The Grand Canyon is part of the Col

The Grand Canyon is part of the Colorado River basin which has developed over the past 40 million years. A recent study places the origins of the canyon beginning about 17M years ago. Previous estimates had placed the age of the canyon at 5–6 million years.[11] The study, which was published in the journal Science in 2008, used uranium-lead dating to analyze calcite deposits found on the walls of nine caves throughout the canyon.[12] There is a substantial amount of controversy because this research suggests such a substantial departure from prior widely supported scientific consensus.[13] In December 2012, a study published in the journal Science claimed new tests had suggested the Grand Canyon could be as old as 70M years.[14] However, this study has been criticized as "[an] attempt to push the interpretation of their new data to their limits without consideration of the whole range of other geologic data sets."[11]

The canyon is the result of erosion which creates one of the most complete geologic columns on the planet.

The major geologic exposures in the Grand Canyon range in age from the 2-billion-year-old Vishnu Schist at the bottom of the Inner Gorge to the 230M-year-old Kaibab Limestone on the Rim. There is a gap of about a billion years between the 500M-year-old stratum and the level below it, which dates to about 1.5 billion years ago. This large unconformity indicates a period of erosion between two periods of deposition.

Many of the formations were deposited in warm shallow seas, near-shore environments (such as beaches), and swamps as the seashore repeatedly advanced and retreated over the edge of a proto-North America. Major exceptions include the Permian Coconino Sandstone, which contains abundant geological evidence of aeolian sand dune deposition. Several parts of the Supai Group also were deposited in non–marine environments.

The great depth of the Grand Canyon and especially the height of its strata (most of which formed below sea level) can be attributed to 5–10 thousand feet (1,500 to 3,000 m) of uplift of the Colorado Plateau, starting about 65M years ago (during the Laramide Orogeny). This uplift has steepened the stream gradient of the Colorado River and its tributaries, which in turn has increased their speed and thus their ability to cut through rock (see the elevation summary of the Colorado River for present conditions).

Weather conditions during the ice ages also increased the amount of water in the Colorado River drainage system. The ancestral Colorado River responded by cutting its channel faster and deeper.

The base level and course of the Colorado River (or its ancestral equivalent) changed 5.3M years ago when the Gulf of California opened and lowered the river's base level (its lowest point). This increased the rate of erosion and cut nearly all of the Grand Canyon's current depth by 1.2M years ago. The terraced walls of the canyon were created by differential erosion.[15]

Between 100,000 and 3M years ago, volcanic activity deposited ash and lava over the area which at times completely obstructed the river. These volcanic rocks are the youngest in the canyon.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แกรนด์แคนยอนเป็นส่วนหนึ่งของลุ่มแม่น้ำโคโลราโดซึ่งได้พัฒนากว่า 40 ล้านปี การศึกษาล่าสุดสถานกำเนิดของแคนยอนประมาณ 17 M เริ่มต้นปีที่ผ่านมา ประเมินก่อนหน้านี้มีอยู่อายุของโกรกธารที่ 5 – 6 ล้านปี [11] การศึกษา ซึ่งถูกตีพิมพ์ในวารสารที่ในปี 2551 ใช้ยูเรเนียมรอนัดวิเคราะห์ฝากแคลไซต์ที่พบบนผนังถ้ำเก้าตลอดโกรกธาร [12] ได้ถกเถียงเป็นจำนวนมากเนื่องจากงานวิจัยนี้แนะนำทางดังกล่าวพบจากทราบมติทางวิทยาศาสตร์สนับสนุนอย่างกว้างขวาง [13] ในเดือน 2012 ธันวาคม การศึกษาที่ตีพิมพ์ในสมุดรายวันอ้างวิทยาศาสตร์ใหม่ทดสอบแนะนำแกรนด์แคนยอนอาจเก่าปี 70M [14] อย่างไรก็ตาม การศึกษานี้ได้ถูกวิพากษ์วิจารณ์เป็น "[เป็น] พยายามผลักดันและการตีความข้อมูลใหม่กับขีดจำกัดของพวกเขาไม่พิจารณาของช่วงทั้งหมดของชุดข้อมูลธรณีวิทยาอื่น ๆ" [11]แคนยอนเป็นผลลัพธ์ของการกัดเซาะซึ่งสร้างหนึ่งคอลัมน์ธรณีวิทยาสมบูรณ์ที่สุดในโลกสำคัญธรณีวิทยาภาพในช่วงแกรนด์แคนยอนในยุคจาก 2 พันล้านปีหินดินดานนารายณ์ที่ด้านล่างของท้าทายภายในไป 230M ปี Kaibab หินปูนในการ มีช่องว่างประมาณพันล้านปีระหว่าง stratum ปี 500M และระดับต่ำ ซึ่งวันประมาณ 1.5 พันล้านปีที่ผ่านมา Unconformity นี้ใหญ่บ่งชี้ว่า รอบระยะเวลาของการกัดเซาะระหว่างสองรอบระยะเวลาของการสะสมก่อตัวที่มายได้ฝากในทะเลตื้นอบอุ่น สภาพแวดล้อมใกล้ฝั่ง (เช่นชายหาด), และหนองน้ำนั้นเป็นขั้นสูง และถอยกรูดอย่างเหนือขอบของอเมริกาโปรโตซ้ำ ๆ ข้อยกเว้นที่สำคัญได้แก่หินทราย Permian Coconino ซึ่งประกอบด้วยหลักฐานธรณีวิทยามากมายสะสม aeolian โขด หลายส่วนของ กลุ่ม Supai ยังได้ฝากในสภาพแวดล้อมทางทะเล – การไม่สามารถบันทึกความลึกมากของแกรนด์แคนยอนและโดยเฉพาะความสูงของชั้นนั้น (สุดที่เกิดขึ้นต่ำกว่าระดับน้ำทะเล) 5 – 10 พันฟุต (1500-3000 เมตร) ของ uplift ของราบสูงโคโลราโด เริ่มต้นประมาณ 65 M ปีผ่านมา (ระหว่างการเกิดภูเขา Laramide) Uplift นี้มี steepened ระดับสีกระแสของแม่น้ำโคโลราโดและมูลของมัน ซึ่งจะได้เพิ่มความเร็วของพวกเขา และความสามารถในการตัดผ่านหิน (ดูสรุประดับของแม่น้ำโคโลราโดสำหรับเงื่อนไขปัจจุบัน)สภาพอากาศในระหว่างยุคน้ำแข็งยังเพิ่มปริมาณของน้ำในระบบระบายน้ำของแม่น้ำโคโลราโด แม่น้ำโคโลราโดโบราณตอบสนอง โดยการตัดช่องทางความเร็ว และลึกระดับพื้นฐานและหลักสูตรของแม่น้ำโคโลราโด (หรือเทียบเท่าโบราณ) เปลี่ยนแปลง 5.3M ปีเมื่อแคลิฟอร์เนียของอ่าวเปิด และลดลงของแม่น้ำตาม (จุดต่ำที่สุด) นี้เพิ่มขึ้นอัตราการกัดเซาะ และตัดลึกปัจจุบันแกรนด์แคนเกือบทั้งหมด โดยปี 1.2 เมตร ผนังระเบียงของแคนยอนถูกสร้าง โดยการพังทลายส่วนที่แตกต่าง [15]Between 100,000 and 3M years ago, volcanic activity deposited ash and lava over the area which at times completely obstructed the river. These volcanic rocks are the youngest in the canyon.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แกรนแคนยอนเป็นส่วนหนึ่งของลุ่มแม่น้ำโคโลราโดซึ่งได้มีการพัฒนาที่ผ่านมา 40 ล้านปีที่ผ่านมา ผลการศึกษาล่าสุดสถานที่ต้นกำเนิดของการเริ่มต้นหุบเขา 17M เกี่ยวกับปีที่ผ่านมา ประมาณการก่อนหน้าได้วางอายุหุบเขา 5-6 ล้านปี. [11] การศึกษาซึ่งได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิทยาศาสตร์ในปี 2008 ใช้เดทยูเรเนียมนำไปสู่การวิเคราะห์เงินฝากแคลเซียมคาร์บอเนตที่พบบนผนังถ้ำเก้าตลอด หุบเขา. [12] มีจำนวนมากของความขัดแย้งเพราะการวิจัยนี้แสดงให้เห็นเช่นการเดินทางอย่างมีนัยสำคัญจากการสนับสนุนอย่างกว้างขวางก่อนฉันทามติทางวิทยาศาสตร์. [13] ในเดือนธันวาคมปี 2012 การศึกษาที่ตีพิมพ์ในวารสารวิทยาศาสตร์อ้างว่าการทดสอบใหม่ได้แนะนำแกรนแคนยอนสามารถ จะอายุเท่า 70M ปี. [14] อย่างไรก็ตามการศึกษานี้ได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ว่า "[] ความพยายามที่จะผลักดันการตีความข้อมูลใหม่ของพวกเขาที่จะขีด จำกัด ของตนโดยไม่ต้องพิจารณาของทั้งช่วงของชุดข้อมูลทางธรณีวิทยาอื่น ๆ ." [11] หุบเขาเป็นผลมาจากการกัดเซาะซึ่งจะสร้างหนึ่งในคอลัมน์ทางธรณีวิทยาที่สมบูรณ์แบบที่สุดในโลก. ความเสี่ยงทางธรณีวิทยาที่สำคัญในช่วงที่แกรนด์แคนยอนในยุคพระนารายณ์จาก 2 พันล้านปีเชสท์ที่ด้านล่างของกินภายในเพื่อ 230m ปี Kaibab หินปูนบนริม มีช่องว่างประมาณพันล้านปีระหว่างชั้น 500M ปีและระดับล่างซึ่งเป็นวันที่ประมาณ 1.5 พันล้านปีที่ผ่านมา นี้ไม่สอดคล้องขนาดใหญ่แสดงให้เห็นช่วงเวลาของการกัดเซาะระหว่างสองช่วงเวลาของการสะสม. จำนวนมากของการก่อวางในทะเลตื้นสภาพแวดล้อมที่อบอุ่นใกล้ชายฝั่ง (เช่นชายหาด) และเป็นหนองน้ำชายทะเลซ้ำขั้นสูงและถอยเหนือขอบของโปรโต -North อเมริกา ข้อยกเว้นที่สำคัญ ได้แก่ Permian Coconino หินทรายซึ่งมีหลักฐานทางธรณีวิทยาที่อุดมสมบูรณ์ของการสะสมเนินทรายลม หลายส่วนของกลุ่ม Supai นอกจากนี้ยังได้ฝากไว้ในสภาพแวดล้อมที่ไม่ใช่ทะเล. ความลึกที่ดีของแกรนแคนยอนและโดยเฉพาะอย่างยิ่งความสูงของชั้นมัน (ซึ่งส่วนใหญ่เกิดขึ้นต่ำกว่าระดับน้ำทะเล) สามารถนำมาประกอบกับ 5-10,000 ฟุต (1,500 3,000 เมตร) ยกของที่ราบสูงโคโลราโดเริ่มต้นเกี่ยวกับ 65m พร้อมกันปีที่ผ่านมา (ระหว่าง Laramide เทือกเขา) ยกนี้ได้ steepened ลาดกระแสของแม่น้ำโคโลราโดและแควซึ่งจะได้เพิ่มความเร็วและความสามารถของพวกเขาทำให้พวกเขาที่จะตัดผ่านหิน (ดูสรุประดับความสูงของแม่น้ำโคโลราโดสำหรับเงื่อนไขปัจจุบัน). สภาพอากาศในช่วงยุคน้ำแข็ง ยังเพิ่มปริมาณน้ำในแม่น้ำโคโลราโดระบบระบายน้ำ บรรพบุรุษแม่น้ำโคโลราโดตอบสนองโดยการตัดช่องทางได้เร็วขึ้นและลึก. ระดับฐานและหลักสูตรของแม่น้ำโคโลราโด (หรือเทียบเท่าบรรพบุรุษของมัน) เปลี่ยน 5.3M ปีที่ผ่านมาเมื่ออ่าวแคลิฟอร์เนียเปิดและลดระดับฐานของแม่น้ำ (จุดต่ำสุด) . นี้เพิ่มอัตราการกัดเซาะและตัดเกือบทั้งหมดของความลึกปัจจุบันแกรนแคนยอนโดย 1.2M ปีที่ผ่านมา ผนังระเบียงหุบเขาที่ถูกสร้างขึ้นจากการกัดเซาะที่แตกต่างกัน. [15] ระหว่าง 100,000 และปี 3M ที่ผ่านมาการระเบิดของภูเขาไฟฝากและเถ้าลาวาเหนือพื้นที่ซึ่งในช่วงเวลาบดบังสมบูรณ์แม่น้ำ เหล่านี้เป็นหินภูเขาไฟอายุน้อยที่สุดในหุบเขาลึก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แกรนด์แคนยอน เป็นส่วนหนึ่งของแม่น้ำโคโลราโดลุ่มน้ำซึ่งได้มีการพัฒนาตลอด 40 ล้านปี การศึกษาล่าสุดสถานที่ต้นกำเนิดของแคนยอนเริ่มต้นเกี่ยวกับ 17M ปีก่อน ประมาณการก่อนหน้านี้ได้วางอายุของแคนยอนที่ 5 – 6 ล้านปี [ 11 ] การศึกษาซึ่งเผยแพร่ในวารสารวิทยาศาสตร์ใน 2008ใช้ยูเรเนียมนำ dating วิเคราะห์เงินฝากแคลไซต์พบในผนังของเก้าถ้ำทั่วหุบเขา . [ 12 ] มีเป็นจำนวนมากเนื่องจากการวิจัยนี้แสดงให้เห็นเช่นการโต้เถียงอย่างมากจากเดิมสนับสนุนอย่างกว้างขวางวิทยาศาสตร์เอกฉันท์ [ 13 ] ในเดือนธันวาคม 2012การศึกษาที่ตีพิมพ์ในวารสารวิทยาศาสตร์อ้างว่าการทดสอบใหม่ มีแนะนำ แกรนด์ แคนยอนจะเป็นเก่าเป็น 70 เมตร . . ปี . [ 14 ] อย่างไรก็ตาม การศึกษานี้ได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ว่า " [ เป็น ] พยายามผลักดันการตีความใหม่ของเขตข้อมูลโดยไม่ต้องพิจารณาจากทั้งช่วงของชุดข้อมูลทางธรณีวิทยา " 11 ]

แคนยอน คือ ผลของการสร้างหนึ่งในคอลัมน์สมบูรณ์ที่สุดแร่บนดาวเคราะห์

หลักการทางธรณีวิทยาในช่วงแกรนด์แคนยอนในอายุจากหิน 2-billion-year-old พระนารายณ์ที่ด้านล่างของหุบเขาด้านในเพื่อ 230m ปี kaibab หินปูนบนขอบ มีช่องว่างประมาณพันล้านปี ระหว่างปีเก่าและทุกชนชั้นระดับล่างซึ่งวันที่ไปประมาณ 1.5 พันล้านปีที่ผ่านมา ความไม่สอดคล้องกันขนาดใหญ่นี้บ่งชี้ว่า ระยะเวลาของการพังทลายของระหว่างสองช่วงเวลาของการสะสม

หลายของการก่อตัวเป็นฝากในทะเลใกล้ชายฝั่งตื้นที่อบอุ่น , สภาพแวดล้อม ( เช่นชายหาด ) และหนองน้ำที่เป็นฝั่งทะเลซ้ำขั้นสูงและล่าถอยไปเหนือขอบของก่อนอเมริกาเหนือ ข้อยกเว้นหลักรวมถึง Coconino Permian หินทรายซึ่งมีหลักฐานทางธรณีวิทยามากมายของ Aeolian ทรายเคลือบ หลายส่วนของกลุ่ม supai ยังฝากไม่และสภาพแวดล้อมทางทะเล

ความลึกที่ยอดเยี่ยมของแกรนด์ แคนยอน และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความสูงของชั้น ( ซึ่งส่วนใหญ่เกิดขึ้นต่ำกว่าระดับน้ำทะเล ) สามารถบันทึก 5 – 10 , 000 ฟุต ( 1500 ถึง 3000 m ) ของการยกตัวของที่ราบสูงโคโลราโด