Risk factors associated with unplan

Risk factors associated with unplanned endotracheal self-การเอาท่อช่วยหายใจออก of hospitalized ใส่ท่อช่วยหายใจ patients : a 3-year retrospective case-control study.

This 3-year retrospective case-control study aimed to identity risk factors associated with unplanned ช่วยหายใจ self-การเอาท่อช่วยหายใจออก of hospitalized intubated patients and to compare unplanned and planned การเอาท่อช่วยหายใจออก groups’ characteristics of patients and nurses, vital signs, serum laboratory values, Glasgow coma scale scores, acute physiology and chronic health evaluation 2 scores, and use of physical restraints and sedatives. The study found that most unplanned endotracheal self-การเอาท่อช่วยหายใจออก occurred during evening or night shifts or during shifts staffed by nurses with less experience and less education. Most of the self-การเอาท่อช่วยหายใจออก patients (80%) were physically restrained. Pulse rate and acute physiology and chronic health evaluation 2 score were both significant predictors of unplanned endotracheal self-การเอาท่อช่วยหายใจออก. Efforts to prevent unplanned endotracheal self-อ should include identification of patients at higher risk.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัจจัยเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการช่วยหายใจด้วยตนเองไม่ได้วางแผนการเอาท่อช่วยหายใจออกของโรงพยาบาลใส่ท่อช่วยหายใจผู้ป่วย: ก. 3 ปีย้อนหลังกรณีศึกษาการควบคุมการศึกษาครั้งนี้3 ปีย้อนหลังกรณีการควบคุมมีวัตถุประสงค์เพื่อปัจจัยเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับตัวตนที่ไม่ได้วางแผนช่วย หายใจด้วยตนเองการเอาท่อช่วยหายใจออกของผู้ป่วยที่ใส่ท่อช่วยหายใจในโรงพยาบาลและเปรียบเทียบไม่ได้วางแผนและการวางแผนการเอาท่อช่วยหายใจออกลักษณะกลุ่มของผู้ป่วยและพยาบาลสัญญาณชีพ, ค่าตรวจทางห้องปฏิบัติการในซีรั่ม, กลาสโกว์คะแนนระดับโคม่าสรีรวิทยาเฉียบพลันและสุขภาพเรื้อรัง การประเมินผล 2 คะแนนและการใช้เครื่องพันธนาการทางกายภาพและยาระงับประสาท การศึกษาพบว่าส่วนใหญ่ไม่ได้วางแผนช่วยหายใจด้วยตนเองการเอาท่อช่วยหายใจออกเกิดขึ้นในช่วงการเปลี่ยนแปลงตอนเย็นหรือกลางคืนหรือในระหว่างการเปลี่ยนแปลงบุคลากรพยาบาลที่มีประสบการณ์น้อยและการศึกษาน้อย ส่วนใหญ่ของตัวเองการเอาท่อช่วยหายใจออกราย (80%) ได้รับการยับยั้งร่างกาย อัตราการเต้นของชีพจรและสรีรวิทยาเฉียบพลันและการประเมินผลสุขภาพเรื้อรัง 2 คะแนนทั้งสองพยากรณ์ที่สำคัญของการช่วยหายใจด้วยตนเองไม่ได้วางแผนการเอาท่อช่วยหายใจออก ความพยายามที่จะป้องกันไม่ให้หายใจไม่ได้วางแผนตนเองอควรจะรวมถึงบัตรประจำตัวของผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัจจัยความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับปัญหาของผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาการเอาท่อช่วยหายใจออกแสดงตนเองใส่ท่อช่วยหายใจ : การศึกษาย้อนหลัง 3 ปี .

ย้อนหลัง 3 ปีย้อนหลังนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อตัวตนปัจจัยความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับปัญหาช่วยหายใจการเอาท่อช่วยหายใจออกตนเองของผู้ป่วยและผู้ป่วยที่ใส่ท่อช่วยหายใจเพื่อเปรียบเทียบลักษณะของกลุ่มที่ไม่ได้วางแผน และวางแผนการเอาท่อช่วยหายใจออกของผู้ป่วยและพยาบาล สัญญาณชีพค่าห้องปฏิบัติการ , เซรั่ม , กลาสโกว์โคม่าสเกลคะแนนสรีรวิทยาเฉียบพลันและการประเมินสุขภาพเรื้อรัง 2 คะแนน และใช้หมอนรองทางกายภาพและยากล่อมประสาท . ผลการศึกษาพบว่า ปัญหาส่วนใหญ่แสดงตนเองการเอาท่อช่วยหายใจออกเกิดขึ้นในตอนเย็นหรือกลางคืน หรือช่วงเปลี่ยนกะดูแลโดยพยาบาลที่มีประสบการณ์น้อยและการศึกษาน้อยที่สุดของตนเอง ผู้ป่วยการเอาท่อช่วยหายใจออก ( 80% ) มีร่างกายยับยั้ง อัตราการเต้นของชีพจรและสรีรวิทยาเฉียบพลันและคะแนนการประเมินสุขภาพเรื้อรังทั้ง 2 อย่างไม่ได้แสดงตัวตนการเอาท่อช่วยหายใจออก . ความพยายามที่จะป้องกันไม่ได้แสดงตนเองควรมีการศึกษาในผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงสูง