China remains obsessed with Singapo

China remains obsessed with Singapore, which is the only country in
the region to achieve advanced economic industrialization without undergoing substantial political liberalization. The key “lesson” that China
is trying to learn is how to combine authoritarian rule with “good govgovernance”
(“meritocratic” oneparty
rule). This fits well with
Xi’s set of political goals, known
as the “Four Comprehensives,”
which seeks to develop a “moderately
prosperous society” The impact of the “Singapore model” on China shows that learning
by nondemocratic states is not necessarily a short-term “modular”
phenomenon that is largely reactive in character, but can be long-term
and highly institutionalized. Singapore’s leaders have carefully codified
their national model and taught it to thousands of eager Chinese government
officials who have visited the city-state to learn its secrets. This
makes the “Singapore model” the opposite of what is usually expected
with regard to “political learning”: Instead of a major power using its
clout to diffuse its own regime form, a small and relatively insignificant
country is teaching its governance approach to the “pupils” (government
officials) of a major power through carefully designed courses,
official and unofficial publications, direct government advice, and an
industrial park set up in China. In this way, Singapore actively promotes
its own model of economic growth with political stability as a “counterhegemonic”
alternative to the supposed liberal-democratic consensus.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประเทศจีนยังคงหมกมุ่นอยู่กับสิงคโปร์ซึ่งเป็นประเทศเดียวในภูมิภาคเพื่อให้บรรลุเศรษฐกิจอุตสาหกรรมขั้นสูงได้โดยไม่ต้องดำเนินการเปิดเสรีทางการเมืองที่สำคัญ ที่สำคัญ "บทเรียน"
ที่ประเทศจีนกำลังพยายามที่จะเรียนรู้วิธีการรวมอำนาจการปกครองด้วย"govgovernance ดี"
("meritocratic" oneparty
กฎ) ซึ่งพอดีกับชุดของจินของเป้าหมายทางการเมืองที่รู้จักกันว่า"สี่ comprehensives" ซึ่งพยายามที่จะพัฒนา "ในระดับปานกลางของสังคมที่เจริญรุ่งเรือง" ผลกระทบของ "รูปแบบสิงคโปร์" ในประเทศจีนแสดงให้เห็นว่าการเรียนรู้โดยรัฐnondemocratic ไม่จำเป็นต้องสั้น คำว่า "โมดูลาร์" ปรากฏการณ์ที่เป็นส่วนใหญ่มีปฏิกิริยาในลักษณะ แต่สามารถในระยะยาวและสถาบันสูง ผู้นำของสิงคโปร์มีการประมวลผลอย่างรอบคอบรูปแบบของชาติของพวกเขาและสอนหลายพันรัฐบาลจีนกระตือรือร้นที่เจ้าหน้าที่ที่ได้เยี่ยมชมเมืองของรัฐที่จะเรียนรู้เคล็ดลับของ นี้ทำให้ "รูปแบบสิงคโปร์" ตรงข้ามกับสิ่งที่คาดหวังมักจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับ"การเรียนรู้ทางการเมือง": แทนที่จะเป็นพลังที่สำคัญใช้ของอิทธิพลที่จะกระจายรูปแบบระบอบการปกครองของตัวเองที่มีขนาดเล็กและไม่มีนัยสำคัญค่อนข้างประเทศคือการสอนวิธีการกำกับดูแลในการ"นักเรียน" (รัฐบาลเจ้าหน้าที่) ของพลังงานที่สำคัญผ่านหลักสูตรการออกแบบอย่างระมัดระวัง, สิ่งพิมพ์อย่างเป็นทางการและไม่เป็นทางการคำแนะนำของรัฐบาลโดยตรงและสวนอุตสาหกรรมที่ตั้งอยู่ในประเทศจีน ด้วยวิธีนี้สิงคโปร์ส่งเสริมรูปแบบของตัวเองของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจที่มีเสถียรภาพทางการเมืองเป็น "counterhegemonic" ทางเลือกที่ควรฉันทามติเสรีนิยมประชาธิปไตย