And a delicate flush of pink c

     And a delicate flush of pink came into the leaves of the rose, like the flush in the face of the bridegroom when he kisses the lips of the bride. But the thorn had not yet reached her heart, so the rose's heart remained white, for only a Nightingale's heart's-blood can crimson the heart of a rose.

     And the Tree cried to the Nightingale to press closer against the thorn. 'Press closer, little Nightingale,' cried the Tree, 'or the Day will come before the rose is finished.'

     So the Nightingale pressed closer against the thorn, and the thorn touched her heart, and a fierce pang of pain shot through her. Bitter, bitter was the pain, and wilder and wilder grew her song, for she sang of the Love that is perfected by Death, of the Love that dies not in the tomb.

     And the marvellous rose became crimson, like the rose of the eastern sky. Crimson was the girdle of petals, and crimson as a ruby was the heart.

     But the Nightingale's voice grew fainter, and her little wings began to beat, and a film came over her eyes. Fainter and fainter grew her song, and she felt something choking her in her throat.

     Then she gave one last burst of music. The white Moon heard it, and she forgot the dawn, and lingered on in the sky. The red rose heard it, and it trembled all over with ecstasy, and opened its petals to the cold morning air. Echo bore it to her purple cavern in the hills, and woke the sleeping shepherds from their dreams. It floated through the reeds of the river, and they carried its message to the sea.

     'Look, look!' cried the Tree, 'the rose is finished now;' but the Nightingale made no answer, for she was lying dead in the long grass, with the thorn in her heart.

     And at noon the Student opened his window and looked out.



     'Why, what a wonderful piece of luck! he cried; 'here is a red rose! I have never seen any rose like it in all my life. It is so beautiful that I am sure it has a long Latin name;' and he leaned down and plucked it.

     Then he put on his hat, and ran up to the Professor's house with the rose in his hand.

     The daughter of the Professor was sitting in the doorway winding blue silk on a reel, and her little dog was lying at her feet.

     'You said that you would dance with me if I brought you a red rose,' cried the Student. Here is the reddest rose in all the world. You will wear it to-night next your heart, and as we dance together it will tell you how I love you.'

     But the girl frowned.

     'I am afraid it will not go with my dress,' she answered; 'and, besides, the Chamberlain's nephew has sent me some real jewels, and everybody knows that jewels cost far more than flowers.'

     'Well, upon my word, you are very ungrateful,' said the Student angrily; and he threw the rose into the street, where it fell into the gutter, and a cart-wheel went over it.

     'Ungrateful!' said the girl. 'I tell you what, you are very rude; and, after all, who are you? Only a Student. Why, I don't believe you have even got silver buckles to your shoes as the Chamberlain's nephew has;' and she got up from her chair and went into the house.

     'What a silly thing Love is,' said the Student as he walked away. 'It is not half as useful as Logic, for it does not prove anything, and it is always telling one of things that are not going to happen, and making one believe things that are not true. In fact, it is quite unpractical, and, as in this age to be practical is everything, I shall go back to Philosophy and study Metaphysics.'



     So he returned to his room and pulled out a great dusty book, and began to read.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

< 6 > และล้างละเอียดอ่อนสีชมพูมาจากใบของกุหลาบ เช่นล้างในหน้าบ่าวเมื่อเขาจูบริมฝีปากของเจ้าสาว แต่หนามได้ยังไม่ถึงหัวใจของเธอ ดังนั้นหัวใจของโรสยังคงขาว สำหรับเท่า Nightingale ของ เลือดของหัวใจสามารถ crimson ของดอกกุหลาบ ต้นไม้ร้องไห้ไป Nightingale กดใกล้กับหนาม ต้นไม้ร้องไห้ 'กดใกล้ น้อยไนติงเกล 'หรือจะมาวันก่อนกุหลาบเสร็จ' ดังนั้น Nightingale ที่กดใกล้กับหนาม และสัมผัสหนามหัวใจของเธอ และเป็นปางดุร้ายของอาการปวดถ่ายผ่านเธอ ขม ขมขื่นเจ็บปวด และออกคลาสสิค และออกคลาสสิคโตเพลงของเธอ เพื่อเธอร้องของความรักที่สมบูรณ์ โดยความตาย ความรักที่ตายในสุสานไม่ และกุหลาบยิ่งใหญ่กลายเป็นเข้ม เช่นกุหลาบของฟ้าตะวันออก แดงหวานก้นเปรี้ยวกลีบ และเข้มเป็นทับทิมหัวใจ แต่เสียงของ Nightingale เติบโตหวังที่รำไร ปีกเล็ก ๆ ของเธอเริ่มที่จะเอาชนะ และภาพยนตร์มาจากดวงตาของเธอ หวังที่รำไรและหวังที่รำไรโตเพลงของเธอ แล้วเธอรู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างที่เธอสำลักในลำคอของเธอ แล้ว เธอให้ระเบิดหนึ่งครั้งสุดท้ายของเพลง ดวงจันทร์ขาวได้ยินมา และเธอลืมรุ่งอรุณ และลอยอยู่บนท้องฟ้าใน กุหลาบสีแดงได้ยินมัน และมัน trembled ทั้งหมด ด้วยอี และเปิดกลีบของอากาศตอนเช้าเย็น กระบอกสูบ Echo ให้เธอสีม่วงถ้ำในภูเขา และตื่นนอนเชพเฟิร์ดส์จากฝัน มันลอยผ่านสานของแม่น้ำ และพวกเขาดำเนินการข้อของทะเล ดู ดู ' ร้องไห้ต้นไม้ 'กุหลาบเสร็จตอนนี้ แต่ไนติงเกลที่ทำไม่มีคำตอบ สำหรับเธอที่กำลังนอนตายในหญ้ายาว มีหนามในหัวใจของเธอ และเวลาเที่ยง นักเรียนเปิดหน้าต่างของเขา และหันหน้าออก< 7 > ' ทำไม อะไรดีชิ้นส่วนของโชค เขาร้องไห้ ' นี่คือดอกกุหลาบสีแดง ผมไม่เคยเห็นกุหลาบใด ๆ เหมือนในชีวิตของฉัน สวยงามผมแน่ใจว่า มีชื่อละติยาว และเขาก็เอนลง และดึงมัน เขาใส่หมวกของเขา แล้ววิ่งไปที่บ้านของศาสตราจารย์กับกุหลาบในมือ ลูกสาวของศาสตราจารย์นั่งขดลวดผ้าไหมสีฟ้าบนม้วนเป็นประตูทางเข้า และหมาน้อยของเธอกำลังนอนอยู่บนที่เท้าของเธอ 'คุณบอกว่า คุณจะเต้นรำกับฉันหากนำคุณกุหลาบสีแดง ร้องนักเรียน นี่คือกุหลาบไปในโลกทั้งหมด คุณจะสวมใส่มันเพื่อคืนถัดไปหัวใจของคุณ และขณะที่เราเต้นรำด้วยกัน มันจะบอกคุณว่าผมรักคุณ.' แต่สาว frowned 'ผมกลัวมันจะไม่เข้ากับชุดของฉัน เธอตอบ 'และ,,หลานชายของแชมเบอร์เลนได้ส่งเพชรบางจริงฉัน และทุกคนรู้ว่า อัญมณีทุนมากกว่าดอกไม้' 'ดี เมื่อคำของฉัน คุณจะไม่รู้จักคุณมาก กล่าวว่า นักเรียนด้วยความโกรธ และเขาโยนกุหลาบเป็น street ที่มันตกลงไปในรางน้ำ และล้อรถเข็นไปมากกว่านั้น 'ไม่รู้จักคุณ ' กล่าวว่า หญิงสาว ' ผมบอกว่า คุณหยาบมาก และ หลังจากที่ทุก คุณเป็นใคร เฉพาะนักเรียน ทำไม ผมไม่เชื่อว่า คุณยังมีหัวเข็มขัดสีเงินรองเท้าของคุณเป็นหลานชายของแชมเบอร์เลนมี และเธอได้ขึ้นจากเก้าอี้ของเธอ และเข้าไปในบ้าน 'อะไรโง่สิ่งรักคือ กล่าวว่า นักเรียนขณะที่เขาเดินออกไป ' มันจะเป็นประโยชน์ไม่เป็นตรรกะ แต่ไม่ได้พิสูจน์อะไร และมันเป็นเสมอบอกสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นอย่างใดอย่างหนึ่ง และทำให้หนึ่งเชื่อว่าสิ่งที่ไม่จริง ในความเป็นจริง มันเป็นดำริค่อนข้าง และ เป็นในยุคนี้จะปฏิบัติทุกอย่าง ฉันจะกลับไปปรัชญา และอภิปรัชญาศึกษา.'< 8 > เพื่อให้เขากลับไปห้องของเขา และดึงออกหนังสือฝุ่น และเริ่มอ่าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

<6>

     และล้างที่ละเอียดอ่อนของสีชมพูเข้ามาในใบของดอกกุหลาบเช่นล้างในใบหน้าของเจ้าบ่าวเมื่อเขาจูบริมฝีปากของเจ้าสาว แต่ ธ อร์นยังไม่ได้ถึงหัวใจของเธอดังนั้นหัวใจของโรสยังคงสีขาวเพียงของไนติงเกล heart's เลือดสีแดงเข้มสามารถใจกลางของดอกกุหลาบ.

     และต้นไม้ร้องไห้กับไนติงเกลที่จะกดใกล้ชิดกับหนาม 'ข่าวที่ใกล้ชิดและน้อยไนติงเกล' ร้องไห้ต้นไม้ 'หรือวันนั้นจะมาก่อนดอกกุหลาบจะเสร็จสิ้น.

     ดังนั้นไนติงเกลกดใกล้ชิดกับ ธ อร์นและ ธ อร์นสัมผัสหัวใจของเธอและปางรุนแรงของอาการปวดยิงผ่านเธอ . ขมขมเป็นความเจ็บปวดและ Wilder และ Wilder เติบโตเพลงของเธอสำหรับเธอร้องเพลงของความรักที่สมบูรณ์โดยความตายของความรักที่ตายไม่ได้อยู่ในหลุมฝังศพ.

     และดอกกุหลาบที่ยิ่งใหญ่กลายเป็นสีแดงเข้มเหมือนดอกกุหลาบของภาคตะวันออก ท้องฟ้า สีแดงเข้มเป็นผ้าคาดเอวของกลีบและสีแดงเข้มเป็นทับทิมเป็นหัวใจ.

     แต่เสียงนกไนติงเกเติบโตจางและมีปีกเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอเริ่มที่จะชนะและภาพยนตร์มามากกว่าดวงตาของเธอ สเตตัสและสเตตัสขยายตัวเพลงของเธอและเธอก็รู้สึกว่าสิ่งที่สำลักของเธอในลำคอของเธอ.

     จากนั้นเธอให้อย่างใดอย่างหนึ่งออกมาสุดท้ายของเพลง สีขาวดวงจันทร์ได้ยินมันและเธอลืมรุ่งอรุณและอ้อยอิ่งอยู่ในท้องฟ้า กุหลาบสีแดงได้ยินมันและมันก็สั่นสะท้านไปด้วยความปีติยินดีและเปิดกลีบกับอากาศตอนเช้าเย็น Echo เจาะไปยังถ้ำม่วงของเธอในเนินเขาและตื่นคนเลี้ยงแกะนอนจากความฝันของพวกเขา มันลอยผ่านกกแม่น้ำและพวกเขาดำเนินการข้อความทะเล.

     'ดูมอง!' ร้องไห้ต้นไม้, 'กุหลาบเสร็จเรียบร้อยแล้วตอนนี้' แต่ไนติงเกลทำไม่มีคำตอบเพราะเธอกำลังนอนตายอยู่ในหญ้ายาวกับหนามในหัวใจของเธอ.

     และตอนเที่ยงนักศึกษาเปิดหน้าต่างของเขาและมองออกไปนอก.

<7>

     ทำไมสิ่งที่ชิ้นเยี่ยมของโชค! เขาร้องไห้; 'นี่เป็นดอกกุหลาบสีแดง! ฉันไม่เคยเห็นใด ๆ เพิ่มขึ้นเช่นนั้นในทุกชีวิตของฉัน มันเป็นความสวยงามเพื่อให้ผมมั่นใจว่ามันจะมีชื่อภาษาละตินยาว ' และเขาโน้มตัวลงและดึงมัน.

     แล้วเขาก็ใส่หมวกของเขาและวิ่งขึ้นไปที่บ้านศาสตราจารย์กับดอกกุหลาบในมือของเขา.

     ลูกสาวของศาสตราจารย์กำลังนั่งอยู่ในทางเข้าประตูม้วนผ้าไหมสีฟ้าบนรีลและสุนัขตัวน้อยของเธอ กำลังนอนอยู่ที่เท้าของเธอ.

     'คุณบอกว่าคุณจะเต้นรำกับฉันว่าฉันนำเจ้าดอกกุหลาบสีแดง' ร้องนักศึกษา นี่คือ reddest เพิ่มขึ้นในทุกมุมโลก คุณจะสวมใส่มันไปในคืนถัดไปหัวใจของคุณและในขณะที่เราเต้นรำด้วยกันมันจะบอกคุณว่าผมรักคุณ '.

     แต่หญิงสาวขมวดคิ้ว.

     ' ผมกลัวมันจะไม่ไปกับการแต่งกายของฉัน "เธอตอบ; และนอกจากหลานชายแชมเบอร์เลนได้ส่งฉันอัญมณีจริงบางอย่างและทุกคนรู้ดีว่าอัญมณีมีค่าใช้จ่ายมากกว่าดอกไม้. '

     ' ดีเมื่อคำของฉันคุณจะเนรคุณมาก 'นักศึกษากล่าวว่าด้วยความโกรธ; และเขาโยนดอกกุหลาบลงไปในถนนที่มันตกลงไปในท่อระบายน้ำและรถเข็นล้อไปมากกว่านั้น.

     'เนรคุณ' หญิงสาวกล่าวว่า "ผมบอกคุณว่าคุณมีความหยาบมาก และหลังจากทั้งหมดคุณเป็นใคร? เฉพาะนักศึกษา ทำไมผมไม่เชื่อว่าคุณได้ยังมีหัวเข็มขัดสีเงินกับรองเท้าของคุณเป็นหลานชายแชมเบอร์เลนมี ' และเธอก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ของเธอและเดินเข้าไปในบ้าน.

     อะไรเป็นสิ่งที่โง่ความรักเป็น 'นักศึกษากล่าวว่าในขณะที่เขาเดินออกไป 'มันไม่ได้เป็นครึ่งหนึ่งเป็นประโยชน์เป็นตรรกะมันไม่ได้พิสูจน์อะไรและมันก็มักจะบอกว่าหนึ่งในสิ่งที่ไม่ได้เกิดขึ้นและทำให้เชื่อว่าหนึ่งในสิ่งที่ไม่เป็นความจริง ในความเป็นจริงมันเป็นใช้ไม่ได้ผลมากและเช่นเดียวกับในยุคนี้ที่จะปฏิบัติเป็นทุกสิ่งที่ฉันจะกลับไปที่ปรัชญาและการศึกษาอภิธรรม. '

<8>

     ดังนั้นเขาจึงกลับไปที่ห้องของเขาและดึงออกมาเป็นหนังสือที่เต็มไปด้วยฝุ่นที่ดีและเริ่ม อ่าน.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

<      > 6    และล้างที่ละเอียดอ่อนของสีชมพูมาใบของกุหลาบ เหมือนล้างในหน้าของเจ้าบ่าวเมื่อเขาจูบริมฝีปากของเจ้าสาว แต่หนามได้ยังไม่ถึงหัวใจเธอ ดังนั้น กุหลาบ หัวใจ ยังคงขาว เท่านั้น หัวใจของนกไนติงเกล 's-blood สามารถเป็นหัวใจของโรส    และต้นไม้กับนกไนติงเกลร้องกดใกล้ชิดกับหนาม” กดใกล้ๆ น้อยไนติงเกล ' ต้นไม้ ' หรือ วันนั้นจะมาถึงก่อนที่กุหลาบเสร็จแล้ว .    ดังนั้นไนติงเกลกดใกล้ชิดกับหนาม และหนามได้สัมผัสหัวใจของเธอ และดุร้าย เมื่อยิงผ่านความเจ็บปวดของเธอ ขม , ขมขื่นคือความเจ็บปวด และป่าและป่าเติบโต เพลง เธอ เธอร้องเพลงของความรักที่สมบูรณ์โดยความตายแห่งรัก ที่ตายในสุสาน    และมหัศจรรย์ โรส เป็นสีแดงเข้ม เหมือนกุหลาบฟ้าตะวันออก สีแดงเข้มถูกผ้าคาดเอวของกลีบดอก และสีแดงเข้มเป็นทับทิมคือหัวใจ    แต่เสียงของนกไนติงเกลที่เติบโตนั้น และปีกเล็ก ๆน้อย ๆของเธอเริ่มที่จะชนะ และภาพยนตร์มาจ้องตาเธอ นั้นนั้นเติบโตและเพลงของเธอ และเธอรู้สึกสำลักในคอเธอ    แล้วเธอให้ระเบิดสุดท้ายของเพลง พระจันทร์สีขาวได้ยินอย่างนั้นแล้วก็ลืมรุ่งอรุณ และอ้อยอิ่งอยู่ในท้องฟ้า ดอกกุหลาบแดงได้ยินมัน และมันก็ทั้งหมดมากกว่าด้วย ยาอี และเปิดกลีบของมันไปเช้าเย็นอากาศ ก้องเบื่อกับถ้ำสีม่วงของเธอในเนินเขา และตื่นนอนแกะจากความฝันของพวกเขา มันลอยผ่านพงหญ้าของแม่น้ำ และนำข้อความไปในทะเล     ' ดู ' ! ร้องไห้ต้นไม้ ' กุหลาบเสร็จแล้ว แต่นกไนติงเกลไม่ตอบ เธอเองก็นอนตายอยู่ในหญ้ายาว มีหนามอยู่ในหัวใจเธอ    แล้วตอนเที่ยงนักเรียนเปิดหน้าต่างของเขาและมองออกไป<    7    >     ' อะไรเป็นชิ้นที่ยอดเยี่ยมของโชค ! เขาร้องไห้ ' ที่นี่คือดอกกุหลาบสีแดง ! ผมไม่เคยเห็นดอกกุหลาบเหมือนในชีวิตเลย มันเป็นสวยงามดังนั้นฉันแน่ใจว่ามันมีชื่อละตินยาว ; และเขาเอนตัวลงและดึงมัน    แล้วเขาใส่หมวกของเขาและวิ่งมาที่บ้านของศาสตราจารย์กับกุหลาบอยู่ในมือของเขา    ลูกสาวของอาจารย์นั่งอยู่หน้าประตูม้วนผ้าไหมสีฟ้าบนรีล และหมาตัวน้อยของเธอกำลังนอนอยู่ที่เท้าของเธอ     ' คุณบอกว่าคุณจะเต้นรำกับฉันถ้าฉันเอาดอกกุหลาบสีแดง เสียงร้องของนักเรียน นี่เป็นดอกกุหลาบแดงในทั่วโลก คุณจะใส่มันในคืนถัดไปหัวใจของคุณ และเราเต้นด้วยกัน มันจะบอกคุณว่าฉันรักคุณ .    แต่สาวขมวดคิ้วเข้าหากัน .     ' ผมกลัวมัน จะ ไม่ ไป กับชุดของฉัน ' เธอตอบ ' และนอกจากของ แชมเบอร์เลน หลานชายได้ส่งฉันบางจริง พลอย และทุกคนก็รู้ว่าพลอยเสียยิ่งกว่าดอกไม้’     ' ดี จากคำพูดของฉัน คุณเป็นบุญคุณ ' นักเรียนพูดด้วยความโกรธ เขาโยนขึ้นสู่ถนน ที่ตกลงไปในท่อระบายน้ำ และล้อเกวียนไปมากกว่านั้น     ' อกตัญญู ' ! บอกว่าผู้หญิง’ ฉันบอกคุณว่า คุณเป็นคนหยาบคายมาก ; และ , หลังจากทั้งหมด , นายเป็นใคร ? เฉพาะนักเรียน ทำไม ฉันไม่เชื่อคุณได้แม้มีหัวเข็มขัดสีเงินรองเท้าของคุณเป็นของ แชมเบอร์เลน หลานชายได้ ' แล้วเธอก็ลุกจากเก้าอี้และเดินเข้าไปในบ้าน     ' สิ่งที่เป็นสิ่งที่โง่รักเป็น ' นักเรียนพูดเมื่อเขาเดินจากไป . . . มันไม่ค่อยเป็นประโยชน์เป็นตรรกะครึ่งหนึ่ง มันไม่ได้พิสูจน์อะไร และมักบอกหนึ่งของสิ่งที่จะเกิดขึ้น และทำให้คนเชื่อในสิ่งที่ไม่จริง ในความเป็นจริงมันค่อนข้างแพรคทิคัล และ ในวัยนี้จะปฏิบัติทุกอย่าง ผมจะกลับไป ปรัชญา อภิปรัชญา ศึกษา”<      > 8    ดังนั้นเขาจึงกลับไปที่ห้องของเขาและดึงออกหนังสือฝุ่นเขรอะมาก และเริ่มอ่าน