I agree with your point on textile

I agree with your point on textile (Vietnam) but not on auto industry (Indonesia). Auto production requires a huge supply chain system which have already been put in place in Thailand by Japanese firms decades ago, giving us an advantage over our peers since it is not that simple to set up a new supply chain system.

Moreover, geographic-wise it makes more sense for auto companies to use Thailand as a hub for the region relative to Indonesia which is made up of several islands making it a supply chain nightmare.

Auto production has down largely due to economic situation, and not much of competitiveness issues.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันเห็น ด้วยจุดของคุณ บนสิ่งทอ (เวียดนาม) แต่ไม่ได้อยู่ ในอุตสาหกรรมยานยนต์ (อินโดนีเซีย) ผลิตรถยนต์ต้องการระบบห่วงโซ่อุปทานอย่างมากที่ได้แล้วถูกเก็บไว้ในประเทศไทย โดยบริษัทญี่ปุ่นทศวรรษที่ผ่านมา ให้เราการได้เปรียบของเรา เพราะมันไม่ง่ายที่จะตั้งค่าระบบห่วงโซ่อุปทานใหม่ นอกจากนี้ ภูมิศาสตร์ wise มันทำให้รู้สึกมากขึ้นสำหรับบริษัทรถยนต์จะใช้ไทยเป็นฮับในภูมิภาคเมื่อเทียบกับอินโดนีเซียซึ่งประกอบหมู่เกาะต่าง ๆ ที่ทำให้ฝันร้ายห่วงโซ่อุปทาน ผลิตรถยนต์ได้ลงส่วนใหญ่เนื่องจากสถานการณ์ทางเศรษฐกิจ และมากปัญหาแข่งขัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมเห็นด้วยกับจุดของคุณเกี่ยวกับสิ่งทอ (เวียดนาม) แต่ไม่ได้อยู่ในอุตสาหกรรมยานยนต์ (อินโดนีเซีย) ยอดผลิตรถยนต์ต้องใช้ระบบห่วงโซ่อุปทานขนาดใหญ่ที่ได้รับการวางในสถานที่ในประเทศไทยโดย บริษัท ญี่ปุ่นทศวรรษที่ผ่านมาทำให้เราได้เปรียบกว่าเพื่อนร่วมงานของเราเพราะมันไม่ง่ายที่จะตั้งค่าระบบห่วงโซ่อุปทานใหม่. นอกจากนี้ทางภูมิศาสตร์ที่ชาญฉลาด มันทำให้รู้สึกมากขึ้นสำหรับ บริษัท รถยนต์ที่จะใช้ไทยเป็นศูนย์กลางในการให้ญาติภูมิภาคในประเทศอินโดนีเซียซึ่งถูกสร้างขึ้นจากหลายเกาะทำให้มันเป็นฝันร้ายของห่วงโซ่อุปทาน. มียอดผลิตรถยนต์ลดลงส่วนใหญ่เนื่องมาจากสถานการณ์ทางเศรษฐกิจและไม่มากของปัญหาในการแข่งขัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมเห็นด้วยกับจุดของคุณในสิ่งทอ ( เวียดนาม ) แต่ไม่มีผลต่ออุตสาหกรรมยานยนต์ ( อินโดนีเซีย ) การผลิตรถยนต์ต้องมีขนาดใหญ่ระบบโซ่อุปทานที่ได้รับการวางในสถานที่ในไทยโดย บริษัท ญี่ปุ่นในทศวรรษที่ผ่านมา ทำให้เราได้เปรียบเพื่อนของเราตั้งแต่มันไม่ง่ายที่จะตั้งค่าระบบห่วงโซ่อุปทานใหม่

นอกจากนี้ภูมิศาสตร์ปัญญามันทำให้รู้สึกมากขึ้นสำหรับ บริษัท รถยนต์เพื่อใช้ประเทศไทยเป็นฮับในภูมิภาคสัมพันธ์กับอินโดนีเซีย ซึ่งถูกสร้างขึ้นจากหลายเกาะทำให้ห่วงโซ่อุปทานฝันร้าย

การผลิตรถยนต์ลงได้เนื่องมาจากสถานการณ์เศรษฐกิจและไม่มากของปัญหาความสามารถในการแข่งขัน