We observed no significant differen

We observed no significant difference in hematocrit in SW relative
to FW. Our results are consistent with what has been observed
previously in tilapia after direct salinity exposure (Sardella et al.,
2004a,b; Sardella and Brauner, 2008). While hematocrit typically
increases with shifts in plasma volume (Pearson and Stevens, 1991),
tilapia are known to decrease epithelial permeability (Sardella et al.,
2004a; Kültz and Onken, 1993) and increase plasma osmolarity
(Hwang et al., 1989; Morgan et al., 1997) in hyperosmotic environments
relative to FW. Overall, our results are consistent with the
hypothesis of Morgan and Iwama (1991) asserting that fish at or near
their acclimation salinity do not have exorbitant energetic costs for
osmoregulation, but that acute changes from the status quo invoke, at
least temporarily, a significantly increased energetic cost for coping
with such stress.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราสังเกตเห็นไม่ชัดใน hematocrit ใน SW ญาติการ FW ผลของเราจะสอดคล้องกับสิ่งที่ได้รับการปฏิบัติก่อนหน้านี้ในปลานิลหลังจากสัมผัสความเค็มโดยตรง (Sardella et al.,2004a, b Sardella และ Brauner, 2008) ขณะ hematocrit โดยทั่วไปเพิ่มขึ้นกับกะปริมาณพลาสมา (เพียร์สันและสตีเวนส์ 1991),ปลานิลเป็นที่รู้จักกันเพื่อลดการซึมผ่านเยื่อบุผิว (Sardella et al.,2004a Kültz และ Onken, 1993) และเพิ่ม osmolarity พลา(ฮวง et al. 1989 มอร์แกน et al. 1997) ในสภาพแวดล้อมสามารถสัมพันธ์กับ FW โดยรวม ผลของเรามีความสอดคล้องกับการสมมติฐานของมอร์แกนและอิวามะ (1991) บังคลาเทศที่ปลา หรือใกล้ความเค็มของ acclimation ไม่มีต้นทุนที่มีพลังสูงเกินไปสำหรับosmoregulation แต่ว่า เรียกการเปลี่ยนแปลงเฉียบพลันจากสภาพที่การรับมือทุนมีพลังเพิ่มขึ้นมากอย่างน้อยเป็นการชั่วคราวกับความเครียดดังกล่าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในฮีใน SW ญาติ
เพื่อ FW ผลของเรามีความสอดคล้องกับสิ่งที่ได้รับการตั้งข้อสังเกต
ก่อนหน้านี้ในปลานิลหลังจากการสัมผัสโดยตรงเค็ม (Sardella, et al.,
2004a, B; Sardella และโบรเนอร์, 2008) ในขณะที่ฮีมักจะ
เพิ่มขึ้นกับการเปลี่ยนแปลงในปริมาณพลาสม่า (เพียร์สันและสตีเว่นส์ 1991),
ปลานิลเป็นที่รู้จักกันเพื่อลดการซึมผ่านเยื่อบุผิว (Sardella, et al.,
2004a; Kültzและ ONKEN, 1993) และเพิ่ม osmolarity พลาสม่า
(Hwang et al, 1989. มอร์แกน et al., 1997) ในสภาพแวดล้อมที่ hyperosmotic
เทียบกับ FW โดยรวม, ผลของเราสอดคล้องกับ
สมมติฐานของมอร์แกนและ Iwama (1991) เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับปลาที่หรือใกล้
เค็มเคยชินกับสภาพของพวกเขาไม่ได้มีค่าใช้จ่ายที่มีพลังมากเกินไปสำหรับ
Osmoregulation แต่ที่เปลี่ยนแปลงเฉียบพลันจากสภาพที่เรียกอย่าง
น้อยชั่วคราวอย่างมีนัยสำคัญ เพิ่มค่าใช้จ่ายที่มีพลังในการรับมือ
กับความเครียดเช่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราพบว่า ไม่มีความแตกต่างในเม็ดเลือดแดงใน SW สัมพัทธ์จะ FW ผลของเราจะสอดคล้องกับสิ่งที่ถูกสังเกตก่อนหน้านี้ในปลานิลหลังสัมผัสความเค็มโดยตรง ( sardella et al . ,2004a , B ; sardella และ บราวเนอร์ , 2008 ) ในขณะที่ภาวะโดยทั่วไปเพิ่มด้วย กะปริมาณพลาสมา ( เพียร์สัน และ สตีเว่นส์ , 1991 )ปลานิลจะรู้จักลดการซึมผ่านเยื่อบุผิว ( sardella et al . ,2004a K ü ltz และ onken , 1993 ) และเพิ่มำพลาสมา( ฮวาง et al . , 1989 ; มอร์แกน et al . , 1997 ) ในสภาพแวดล้อมที่มีการแช่ในวัคซีนเทียบกับ FW โดยรวม ผลลัพธ์ของเราสอดคล้องกับสมมติฐานของมอร์แกน และอิวามะ ( 1991 ) ยืนยันว่า ปลาใน หรือใกล้พวกเขาไม่ได้มีต้นทุนพลัง acclimation ความเค็มสูงเกินไปสำหรับต่างๆ แต่การเปลี่ยนจากสถานะที่เป็นอยู่เรียกที่อย่างน้อยชั่วคราว มากขึ้นต้นทุนการแข็งขันกับความเครียดเช่น