Making the best use of limited reso

Making the best use of limited resources

Our basic needs of food, water, fuel, clothing and shelter must be met from the land, which is in limited supply. As population and aspirations increase, so land becomes an increasingly scarce resource.

Land must change to meet new demands yet change brings new conflicts between competing uses of the land and between the interests of individual land users and the common good. Land taken for towns and industry is no longer available for farming; likewise, the development of new farmland competes with forestry, water supplies and wildlife.

Planning to make the best use of land is not a new idea. Over the years, farmers have made plans season after season, deciding what to grow and where to grow it. Their decisions have been made according to their own needs, their knowledge of the land and the technology, labour and capital available. As the size of the area, the number of people involved and the complexity of the problems increase, so does the need for information and rigorous methods of analysis and planning.

However, land-use planning is not just farm planning on a different scale; it has a further dimension, namely the interest of the whole community.

Planning involves anticipation of the need for change as well as reactions to it. Its objectives are set by social or political imperatives and must take account of the existing situation. In many places, the existing situation cannot continue because the land itself is being degraded (Plate 2). Examples of unwise land use include: the clearance of forest on steeplands or on poor soils for which sustainable systems of farming have not been developed; overgrazing of pastures; and industrial, agricultural and urban activities that produce pollution. Degradation of land resources may be attributed to greed, ignorance, uncertainty or lack of an alternative but, essentially, it is a consequence of using land today without investing in tomorrow.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การใช้ประโยชน์จากทรัพยากรที่จำกัดต้องพบความต้องการพื้นฐานของอาหาร น้ำ น้ำมัน เสื้อผ้า และที่พักพิงจากที่ดิน ซึ่งอยู่ในปริมาณจำกัด ตามประชากรและแรงบันดาลใจมากขึ้น เพื่อให้ที่ดินกลายเป็น ทรัพยากรหายากมากขึ้นที่ดินต้องเปลี่ยนเพื่อตอบสนองความต้องการใหม่ ได้เปลี่ยนแปลงนำความขัดแย้งใหม่ ระหว่างแข่งขันการใช้ที่ดิน และระหว่างผลประโยชน์ของผู้ใช้ที่ดินแต่ละให้ทั่วกันดี ที่ดินที่ใช้ในเมืองและอุตสาหกรรมไม่มีอยู่สำหรับทำการเกษตร ทำนองเดียวกัน การพัฒนาของพื้นที่เพาะปลูกใหม่แข่งขันกับป่าไม้ น้ำ และสัตว์ป่าการวางแผนการใช้ที่ดินไม่ได้ความคิดใหม่ ปี เกษตรกรทำแผนฤดูหลังฤดูกาล ตัดสินใจสิ่งที่เติบโตและการเติบโตก็ ประกอบการตัดสินใจได้ตามความต้องการของตนเอง ความรู้ของที่ดิน และเทคโนโลยี แรงงาน และทุนที่มี เป็นขนาดของพื้นที่ จำนวนคนที่เกี่ยวข้อง และความซับซ้อนของปัญหาที่เพิ่มขึ้น ดังนั้นไม่จำเป็นต้องใช้ข้อมูลและวิธีวิเคราะห์และวางแผนอย่างเข้มงวดอย่างไรก็ตาม การวางแผนการใช้ที่ดินไม่เพียงฟาร์มการวางแผนในระดับต่าง ๆ มันมีมิติเพิ่มเติม คือความสนใจของทั้งชุมชนการวางแผนเกี่ยวข้องกับการต้องเปลี่ยนเป็นปฏิกิริยาไป วัตถุประสงค์ที่กำหนด โดย imperatives สังคม หรือการเมือง และต้องใช้บัญชีของสถานการณ์ที่มีอยู่ ในหลายสถาน สถานการณ์ที่มีอยู่ไม่สามารถดำเนินต่อได้เนื่องจากที่ดินตัวเองจะถูกลดลง (2 แผ่น) ตัวอย่างของการใช้ที่ดินฉลาดได้แก่: การกวาดล้างของป่า ใน steeplands หรือ ในดินที่ไม่ดีที่ระบบเกษตรยั่งยืนได้ไม่ได้รับการพัฒนา overgrazing ของทุ่งหญ้า และกิจกรรมทางการเกษตร อุตสาหกรรม และเมืองที่ผลิตมลพิษ สลายของทรัพยากรที่ดินอาจเกิดจากความโลภ ความไม่รู้ ความไม่แน่นอน หรือขาดทางเลือก แต่ เป็นหลัก มันเป็นผลของการใช้ที่ดินโดยไม่ต้องลงทุนในวันพรุ่งนี้วันนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การใช้งานที่ดีที่สุดของทรัพยากรที่มี จำกัดความต้องการขั้นพื้นฐานของเราของอาหาร, น้ำ, น้ำมันเชื้อเพลิง, เสื้อผ้าและที่อยู่อาศัยจะต้องพบจากที่ดินซึ่งอยู่ในอุปทานที่มี จำกัด ในขณะที่ประชากรและแรงบันดาลใจเพิ่มขึ้นดังนั้นที่ดินกลายเป็นทรัพยากรที่หายากมากขึ้น. ที่ดินต้องเปลี่ยนเพื่อตอบสนองความต้องการใหม่ ๆ การเปลี่ยนแปลงจะนำความขัดแย้งใหม่ระหว่างการใช้งานการแข่งขันของที่ดินและระหว่างผลประโยชน์ของผู้ใช้ที่ดินของแต่ละบุคคลและร่วมกันที่ดี ที่ดินดำเนินการสำหรับเมืองและอุตสาหกรรมไม่สามารถใช้ได้สำหรับการเลี้ยง; ในทำนองเดียวกันการพัฒนาของพื้นที่เพาะปลูกใหม่แข่งขันกับป่าไม้แหล่งน้ำและสัตว์ป่า. วางแผนที่จะทำให้การใช้งานที่ดีที่สุดของที่ดินไม่ได้ความคิดใหม่ กว่าปีที่เกษตรกรได้ทำแผนฤดูกาลหลังจากที่ฤดูกาล, การตัดสินใจเลือกสิ่งที่จะเติบโตและการที่จะเติบโตได้ การตัดสินใจของพวกเขาได้รับการทำตามความต้องการของตัวเองความรู้ของที่ดินและเทคโนโลยี, แรงงานและเงินทุนที่มีอยู่ ในฐานะที่เป็นขนาดของพื้นที่จำนวนคนที่เกี่ยวข้องและความซับซ้อนของปัญหาที่เพิ่มขึ้นเพื่อไม่ต้องการข้อมูลและวิธีการที่เข้มงวดของการวิเคราะห์และการวางแผน. อย่างไรก็ตามการวางแผนการใช้ที่ดินไม่ได้วางแผนเพียงฟาร์มในระดับที่แตกต่างกัน มันมีมิติที่เพิ่มเติมคือความสนใจของชุมชนทั้ง. วางแผนเกี่ยวข้องกับความคาดหมายของความจำเป็นในการเปลี่ยนแปลงเช่นเดียวกับการเกิดปฏิกิริยากับมัน วัตถุประสงค์ที่กำหนดโดยตอบสนองความต้องการทางสังคมหรือทางการเมืองและต้องคำนึงถึงสถานการณ์ที่มีอยู่ ในหลายสถานที่สถานการณ์ที่มีอยู่ไม่สามารถดำเนินการได้เนื่องจากที่ดินของตัวเองจะถูกย่อยสลาย (แผ่น 2) ตัวอย่างของการใช้ประโยชน์ที่ดินที่ไม่ฉลาดรวมถึงการกวาดล้างของป่า steeplands หรือบนดินที่ไม่ดีที่ระบบการพัฒนาอย่างยั่งยืนของการทำการเกษตรไม่ได้รับการพัฒนา; กินหญ้ามากเกินไปของทุ่งหญ้า; อุตสาหกรรมและกิจกรรมทางการเกษตรและในเมืองที่ผลิตมลพิษ การเสื่อมสภาพของทรัพยากรที่ดินอาจนำมาประกอบกับความโลภความไม่รู้ความไม่แน่นอนหรือขาดทางเลือก แต่โดยพื้นฐานแล้วมันเป็นผลมาจากการใช้ที่ดินในวันนี้โดยไม่ต้องลงทุนในวันพรุ่งนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทำให้การใช้งานที่ดีที่สุดของทรัพยากรที่ จำกัดความต้องการขั้นพื้นฐานของเราของอาหาร น้ำ เชื้อเพลิง เสื้อผ้าและที่พักจะต้องเจอจากแผ่นดิน ซึ่งมี จำกัด จัดหา เป็นประชากรและแรงบันดาลใจเพิ่ม ดังนั้น ที่ดินจะกลายเป็นทรัพยากรที่ขาดแคลนมากขึ้นที่ดินต้องเปลี่ยนเพื่อตอบสนองความต้องการเปลี่ยนแปลงใหม่ยังทำให้ความขัดแย้งใหม่ระหว่างการแข่งขันการใช้ที่ดิน และระหว่างผลประโยชน์ของผู้ใช้ที่ดินบุคคลและทั่วไปดี ที่ดินเนินเมืองและอุตสาหกรรมจะไม่สามารถใช้ได้สำหรับการทำนา ; เช่นเดียวกัน การพัฒนาใหม่การเกษตร ประชันกับ ป่าไม้ แหล่งน้ำ และสัตว์ป่าวางแผนที่จะทำให้การใช้งานที่ดีที่สุดของที่ดินไม่ใช่ความคิดใหม่ ปี เกษตรกรได้วางแผนหลังจากฤดูกาลฤดูกาล การตัดสินใจว่า จะเติบโต และที่ปลูกมัน การตัดสินใจของพวกเขาได้ตามความต้องการของตนเอง ความรู้ของแผ่นดิน และ เทคโนโลยี แรงงาน และทุนพร้อม เป็นขนาดของพื้นที่ จำนวนของผู้ที่เกี่ยวข้อง และความซับซ้อนของปัญหาที่เพิ่มขึ้น เราจึงต้องการข้อมูลและวิธีการที่เคร่งครัดของการวิเคราะห์และการวางแผนอย่างไรก็ตาม การวางแผนการใช้ที่ดินที่ไม่ได้เป็นเพียงฟาร์มการวางแผนในระดับต่าง ๆ มันมีมิติเพิ่มเติมคือความสนใจของชุมชนทั้งหมดวางแผนที่เกี่ยวข้องกับเอกชนต้องการเปลี่ยนเป็นปฏิกิริยากับมัน วัตถุประสงค์ของมันที่ถูกกำหนดโดยความสัมพันธ์ทางสังคมหรือการเมือง และต้องใช้บัญชีของสถานการณ์ที่มีอยู่ ในที่ต่าง ๆ ที่มีอยู่ในสถานการณ์ต่อไปไม่ได้ เพราะที่ดินตัวเองคือการสลาย ( แผ่น 2 ) ตัวอย่างของการใช้ประโยชน์ที่ดิน โฉด รวมถึงการกวาดล้างของป่าใน steeplands หรือบนดินไม่ดี ซึ่งระบบที่ยั่งยืนของฟาร์มได้ถูกพัฒนาขึ้น ; overgrazing ของทุ่งหญ้า และอุตสาหกรรมการเกษตรและชุมชนที่ผลิตมลพิษ ความเสื่อมโทรมของทรัพยากรที่ดินอาจจะเกิดจากความโลภ ความไม่รู้ ความไม่แน่นอนหรือขาดทางเลือกแต่มันเป็นผลของการใช้ที่ดิน โดยไม่มีการลงทุนในวันนี้พรุ่งนี้