China is the largest producer of fa

China is the largest producer of farmed tilapia in the world
(Fitzsimmons et al., 2011). The Chinese tilapia production increased
very rapidly during a 20-year period until 2005 when the annual production reached about one million metric tons (Li et al., 2006;
Zhao, 2011). In recent years, however, the tilapia production in China
has stagnated due to problems related to unstable climatic conditions
(i.e., cold winter temperatures, drought etc.) and disease outbreaks.
The export oriented Chinese tilapia production is also influenced by fluctuations of international demands and prices of tilapia products.
Chinese tilapia production is mainly based on two species of tilapia:
Nile tilapia (Oreochromis niloticus) and blue tilapia (Oreochromis aureus),but some red tilapia (Oreochromis sp.) are also farmed, especially in brackish water. In the past, most of the farmed tilapias in China (60–70%) were
hybrids produced by crossing Nile tilapia females and blue tilapia males
(Li et al., 2006). These Nile ×blue hybrids were preferred due to a high
male percentage (Lovshin, 1982) and better survival at low water temperatures (Hulata et al., 1993).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จีนเป็นผู้ผลิตที่ใหญ่ที่สุดของปลานิล farmed ในโลก(Fitzsimmons et al., 2011) การผลิตปลานิลจีนที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วง 20 ปีจนกระทั่งเมื่อ 2005 ผลิตประจำปีถึงประมาณหนึ่งล้านเมตริกตัน (Li et al., 2006เส้า 2011) ในปีที่ผ่านมา อย่างไรก็ตาม การผลิตปลานิลในประเทศจีนมี stagnated เนื่องจากปัญหาที่เกี่ยวข้องกับเสถียรเงื่อนไข climatic(เช่น อุณหภูมิหนาวเย็น ภัยแล้งฯลฯ) และโรคระบาดการส่งออกเน้นปลานิลจีนผลิตเป็น influenced โดย fluctuations ของความต้องการของต่างประเทศและราคาของผลิตภัณฑ์ปลานิลผลิตปลานิลจีนส่วนใหญ่จะขึ้นอยู่กับพันธุ์ปลานิลที่สอง:นิล (Oreochromis niloticus) และปลานิล (ปลาหมอเทศข้างลาย), สีน้ำเงินแต่บางปลานิลแดง (Oreochromis sp.) จะยัง farmed โดยเฉพาะอย่างยิ่งในน้ำกร่อย ในอดีต ถูกที่สุดของ tilapias farmed ในจีน (60 – 70%)ลูกผสมที่ผลิต โดยหญิงนิลไนล์ crossing และนิลสีน้ำเงินชาย(Li et al., 2006) ลูกผสมเหล่านี้ซื้อบลูไนล์ถูกต้องจากสูงเปอร์เซ็นต์เพศ (Lovshin, 1982) และการอยู่รอดที่ดีที่อุณหภูมิน้ำต่ำ (Hulata et al., 1993)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประเทศจีนเป็นผู้ผลิตที่ใหญ่ที่สุดของปลานิลทำไร่ไถนาในโลก
(Fitzsimmons et al., 2011) การผลิตปลานิลจีนเพิ่มขึ้น
อย่างรวดเร็วในช่วงระยะเวลา 20 ปีจนกระทั่งปี 2005 เมื่อการผลิตประจำปีถึงประมาณหนึ่งล้านเมตริกตัน (Li et al, 2006;.
Zhao, 2011) ในปีที่ผ่านมา แต่การผลิตปลานิลในประเทศจีน
ยังคงที่เนื่องจากปัญหาที่เกี่ยวข้องกับสภาพภูมิอากาศที่ไม่แน่นอน
(เช่นในฤดูหนาวอุณหภูมิเย็นภัยแล้ง ฯลฯ ) และโรคระบาดของโรค.
การส่งออกที่มุ่งเน้นการผลิตปลานิลจีนยังอยู่ในชั้น uenced โดย uctuations ชั้นของความต้องการของต่างประเทศ . และราคาของผลิตภัณฑ์ปลานิล
ปลานิลผลิตจีนเป็นไปตามหลักสองสายพันธุ์ของปลานิล:
ปลานิล (Oreochromis niloticus) และปลานิลสีฟ้า (Oreochromis aureus) แต่บางปลานิลแดง (Oreochromis Sp.) จะทำไร่ไถนายังโดยเฉพาะอย่างยิ่งในน้ำกร่อย ในอดีตที่ผ่านมาส่วนใหญ่ของปลานิลเพาะปลูกในประเทศจีน (60-70%) เป็น
ลูกผสมที่ผลิตโดยข้ามแม่น้ำไนล์ปลานิลเพศหญิงและเพศชายปลานิลสีฟ้า
(Li et al., 2006) แม่น้ำไนล์เหล่า×ลูกผสมสีฟ้าถูกต้องการเนื่องจากการสูง
ร้อยละเพศชาย (Lovshin, 1982) และการอยู่รอดที่ดีกว่าที่อุณหภูมิน้ำต่ำ (Hulata et al., 1993)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จีนเป็นผู้ผลิตที่ใหญ่ที่สุดของฟาร์มปลานิลในโลก
( ฟิทซ์ซิมมอนส์ et al . , 2011 ) การผลิตปลานิลจีนเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วง 20 ปี
จนถึงปี 2548 เมื่อการผลิตปีถึงประมาณหนึ่งล้านเมตริกตัน ( Li et al . , 2006 ;
Zhao , 2011 ) ในปีที่ผ่านมา อย่างไรก็ตาม การผลิตในประเทศจีน
ปลานิลมี stagnated เนื่องจากปัญหาสภาพภูมิอากาศแปรปรวน
( เช่น อุณหภูมิ หนาว ภัยแล้ง ฯลฯ ) และโรคระบาด
การส่งออกจีนผลิตปลานิลยังเป็นfl uenced โดยfl uctuations ความต้องการของนานาชาติ และราคาของสินค้าปลานิล ปลานิล
การผลิตจีนเน้นสองชนิด :
ปลานิลปลานิลและปลาทับทิม ( Oreochromis aureus ) สีฟ้า แต่ปลานิล ( Oreochromis sp . ) บางสีแดงยังไทย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในน้ำกร่อย . ในอดีต ส่วนใหญ่ของฟาร์มปลานิลในประเทศจีน ( 60 – 70 % )
ลูกผสมที่ผลิตโดยข้ามปลานิลปลานิลเพศผู้เพศเมียและสีฟ้า
( Li et al . , 2006 ) เหล่านี้ไนล์×สีฟ้าข้ามมีที่ต้องการเนื่องจากเปอร์เซ็นต์สูง ( lovshin
ชาย ,1982 ) และที่ดีกว่าการอยู่รอดในอุณหภูมิน้ำต่ำ ( hulata et al . , 1993 )