As far back as the 1910s, men and w

As far back as the 1910s, men and women were conscious of their health and fitness. Their ankle-length attire and sharp suits didn’t hold them back: they took to early exercise bikes, weights and carefully-considered stretches with gusto.

Women took to weight training with enthusiasm. They swung bowling pin-shaped dumbbells around their heads with no discernible routine, and yanked on resistance machines as quickly and as strongly as they could manage.


Other women preferred gentle stretches. Nowadays, we mostly view stretches as a means to warm up or warm down, but in the 1910s, they were seen as a serious form of exercise that could reap specific end results. Namely, developing and improving the hips and, believe it or not, easing constipation.

The former was achieved by propping themselves up on their hands and feet before raising one leg at a time, as high as they could. The latter wasn’t quite as strenuous: it involved pulling one knee up, hard, against the body, before doing the same with the opposite leg.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

As far back as 1910s ชายและหญิงได้ใส่ใจสุขภาพและออกกำลังกายของพวกเขา ชุดความยาวข้อเท้าของพวกเขาและชุดคมไม่รั้งพวกเขา: พวกเขาเอาจักรยานออกกำลังกายช่วง น้ำหนัก และพิจารณาอย่างรอบคอบยาวเหยียดอย่างสนุกสนานผู้หญิงหลายคนให้น้ำหนักการฝึกอบรมมีความกระตือรือร้น พวกเขา swung โบว์ลิ่งรูป pin dumbbells สถานสีประจำไม่ discernible และ yanked ในเครื่องต้านทานเป็นอย่างรวดเร็ว และ เป็นอย่างที่พวกเขาสามารถจัดการผู้หญิงคนอื่นต้องเหยียดที่อ่อนโยน ปัจจุบัน เราส่วนใหญ่มุมมองเหยียดเป็นวิธี การอุ่นอุ่นลง แต่ใน 1910s พวกเขาได้เห็นเป็นแบบร้ายแรงออกกำลังกายที่สามารถเก็บเกี่ยวผลลัพธ์ที่เฉพาะเจาะจง คือ พัฒนา และปรับปรุงสะโพก และ เชื่อหรือไม่ ทำให้สบายท้องผูกอดีตสำเร็จ โดย propping ตัวเองขึ้นบนมือและเท้าของพวกเขาก่อนที่จะยกขาข้างหนึ่งเวลา สูงที่สุดเท่าที่พวกเขาได้ หลังไม่ได้มากต้องเป็น: มันเกี่ยวข้องกับการดึงเข่าขึ้น หนัก ต่อตัว ก่อนที่จะทำเช่นเดียวกันกับขาตรงข้าม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไกลกลับเป็น 1910s ผู้ชายและผู้หญิงที่ใส่ใจสุขภาพและการออกกำลังกายของพวกเขา เครื่องแต่งกายที่ข้อเท้ามีความยาวและเหมาะสมกับความคมชัดของพวกเขาไม่ได้ถือพวกเขากลับมา:. พวกเขาเอาไปจักรยานออกกำลังกายในช่วงต้นน้ำหนักและเหยียดพิจารณาอย่างรอบคอบด้วยความเอร็ดอร่อยผู้หญิงเข้ามามีน้ำหนักการฝึกอบรมที่มีความกระตือรือร้น พวกเขาเหวี่ยงโบว์ลิ่งพินดัมเบลที่มีรูปทรงรอบศีรษะของพวกเขาโดยไม่ประจำมองเห็นและดึงความต้านทานในเครื่องได้อย่างรวดเร็วและเป็นอย่างยิ่งที่พวกเขาสามารถจัดการ. ผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่ต้องการเหยียดอ่อนโยน ปัจจุบันเราส่วนใหญ่ดูเหยียดเป็นวิธีที่จะอุ่นขึ้นหรืออุ่นลง แต่ใน 1910s ที่พวกเขาถูกมองว่าเป็นรูปแบบที่รุนแรงของการออกกำลังกายที่สามารถเก็บเกี่ยวผลสุดท้ายที่เฉพาะเจาะจง กล่าวคือการพัฒนาและปรับปรุงสะโพกและเชื่อหรือไม่ว่าการบรรเทาอาการท้องผูก. อดีตได้สำเร็จโดย propping ตัวเองขึ้นที่มือและเท้าของพวกเขาก่อนที่จะเพิ่มขาข้างหนึ่งในเวลาที่สูงที่สุดเท่าที่จะทำได้ หลังไม่ได้ค่อนข้างเป็นพลังมันเกี่ยวข้องกับการดึงเข่าข้างหนึ่งขึ้นอย่างหนักกับร่างกายก่อนที่จะทำเช่นเดียวกันกับขาตรงข้าม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เท่าที่ปารีส , ผู้ชายและผู้หญิงใส่ใจกับเรื่องสุขภาพและการออกกำลังกายของพวกเขา เครื่องแต่งกายของข้อเท้ายาวและคมชุดนี้ไม่ได้พาพวกเขากลับมา พวกเขาพาจักรยานออกกําลังกายเร็ว น้ำหนัก และพิจารณาอย่างรอบคอบเหยียดด้วยความเอร็ดอร่อย ผู้หญิง

เอาการฝึกอบรมน้ำหนักที่มีความกระตือรือร้น เขาเหวี่ยงโบว์ลิ่งพินรูป dumbbells รอบหัว ไม่มีการตามปกติแล้วกระชากเครื่องต้านทานเป็นอย่างรวดเร็วและมากเท่าที่พวกเขาสามารถจัดการ


ผู้หญิงคนอื่นๆที่ต้องการนุ่มนวลเหยียด ทุกวันนี้ ส่วนใหญ่เราดูเหยียดเป็นวิธีการอุ่นหรือร้อนลงได้ แต่ในปารีส พวกเขาถูกมองว่าเป็นรูปแบบของการออกกำลังกายที่รุนแรงสามารถเก็บเกี่ยวผลลัพธ์ที่เฉพาะเจาะจง คือ การพัฒนาและเพิ่มสะโพก และ เชื่อ มันหรือไม่ , บรรเทาอาการท้องผูก .

อดีตคือความพยุงตัวเองขึ้นบนมือและเท้าของพวกเขาก่อนที่จะเพิ่มทีละขา , สูงที่สุดเท่าที่พวกเขาสามารถ หลังไม่ได้ค่อนข้างยากเย็นแสนเข็ญเป็นมันเกี่ยวข้องดึงเข่าข้างหนึ่งขึ้นมา ยาก กับร่างกาย ก่อนที่จะทำแบบเดียวกันกับขาตรงข้าม

.