาย แต่ในทางที่ผิดปกติมากที่สุด เธอดูอิ่มเอิบ เหมือนที่คุณ muholland ดูบนเตียงของเขา ขาว ตุ๊บรรจุล้นออกจากปากของเธอบิลลี่ตระหนักว่าชา autimatically จะสิ่งคุณถ้ามันลงบนผิวภายนอกของคุณ . " ไม่น่าแปลกใจ . . . . . . . ริมฝีปากของฉัน . . . . . . . " เขาคิดกับตัวเอง เขาดึงกระจกออกมาจากกระเป๋าเล็กกระเป๋าของเขาและ glumly เห็นริมฝีปากของเขาพองโตขนาดสองเท่าของตน เขาลุกขึ้นยืน และก็ลงมาที่ เจ้าของบ้าน " i-fts มิเธอเรา ar " เขาพยายามพูด ( ชื่อของเขา ) บิลลี่สามารถและไม่เคยดื่มชาอีก