Our Cosmic NeighborhoodFrom our sma

Our Cosmic Neighborhood

From our small world we have gazed upon the cosmic ocean for thousands of years. Ancient astronomers observed points of light that appeared to move among the stars. They called these objects "planets," meaning wanderers, and named them after Roman deities—Jupiter, king of the gods; Mars, the god of war; Mercury, messenger of the gods; Venus, the goddes of love and beauty, and Saturn, father of Jupiter and god of agriculture. The stargazers also observed comets with sparkling tails, and meteors or shooting stars apparently falling from the sky.

Since the invention of the telescope, three more planets have been discovered in our solar system: Uranus (1781), Neptune (1846), and, now downgraded to a dwarf planet, Pluto (1930). In addition, there are thousands of small bodies such as asteroids and comets. Most of the asteroids orbit in a region between the orbits of Mars and Jupiter, while the home of comets lies far beyond the orbit of Pluto, in the Oort Cloud.

The four planets closest to the sun—Mercury, Venus, Earth, and Mars—are called the terrestrial planets because they have solid rocky surfaces. The four large planets beyond the orbit of Mars—Jupiter, Saturn, Uranus, and Neptune—are called gas giants. Tiny, distant, Pluto has a solid but icier surface than the terrestrial planets.

Nearly every planet—and some of the moons—has an atmosphere. Earth's atmosphere is primarily nitrogen and oxygen. Venus has a thick atmosphere of carbon dioxide, with traces of poisonous gases such as sulfur dioxide. Mars's carbon dioxide atmosphere is extremely thin. Jupiter, Saturn, Uranus, and Neptune are primarily hydrogen and helium. When Pluto is near the sun, it has a thin atmosphere, but when Pluto travels to the outer regions of its orbit, the atmosphere freezes and collapses to the planet's surface. In that way, Pluto acts like a comet.

Moons, Rings, and Magnetospheres

There are 140 known natural satellites, also called moons, in orbit around the various planets in our solar system, ranging from bodies larger than our own moon to small pieces of debris.

From 1610 to 1977, Saturn was thought to be the only planet with rings. We now know that Jupiter, Uranus, and Neptune also have ring systems, although Saturn's is by far the largest. Particles in these ring systems range in size from dust to boulders to house-size, and may be rocky and/or icy.

Most of the planets also have magnetic fields, which extend into space and form a magnetosphere around each planet. These magnetospheres rotate with the planet, sweeping charged particles with them. The sun has a magnetic field, the heliosphere, which envelops our entire solar system.

Ancient astronomers believed that the Earth was the center of the universe, and that the sun and all the other stars revolved around the Earth. Copernicus proved that Earth and the other planets in our solar system orbit our sun. Little by little, we are charting the universe, and an obvious question arises: Are there other planets where life might exist? Only recently have astronomers had the tools to indirectly detect large planets around other stars in nearby solar systems.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ย่านของจักรวาลของเราจากโลกของเราเล็ก เรามีจ้องตามมหาสมุทรจักรวาลเป็นพัน ๆ ปี นักดาราศาสตร์โบราณสังเกตเห็นจุดของแสงที่ปรากฏไปในหมู่ดาว พวกเขาเรียกว่า "ดาวเคราะห์ หมายถึง วันเดอเรอร์ส วัตถุเหล่านี้ และชื่อพวกเขาหลังจากโรมันเทพ — จูปิเตอร์ กษัตริย์ของพระเจ้า Mars พระเจ้าของสงคราม สารปรอท สารของพระเจ้า Goddes ความรักและความงาม วีนัสและดาวเสาร์ พ่อของดาวพฤหัสบดีและพระเจ้าของการเกษตร Stargazers การสังเกตดาวหางกับ หางประกาย และอุกกาบาต หรือดาวตกจากท้องฟ้าเห็นได้ชัด ตั้งแต่การประดิษฐ์ของกล้องโทรทรรศน์ สามดาวเคราะห์เพิ่มเติมมีการค้นพบในระบบสุริยะของเรา: (1781) ดาวยูเรนัส ดาวเนปจูน (1846), และ ตอน downgraded ไปดาวเคราะห์แคระ ดาวพลูโต (1930) นอกจากนี้ มีพันร่างกายขนาดเล็กเช่นดาวเคราะห์น้อยและดาวหาง ส่วนใหญ่ของดาวเคราะห์น้อยโคจรในบริเวณระหว่างวงโคจรของดาวอังคารและดาวพฤหัสบดี ในขณะที่บ้านของหางอยู่ไกลเกินกว่าวงโคจรของดาวพลูโต ในออร์ต ใกล้เคียงกับดวงอาทิตย์ดาวเคราะห์สี่ — ปรอท ดาวศุกร์ โลก และดาวอังคาร — เรียกว่าดาวเคราะห์ภาคพื้นดิน เพราะพวกเขามีพื้นผิวหินของแข็ง ดาวเคราะห์สี่ดวงใหญ่กว่าวงโคจรของดาวอังคาร – ดาวพฤหัสบดี ดาวเสาร์ ดาวยูเรนัส ดาวเนปจูน และ — เรียกว่าก๊าซยักษ์ จิ๋ว ห่างไกล พลูโตมีพื้นผิวแข็ง แต่ icier กว่าภาคพื้นดินดาวเคราะห์ ดาวเคราะห์เกือบทุก — และบางส่วนของดวงจันทร์ซึ่งมีบรรยากาศ ชั้นบรรยากาศของโลกเป็นหลักไนโตรเจนและออกซิเจน ดาวศุกร์มีบรรยากาศหนาคาร์บอนไดออกไซด์ มีร่องรอยของก๊าซพิษเช่นก๊าซซัลเฟอร์ไดออกไซด์ บรรยากาศของดาวอังคารคาร์บอนไดออกไซด์จะบางมาก ดาวพฤหัสบดี ดาวเสาร์ ดาวยูเรนัส ดาวเนปจูน และส่วนใหญ่จะเป็นไฮโดรเจนและฮีเลียม เมื่อดาวพลูโตอยู่ใกล้ดวงอาทิตย์ มีบรรยากาศที่บาง แต่เมื่อดาวพลูโตเดินทางไปในเขตรอบนอกของวงโคจรของมัน บรรยากาศค้าง และพังทลายลงไปยังพื้นผิวของดาวเคราะห์ กระนั้น พลูโตทำหน้าที่คล้ายดาวหาง ดวงจันทร์ แหวน และ Magnetospheres มี 140 รู้จักธรรมชาติดวง เรียกว่า ดวงจันทร์ในการโคจรรอบดาวเคราะห์ต่าง ๆ ในระบบสุริยะของเรา ตั้งแต่ร่างกายมีขนาดใหญ่กว่าดวงจันทร์ของเราเองไปเศษชิ้นเล็ก ๆ จาก 1610 ถึง 1977 ดาวเสาร์กำลังคิดว่า จะ โลกเดียวกับแหวน ตอนนี้เรารู้ว่า ดาวพฤหัสบดี ดาวยูเรนัส ดาวเนปจูน และยังมีระบบวงแหวน แม้ว่า โดยไกลใหญ่ที่สุดของดาวเสาร์ อนุภาคในวงแหวนเหล่านี้ระบบมีขนาดจากฝุ่น-หินขนาดบ้าน และอาจจะเป็นหิน และน้ำแข็ง ส่วนใหญ่ของดาวเคราะห์ที่มีสนามแม่เหล็ก ที่ขยายลงในพื้นที่ และรูปแบบแม็กนีโตสเฟียร์ทั่วโลกแต่ละ Magnetospheres เหล่านี้หมุน ด้วยดาวเคราะห์ กวาดอนุภาคกับพวกเขา ดวงอาทิตย์มีสนามแม่เหล็ก เฮลิโอสเฟียร์ ซึ่งห่อหุ้มระบบสุริยะของเราทั้งหมด นักดาราศาสตร์โบราณที่เชื่อว่า โลกเป็นศูนย์กลางของจักรวาล และว่า ดวงอาทิตย์และดาวอื่น ๆ สิทธิทั่วโลก โคเปอร์นิคัสได้พิสูจน์ว่า โลกและดาวเคราะห์อื่น ๆ ในระบบสุริยะของเราโคจรดวงอาทิตย์ของเรา ทีละน้อย เราจะสร้างแผนภูมิจักรวาล และคำถามที่ชัดเจนที่เกิดขึ้น: มีดาวเคราะห์อื่น ๆ ที่ชีวิตอาจมีอยู่หรือไม่ เมื่อเร็ว ๆ นี้ นักดาราศาสตร์มีเครื่องมือในการตรวจหาดาวเคราะห์ขนาดใหญ่รอบ ๆ ดาวอื่น ๆ ในระบบสุริยะใกล้เคียงทางอ้อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จักรวาลของเราของพื้นที่ใกล้เคียง

จากโลกเล็ก ๆ ของเราเราได้จ้องอยู่กับมหาสมุทรจักรวาลเป็นพัน ๆ ปี นักดาราศาสตร์โบราณสังเกตเห็นจุดของแสงที่ปรากฏที่จะย้ายในหมู่ดาว พวกเขาเรียกว่าวัตถุเหล่านี้ "ดาวเคราะห์" หมายถึงหลงและตั้งชื่อพวกเขาหลังจากที่โรมันเทพจูปิเตอร์กษัตริย์ของพระเจ้า; ดาวอังคารเทพเจ้าแห่งสงคราม; ปรอท, Messenger ของพระเจ้า; วีนัส goddes ของความรักและความงามและดาวเสาร์พ่อของดาวพฤหัสบดีและเทพเจ้าแห่งการเกษตร stargazers ยังตั้งข้อสังเกตดาวหางที่มีหางประกายและอุกกาบาตหรือดาวยิงเห็นได้ชัดว่าตกลงมาจากฟากฟ้า.

ตั้งแต่การประดิษฐ์ของกล้องโทรทรรศน์ที่อีกสามดาวเคราะห์ได้ถูกค้นพบในระบบของเราแสงอาทิตย์: ดาวยูเรนัส (1781) ดาวเนปจูน (1846) และ ตอนนี้ลดลงเป็นดาวเคราะห์แคระพลูโต (1930) นอกจากนี้ยังมีหลายพันของร่างกายเล็ก ๆ เช่นดาวเคราะห์น้อยและดาวหาง ส่วนใหญ่ของวงโคจรของดาวเคราะห์น้อยในภูมิภาคระหว่างวงโคจรของดาวอังคารและดาวพฤหัสบดีในขณะที่บ้านของดาวหางอยู่ไกลเกินกว่าวงโคจรของดาวพลูโตในเมฆออร์ต.

สี่ดาวเคราะห์ที่อยู่ใกล้ดวงอาทิตย์ดาวพุธดาวศุกร์โลกและดาวอังคาร สรรพเรียกว่าดาวเคราะห์โลกเพราะพวกเขามีพื้นผิวหินแข็ง สี่ดาวเคราะห์ที่มีขนาดใหญ่เกินกว่าวงโคจรของดาวอังคารดาวพฤหัสบดีดาวเสาร์ดาวยูเรนัสและดาวเนปจูนจะเรียกว่าก๊าซยักษ์ เล็ก ๆ ที่ห่างไกล, ดาวพลูโตมีพื้นผิวที่เป็นของแข็ง แต่ icier กว่าดาวเคราะห์โลก.

เกือบทุกดาวเคราะห์และบางส่วนของดวงจันทร์-มีบรรยากาศ ชั้นบรรยากาศของโลกเป็นหลักไนโตรเจนและออกซิเจน ดาวศุกร์มีบรรยากาศหนาของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่มีร่องรอยของก๊าซพิษเช่นก๊าซซัลเฟอร์ไดออกไซด์ บรรยากาศก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ดาวอังคารเป็นบางมาก ดาวพฤหัสบดีดาวเสาร์ดาวยูเรนัสและดาวเนปจูนเป็นหลักไฮโดรเจนและฮีเลียม เมื่อดาวพลูโตอยู่ใกล้ดวงอาทิตย์ก็มีบรรยากาศที่เบาบาง แต่เมื่อดาวพลูโตเดินทางไปยังภูมิภาคด้านนอกของวงโคจรของมันมีบรรยากาศที่ค้างและทรุดฮวบลงกับพื้นผิวของดาวเคราะห์ ในทางที่ดาวพลูโตทำหน้าที่เหมือนดาวหาง.

ดวงจันทร์, แหวน, และแม็กนีโตสเฟียร์

มี 140 ที่รู้จักกันในธรรมชาติดาวเทียมที่เรียกว่าดวงจันทร์ในวงโคจรรอบดาวเคราะห์ต่างๆในระบบสุริยะของเราตั้งแต่ร่างกายมีขนาดใหญ่กว่าดวงจันทร์ของเราเองเป็นชิ้นเล็ก ๆ ของมี เศษ.

จาก 1610-1977, ดาวเสาร์เป็นความคิดที่จะเป็นดาวเคราะห์เพียงดวงเดียวกับแหวน ตอนนี้เรารู้ว่าดาวพฤหัสบดีดาวยูเรนัสและดาวเนปจูนยังมีวงแหวนดาวเคราะห์แม้ว่าดาวเสาร์คือโดยไกลที่ใหญ่ที่สุด อนุภาคในวงแหวนดาวเคราะห์เหล่านี้มีขนาดตั้งแต่ก้อนหินฝุ่นที่จะไปที่บ้านของขนาดและอาจจะเป็นร็อคกี้และ / หรือน้ำแข็ง.

ส่วนใหญ่ของดาวเคราะห์ยังมีสนามแม่เหล็กซึ่งขยายเข้าไปในพื้นที่และรูปแบบสนามแม่เหล็กแต่ละรอบดาวเคราะห์ แม็กนีโตสเฟียร์เหล่านี้หมุนด้วยโลกกวาดอนุภาคที่มีประจุกับพวกเขา ดวงอาทิตย์มีสนามแม่เหล็ก heliosphere ซึ่งห่อหุ้มระบบสุริยะของเราทั้งหมด.

นักดาราศาสตร์โบราณเชื่อว่าโลกเป็นศูนย์กลางของจักรวาลและที่ดวงอาทิตย์และทั้งหมดที่ดาวอื่น ๆ โคจรรอบโลก โคเปอร์นิคัพิสูจน์ให้เห็นว่าโลกและดาวเคราะห์ดวงอื่นในระบบสุริยะของเราโคจรรอบดวงอาทิตย์ของเรา มีดาวเคราะห์ดวงอื่น ๆ ที่อาจจะมีอยู่ในชีวิต: นิด ๆ ที่เรากำลังสร้างแผนภูมิจักรวาลและเป็นคำถามที่เกิดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด? เมื่อเร็ว ๆ นี้มีนักดาราศาสตร์มีเครื่องมือในการตรวจจับดาวเคราะห์ขนาดใหญ่รอบดาวอื่น ๆ ในระบบพลังงานแสงอาทิตย์ที่อยู่บริเวณใกล้เคียงทางอ้อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพื่อนบ้านของจักรวาลของเราจากโลกเล็ก ๆของเราที่เราได้มองบนมหาสมุทรจักรวาลมานานหลายปี นักดาราศาสตร์โบราณสังเกตจุดของแสงที่ปรากฏเพื่อย้ายไปมาระหว่างดวงดาว เขาเรียกวัตถุเหล่านี้ " ดาวเคราะห์ " หมายถึง ดาวเคราะห์ และตั้งชื่อพวกเขาหลังจากที่โรมันเทพดาวพฤหัส กษัตริย์ของพระเจ้า ; ดาวอังคาร , เทพเจ้าแห่งสงคราม ; ปรอท , Messenger ของพระเจ้า ; ดาวศุกร์ , Goddes แห่งความรักและความงาม และดาวเสาร์ คุณพ่อของดาวพฤหัสบดีและพระเจ้าของการเกษตร ทางผู้ดูดาวยังสังเกตดาวหางที่มีหางเป็นประกาย และอุกกาบาตหรือดาวตกปรากฎว่าตกลงมาจากท้องฟ้าตั้งแต่การประดิษฐ์กล้องโทรทรรศน์ อีก 3 ดวงถูกค้นพบในระบบสุริยะของเรา : ดาวยูเรนัส ( 1781 ) ดาวเนปจูน ( 1846 ) และ ตอนนี้ลดระดับลงเป็นดาวเคราะห์แคระ พลูโต ( 1930 ) นอกจากนี้ มีหลายพันของวัตถุขนาดเล็ก เช่น ดาวเคราะห์น้อยและดาวหาง ที่สุดของดาวเคราะห์น้อยที่โคจรในภูมิภาคระหว่างวงโคจรของดาวอังคารกับดาวพฤหัสบดี ในขณะที่บ้านของดาวหางอยู่ไกลเกินวงโคจรของดาวพลูโตในเมฆออร์ต .สี่ดาวเคราะห์ใกล้ดวงอาทิตย์ ดาวพุธ ดาวศุกร์ โลก และดาวอังคาร จะเรียกว่า ดาวเคราะห์น้อย เพราะพวกเขามีพื้นผิวหินแข็ง ขนาดใหญ่สี่ดาวเคราะห์นอกวงโคจรของดาวอังคาร ดาวพฤหัสบดี ดาวเสาร์ ดาวยูเรนัส และดาวเนปจูน จะเรียกว่าก๊าซยักษ์ . เล็ก ๆที่ห่างไกล พลูโตได้แข็ง แต่ icier ผิวมากกว่าดาวเคราะห์โลก .เกือบทุกดวง และบางส่วนของดวงจันทร์ได้บรรยากาศ ชั้นบรรยากาศของโลกเป็นหลัก ไนโตรเจน และออกซิเจน ดาวศุกร์มีบรรยากาศที่หนาของคาร์บอนไดออกไซด์ กับร่องรอยของก๊าซที่เป็นพิษ เช่น ซัลเฟอร์ไดออกไซด์ ดาวอังคารเป็นคาร์บอนไดออกไซด์ บรรยากาศจะบางมาก ดาวพฤหัสบดี ดาวเสาร์ ดาวยูเรนัส และดาวเนปจูนเป็นไฮโดรเจนและฮีเลียม เมื่อดาวพลูโตจะอยู่ใกล้ดวงอาทิตย์ มันมีบรรยากาศที่บาง แต่เมื่อพลูโตเดินทางไปยังภูมิภาคด้านนอกของโคจร บรรยากาศไม่ยุบไปยังพื้นผิวของดาวเคราะห์ ในทางที่ , ดาวพลูโตเหมือนดาวหางดวงจันทร์ , แหวนและ magnetospheresมี 140 รู้จักธรรมชาติดาวเทียมที่เรียกว่าดวงจันทร์โคจรรอบดาวเคราะห์ต่างๆ ในระบบสุริยะของเรา ตั้งแต่ร่างใหญ่กว่าดวงจันทร์ของเราเองเพื่อชิ้นเล็ก ๆของเศษซากจากแฟนในปี 1977 , ดาวเสาร์ถูกคิดว่าเป็นดาวเคราะห์เพียงกับแหวน ตอนนี้เรารู้แล้วว่า ดาวพฤหัสบดีดาวยูเรนัส และดาวเนปจูนยังมีระบบแหวน ถึงแม้ว่าดาวเสาร์คือโดยไกลที่ใหญ่ที่สุด อนุภาคในระบบเหล่านี้แหวนในช่วงขนาดจากฝุ่นหินขนาดบ้าน และอาจถูกหินและ / หรือน้ำแข็งดาวเคราะห์ส่วนใหญ่มีสนามแม่เหล็ก ซึ่งขยายเข้าไปในพื้นที่และรูปแบบแมกเนโตสเฟียร์รอบดาวเคราะห์ แต่ละดวง magnetospheres เหล่านี้หมุนกับดาวเคราะห์กวาดอนุภาคประจุไฟฟ้ากับพวกเขา ดวงอาทิตย์มีสนามแม่เหล็ก ในเฮลิโอสเฟียร์ ซึ่งห่อหุ้มระบบสุริยะของเราทั้งหมดนักดาราศาสตร์โบราณเชื่อว่าโลกเป็นศูนย์กลางของจักรวาลและดวงอาทิตย์และดาวอื่นๆ โคจรรอบโลก โคเปอร์นิคัสได้พิสูจน์ว่า โลกและดาวเคราะห์อื่นๆ ในระบบสุริยะของเราโคจรรอบดวงอาทิตย์ของเรา ทีละน้อย ๆ , เราเป็นแผนภูมิจักรวาล และคำถามที่ชัดเจนที่เกิดขึ้น : มีดาวเคราะห์ดวงอื่นที่มีชีวิตอาจจะอยู่ ? นี้นักดาราศาสตร์มีเครื่องมือทางอ้อมการตรวจจับดาวเคราะห์ขนาดใหญ่รอบ ๆดาวดวงอื่นๆ ในระบบสุริยะ ใกล้เคียง