Transaction Cost Issues in MunichMu

Transaction Cost Issues in Munich
Munich is the third largest city in Germany with about 1.2 million
inhabitants. For more than 125 years, Munich drinking water was
extracted mainly from springs in the foothills of the Bavarian Alps,
namely the Mangfall Valley. This valley, located 40 km from the city
of Munich, supplies around 80% of the tap water consumed in Munich,
that is, about 90 million m3 per year (SVM, 2008). The land in
the catchment areas is mainly used for farming or forestry. Interestingly,
since the end of the nineteenth century, the city purchased
lands surrounding the Mangfall springs and devoted them to forestry
activities. Despite this, in the 1980s, the Munich water organization
noticed a slow but significant increase in nitrates (15 mg/l) and pesticides
(0.065 μg/l) in groundwater supplying the city. Between
1974 and 1992, the nitrate level increased 250%, from 6 mg/l to
15 mg/l, and there was also deterioration in the taste of the water. Although
this increased nitrate level was lower than regulatory requirements
for tap water, the city decided in 1991 to behave proactively
and encouraged farmers in the catchment areas to adopt organic
farming (Table 1).
First, the Stadtwerke München (SVM or Munich City Utilities)
delimited the target area (6000 ha) by using hydro-geological data
and defined the desirable changes in farming practices that were
needed to ensure water quality. While half of the area is covered by
forest, around 2250 ha are used for agriculture and 120 farmers
(mainly dairy farmers) were in the target area. Then, SVM organized
a public information campaign for local farmers in order to encourage
them to switch to more environmentally friendly practices. Farmers
were initially very reluctant because the suggested changes would
have profoundly modified their production practices. To overcome
the initial reluctance of most farmers, SVM organized meetings to discuss
the issue and provided in-depth guidance to individual farmers
by ecological/sustainable farming experts (SVM, 2005). In addition
to persuading farmers at meetings, SVM considered the possibility
of offering financial incentives tailored to each practice change such
as limitations in nitrogen use or manure discharge, or transition to
pasture.
The practice by practice approach was abandoned because to be
effective, it required extensive monitoring and verification, which
would have been very costly and time-consuming. Rather than following
its initial plan, SVM switched to a comprehensive approach
by encouraging farmers to switch to organic farming, as defined by
existing regulations (SVM, 2005). Moreover, the SVM selected 3 reputable
associations of organic producers already operating in the targeted
areas, namely Bioland, Naturland and Demeter. The SVM paid
for the first evaluation by producers' unions of potential candidates
for organic conversion, reducing their fear regarding the extent of
practice changes and their consequences. SVM recognized that the
extensive involvement of the unions helped to overcome farmers'
fears (SVM, 2005).
Contractual arrangements were proposed to farmers who had
land located in the catchment area. In the Munich case, it is clear
that by basing the contractual arrangements on organic farming requirements,
SVM economized on several types of transaction costs.
Indeed, referring to organic standards in Germany facilitated several
phases of the transaction. For example, rather than defining and
explaining each practice change, negotiating the value of a specific
mix of changes according to a particular situation (e.g., the portion
of the farm located in the targeted area) or acquiring skills to effectively
monitor and enforce the contractual requirements, SVM
benefited from synergies offered by existing organic standards. In
Germany, disputes over appropriate payments were seemingly less
intense compared to the Vittel case4 thanks to baselines regarding
technical aspects of organic farming and potential losses due to conversion.
Rather than starting from scratch, SVM used the experience
accumulated by producers' unions to convince farmers. Relationships
with farmers were also facilitated to some extent by the unions. In
some areas, producers’ unions requested stricter requirements than
official organic requirements such as only 1.5 cows per ha and banning
the use of manure from another farm (Naturland). The monitoring
is conducted by conventional certification bodies and violations
range from admonition to immediate contract termination. This enforcement
strategy is very cost-effective since it uses existing
procedures.
Using available knowledge, the payments offered took into account
expected lost income and the investments required to switch
to organic farming. As a financial incentive, the city offered farmers
an annual payment of 280€/ha/year for agricultural land during the
first 6 years, regardless of whether the land was owned or leased.
For the next 12 years, farmers received compensation of 230 €/ha/
year. Interestingly, farmers also benefited from European and national
subsidies to switch to (and remain in) organic farming. According
to Simonet (2005), farmers received European subsidies of 250€/ha/
year for a 5-year period, corresponding to the Bavarian agrienvironmental
program, the so-called “Kulturlandschaftsprogramm’
(KULAP). At the end of the 5-year period, these contracts can be
renewed. Given the average farm size of 24 ha in the Mangfall watershed,
overall compensation per farmer amounted to more than
10,000€ per year (SVM, 2005). In sum, the financial investment

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัญหาต้นทุนธุรกรรมในมิวนิคมิวนิคเป็นเมืองใหญ่อันดับสามในเยอรมนี มีประมาณ 1.2 ล้านบาทประชากร กว่า 125 ปี น้ำดื่มมิวนิคถูกดึงข้อมูลส่วนใหญ่จากสปริงในตีนเขาของเทือกเขาแอลป์บาวาเรียได้แก่ Mangfall หุบเขา เหนื่อย อยู่ห่างจากเมือง 40 กิโลเมตรของมิวนิค อุปกรณ์ประมาณ 80% ของน้ำประปาที่ใช้ในมิวนิคนั่นคือ m3 ประมาณ 90 ล้านต่อปี (SVM, 2008) ที่ดินในพื้นที่ลุ่มน้ำส่วนใหญ่ใช้สำหรับทำการเกษตรหรือป่าไม้ เป็นเรื่องน่าสนใจตั้งแต่ปลายศตวรรษ เมืองซื้อดินแดนที่ล้อมรอบ Mangfall สปริง และเพื่อรองรับการทำป่าไม้กิจกรรม แม้นี้ ในทศวรรษ 1980 องค์กรน้ำมิวนิคสังเกตเห็นการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ แต่ช้า nitrates (15 mg/l) และยาฆ่าแมลง(0.065 μg/l) ในน้ำบาดาลขายเมือง ระหว่าง1974 และ 1992 ระดับการใช้ไนเตรทเพิ่มขึ้น 250%, 6 mg/l การ15 mg/l และยังมีการเสื่อมสภาพในรสชาติของน้ำ ถึงแม้ว่าระดับนี้ใช้ไนเตรทเพิ่มขึ้นไม่ต่ำกว่ากฎหมายสำหรับน้ำประปา เมืองตัดสินใจในปีพ.ศ. 2534 ทำงานวันนี้และสนับสนุนให้เกษตรกรในพื้นที่ลุ่มน้ำนำอินทรีย์เกษตร (ตารางที่ 1)แรก โฮเต็ลมันเช็น Stadtwerke (SVM หรือสาธารณูปโภคของเมืองมิวนิค)แบ่งพื้นที่เป้าหมาย (6000 ฮา) โดยใช้ข้อมูลธรณีวิทยาน้ำและกำหนดเปลี่ยนแปลงสมควรในเกษตรปฏิบัติที่ต้องตรวจสอบคุณภาพน้ำ ในขณะที่ครึ่งหนึ่งของพื้นที่ครอบคลุมอยู่ป่า รอบ 2250 ฮา ใช้เพื่อการเกษตรและเกษตรกร 120(ส่วนใหญ่เป็นเกษตรกร) ในพื้นที่เป้าหมายได้ แล้ว การจัดระเบียบของ SVMส่งเสริมการขายข้อมูลข่าวสารสำหรับเกษตรกรในท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมให้พวกเขาสลับไปปฏิบัติกับสิ่งแวดล้อมมากขึ้น เกษตรกรได้เริ่มหวงแหนมากเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงที่แนะนำจะซึ้งได้ปรับเปลี่ยนวิธีการผลิต การเอาชนะรายการอาหารของเกษตรกรส่วนใหญ่ การประชุมเพื่อหารือเกี่ยวกับจัดระเบียบ SVMปัญหาและคำแนะนำเชิงลึกให้กับเกษตรกรแต่ละรายโดยระบบนิเวศ/ยั่งยืนเกษตรผู้เชี่ยวชาญ (SVM, 2005) นอกจากนี้เพื่อจูงใจเกษตรกรที่ประชุม SVM ถือว่าเป็นไปได้แรงจูงใจทางการเงินเสนอเพื่อปฏิบัติการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวเป็นข้อจำกัดในการใช้ไนโตรเจน หรือปล่อยมูล หรือเปลี่ยนแปลงทุ่งหญ้าวิธีปฏิบัติโดยปฏิบัติถูกยกเลิกเนื่องจากจะมีประสิทธิภาพ มันต้องตรวจสอบและตรวจสอบ การจะได้รับค่าใช้จ่าย และเสียเวลา แทนที่ต่อไปนี้วางแผนเริ่มต้น SVM สลับไปเป็นโดยส่งเสริมให้เกษตรกรเปลี่ยนไปทำเกษตรอินทรีย์ ตามที่กำหนดโดยระเบียบที่มีอยู่ (SVM, 2005) นอกจากนี้ SVM ที่เลือก 3 ที่มีชื่อเสียงความสัมพันธ์ของผู้ผลิตเกษตรอินทรีย์ที่ปฏิบัติแล้วในการกำหนดเป้าหมายพื้นที่ ได้แก่ Bioland, Naturland และ Demeter SVM ที่จ่ายสำหรับการประเมินครั้งแรกโดยผู้ผลิตของสหภาพแรงงานของผู้ที่มีศักยภาพสำหรับแปลงอินทรีย์ ลดความกลัวของพวกเขาเกี่ยวกับขอบเขตของปฏิบัติการเปลี่ยนแปลงและผลกระทบของพวกเขา SVM รู้จักที่จะมีส่วนร่วมอย่างกว้างขวางของสหภาพแรงงานช่วยเพื่อเอาชนะของเกษตรกรความกลัว (SVM, 2005)จัดตามสัญญาได้เสนอให้เกษตรกรที่มีที่ดินที่ตั้งอยู่ในพื้นที่ลุ่มน้ำ ในกรณีมิวนิค เป็นที่ชัดเจนการอ้างอิงจัดตามสัญญาในข้อกำหนดเกษตรอินทรีย์SVM ประหยัดต้นทุนธุรกรรมชนิดต่าง ๆแน่นอน อ้างอิงในมาตรฐานเกษตรอินทรีย์ในเยอรมนีอำนวยความสะดวกต่าง ๆระยะของธุรกรรม ตัวอย่าง แทนที่จะกำหนด และอธิบายฝึกการเปลี่ยนแปลง ค่าการเจรจาต่อรองเปลี่ยนไปตามสถานการณ์ที่เฉพาะ (เช่น ส่วนผสมฟาร์มตั้งอยู่ในพื้นที่เป้าหมาย) หรือได้รับทักษะอย่างมีประสิทธิภาพตรวจสอบ และบังคับใช้ข้อกำหนดตามสัญญา SVMรับประโยชน์จากการแยบยลที่นำเสนอ โดยมาตรฐานเกษตรอินทรีย์ที่มีอยู่ ในเยอรมนี ข้อพิพาทไปชำระเงินที่เหมาะสมดูเหมือนว่าจะน้อยกว่ารุนแรงเทียบกับ case4 วิทเทลขนาดด้วยเส้นเกี่ยวกับเทคนิคเกษตรอินทรีย์และขาดทุนที่อาจเกิดขึ้นเนื่องจากการแปลงแทนที่จะเริ่มต้นจากรอยขีดข่วน SVM ใช้ประสบการณ์สะสม โดยสหภาพแรงงานของผู้ผลิตจะโน้มน้าวให้เกษตรกร ความสัมพันธ์กับเกษตรกรยังอาศัยบ้างสหภาพแรงงาน ในบางพื้นที่ ผู้ผลิตของสหภาพแรงงานร้องขอต้องเข้มงวดกว่าต้องทางอินทรีย์เช่น 1.5 เท่าโคต่อฮา และห้ามใช้มูลจากฟาร์มอื่น (Naturland) การตรวจสอบจะดำเนินการ โดยองค์กรรับรองทั่วไปและการละเมิดช่วงตั้งแต่ admonition ถึงสิ้นสุดสัญญาทันที บังคับนี้กลยุทธ์คือคุ้มค่ามากเนื่องจากใช้ที่มีอยู่ขั้นตอนการใช้ความรู้ว่าง การชำระเงินที่เสนอเอาเข้าบัญชีคาดสูญเสียรายได้และการลงทุนที่ต้องสลับการทำเกษตรอินทรีย์ เป็นการจูงใจทางการเงิน การเมืองเสนอให้เกษตรกรการชำระเงินประจำปีปี 280€/ฮา/สำหรับ เกษตรในระหว่างแรก 6 ปี ไม่ว่าที่ดินเจ้าของ หรือเช่า12 ปีถัดไป เกษตรกรได้รับผลตอบแทนของ 230 €/ha/ปี เป็นเรื่องน่าสนใจ เกษตรกรยังได้รับประโยชน์จากจากยุโรป และประเทศอุดหนุนไป (และยังคงอยู่ใน) เกษตรอินทรีย์ ตามการ Simonet (2005), เกษตรกรได้รับเงินอุดหนุนยุโรปของ 250€ /ha/ปีเป็นระยะเวลา 5 ปี ที่สอดคล้องกับ agrienvironmental บาวาเรียโปรแกรม เรียกว่า " Kulturlandschaftsprogramm "(KULAP) เมื่อสิ้นสุดระยะเวลา 5 ปี สัญญาเหล่านี้สามารถต่ออายุ กำหนดขนาดฟาร์มเฉลี่ย 24 ฮา ในลุ่มน้ำ Mangfallมีค่าตอบแทนโดยรวมต่อเกษตรกรมากกว่า€ ที่ 10000 ต่อปี (SVM, 2005) ในผลรวม การลงทุนทางการเงิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัญหาค่าใช้จ่ายในการทำธุรกรรมในมิวนิค
มิวนิคเป็นเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับสามในประเทศเยอรมนีที่มีประมาณ 1.2 ล้าน
คนที่อาศัยอยู่ เป็นเวลากว่า 125 ปีที่ผ่านมามิวนิคน้ำดื่มที่ได้รับการ
สกัดส่วนใหญ่มาจากน้ำพุในบริเวณเชิงเขาของเทือกเขาแอลป์บาวาเรีย
คือ Mangfall วัลเลย์ หุบเขานี้ตั้งอยู่ 40 กม. จากเมือง
มิวนิค, อุปกรณ์ประมาณ 80% ของน้ำประปาบริโภคในมิวนิค
ที่มีประมาณ 90 ล้าน m3 ต่อปี (SVM 2008) ที่ดินใน
พื้นที่กักเก็บน้ำส่วนใหญ่จะใช้สำหรับการทำการเกษตรหรือป่าไม้ ที่น่าสนใจ
ตั้งแต่ปลายศตวรรษที่สิบเก้าเมืองซื้อ
ที่ดินโดยรอบน้ำพุ Mangfall และอุทิศให้พวกเขาป่าไม้
กิจกรรม อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ในช่วงปี 1980 ซึ่งเป็นองค์กรน้ำมิวนิค
ได้สังเกตเห็นการเพิ่มขึ้นช้า แต่มีนัยสำคัญในไนเตรต (15 mg / l) และสารกำจัดศัตรูพืช
(0.065 ไมโครกรัม / ลิตร) ในการจัดหาน้ำบาดาลเมือง ระหว่าง
ปี 1974 และปี 1992 ระดับไนเตรตที่เพิ่มขึ้น 250% จาก 6 mg / l ไป
15 มิลลิกรัม / ลิตรและยังมีการเสื่อมสภาพในรสชาติของน้ำ แม้ว่า
ระดับไนเตรตที่เพิ่มขึ้นนี้ต่ำกว่าข้อกำหนดด้านกฎระเบียบ
สำหรับน้ำประปาเมืองตัดสินใจในปี 1991 ที่จะประพฤติในเชิงรุก
และสนับสนุนให้เกษตรกรในพื้นที่กักเก็บน้ำเพื่อนำมาใช้อินทรีย์
การเกษตร (ตารางที่ 1).
First, Stadtwerke มิวนิค (SVM หรือเมืองมิวนิคยูทิลิตี้)
ที่คั่นพื้นที่เป้าหมาย (6000 ฮ่า) ​​โดยใช้ข้อมูลน้ำทางธรณีวิทยา
และการเปลี่ยนแปลงที่กำหนดไว้เป็นที่น่าพอใจในการปฏิบัติการเกษตรที่ได้รับ
ความจำเป็นเพื่อให้แน่ใจว่าคุณภาพน้ำ ในขณะที่ครึ่งหนึ่งของพื้นที่ที่ถูกปกคลุมด้วย
ป่าไม้ประมาณ 2,250 เฮกเตอร์ที่ใช้สำหรับการเกษตรและเกษตรกร 120
(ส่วนใหญ่เป็นเกษตรกร) อยู่ในพื้นที่เป้าหมาย จากนั้น SVM จัด
แคมเปญข้อมูลสาธารณะสำหรับเกษตรกรในท้องถิ่นเพื่อกระตุ้นให้
พวกเขาที่จะเปลี่ยนไปใช้วิธีปฏิบัติที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม เกษตรกร
เป็นครั้งแรกอย่างไม่เต็มใจเพราะการเปลี่ยนแปลงที่แนะนำจะ
มีการปรับเปลี่ยนการปฏิบัติอย่างสุดซึ้งผลิตของพวกเขา เพื่อเอาชนะ
ความไม่เต็มใจเริ่มต้นของเกษตรกรส่วนใหญ่ SVM จัดประชุมเพื่อหารือเกี่ยวกับ
ปัญหาและให้คำแนะนำในเชิงลึกให้กับเกษตรกรรายบุคคล
โดยระบบนิเวศ / ผู้เชี่ยวชาญด้านการทำการเกษตรอย่างยั่งยืน (SVM, 2005) นอกจากนี้
ในการจูงใจเกษตรกรที่ประชุมพิจารณาความเป็นไปได้ SVM
ของการเสนอสิ่งจูงใจทางการเงินที่เหมาะกับการเปลี่ยนแปลงการปฏิบัติในแต่ละเช่น
เป็นข้อ จำกัด ในการใช้งานหรือการปล่อยไนโตรเจนปุ๋ยหรือเปลี่ยนไปใช้
เลี้ยง.
ปฏิบัติตามวิธีการปฏิบัติที่ถูกทอดทิ้งเพราะจะ
มีประสิทธิภาพก็จำเป็นต้องใช้ ตรวจสอบที่กว้างขวางและการตรวจสอบซึ่ง
จะได้รับค่าใช้จ่ายสูงมากและใช้เวลานาน แทนที่จะต่อไปนี้
แผนเบื้องต้นของ SVM เปลี่ยนไปวิธีการที่ครอบคลุม
โดยส่งเสริมให้เกษตรกรที่จะสลับไปยังการทำเกษตรอินทรีย์ตามที่กำหนดโดย
กฎระเบียบที่มีอยู่ (SVM, 2005) นอกจากนี้ SVM เลือก 3 ที่มีชื่อเสียง
ของสมาคมผู้ผลิตอินทรีย์แล้วการดำเนินงานในการกำหนดเป้าหมาย
พื้นที่ ได้แก่ Bioland, Naturland และ Demeter SVM จ่าย
สำหรับการประเมินผลครั้งแรกโดยสหภาพการผลิตของผู้ที่มีศักยภาพ
สำหรับการแปลงอินทรีย์ลดความกลัวของพวกเขาเกี่ยวกับขอบเขตของ
การเปลี่ยนแปลงการปฏิบัติและผลที่ตามมาของพวกเขา SVM รับการยอมรับว่า
มีส่วนร่วมอย่างกว้างขวางของสหภาพช่วยในการเอาชนะเกษตรกร
กลัว (SVM, 2005).
การเตรียมการตามสัญญาถูกเสนอให้กับเกษตรกรที่ได้
ที่ดินที่ตั้งอยู่ในพื้นที่ ในกรณีที่มิวนิคก็เป็นที่ชัดเจน
ว่าด้วยการพิจารณาสัญญาข้อตกลงกับความต้องการของเกษตรอินทรีย์
SVM ประหยัดในหลายประเภทของค่าใช้จ่ายในการทำธุรกรรม.
แท้จริงหมายถึงมาตรฐานเกษตรอินทรีย์ในเยอรมนีอำนวยความสะดวกหลาย
ขั้นตอนของการทำธุรกรรม ตัวอย่างเช่นแทนที่จะกำหนดและ
อธิบายการเปลี่ยนแปลงแต่ละทางปฏิบัติการเจรจาต่อรองค่าของเฉพาะ
การผสมผสานของการเปลี่ยนแปลงตามสถานการณ์เฉพาะ (เช่นส่วน
ของฟาร์มตั้งอยู่ในพื้นที่เป้าหมาย) หรือได้รับทักษะอย่างมีประสิทธิภาพ
ในการตรวจสอบและการบังคับใช้สัญญา ต้องการ SVM
ได้รับประโยชน์จากการทำงานร่วมกันที่มีอยู่นำเสนอโดยมาตรฐานอินทรีย์ ใน
เยอรมนีข้อพิพาทมากกว่าการชำระเงินที่เหมาะสมเป็นที่ดูเหมือนจะน้อยกว่า
ที่รุนแรงเมื่อเทียบกับ Vittel case4 ขอบคุณเกี่ยวกับเส้นเขตแดน
ด้านเทคนิคของการทำเกษตรอินทรีย์และการสูญเสียที่อาจเกิดขึ้นอันเนื่องมาจากการแปลง.
แทนที่จะเริ่มต้นจากรอยขีดข่วน SVM ใช้ประสบการณ์ที่
สะสมโดยสหภาพแรงงานผู้ผลิตที่จะโน้มน้าวให้เกษตรกร . ความสัมพันธ์
กับเกษตรกรนอกจากนี้ยังอำนวยความสะดวกที่มีขอบเขตโดยสหภาพแรงงาน ใน
บางพื้นที่สหภาพแรงงานผู้ผลิตขอข้อกำหนดที่เข้มงวดกว่า
ข้อกำหนดอินทรีย์อย่างเป็นทางการเช่นวัวเพียง 1.5 ต่อไร่และห้าม
ใช้ปุ๋ยจากฟาร์มอื่น (Naturland) การตรวจสอบ
จะดำเนินการโดยหน่วยรับรองทั่วไปและการละเมิด
มีตั้งแต่การตักเตือนที่จะยกเลิกสัญญาทันที การบังคับใช้นี้
กลยุทธ์เป็นค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพมากเพราะใช้ที่มีอยู่
ขั้นตอน.
ใช้ความรู้ที่มีอยู่การชำระเงินที่มีให้เอาเข้าบัญชี
หายไปคาดว่ารายได้และการลงทุนที่จำเป็นในการสลับ
การทำเกษตรอินทรีย์ ในฐานะที่เป็นแรงจูงใจทางการเงินเมืองที่นำเสนอเกษตรกร
ชำระเงินประจำปีของ 280 € / ไร่ / ปีราคาที่ดินเพื่อการเกษตรในช่วง
6 ปีแรกไม่ว่าจะเป็นเจ้าของที่ดินหรือเช่า.
12 ปีข้างหน้าเกษตรกรได้รับการชดเชยจาก 230 € / ไร่ /
ปี ที่น่าสนใจของเกษตรกรยังได้รับประโยชน์จากยุโรปและระดับชาติ
เงินอุดหนุนที่จะเปลี่ยนไป (และยังคงอยู่ใน) การทำเกษตรอินทรีย์ ตาม
ไป Simonet (2005) เกษตรกรที่ได้รับเงินอุดหนุนของยุโรป 250 € / ไร่ /
ปีเป็นระยะเวลา 5 ปีซึ่งสอดคล้องกับ agrienvironmental บาวาเรีย
โปรแกรมที่เรียกว่า "Kulturlandschaftsprogramm '
(กุหลาบ) ในตอนท้ายของระยะเวลา 5 ปีสัญญาเหล่านี้จะสามารถ
ต่ออายุ ป.ร. ให้ไว้ขนาดฟาร์มเฉลี่ย 24 ไร่ในลุ่มน้ำ Mangfall,
ค่าตอบแทนโดยรวมต่อเกษตรกรจำนวนกว่า
10,000 €ต่อปี (SVM, 2005) โดยสรุปการลงทุนทางการเงิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ธุรกรรมต้นทุน ปัญหาในมิวนิค
มิวนิคเป็นเมืองใหญ่อันดับสามในเยอรมันมีประมาณ 1.2 ล้าน
ชาว . เป็นเวลากว่า 125 ปี มิวนิค ดื่มน้ำ
สกัดส่วนใหญ่จากสปริงในเนินของเทือกเขาแอลป์บาวาเรีย
คือ mangfall , หุบเขา หุบเขานี้ตั้งอยู่ 40 กม. จากตัวเมือง
ของมิวนิค ซัพพลาย ประมาณ 80 % ของน้ำบริโภคในมิวนิค
นั่นคือประมาณ 90 ล้าน ลบ . ม. ต่อปี ( SVM , 2008 ) ที่ดิน
พื้นที่ส่วนใหญ่ถูกใช้เพื่อการเกษตรหรือการป่าไม้ ที่น่าสนใจ ,
ตั้งแต่ปลายศตวรรษที่สิบเก้า , เมืองซื้อ
ที่ดินรอบ mangfall สปริงและทุ่มเทให้กับกิจกรรมปลูกป่า

อย่างไรก็ตามในช่วงปี 1980 องค์กรน้ำมิวนิค
สังเกตเห็นเพิ่มขึ้นช้า แต่ที่สําคัญในไนเตรต ( 15 mg / L ) และยาฆ่าแมลง
( 0.065 μกรัม / ลิตร ) ในระบบการเมือง ระหว่าง
2517 และปี ระดับไนเตรทเพิ่ม 250 บาทจาก 6 มิลลิกรัม / ลิตร
15 มิลลิกรัมต่อลิตร และยังมีการเสื่อมสภาพในรสชาติของน้ำ แม้ว่า
นี้เพิ่มขึ้นไนระดับต่ำกว่าความต้องการ
สำหรับน้ำประปาของข้อบังคับเมืองตัดสินใจในปี 1991 ทำเชิงรุก
และส่งเสริมให้เกษตรกรในพื้นที่อุปการะอินทรีย์ฟาร์ม ( ตารางที่ 1 )
.
ครั้งแรก stadtwerke M ü nchen ( SVM หรือเมืองมิวนิคสาธารณูปโภค )
คั่นพื้นที่เป้าหมาย ( 6 , 000 เฮกตาร์ ) โดยใช้ไฮโดรธรณีวิทยาข้อมูล
และกำหนดการเปลี่ยนแปลงที่พึงประสงค์ในการปฏิบัติว่า ยังต้องการเพื่อให้แน่ใจว่าคุณภาพน้ำ
ฟาร์ม ในขณะที่ครึ่งหนึ่งของพื้นที่ที่ครอบคลุมโดย
ป่ารอบ 2250 ฮาใช้เพื่อการเกษตรและเกษตรกร ( ชาวนาส่วนใหญ่นม 120
) ในพื้นที่เป้าหมาย แล้ว SVM จัด
เป็นข้อมูลสาธารณะเพื่อรณรงค์เกษตรกรในท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมให้พวกเขาเพื่อสลับไปยัง
การปฏิบัติที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมมากขึ้น ชาวนา
ในขั้นแรกมากลังเลเพราะชี้ให้เห็นการเปลี่ยนแปลงจะต้องปรับเปลี่ยนวิธีการผลิต
ซึ้ง . ที่จะเอาชนะ
การฝืนเบื้องต้นของเกษตรกรส่วนใหญ่ SVM จัดการประชุมหารือปัญหาและให้คำแนะนำในเชิงลึก


เกษตรกรโดยเกษตรยั่งยืนระบบนิเวศ / ผู้เชี่ยวชาญ ( SVM , 2005 ) นอกจากนี้ เพื่อชักชวนให้เกษตรกร
การประชุม SVM พิจารณาความเป็นไปได้
เสนอสิ่งจูงใจทางการเงินที่เหมาะกับแต่ละการเปลี่ยนแปลงการปฏิบัติเช่น
เป็นข้อจำกัดในไนโตรเจนหรือใช้ปุ๋ยคอก ปลดหรือเปลี่ยน

ฝึกทุ่งหญ้า โดยวิธีปฏิบัติที่ถูกทิ้งร้าง เพราะจะต้องตรวจสอบอย่างละเอียด
ที่มีประสิทธิภาพและการตรวจสอบซึ่ง
จะได้รับราคาแพงมากและใช้เวลานาน มากกว่าต่อไปนี้
แผนขั้นต้นของ SVM สลับไปยัง
วิธีการที่ครอบคลุมโดยสนับสนุนให้เกษตรกรเปลี่ยนไปเกษตรอินทรีย์ , กําหนดโดย
กฎระเบียบที่มีอยู่ ( SVM , 2005 ) นอกจากนี้SVM เลือกสมาคม 3 ที่มีชื่อเสียงของผู้ผลิตเกษตรอินทรีย์
แล้วที่ปฏิบัติการในพื้นที่เป้าหมาย คือ bioland naturland
, , และ คลีฟแลนด์ . SVM จ่าย
ครั้งแรกการประเมินโดยผู้ผลิตของสหภาพแรงงานของผู้สมัครที่มีศักยภาพสำหรับการแปลง
อินทรีย์ ลดความกลัวของพวกเขาเกี่ยวกับขอบเขตของการปฏิบัติ
การเปลี่ยนแปลงและผลกระทบของพวกเขา . ยอมรับว่า
SVMการมีส่วนร่วมอย่างกว้างขวางของสหภาพเกษตรกรช่วยเอาชนะความกลัว ( SVM , 2005 )
.
ข้อตกลงสัญญาการเสนอให้เกษตรกรที่มี
ที่ดินตั้งอยู่ในพื้นที่ . ในกรณีที่มิวนิค ชัดเจนแล้วว่าข้อตกลงตามสัญญา
โดยยึดความต้องการของเกษตรอินทรีย์
SVM ในหลายประเภทของการประหยัดต้นทุนธุรกรรม .
แน่นอนหมายถึงมาตรฐานเกษตรอินทรีย์ในเยอรมนีความสะดวกหลายขั้นตอน
ของธุรกรรม ตัวอย่างเช่น มากกว่าการกำหนดและอธิบายแต่ละฝึก
เปลี่ยน เจรจาต่อรองค่าผสมเฉพาะ
เปลี่ยนแปลงตามสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจง ( เช่นส่วน
ของฟาร์มตั้งอยู่ในพื้นที่เป้าหมาย ) หรือได้รับทักษะมีประสิทธิภาพ
ตรวจสอบและบังคับใช้ข้อกำหนดสัญญา , SVM
ได้รับประโยชน์จากความร่วมมือที่เสนอโดยมาตรฐานเกษตรอินทรีย์ที่มีอยู่ ใน
เยอรมนี ข้อพิพาทเกี่ยวกับการชำระเงินที่เหมาะสมมีปรากฏอยู่น้อย
รุนแรงเมื่อเทียบกับวีแตล case4 ขอบคุณ
หมุดเกี่ยวกับด้านเทคนิคของการทำเกษตรอินทรีย์และขาดทุนจากการแปลงศักยภาพ
แทนที่จะเริ่มต้นจากรอยขีดข่วน , SVM ใช้ประสบการณ์
สะสม โดยสหภาพผู้ผลิตที่จะโน้มน้าวให้เกษตรกรความสัมพันธ์
กับเกษตรกรจํานวนบ้าง โดยสหภาพแรงงาน ใน
บางพื้นที่ สหภาพผู้ผลิตร้องขอความต้องการเข้มงวดกว่า
อย่างเป็นทางการความต้องการเช่นอินทรีย์เพียง 1.5 วัวต่อ ฮา และสั่งห้าม
ใช้ปุ๋ยคอกจากฟาร์มอื่น ( naturland ) การตรวจสอบจะดำเนินการโดยการรับรอง

ปกติและการละเมิดช่วงจากการตักเตือนถึงการยกเลิกสัญญาทันที กลยุทธ์นี้บังคับใช้
จะประหยัดต้นทุนมากเนื่องจากมันใช้กระบวนการที่มีอยู่
.
ใช้ความรู้ที่มีอยู่ ให้เอาเงินในบัญชี
คาดสูญเสียรายได้และการลงทุนต้องสลับ
เพื่อเกษตรอินทรีย์ เป็นสิ่งจูงใจทางการเงินที่เมืองเสนอให้เกษตรกร
เงินประจำปีของ 280 จ่าย / ฮา / ปี ที่ดินเพื่อการเกษตรระหว่าง
6 ปีแรก ไม่ว่าที่ดินเป็นเจ้าของหรือเช่า .
สำหรับถัดไป 12 ปี เกษตรกรได้รับค่าตอบแทนจากลูกค้า / ฮา /
230 ปี ทั้งนี้ เกษตรกรยังได้รับประโยชน์จากยุโรปและระดับชาติ
อุดหนุนเปลี่ยนไป ( และยังคง ) เกษตรอินทรีย์ ตาม
กับซิมโมเน็ท ( 2005 ) ,เกษตรกรที่ได้รับเงินอุดหนุนจากยุโรป 250 จ่าย / ฮา /
ปี เป็นระยะเวลา 5 ปี ที่สอดคล้องกับบาวาเรีย agrienvironmental
โปรแกรมที่เรียกว่า " kulturlandschaftsprogramm '
( กุ ) เมื่อสิ้นสุดระยะเวลา 5 ปี สัญญาเหล่านี้สามารถ
การต่ออายุ ให้มีขนาด 24 ฮาใน mangfall ลุ่มน้ำ
ค่าตอบแทนโดยรวมต่อเกษตรกรจำนวนกว่า 10 , 000 ลูกค้า
ต่อปี ( SVM , 2005 )กล่าวโดยสรุป การลงทุนทางการเงิน