We relied on the resource-based vie

We relied on the resource-based view (RBV), with complementary underpinnings in the knowledge-based view (e.g., Grant, 1996), as the foundation for isolating knowledge elements that are critical in the creation of strategic resources. The RBV asserts that a firm’s resources shape important outcomes (e.g., Wernerfelt,1984). Resources consist of physical and intangible assets as well as organizational capabilities (e.g., Wernerfelt, 1984, 2005). Drawing on the RBV, we suggest that in addition to its role in firms, knowledge can contribute substantially to an intangible ‘‘strategic resource’’ in supply chains as well (cf. Grant, 1996;
Hult et al., 2002, 2004). Chains that possess certain strategic resources have advantages over chains lacking such resources (e.g., Barney, 1991; Hult et al., 2004).
For knowledge to be a strategic resource, several criteria must be met (Barney, 1991). First, the resource must be valuable, meaning that knowledge should help to create outputs that are important to customers. Knowledge appears to overcome this barrier, particu- larly in supply chains (Hult et al., 2004). For example, Meyer (1993) argues that gaining speed efficiency in supply chains requires adopting a paradigm focused on knowledge initiatives. As such, knowledge is a valuable resource in supply chains in that it subtlety but determinedly steers members toward satisfying custo- mers’ needs.
A strategic resource also must be rare, meaning that the resource is found infrequently and that close substitutes are not obtainable. The phenomenon of knowledge encompasses both a process and a structure (e.g., Slater and Narver, 1994). The process is associated with the development of new knowledge that has the possibility to change behavior (Huber,1991). The structural element of knowledge refers to the supply chain’s ability to implement behaviors suggested by the new knowledge it develops (Garvin, 1993). Thus, chains that stress knowledge endeavors must learn and then behave accordingly to reap the advantages of knowledge initiatives. Relatively few supply chains are able to meet these dual challenges (cf. Slater and Narver, 1995). Further, other assets cannot easily substitute for knowledge, especially in supply chains (Hult et al., 2004).
Finally, a strategic resource must be inimitable,
meaning that buying or copying the resource is difficult. Knowledge in supply chains is ‘‘history-dependent’’ (Levitt and March, 1988) in that supply chains adapt their operations based on interpretations of past experiences. The operations that result from this process may be evident to participants in other chains, but the idiosyncratic history that underlies knowledge cannot be duplicated. Thus, the transfer of experiences into innovative action is inimitable. More specifically, knowledge is an intangible phenomenon, one that cannot be easily transferred or bought because it is embedded in the chain’s fabric (Barney, 1991; Grant,
1996).
Founded within the logic of the RBV and related literatures, eight knowledge elements appear critical in the formation of ideal performance-driving profiles in supply chains. These eight elements are: memory, tacitness, accessibility, quality, use, intensity, respon- siveness, and learning capacity. We define memory as
the achieved level of knowledge, experience, and familiarity with supply chain operations (Moorman and Miner, 1997). Knowledge tacitness is the degree of codifiability and teachability of the wisdom in the chain (Simonin, 1999; Zander and Kogut, 1995). Knowledge accessibility refers to the extent to which wisdom is easily available in the chain (O’Reilly, 1982). Knowl- edge quality is defined as the relevance, accuracy, reliability, and timeliness of chain wisdom (Low and Mohr, 2001). Knowledge use is defined as the application of chain wisdom to solve a particular problem or a make a particular decision (Deshpande´ and Zaltman, 1982). Knowledge intensity refers to the extent to which a chain relies on the wisdom innate in its culture as a means to build a competitive edge (Autio et al., 2000). Responsiveness refers to the action taken as a function of knowledge that has been built in the chain (Kohli et al., 1993). Finally, learning capacity is defined as the extent to which a chain continuously builds its usable knowledge to develop a foundation for its competitive edge (cf. Grant, 1996; Hurley and Hult,1998).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราอาศัยในมุมมองการใช้ทรัพยากร (RBV), กับ underpinnings เสริมในมุมมองความรู้ (เช่น ให้ 1996), เป็นรากฐานสำหรับการแยกองค์ประกอบความรู้ที่มีความสำคัญในการสร้างทรัพยากรเชิงกลยุทธ์การ RBV ยังยืนยันว่า ทรัพยากรของบริษัทรูปร่างผลสำคัญ (เช่น Wernerfelt, 1984) ทรัพยากรประกอบด้วยสินทรัพย์ที่มีอยู่จริง และไม่มีตัวตนเป็นความสามารถขององค์กร (เช่น Wernerfelt, 1984, 2005) วาดบน RBV เราแนะนำว่า นอกจากบทบาทของภาคการผลิต ความรู้สามารถมีส่วนมากที่ไม่มีตัวตน ''ทรัพยากรเชิงกลยุทธ์ '' ในห่วงโซ่อุปทานเช่น (cf. เงินช่วยเหลือ 1996Hult et al., 2002, 2004) โซ่ที่มีทรัพยากรเชิงกลยุทธ์บางอย่างมีข้อดีกว่าโซ่ขาดทรัพยากรดังกล่าว (เช่น บาร์นีย์ 1991 Hult et al., 2004)ความรู้เป็น ทรัพยากรเชิงกลยุทธ์ เงื่อนไขต่าง ๆ ต้องพบ (บาร์นีย์ 1991) ครั้งแรก ทรัพยากรต้องมีคุณค่า ความหมาย ว่า ความรู้จะช่วยสร้างการแสดงผลที่มีความสำคัญกับลูกค้า ความรู้เพื่อ เอาชนะอุปสรรคนี้ particu-larly ในห่วงโซ่อุปทาน (Hult et al., 2004) แล้ว ตัวอย่าง Meyer (1993) จนให้ ได้รับประสิทธิภาพความเร็วในห่วงโซ่อุปทานต้องใช้กระบวนทัศน์แบบเน้นการริเริ่มความรู้ เช่น ความรู้เป็นทรัพยากรที่มีคุณค่าในอุปทานโซ่ในที่นั้นถึงความละเอียดอ่อน แต่ปัญหาสมาชิกไปตอบสนองความต้องการของ custo-mers ไอดีลวันทรัพยากรเชิงกลยุทธ์ยังต้องหายาก หมายความ ว่า ทรัพยากรที่มีอยู่ขึ้นนาน ๆ ครั้ง และปิดทดแทนจะไม่สิทธิได้รับการ ปรากฏการณ์ความรู้ครอบคลุมทั้งกระบวนการและโครงสร้าง (เช่น สเลเทอร์และ Narver, 1994) กระบวนการที่สัมพันธ์กับการพัฒนาความรู้ใหม่ที่มีความสามารถในการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม (Huber, 1991) องค์ประกอบโครงสร้างของความรู้หมายถึงความสามารถของห่วงโซ่อุปทานการใช้พฤติกรรมที่แนะนำความรู้ใหม่ที่ได้พัฒนา (Garvin, 1993) ดังนั้น กลุ่มที่ความเครียดความพยายามความรู้ต้องเรียนรู้แล้ว ทำตามข้อดีของการริเริ่มความรู้เก็บเกี่ยว ห่วงโซ่อุปทานค่อนข้างน้อยจะสามารถตอบสนองความท้าทายเหล่านี้สอง (cf. สเลเทอร์และ Narver, 1995) เพิ่มเติม สินทรัพย์อื่น ๆ ไม่ได้ทดแทนความรู้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในห่วงโซ่อุปทาน (Hult et al., 2004)สุดท้าย ทรัพยากรเชิงกลยุทธ์ต้อง inimitableหมายความ ว่า ซื้อ หรือคัดลอกทรัพยากรเป็นเรื่องยาก ความรู้ในห่วงโซ่อุปทานเป็น ''ประวัติศาสตร์ขึ้นอยู่กับ '' (เลวิทท์และมีนาคม 1988) ในห่วงโซ่อุปทานที่ปรับการดำเนินงานตามการตีความประสบการณ์ที่ผ่านมา การดำเนินงานที่เกิดจากกระบวนการนี้อาจจะชัดเจนต่อผู้เรียนในกลุ่มอื่น ๆ แต่ไม่ซ้ำงาน idiosyncratic underlies รู้ ดังนั้น การโอนประสบการณ์ไปสู่การปฏิบัตินวัตกรรมเป็น inimitable อื่น ๆ โดยเฉพาะ ความรู้ไม่มีปรากฏการณ์ไม่มีตัวตน ที่ไม่ได้โอน หรือซื้อ เพราะมันฝังตัวอยู่ในผ้าของโซ่ (บาร์นีย์ 1991 เงินช่วยเหลือ1996)ก่อตั้งขึ้นในตรรกะของ RBV literatures ที่เกี่ยวข้อง องค์ความรู้ 8 ปรากฏความสำคัญในการก่อตัวของดาวขับรถประสิทธิภาพโพรไฟล์ในห่วงโซ่อุปทาน องค์ประกอบเหล่านี้แปด: หน่วยความจำ tacitness ถึง คุณภาพ ใช้ ความเข้ม respon siveness และกำลังเรียนรู้ เรากำหนดหน่วยความจำเป็นระดับทำได้ความรู้ ประสบการณ์ และคุ้นเคยกับงานห่วงโซ่อุปทาน (Moorman และขุดแร่ 1997) รู้ tacitness เป็นระดับของ codifiability และ teachability ของภูมิปัญญาในโซ่ (Simonin, 1999 Zander และ Kogut, 1995) ความรู้หมายถึงขอบเขตซึ่งภูมิปัญญาได้มีอยู่ในโซ่ (O'Reilly, 1982) Knowl-ขอบคุณภาพถูกกำหนดเป็นความเกี่ยวข้อง ความแม่นยำ ความเสถียร และเที่ยงตรงโซ่ภูมิปัญญา (ต่ำและ Mohr, 2001) ใช้ความรู้ถูกกำหนดเป็นการประยุกต์ภูมิปัญญาโซ่เพื่อแก้ปัญหาเฉพาะหรือทำให้การตัดสินใจเฉพาะ (Deshpande´ และ Zaltman, 1982) ความรู้หมายถึงขอบเขตที่ยังอาศัยภูมิปัญญาโดยธรรมชาติในวัฒนธรรมอันเป็นวิธีสร้างการแข่งขัน (Autio et al., 2000) ตอบสนองหมายถึงการดำเนินการเป็นฟังก์ชันของความรู้ที่ถูกสร้างในโซ่ (Kohli et al., 1993) ในที่สุด เรียนรู้กำลังการผลิตถูกกำหนดเป็นขอบเขตที่เป็นลูกโซ่อย่างต่อเนื่องสร้างความรู้ได้พัฒนาเป็นพื้นฐานในการแข่งขันของมัน (มัทธิวอนุญาต 1996 เฮอร์ลีย์และ Hult, 1998)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราเชื่อมั่นในมุมมองทรัพยากรที่ใช้ (RBV) กับหนุนหลังเสริมในมุมมองความรู้ตาม (เช่นแกรนท์ 1996) เป็นรากฐานสำหรับการแยกองค์ประกอบความรู้ที่มีความสำคัญในการสร้างทรัพยากรเชิงกลยุทธ์ RBV อ้างว่าทรัพยากรของ บริษัท รูปร่างผลลัพธ์ที่สำคัญ (เช่น Wernerfelt, 1984) ทรัพยากรประกอบด้วยสินทรัพย์ทางกายภาพและไม่มีตัวตนเช่นเดียวกับความสามารถขององค์กร (เช่น Wernerfelt, 1984, 2005) ภาพวาดบน RBV เราขอแนะนำให้นอกเหนือไปจากบทบาทของตัวเองใน บริษัท ความรู้สามารถมีส่วนร่วมอย่างมากที่จะไม่มีตัวตน '' ทรัพยากรเชิงกลยุทธ์ '' ในห่วงโซ่อุปทานรวม (cf แกรนท์ 1996;
. Hult et al, 2002, 2004) . โซ่ที่มีทรัพยากรเชิงกลยุทธ์บางอย่างที่มีข้อได้เปรียบกว่าโซ่ขาดทรัพยากรเช่น (เช่นบาร์นีย์, 1991. Hult และคณะ, 2004)
สำหรับความรู้ที่จะเป็นทรัพยากรเชิงกลยุทธ์การเกณฑ์หลายจะต้องพบ (บาร์นีย์, 1991) ครั้งแรกที่ทรัพยากรจะต้องมีคุณค่ามีความหมายมีความรู้ที่จะช่วยในการสร้างผลผลิตที่มีความสำคัญให้กับลูกค้า ความรู้จะปรากฏขึ้นที่จะเอาชนะอุปสรรคนี้, จาอย่างยิ่งในห่วงโซ่อุปทาน (Hult et al., 2004) ตัวอย่างเช่นเมเยอร์ (1993) ระบุว่าได้รับประสิทธิภาพความเร็วในห่วงโซ่อุปทานต้องเป็นเชิงกระบวนทัศน์ที่มุ่งเน้นในการริเริ่มความรู้ เป็นเช่นนี้ความรู้เป็นทรัพยากรที่มีคุณค่าในโซ่อุปทานในการที่จะสวยงาม แต่ตั้งใจนำพาสมาชิกไป mers custo- ความพึงพอใจความต้องการ
ทรัพยากรเชิงกลยุทธ์จะต้องเป็นของหายากหมายความว่าทรัพยากรที่พบบ่อยและทดแทนใกล้ไม่ได้ ปรากฏการณ์ของความรู้ครอบคลุมทั้งกระบวนการและโครงสร้าง (เช่นตำหนิและ Narver, 1994) กระบวนการนี้เกี่ยวข้องกับการพัฒนาความรู้ใหม่ที่มีความเป็นไปได้ที่จะเปลี่ยนพฤติกรรม (ฮิว 1991) องค์ประกอบโครงสร้างของความรู้หมายถึงความสามารถในห่วงโซ่อุปทานของการใช้พฤติกรรมการแนะนำโดยความรู้ใหม่ที่จะพัฒนา (Garvin, 1993) ดังนั้นกลุ่มที่เน้นความพยายามของความรู้ที่จะต้องเรียนรู้และปฏิบัติตนตามที่จะเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ของการริเริ่มความรู้ ห่วงโซ่อุปทานที่ค่อนข้างไม่กี่สามารถที่จะตอบสนองความท้าทายเหล่านี้คู่ (cf ตำหนิและ Narver, 1995) นอกจากนี้สินทรัพย์อื่น ๆ ไม่สามารถทดแทนความรู้โดยเฉพาะอย่างยิ่งในห่วงโซ่อุปทาน (Hult et al., 2004)
ในที่สุดทรัพยากรเชิงกลยุทธ์จะต้องเลียนแบบ
ความหมายว่าการซื้อหรือการคัดลอกทรัพยากรเป็นสิ่งที่ยาก ความรู้เกี่ยวกับห่วงโซ่อุปทานเป็น '' ประวัติศาสตร์ขึ้นอยู่กับ '' (เลวิและมีนาคม 1988) ในการจัดหาที่โซ่ปรับตัวเข้ากับการดำเนินงานของพวกเขาขึ้นอยู่กับการตีความของประสบการณ์ในอดีต การดำเนินงานที่เป็นผลมาจากกระบวนการนี้อาจจะเห็นได้ชัดที่จะมีส่วนร่วมในกลุ่มอื่น ๆ แต่ประวัติศาสตร์นิสัยที่รองรับความรู้ที่ไม่สามารถทำซ้ำ ดังนั้นการโอนประสบการณ์ไปสู่การปฏิบัติที่เป็นนวัตกรรมเป็นเลิศล้ำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งความรู้ที่เป็นปรากฏการณ์ที่ไม่มีตัวตนหนึ่งที่ไม่สามารถโอนได้อย่างง่ายดายหรือซื้อเพราะมันจะถูกฝังอยู่ในผ้าโซ่ (บาร์นีย์, 1991; แกรนท์
1996)
ก่อตั้งขึ้นในตรรกะของ RBV และวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับแปดองค์ประกอบความรู้ที่ปรากฏ ที่สำคัญในการก่อตัวของรูปแบบสมรรถนะการขับขี่ที่เหมาะสมที่สุดในห่วงโซ่อุปทาน เหล่านี้แปดองค์ประกอบคือหน่วยความจำ tacitness การเข้าถึงที่มีคุณภาพ, การใช้ความรุนแรงการสึกรับผิดชอบและความสามารถในการเรียนรู้ เรากำหนดหน่วยความจำ
ระดับความสำเร็จของความรู้ประสบการณ์และความคุ้นเคยกับการดำเนินงานโซ่อุปทาน (Moorman และคนงานเหมือง, 1997) tacitness ความรู้คือระดับของ codifiability และสามารถรับคำสั่งสอนของภูมิปัญญาในห่วงโซ่ (Simonin 1999; แซนเดอและ Kogut, 1995) การเข้าถึงความรู้หมายถึงขอบเขตที่เป็นภูมิปัญญาที่มีอยู่ได้อย่างง่ายดายในห่วงโซ่ (รีลลี่, 1982) ที่มีคุณภาพความรู้หมายถึงความถูกต้องเชื่อถือได้และทันเวลาของภูมิปัญญาโซ่ (ต่ำและมอร์, 2001) ใช้ความรู้ที่ถูกกำหนดให้เป็นการประยุกต์ใช้ภูมิปัญญาห่วงโซ่การแก้ปัญหาเฉพาะหรือทำให้การตัดสินใจโดยเฉพาะอย่างยิ่ง (Deshpande' และ Zaltman, 1982) ความเข้มความรู้หมายถึงขอบเขตที่ห่วงโซ่อาศัยธรรมชาติภูมิปัญญาในวัฒนธรรมของตนเป็นวิธีการสร้างความสามารถในการแข่งขัน (Autio et al., 2000) การตอบสนองหมายถึงการดำเนินการเป็นหน้าที่ของความรู้ที่ได้รับการสร้างขึ้นในห่วงโซ่ (Kohli et al., 1993) ในที่สุดการเรียนรู้ความสามารถมีการกำหนดเป็นขอบเขตที่ห่วงโซ่อย่างต่อเนื่องสร้างความรู้การใช้งานในการพัฒนารากฐานสำหรับการแข่งขันของตน (cf แกรนท์ 1996; เฮอร์ลีย์และ Hult, 1998)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราอาศัยแนวคิด ( RBV ) พร้อมเสริมความเชื่อในฐานความรู้ดู ( เช่น แกรนท์ , 1996 ) เป็นรากฐานสำหรับการแยกองค์ประกอบความรู้ที่สำคัญในการสร้างทรัพยากรเชิงกลยุทธ์ โดย RBV อ้างว่าทรัพยากรของรูปร่างของผลที่สำคัญ ( เช่น wernerfelt , 1984 )แหล่งประกอบด้วยสินทรัพย์ทางกายภาพและไม่มีตัวตน เช่นเดียวกับความสามารถขององค์กร ( เช่น wernerfelt , 1984 , 2005 ) การวาดภาพบน RBV เราแนะนำว่า นอกจากบทบาทในบริษัท ความรู้สามารถมีส่วนร่วมอย่างเต็มที่ในการ 'strategic ' ทรัพยากร ' ' ในห่วงโซ่อุปทานได้เป็นอย่างดี ( CF . Grant , 1996 ;
Hult et al . , 2002 , 2004 )โซ่ที่ครอบครองทรัพยากรเชิงกลยุทธ์บางอย่างมีข้อได้เปรียบกว่าโซ่ขาดทรัพยากรดังกล่าว ( เช่น บาร์นีย์ , 1991 ; Hult et al . , 2004 ) .
ความรู้เป็นทรัพยากรเชิงกลยุทธ์หลายเงื่อนไขต้องเจอบาร์นี่ , 1991 ) แรก ทรัพยากรจะต้องมีคุณค่า ความหมายว่า ความรู้จะช่วยสร้างผลผลิตที่สำคัญให้กับลูกค้า ความรู้ที่ปรากฏที่จะเอาชนะอุปสรรคนี้particu - larly ในโซ่อุปทาน ( Hult et al . , 2004 ) ตัวอย่างเช่น เมเยอร์ ( 1993 ) ระบุว่าได้รับประสิทธิภาพความเร็วในห่วงโซ่อุปทานต้องใช้กระบวนทัศน์ใหม่ที่เน้นความรู้ เช่น ความรู้เป็นทรัพยากรที่มีคุณค่าในโซ่อุปทานที่มีความละเอียดอ่อนแต่เขม้นขะมักมีสมาชิกต่อความพึงพอใจความต้องการของ mers custo - .
ทรัพยากรเชิงกลยุทธ์ยังคงหายากหมายถึงทรัพยากรที่พบบ่อยและที่ใช้ปิดไม่หาได้ . ปรากฏการณ์ของความรู้ครอบคลุมทั้งกระบวนการและโครงสร้าง ( เช่น สเลเตอร์ และ narver , 1994 ) กระบวนการที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาความรู้ใหม่ ว่า มีความเป็นไปได้ที่จะเปลี่ยนพฤติกรรม ( Huber , 1991 )องค์ประกอบของโครงสร้างความรู้หมายถึงห่วงโซ่อุปทานสามารถใช้พฤติกรรมที่แนะนำโดยความรู้ใหม่พัฒนา ( การ์วิน , 1993 ) ดังนั้น โซ่ที่เน้นความพยายาม ความรู้ ต้องเรียนรู้และปฏิบัติตนตามเก็บเกี่ยวข้อดีของโครงการความรู้ โซ่อุปทานค่อนข้างน้อยสามารถที่จะตอบสนองความท้าทายคู่เหล่านี้ ( โครินธ์ สเลเตอร์ และ narver , 1995 ) เพิ่มเติมสินทรัพย์อื่น ๆไม่สามารถทดแทนความรู้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในโซ่อุปทาน ( Hult et al . , 2004 ) .
ในที่สุดทรัพยากรเชิงกลยุทธ์ต้องเลิศล้ำ
/ ซื้อ หรือคัดลอกทรัพยากรเป็นเรื่องยาก ความรู้ในโซ่อุปทาน คือ 'history-dependent ' ' ( เลวิตต์และมีนาคม 2531 ) ในห่วงโซ่อุปทานปรับตัวเข้ากับการดำเนินการของพวกเขาขึ้นอยู่กับการตีความของประสบการณ์การดำเนินงานที่เป็นผลมาจากกระบวนการนี้อาจจะเห็นได้ชัดที่จะเข้าร่วมในกลุ่มอื่น ๆ แต่ มีความรู้ เป็นประวัติศาสตร์ที่แผ่นอยู่ไม่ซ้ำกัน ดังนั้น การถ่ายโอนประสบการณ์ในการดำเนินการนวัตกรรมคือเลียนแบบ . โดยเฉพาะความรู้ที่เป็นปรากฏการณ์ที่ไม่มีตัวตนหนึ่งที่สามารถโอนได้อย่างง่ายดาย หรือซื้อเพราะมันถูกฝังอยู่ในเนื้อผ้าของโซ่ ( บาร์นีย์ , 1991 ; ให้

, 1996 ) ก่อตั้งขึ้นในตรรกะของ RBV และที่เกี่ยวข้องกับวรรณคดีแปดองค์ประกอบสำคัญในการสร้างความรู้ที่ปรากฏสมรรถนะดีเยี่ยมสภาพการขับขี่ในโซ่อุปทาน เหล่านี้แปดองค์ประกอบ : ความทรงจำ tacitness , การเข้าถึง , คุณภาพ , ใช้ , ความเข้มตอบสนอง - siveness และการเรียนรู้สูงสุด เรากำหนดหน่วยความจำเป็น
บรรลุระดับของความรู้ ประสบการณ์ และความคุ้นเคยกับการดําเนินงานโซ่อุปทาน ( มุร์เมิน และเหมือง , 1997 ) tacitness ความรู้และระดับของ codifiability teachability ของภูมิปัญญาในโซ่ ( simonin , 1999 ; แซนเดอร์ และโคเกิต , 1995 )การเข้าถึงความรู้ หมายถึง ขอบเขตซึ่งปัญญาสามารถใช้ได้อย่างง่ายดายในโซ่ ( O ' Reilly , 1982 ) knowl - คุณภาพสุดขอบหมายถึงความเกี่ยวข้อง ความถูกต้อง ความน่าเชื่อถือ และสมดุลของสติปัญญาโซ่ ( ต่ำและมอร์ , 2001 ) ใช้ความรู้ หมายถึง การประยุกต์ใช้ภูมิปัญญาโซ่เพื่อแก้ปัญหาเฉพาะหรือการตัดสินใจโดยเฉพาะ ( deshpande ใหม่ และ zaltman , 1982 )เข้มความรู้หมายถึงขอบเขตที่โซ่ต้องอาศัยปัญญาโดยธรรมชาติในวัฒนธรรมของตนเป็นวิธีการที่จะสร้างการแข่งขัน ( autio et al . , 2000 ) การตอบสนองหมายถึงการกระทำที่เป็นฟังก์ชันของความรู้ที่ได้รับการสร้างขึ้นในห่วงโซ่ ( Romani et al . , 1993 ) ในที่สุด