2. Development of anchovy purse sei

2. Development of anchovy purse seine fishing
The season for anchovy purse seine fishing is during the dry months from October to May. fishing operation is conducted at night; the boats leave the shore at around 5 or 6 o'clock in the evening and return early the next morning. Two boats are required: one to light up the sea and the other to encircle the fish that gather around the lighted water. Considerable labour is required for pulling up the nets, so 25–30 crewmen are generally hired for each set of boats. landed anchovies are sun dried on the nets spread out on the shore. The drying work is handled by women hired from the village together with the wives and daughters of the migrating crewmen. The boat owners do not go out to sea with the crew, but instead wait until their boats return to shore. They weigh the landed fish and record the details, and at the same time, they distribute small fish (other than anchovies) to the crewmen for their daily meal.
Purse seine fishing itself is not new to this area; it started around the early 1980s. However, its initial target was small shrimp (sold as a dried product). Anchovies were caught by beach seine fishing at that time.
The use of purse seine (nets) to catch anchovies started around the late 1990s original target for purse seine fishing was small shrimp; however, small-scale shrimp trawling started in the area around the same time, dramatically reducing the shrimp catch for purse seine Thus, the target was changed to anchovies.
In the early years, the fishing ground for small shrimps and anchovies was within 5 nautical miles of the coast, so only small engines (5–6 horsepower) were needed for the boats and fewer crewmen (12–15) were required. They were mostly local villagers as migrating labourers were rare at the time. Eventually, however, these boats started fishing in remote waters (10–20 nautical miles from the coast), most likely due to the decrease in catch near the coast. Accompanying the change in fishing ground was the need for larger boats and engines and a greater number of crewmen to handle the fishing operations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. พัฒนาปลากะตักใส่แซนฤดูกาลสำหรับการตกปลากะตักใส่แซนคือระหว่างเดือนแห้งจากเดือนตุลาคมถึงพฤษภาคม การประมงจะดำเนินการในเวลากลางคืน เรือออกจากชายฝั่งประมาณ 5 หรือ 6 โมงในตอนเย็น และกลับช่วงเช้าวันถัดไป มีเรือสอง: หนึ่งที่ติดทะเลและอื่น ๆ ที่วังปลาที่รวบรวมสถานน้ำกระจก แรงงานจำนวนมากจะต้องดึงมุ้ง ดังนั้น 25-30 ลูกเรือโดยทั่วไปได้รับการว่าจ้างสำหรับเรือแต่ละชุด ปลากะตักที่ดินอาทิตย์ที่แห้งบนตาข่ายแผ่บนฝั่งได้ งานอบแห้งจะถูกจัดการ โดยจ้างจากหมู่บ้านพร้อมกับภรรยาและลูกสาวของลูกเรือย้ายผู้หญิง เจ้าของเรือไม่ไปออกทะเลกับเรือ ได้แต่ รอจนกว่าเรือของพวกเขากลับสู่ฝั่ง พวกเขามีน้ำหนักปลาที่ดิน และบันทึกรายละเอียด และในเวลาเดียวกัน พวกเขากระจายปลา (ไม่ใช่ปลากะตัก) ลูกเรือสำหรับอาหารประจำวันของพวกเขา แซนใส่ตกปลาเองไม่ใหม่ที่นี่ มันเริ่มต้นรอบต้นทศวรรษ 1980 อย่างไรก็ตาม เป็นเป้าหมายเริ่มต้นได้ (ขายเป็นผลิตภัณฑ์แห้ง) กุ้งขนาดเล็ก ปลากะตักถูกจับ โดยแซนบีที่ตกในขณะนั้น ใช้ใส่แซน (ตาข่าย) การจับปลากะตักที่เริ่มต้นรอบเป้าหมายเดิมปี 1990 สายสำหรับตกปลาใส่แซนเป็นกุ้งขนาดเล็ก อย่างไรก็ตาม กุ้งระบุ trawling เริ่มต้นบริเวณรอบเวลาเดียวกัน จับกุ้งสำหรับใส่แซนดังนี้ ที่ลดลงอย่างมากเป้าหมายถูกเปลี่ยนปลากะตัก ในช่วงต้นปี ประมงพื้นสำหรับกุ้งขนาดเล็กและปลากะตักได้ภายในระยะ 5 ไมล์ทะเลชายฝั่ง เครื่องยนต์ขนาดเล็กเท่านั้น (5-6 แรงม้า) จำเป็นสำหรับเรือ และลูกเรือน้อยลง (12 – 15) ถูกต้อง พวกเขาส่วนใหญ่ชาวบ้านท้องถิ่นเป็นกรรมกรย้ายหายากในเวลานั้น ในที่สุด อย่างไรก็ตาม เรือเหล่านี้เริ่มตกปลาในน่านน้ำระยะไกล (10-20 ไมล์ทะเลจากชายฝั่ง), ส่วนใหญ่เนื่องจากการลดลงจับใกล้ชายฝั่ง มาพร้อมกับการเปลี่ยนแปลงในดินตกปลาไม่จำเป็นสำหรับเรือขนาดใหญ่ และเครื่องยนต์ และจำนวนลูกเรือมากกว่าการจัดการการดำเนินงานตกปลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.
การพัฒนาวนล้อมจับปลากะตักฤดูกาลสำหรับการตกปลาวนล้อมปลากะตักเป็นในช่วงเดือนที่แห้งจากตุลาคม-พฤษภาคม การดำเนินการประมงจะดำเนินการในเวลากลางคืน; เรือออกจากฝั่งประมาณ 5 หรือ 6 โมงเย็นและกลับเช้าวันรุ่งขึ้น เรือทั้งสองลำจะต้องมีหนึ่งที่จะสว่างขึ้นทะเลและอื่น ๆ ที่จะล้อมปลาที่รวบรวมรอบน้ำสว่าง แรงงานมากเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการดึงขึ้นมุ้งเพื่อ 25-30 ลูกเรือได้รับการว่าจ้างโดยทั่วไปสำหรับชุดของเรือแต่ละ แอนโชวี่ที่ดินมีดวงอาทิตย์แห้งในมุ้งแผ่ออกมาจากบนฝั่ง งานการอบแห้งจะถูกจัดการโดยผู้หญิงที่ได้รับการว่าจ้างจากหมู่บ้านพร้อมกับภรรยาและลูกสาวของลูกเรือย้ายที่ เจ้าของเรือไม่ได้ไปออกไปในทะเลกับลูกเรือ แต่แทนที่จะรอจนกว่าเรือของพวกเขากลับไปยังฝั่ง พวกเขามีน้ำหนักปลาที่ดินและบันทึกรายละเอียดและในเวลาเดียวกันพวกเขาแจกจ่ายปลาเล็กปลาน้อย (นอกเหนือจากปลากะตัก) เพื่อลูกเรือสำหรับอาหารประจำวันของพวกเขา.
ประมงอวนกระเป๋าตัวเองไม่ได้ใหม่ในพื้นที่นี้ มันเริ่มต้นรอบต้นทศวรรษ 1980 แต่เป้าหมายแรกเป็นกุ้งขนาดเล็ก (ขายเป็นสินค้าแห้ง) แอนโชวี่ถูกจับโดยชาวประมงอวนชายหาดในช่วงเวลานั้น.
การใช้อวนกระเป๋า (มุ้ง) ที่จะจับปลากะตักเริ่มประมาณปลายปี 1990 เป้าหมายเดิมสำหรับการตกปลาอวนกุ้งกระเป๋าได้เล็ก ๆ น้อย ๆ แต่กุ้งขนาดเล็กสืบค้นเริ่มต้นในพื้นที่รอบในเวลาเดียวกันช่วยลดการจับกุ้งสำหรับวนล้อมดังนั้นเป้าหมายก็เปลี่ยนไปแอนโชวี่.
ในช่วงปีแรกพื้นดินประมงกุ้งขนาดเล็กและปลากะตักเป็นภายใน 5 ทะเล ห่างจากชายฝั่งเพียงเครื่องมือขนาดเล็ก (5-6 แรงม้า) เป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับเรือและลูกเรือน้อย (12-15) ถูกต้อง พวกเขาเป็นชาวบ้านส่วนใหญ่เป็นแรงงานอพยพเป็นสัตว์หายากในเวลา ในที่สุดอย่างไรก็ตามเรือเหล่านี้เริ่มต้นการประมงในน่านน้ำระยะไกล (10-20 ไมล์ทะเลจากชายฝั่ง) ส่วนใหญ่มีแนวโน้มลดลงในการจับที่อยู่ใกล้ชายฝั่ง ที่มาพร้อมกับการเปลี่ยนแปลงในพื้นดินประมงได้รับความจำเป็นสำหรับเรือขนาดใหญ่และเครื่องยนต์และจำนวนมากของลูกเรือในการจัดการการดำเนินงานประมง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . การพัฒนาของอวนล้อมปลากะตักปลา
ฤดูอวนล้อมปลากะตักปลาแห้ง จากในช่วงเดือนตุลาคมถึงพฤษภาคม การดำเนินงานการประมงจะดำเนินการในเวลากลางคืน ; เรือออกจากฝั่งประมาณ 5 หรือ 6 โมงเย็น และกลับในเช้าวันรุ่งขึ้น . สองเรือจะต้องหนึ่งที่จะสว่างขึ้นและทะเลอื่น ๆล้อมรอบปลาที่รวบรวมรอบแสงน้ำแรงงานมากเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อดึงอวน ดังนั้น 25 – 30 ลูกเรือมักจะจ้างสำหรับแต่ละชุดของเรือ ปลาแอนโชวี่จอดตากแดดบนตาข่ายกระจายออกไปบนชายฝั่ง การอบแห้งทำงานจะถูกจัดการโดยผู้หญิงจ้างจากหมู่บ้านพร้อมกับภรรยาและบุตรสาวของอพยพลูกเรือ . พวกเจ้าของเรือไม่ไปทะเลกับลูกเรือแต่แทนที่จะรอจนกว่าเรือกลับไปยังฝั่ง มันชั่งได้ปลาและบันทึกรายละเอียดและในเวลาเดียวกันพวกเขาแจกจ่ายปลาขนาดเล็ก ( นอกจากแอนโชวี่ ) กับลูกเรือเพื่ออาหารของพวกเขาทุกวัน .
อวนประมงตัวเองไม่ได้ใหม่ในพื้นที่นี้ มันเริ่มประมาณต้นทศวรรษ 1980 อย่างไรก็ตาม เป้าหมายแรกคือกุ้งขนาดเล็ก ( ขายเป็น ผลิตภัณฑ์แห้ง )ปลาแอนโชวี่ถูกจับโดยชายหาดอวนจับปลาในเวลานั้น .
ใช้อวนล้อมจับปลาแอนโชวี่ ( มุ้ง ) เริ่มประมาณปลายปี 1990 เดิม เป้าหมายคือการประมงอวนล้อมจับกุ้งขนาดเล็ก แต่กุ้งขนาดเล็ก trawling เริ่มต้นในพื้นที่รอบเวลาเดียวกัน เพื่อลดการจับกุ้ง อวนล้อมจับ ดังนั้น เป้าหมาย เปลี่ยนเป็นปลาแอนโชวี่
ในปีแรกพื้นดินตกปลากุ้งขนาดเล็กและปลาแอนโชวี่เป็นภายใน 5 ไมล์ทะเลจากชายฝั่งเพื่อให้เฉพาะขนาดเล็กเครื่องยนต์ ( 5 – 6 แรงม้า ) ที่จำเป็นสำหรับเรือและลูกเรือน้อยลง ( 12 – 15 ) ต้องการ พวกเขาส่วนใหญ่เป็นแรงงานอพยพ ชาวบ้านท้องถิ่นยากในเวลา ในที่สุด อย่างไรก็ตาม เรือเหล่านี้เริ่มตกปลาในน่านน้ำระยะไกล ( 10 – 20 ไมล์ทะเลจากชายฝั่ง )ส่วนใหญ่เนื่องจากการลดลงในจับใกล้ชายฝั่ง ประกอบกับการเปลี่ยนแปลงในพื้นดินตกปลาก็ต้องการเรือขนาดใหญ่และเครื่องยนต์ และเพิ่มจำนวนลูกเรือประมงเพื่อจัดการดำเนินงาน