1.1. IntroductionThe utilization of

1.1. Introduction
The utilization of bio-based polymers as packaging materials has attracted great
attention in both scientific and industrial areas due to the non-degradable and nonrenewable
nature of synthetic plastic packaging. Polyhydroxyalkanoates (PHA) represent
an interesting alternative to synthetic polymers due to many advantages. Not only are
they biodegradable and biocompatible, but they can also be produced by bacterial
fermentation of renewable resources like cane sugar (Bordes and others 2010). Controlled
fermentation of carbon feed-stock and nitrogen limitation in the presence of suitable
bacteria yields up to 70% of dry cell weight (Ward and others 1977). Poly (3-
hydroxybutyrate) (PHB), the most common PHA, was first discovered in 1926 by
Lemoigne and is now produced on an industrial scale. Depending on the carbon
substrates and the metabolism of the microorganism, different monomers, and thus
(co)polymers, can be obtained. Besides the main polymer PHB, different copolyesters
exist such as poly(hydroxybutyrate-co-hydroxyvalerate) (PHBV), and
poly(hydroxybutyrate-co-hydroxyoctanoate) (PHBO). PHB is a highly crystalline
biopolyester (above 55%) with a glass transition temperature (Tg) just above 0 ºC. PHB is
relatively stiff and brittle. Young‟s modulus reaches 3.5GPa, and the elongation break is
less than 5% (Bordes and others 2010). The PHB melting point (Tm = 170 to 180 ºC) is
rather high compared to other biodegradable polyesters. Its degradation temperature is
close to the Tm and thermal degradation occurs according to a one-step process – namely,
a random chain scission reaction. Packaging materials made from PHA possess excellent
film forming and coating properties. PHAs have properties close to those of
polypropylene (PP) (Brandl and Puchner 1991). The properties of the film can be
adjusted by changing the ratio of hydroxybutyrate (HB) and hydroxyvalerate (HV). A
high content of polyhydroxybutyrate (PHB) gives a strong and stiff material whereas
polyhydroxyvalerate (PHV) has improved flexibility and toughness (Bordes and others
2010). Properties of PHBV can be improved further by using plasticizers (Kotnis and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1.1. แนะนำการใช้โพลิเมอร์ชีวภาพเป็นวัสดุบรรจุภัณฑ์ที่ดึงดูดดีความสนใจในพื้นที่ทั้งทางวิทยาศาสตร์ และอุตสาหกรรมเนื่องจากการไม่ย่อยสลาย และนี้หนาวลักษณะของบรรจุภัณฑ์พลาสติกสังเคราะห์ แสดง Polyhydroxyalkanoates (ผา)เป็นทางเลือกที่น่าสนใจกับโพลิเมอร์สังเคราะห์เนื่องจากข้อดีหลายประการ ไม่เพียงแต่ จะชีวภาพ และย่อยสลายได้ แต่พวกเขายังถูกผลิต โดยแบคทีเรียหมักทรัพยากรหมุนเวียนเช่นน้ำตาลทราย (Bordes และอื่น ๆ 2010) ควบคุมหมักจำกัดหุ้นฟีดและไนโตรเจนคาร์บอนในที่ที่เหมาะสมแบคทีเรียอัตราผลตอบแทนสูงสุดถึง 70% ของน้ำหนักเซลล์แห้ง (Ward และอื่น ๆ ปี 1977) โพลี (3-hydroxybutyrate) (PHB), ผาทั่วไป ถูกค้นพบครั้งแรกในปี 1926 โดยLemoigne และถูกผลิตในระดับอุตสาหกรรม ขึ้นอยู่กับคาร์บอนพื้นผิวและการเผาผลาญของจุลินทรีย์ โมโนเมอร์ที่แตกต่างกัน และดังนั้น(co) โพลิเมอร์ จะได้ นอกจากพอลิเมอร์หลัก PHB, copolyesters แตกต่างกันมีอยู่เช่น poly(hydroxybutyrate-co-hydroxyvalerate) (PHBV), และpoly(hydroxybutyrate-co-hydroxyoctanoate) (PHBO) PHB เป็นผลึกสูงbiopolyester (สูงกว่า 55%) กับอุณหภูมิการเปลี่ยนแก้ว (Tg) อยู่เหนือ 0 ºC เป็น PHBค่อนข้างแข็ง และเปราะ โมดูลัส Young‟s ถึง 3.5GPa และการยืดตัวแบ่งเป็นน้อยกว่า 5% (Bordes และอื่น ๆ 2010) PHB จุดหลอมเหลว (Tm = 170 180 ºC) คือค่อนข้างสูงเมื่อเทียบกับเตอร์อื่น ๆ สามารถย่อยสลาย คืออุณหภูมิการสลายตัวของใกล้กับ Tm และสลายความร้อนเกิดขึ้นตามกระบวนการขั้นตอนเดียว – คือscission ปฏิกิริยาลูกโซ่แบบสุ่ม วัสดุบรรจุภัณฑ์ที่ทำจากผามียอดเยี่ยมฟิล์มขึ้นรูปและคุณสมบัติเคลือบ PHAs มีคุณสมบัติใกล้เคียงกับโพรพิลีน (PP) (Brandl และ Puchner 1991) คุณสมบัติของฟิล์มสามารถปรับปรุง โดยการเปลี่ยนอัตราส่วนของ hydroxybutyrate (HB) และ hydroxyvalerate (HV) Aของ polyhydroxybutyrate (PHB) ให้เป็นวัสดุที่แข็งแรง และแข็งในขณะที่polyhydroxyvalerate (PHV) ได้ปรับปรุงความยืดหยุ่นและความเหนียว (Bordes และอื่น ๆ2010) . คุณสมบัติของ PHBV สามารถปรับปรุงโดยการใช้พลาสติก (กานาถโกฏณีส และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.1 การแนะนำ
การใช้ประโยชน์ของโพลิเมอร์ชีวภาพที่ใช้เป็นวัสดุบรรจุภัณฑ์ที่มีความสนใจที่ดี
ให้ความสนใจในพื้นที่ทั้งทางวิทยาศาสตร์และอุตสาหกรรมเนื่องจากการที่ไม่สามารถย่อยสลายและ nonrenewable
ลักษณะของบรรจุภัณฑ์พลาสติกสังเคราะห์ polyhydroxyalkanoates (PHA) เป็น
ทางเลือกที่น่าสนใจที่จะโพลิเมอร์สังเคราะห์เนื่องจากข้อดีหลายประการ ไม่เพียง แต่
พวกเขาสามารถย่อยสลายได้ทางชีวภาพและ แต่พวกเขายังสามารถผลิตได้โดยแบคทีเรีย
การหมักทรัพยากรหมุนเวียนเช่นน้ำตาลอ้อย (Bordes และคนอื่น ๆ 2010) ควบคุม
การหมักของคาร์บอนฟีดสต็อกและข้อ จำกัด ไนโตรเจนในที่ที่เหมาะสม
แบคทีเรียที่อัตราผลตอบแทนได้ถึง 70% ของน้ำหนักเซลล์แห้ง (วอร์ดและคนอื่น ๆ 1977) โพลี (3-
ไฮดรอกซี) (PHB) ผาที่พบมากที่สุดที่ถูกค้นพบครั้งแรกในปี 1926 โดย
Lemoigne และมีการผลิตในขณะนี้ในระดับอุตสาหกรรม ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับคาร์บอน
พื้นผิวและการเผาผลาญของจุลินทรีย์ที่โมโนเมอร์ที่แตกต่างกันและทำให้
(CO) โพลิเมอร์สามารถรับได้ นอกจาก PHB ลิเมอร์หลัก copolyesters ที่แตกต่างกัน
อยู่เช่นโพลี (ไฮดรอกซี-ร่วม hydroxyvalerate) (PHBV) และ
โพลี (ไฮดรอกซี-ร่วม hydroxyoctanoate) (PHBO) PHB เป็นผลึกสูง
biopolyester (สูงกว่า 55%) มีอุณหภูมิเปลี่ยนกระจก (TG) เพียงสูงกว่า 0 องศาเซลเซียส PHB คือ
ค่อนข้างแข็งและเปราะ หนุ่ม "โมดูลัสถึง 3.5GPa และการยืดตัวแบ่งเป็น
น้อยกว่า 5% (Bordes และคนอื่น ๆ 2010) จุด PHB ละลาย (TM = 170-180 องศาเซลเซียส) จะ
ค่อนข้างสูงเมื่อเทียบกับ polyesters ย่อยสลายทางชีวภาพอื่น ๆ อุณหภูมิการย่อยสลายของมันคือ
ใกล้กับ Tm และการย่อยสลายความร้อนที่เกิดขึ้นเป็นไปตามกระบวนการขั้นตอนที่หนึ่ง - คือ
ปฏิกิริยาลูกโซ่เฉียบขาดแบบสุ่ม วัสดุบรรจุภัณฑ์ที่ทำจาก PHA มียอดเยี่ยม
ฟิล์มขึ้นรูปและคุณสมบัติการเคลือบ PHAs ที่มีคุณสมบัติใกล้เคียงกับ
โพรพิลีน (PP) (Brandl และ PUCHNER 1991) คุณสมบัติของฟิล์มที่สามารถ
ปรับเปลี่ยนได้โดยการเปลี่ยนอัตราส่วนของไฮดรอกซี (HB) และ hydroxyvalerate (HV)
เนื้อหาสูงของ polyhydroxybutyrate (PHB) ให้เป็นวัสดุที่แข็งแกร่งและแข็งในขณะ
polyhydroxyvalerate (PHV) ได้มีการปรับปรุงความยืดหยุ่นและความเหนียว (Bordes และคนอื่น ๆ
2010) คุณสมบัติของ PHBV สามารถปรับปรุงเพิ่มเติมโดยใช้พลาสติก (Kotnis และ