On a strictly formalist level, Robe

On a strictly formalist level, Robert Bresson's swan song, "L'Argent" (1983, France;which directly translates to "Money"), can be regarded as Pure Cinema. That is to say, no emotions, no actions, no music, none of such "artificiality" that has customarily been associated with cinema. At best, the film (and for that matter, Bresson's entire filmography) can be described as a Cinema of Ideology.

What is strictly at work here is the "idea" of how money can corrupt and destroy the human spirit. Surely, this can be derived from the Biblical concept of "money being the root of all evil" (Bresson's Christian upbringing being almost always discernible in his films). But this is not to regard this essential commodity per se as the reason for all things evil. Rather, at least in the film's context, it's a particularly forged 500-franc note that set in motion a series of unpleasant and unjust events, with this quiet and unassuming gas station attendant named Yvon Targe at the (abysmal) center.

As suggested from the preceding paragraphs, what concerns Bresson here is not the characters themselves or the milieu they are in (the actuality), as let's say the Italian Neo-Realism would have it, but the idea of how an unscrupulous act can be the cause of another person's undoing. This is humanism in its abstraction. Thus, watching the implications and complications of the counterfeit 500-franc bill upon the lives of the characters--or upon the life of Yvon--is like watching statuesque figures ("15th-century Christian icons", as some would politely have it) being callously manipulated by their blind fate, perennially condemned to be dragged along by the turning of its wheels.

And it is Bresson himself who is the prime mover of this "wheel". In his hands, the "force" of this fate is of such a cold, detached, unforgivably rational quality that one can unfailingly have the feeling of not being able to bear it all. From the initial simple act of the two schoolboys having to knowingly spend the counterfeit money at a photography shop, to the final harrowing act of Yvon having to commit a terrible deed in the name of and as a vengeance against the money (in a figurative sense), one senses Bresson as having the big hand in this cause-and-effect chain of events.

If one gets such a feeling, it's because the filmmaker (already 82 at that time) intended it to be so. As "L'Argent" is a specimen of Bresson's own brand of Pure Cinema, he absolutely wants his exacting vision and conception to be seen and felt in each and every scene, unhampered and uncluttered by the "standard" cinematic manipulations of stylized dialogue, fancy emotions, accompanying soundtrack and contrived actions. In this specific cinematic world, the filmmaker is the cinematic god himself whose fuel for his performers (non-professional at that) is mainly his idea of how cinema should be.

(In reference to one of his films, a reviewer noted that it is Bresson himself who is assuming the different characters in the film. Curiously, the above-noted film elements are what define, not in a derogative way though, Bresson's introductory feature film, "The Ladies of Bois du Bologne".)

This, in effect, gives an entirely purist level to the filmic conception of what it means to be an auteur, formally introduced to movie lexicon by the French New Wave, as pioneered by Jean-Luc Godard. "Purist", in that, whereas the New Wave pioneers can still "play" upon the above-mentioned filmic artificialities, Bresson the auteur is no different from being a sculptor or a painter or even a novelist. It's his own soul that seeps through his work. The product is distinguished by the singularity of its maker's personality.

What makes this singularly cold, clinical method even more pronounced is how Bresson's characters always find themselves drawn into the vortex of some kind of moral and/or spiritual crisis. The intellectual thief in "Pickpocket", the desolate young wife in "A Gentle Woman", the abused teenage girl in "Mouchette", the self-destructive youth in "The Devil, Probably", the contemplative priest in "Diary of a Country Priest", and now the quiet simpleton-turned-morally bankrupt murderer in "L'Argent". Bresson's rigorous and steely formalist cinema should just be the perfect stage for the dark night of his characters' souls. Grace is attained not without some form of sacrifice and damnation of the soul.

It is this ideology that fills the mold of this filmmaker's astonishing pure art. Unrelentingly dark and morbid, perhaps, but a flickering light of salvation can still be seen through it all.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บนอย่างเคร่งครัด formalist ระดับโรเบิร์ตแบรซงหงส์เพลง " l'argent " ( 1983 , ฝรั่งเศส ซึ่งตรงแปลว่า " เงิน " ) , สามารถถือเป็นหนังที่บริสุทธิ์ ต้องบอกว่า ไม่มีความรู้สึก ไม่มีการกระทำ ไม่มีเพลง ไม่มีเช่น " เทียม " ที่มักเกี่ยวข้องกับภาพยนตร์ ที่ดีที่สุด , ภาพยนตร์ ( และที่สำคัญ ผลงานทั้งหมดแบรซง ) สามารถอธิบายเป็นหนังของอุดมการณ์ .

สิ่งที่เป็นอย่างเคร่งครัดในการทำงานที่นี่คือ " ความคิด " ของเงินแล้วจะเสียหายและทำลายจิตวิญญาณของมนุษย์ แน่นอน นี่ได้มาจากแนวคิดในพระคัมภีร์ไบเบิลของ " เงินเป็นรากของความชั่วร้าย " ( ครอบครัวคริสเตียนแบรซงกำลังบอกเกือบเสมอในหนัง ) แต่นี่ไม่ใช่เรื่องที่จำเป็นต่อ SE เป็นสินค้าที่ทุกสิ่งที่ชั่วร้าย ค่อนข้างอย่างน้อยก็ในบริบทของภาพยนตร์ มันปลอมโดยเฉพาะอย่างยิ่ง 500 ฟรังค์ ทราบว่า ตั้งในการเคลื่อนไหว และชุดของเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ที่ไม่ยุติธรรมกับเงียบและสถานีก๊าซถ่อมตัวพ่อบ้านชื่อ Yvon targe ที่ ( ใจบาป ) ศูนย์

เป็นข้อเสนอแนะจากย่อหน้าก่อนหน้านี้ สิ่งที่เกี่ยวกับแบรซง ที่นี่ไม่ใช่ตัวละครตัวเอง หรือสภาพแวดล้อมที่พวกเขาอยู่ใน ( สภาพ )เช่นสมมติว่า ความสมจริง นีโอ อิตาลีจะได้ แต่ไม่รู้การกระทำไร้ยางอายสามารถเป็นสาเหตุของความหายนะของบุคคลอื่น นี่นำไปสู่ในนามธรรม ดังนั้น ดูความหมายและภาวะแทรกซ้อนของการปลอม 500 ฟรังค์ บิล เมื่อชีวิตของตัวละคร หรือเมื่อชีวิตของ Yvon -- เหมือนดูสง่างาม ( ตัวเลข " ศตวรรษที่ 15 คริสเตียนไอคอน "เหมือนจะสุภาพได้ ) การตรากตรำจัดการโดยโชคชะตาของพวกเขาตาบอดเสมอ , ประณามไปตามการหมุนของล้อของมัน

และเป็นแบรซงเองใครเป็นผู้เสนอญัตติสำคัญนี้ " ล้อ " ในมือของเขา , " พลัง " แห่งโชคชะตานี้เป็นเช่นเย็น , เดี่ยว , unforgivably ที่มีคุณภาพที่สามารถอย่างไม่สิ้นสุด เกิดความรู้สึกที่ไม่สามารถแบกรับมันทั้งหมดจากการกระทำเบื้องต้นง่าย ๆของเด็กนักเรียนชายสองต้องรู้เท่าทันใช้เงินปลอมที่ถ่ายภาพร้านเพื่อสุดท้ายบาดใจทำ Yvon มีก่อกระทำสาหัสในชื่อของ และ เป็น ความแค้นกับเงิน ( ในความรู้สึกเปรียบเทียบ ) , หนึ่งสัมผัสแบรซงที่มีมือใหญ่ในนี้ เหตุ และ ผลลูกโซ่ของเหตุการณ์ .

หากได้รับเช่นความรู้สึกเพราะถ่ายแล้ว 82 ในเวลานั้น ) ตั้งใจจะให้มันเป็นอย่างนั้น " l'argent " คือ ตัวอย่างของแบรนด์ของตัวเองของโรงภาพยนตร์แบรซงบริสุทธิ์เขาอย่างต้องการวิสัยทัศน์ที่เข้มงวดของเขาและความคิดที่จะเห็นและรู้สึกในแต่ละฉากและทุกอารมณ์ unhampered และกระจายโดย " ภาพยนตร์ manipulations " มาตรฐานของบทสนทนาสุกใส , แฟนซี , ประกอบภาพยนตร์และการกระทำที่วางแผนไว้ในโลกภาพยนตร์ นี้เฉพาะ , ถ่ายเป็นภาพยนตร์ พระเจ้าซึ่งเชื้อเพลิงสำหรับนักแสดงของเขา ( ไม่ใช่มืออาชีพที่ ) ส่วนใหญ่มีความคิดของเขา ว่าหนังน่าจะ

( อ้างอิงหนึ่งของหนัง นักวิจารณ์กล่าวว่ามันเป็นแบรซงเองที่เป็นสมมติว่าตัวอักษรที่แตกต่างกันในฟิล์ม ซอกแซก , ข้างต้นสังเกตภาพยนตร์องค์ประกอบเป็นสิ่งที่กําหนดไม่ได้อยู่ใน derogative วิธีแม้ว่า แบรซงเป็นเบื้องต้น ในภาพยนตร์เรื่อง " สาวๆ บัวส์ เดอ bologne " )

นี้มีผลให้ทั้งหมดบริสุทธิ์ระดับความคิด filmic ของสิ่งที่มันหมายถึงการเป็น auteur อย่างเป็นทางการแนะนำหนังพจนานุกรมโดยคลื่นลูกใหม่ฝรั่งเศสเป็นหัวหอก โดย ฌอง ลุค โกดาร์ด " บริสุทธิ์ " ในนั้นในขณะที่ผู้บุกเบิกคลื่นใหม่ยังสามารถ " เล่น " ตามที่กล่าวมาข้างต้น artificialities filmic , auteur แบรซงที่ไม่แตกต่างจากการเป็นจิตรกรประติมากรหรือหรือแม้กระทั่งนิยาย มันเป็นเรื่องของเขาเอง วิญญาณที่ seeps ผ่านผลงานของเขา ผลิตภัณฑ์มีความโดดเด่นในซิงกูลาริตี้ของบุคลิกของผู้สร้าง

สิ่งที่ทำให้นี้แปลกประหลาดที่เย็นวิธีทางคลินิกชัดเจนยิ่งขึ้นว่าแบรซงของตัวละครมักจะพบตัวเองวาดลงในน้ำวนของบางชนิดของศีลธรรม และ / หรือวิกฤตทางจิตวิญญาณ พวกขโมยทรัพย์สินทางปัญญา " ล้วงกระเป๋า " ภรรยาสาวเปลี่ยว " ผู้หญิง " สุภาพ ทำร้ายสาววัยรุ่นใน " mouchette " ตัวทำลายเยาวชนใน " ปีศาจที่อาจจะ " นักบวชครุ่นคิดในไดอารี่ของประเทศที่พระ "และตอนนี้ คนโง่เงียบเปิดการล้มละลายฆาตกร " l'argent " แบรซงก็เคร่งครัด และ แข็ง formalist โรงภาพยนตร์ ควรเป็นเวทีที่สมบูรณ์แบบสำหรับคืนที่มืดของจิตใจของตัวละครของเขา เกรซจะได้ไม่โดยบางรูปแบบของการเสียสละและการสาปแช่งของวิญญาณ

มันคืออุดมการณ์ที่เติมแม่พิมพ์นี้ถ่ายภาพยนตร์อันบริสุทธิ์ ศิลปะ unrelentingly มืดและประหลาดบางที แต่ไฟสว่างที่ยังสามารถเห็นได้ผ่านมันทั้งหมด