Time and again, Chekhov used his st

Time and again, Chekhov used his stories to attack and pillory the strict vertical nature of Russian society during his time. Here he is revisiting that theme in Fat and Thin, where he uses the friendship of two old classmates to draw out the lesson, using a marked change in the conversation between old friends when one of them discloses his position in life to the other.

Two friends -- one a fat man and the other a thin man -- met at the Nikolaevsky station. The fat man had just dined in the station and his greasy lips shone like ripe cherries. He smelt of sherry and fleur d'orange. The thin man had just slipped out of the train and was laden with portmanteaus, bundles, and bandboxes. He smelt of ham and coffee grounds. A thin woman with a long chin, his wife, and a tall schoolboy with one eye screwed up came into view behind his back.

"Porfiry," cried the fat man on seeing the thin man. "Is it you? My dear fellow! How many summers, how many winters!"

"Holy saints!" cried the thin man in amazement. "Misha! The friend of my childhood! Where have you dropped from?"

The friends kissed each other three times, and gazed at each other with eyes full of tears. Both were agreeably astounded.

"My dear boy!" began the thin man after the kissing. "This is unexpected! This is a surprise! Come have a good look at me! Just as handsome as I used to be! Just as great a darling and a dandy! Good gracious me! Well, and how are you? Made your fortune? Married? I am married as you see. . . . This is my wife Luise, her maiden name was Vantsenbach . . . of the Lutheran persuasion. . . . And this is my son Nafanail, a schoolboy in the third class. This is the friend of my childhood, Nafanya. We were boys at school together!"

Nafanail thought a little and took off his cap.

"We were boys at school together," the thin man went on. "Do you remember how they used to tease you? You were nicknamed Herostratus because you burned a hole in a schoolbook with a cigarette, and I was nicknamed Ephialtes because I was fond of telling tales. Ho--ho! . . . we were children! . . . Don't be shy, Nafanya. Go nearer to him. And this is my wife, her maiden name was Vantsenbach, of the Lutheran persuasion. . . ."

Nafanail thought a little and took refuge behind his father's back.

"Well, how are you doing my friend?" the fat man asked, looking enthusiastically at his friend. "Are you in the service? What grade have you reached?"

"I am, dear boy! I have been a collegiate assessor for the last two years and I have the Stanislav. The salary is poor, but that's no great matter! The wife gives music lessons, and I go in for carving wooden cigarette cases in a private way. Capital cigarette cases! I sell them for a rouble each. If any one takes ten or more I make a reduction of course. We get along somehow. I served as a clerk, you know, and now I have been transferred here as a head clerk in the same department. I am going to serve here. And what about you? I bet you are a civil councillor by now? Eh?"

"No dear boy, go higher than that," said the fat man. "I have risen to privy councillor already . . . I have two stars."

The thin man turned pale and rigid all at once, but soon his face twisted in all directions in the broadest smile; it seemed as though sparks were flashing from his face and eyes. He squirmed, he doubled together, crumpled up. . . . His portmanteaus, bundles and cardboard boxes seemed to shrink and crumple up too. . . . His wife's long chin grew longer still; Nafanail drew himself up to attention and fastened all the buttons of his uniform.

"Your Excellency, I . . . delighted! The friend, one may say, of childhood and to have turned into such a great man! He--he!"

"Come, come!" the fat man frowned. "What's this tone for? You and I were friends as boys, and there is no need of this official obsequiousness!"

"Merciful heavens, your Excellency! What are you saying. . . ?" sniggered the thin man, wriggling more than ever. "Your Excellency's gracious attention is like refreshing manna. . . . This, your Excellency, is my son Nafanail, . . . my wife Luise, a Lutheran in a certain sense."

The fat man was about to make some protest, but the face of the thin man wore an expression of such reverence, sugariness, and mawkish respectfulness that the privy councillor was sickened. He turned away from the thin man, giving him his hand at parting.

The thin man pressed three fingers, bowed his whole body and sniggered like a Chinaman: "He--he--he!" His wife smiled. Nafanail scraped with his foot and dropped his cap. All three were agreeably overwhelmed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครั้งแล้วครั้งเล่า Chekhov ใช้เรื่องราวของเขาในการโจมตี และ pillory ลักษณะแนวตั้งอย่างเข้มงวดของสังคมรัสเซียในช่วงเวลาของเขา ที่นี่เขามี revisiting ชุดรูปแบบไขมันและทิน ที่เขาใช้ในมิตรภาพของเพื่อนร่วมชั้นเก่าสองการถอนบทเรียน ใช้การเปลี่ยนแปลงที่ทำเครื่องหมายในการสนทนาระหว่างเพื่อนเก่าเมื่อหนึ่งในพวกเขาเปิดเผยตำแหน่งของเขาในชีวิตอีกเพื่อนสอง -หนึ่งชายอ้วนและอื่น ๆ บางคน - ตามที่สถานี Nikolaevsky คนอ้วนมีเพียงร้านในสถานีและริมฝีปากของเขามันเยิ้ม shone เช่นเชอร์รี่สุก เขามัดเรนจ์เชอร์รี่และเฟลอ บางคนมีเพียงเล็ดรอดออกจากรถไฟ และถูกรับภาระ กับ portmanteaus รวมกลุ่ม bandboxes เขามัดจากแฮมและกาแฟ ผู้หญิงบาง กับคางยาว ภรรยา schoolboy สูง ด้วยตาเมาขึ้นมาดูเขาไม่อยู่"Porfiry ร้องชายอ้วนบนเห็นบางคน "เป็นคุณ เพื่อนรักของฉัน กี่ฤดูร้อน หนาวมาก""ศักดิ์สิทธิ์นักบุญ" ร้องคนบางในความประหลาดใจ "Misha เพื่อนวัยเด็กของฉัน ที่คุณตกจาก"เพื่อนรั้งแต่ละครั้งสาม และจ้องกัน ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา ทั้งมีทัศนียภาพสวยข้างการประหลาดใจ"My dear boy!" began the thin man after the kissing. "This is unexpected! This is a surprise! Come have a good look at me! Just as handsome as I used to be! Just as great a darling and a dandy! Good gracious me! Well, and how are you? Made your fortune? Married? I am married as you see. . . . This is my wife Luise, her maiden name was Vantsenbach . . . of the Lutheran persuasion. . . . And this is my son Nafanail, a schoolboy in the third class. This is the friend of my childhood, Nafanya. We were boys at school together!"Nafanail thought a little and took off his cap."We were boys at school together," the thin man went on. "Do you remember how they used to tease you? You were nicknamed Herostratus because you burned a hole in a schoolbook with a cigarette, and I was nicknamed Ephialtes because I was fond of telling tales. Ho--ho! . . . we were children! . . . Don't be shy, Nafanya. Go nearer to him. And this is my wife, her maiden name was Vantsenbach, of the Lutheran persuasion. . . ."Nafanail thought a little and took refuge behind his father's back."Well, how are you doing my friend?" the fat man asked, looking enthusiastically at his friend. "Are you in the service? What grade have you reached?""I am, dear boy! I have been a collegiate assessor for the last two years and I have the Stanislav. The salary is poor, but that's no great matter! The wife gives music lessons, and I go in for carving wooden cigarette cases in a private way. Capital cigarette cases! I sell them for a rouble each. If any one takes ten or more I make a reduction of course. We get along somehow. I served as a clerk, you know, and now I have been transferred here as a head clerk in the same department. I am going to serve here. And what about you? I bet you are a civil councillor by now? Eh?""No dear boy, go higher than that," said the fat man. "I have risen to privy councillor already . . . I have two stars."The thin man turned pale and rigid all at once, but soon his face twisted in all directions in the broadest smile; it seemed as though sparks were flashing from his face and eyes. He squirmed, he doubled together, crumpled up. . . . His portmanteaus, bundles and cardboard boxes seemed to shrink and crumple up too. . . . His wife's long chin grew longer still; Nafanail drew himself up to attention and fastened all the buttons of his uniform."Your Excellency, I . . . delighted! The friend, one may say, of childhood and to have turned into such a great man! He--he!""Come, come!" the fat man frowned. "What's this tone for? You and I were friends as boys, and there is no need of this official obsequiousness!""เมตตาสวรรค์ นายกรัฐมนตรี สิ่งคุณพูด... ? " sniggered ทินแมน wriggling มากขึ้นกว่าเดิม "เป็นความกรุณาของฯพณฯ เช่นฟื้นฟูลติ.... นายกรัฐมนตรี เป็นลูก Nafanail,...ภรรยา Luise ฉึในความรู้สึก "ชายอ้วนได้ทำการประท้วงบาง แต่ใบหน้าของมนุษย์บางสวมนิพจน์ของความเคารพเช่น sugariness และ mawkish เคารพว่า privy councillor ถูก sickened เขาเปิดอยู่บางคน ให้เขามือที่อวยบางคนกดสามนิ้ว ลงเขาทั้งร่างกาย และ sniggered เช่น Chinaman เป็น: "เขา - เขา - เขา! " ภรรยายิ้ม Nafanail ขูดกับเท้าของเขา และหมวกของเขาลดลง ทัศนียภาพสวยถูกจมทั้งสาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เวลาและอีกครั้ง Chekhov ใช้เรื่องของการโจมตีและประจานลักษณะแนวตั้งที่เข้มงวดของสังคมรัสเซียในช่วงเวลาของเขา เขาอยู่ที่นี่ revisiting รูปแบบที่อยู่ในไขมันและบางที่เขาใช้มิตรภาพของทั้งสองเพื่อนร่วมชั้นเก่าไปวาดออกบทเรียนโดยใช้การเปลี่ยนแปลงการทำเครื่องหมายในการสนทนาระหว่างเพื่อนเก่าเมื่อหนึ่งของพวกเขาเปิดเผยตำแหน่งของเขาในชีวิตที่อื่น ๆ . สอง เพื่อน ๆ - หนึ่งในคนอ้วนและอื่น ๆ บางคน - พบกันที่สถานี Nikolaevsky คนที่กินอาหารไขมันได้เพียงในสถานีและริมฝีปากเลี่ยนของเขาส่องเช่นเชอร์รี่สุก เขาหลอมเหลวของเชอร์รี่และเฟลอร์สีส้มศิลปวัตถุ บางคนที่เพิ่งหลุดออกจากรถไฟและเป็นภาระกับ portmanteaus, การรวมกลุ่มและ bandboxes เขาหลอมเหลวของแฮมและกากกาแฟ ผู้หญิงบางที่มีคางยาวภรรยาของเขาและเด็กนักเรียนสูงด้วยตาข้างเดียวเมาขึ้นมาในมุมมองด้านหลังของเขา. "Porfiry" ร้องไห้คนอ้วนเมื่อเห็นคนที่บาง "มันเป็นคุณหรือเพื่อนรักของฉันวิธีฤดูร้อนหลายกี่ฤดูหนาว!" "พระวิสุทธิชน!" ร้องไห้บางคนด้วยความประหลาดใจ "Misha! เพื่อนในวัยเด็กของฉันที่คุณได้ลดลงจากไหน?" เพื่อนจูบกันและกันสามครั้งและมองกันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา ทั้งสองต่างก็ประหลาดใจอันหนึ่งอันเดียวกัน. "เด็กรักของฉัน!" เริ่มบางคนหลังจากจูบ "นี่คือการที่ไม่คาดคิดนี้เป็นความประหลาดใจมาได้ดูดีที่ฉันเช่นเดียวกับที่หล่อที่สุดเท่าที่ฉันเคยเป็นเพียงแค่เป็นที่ดีที่รักและคนเจ้าชู้! ดีมีน้ำใจฉันดีและวิธีการที่คุณได้หรือไม่ทำดวงชะตาของคุณ ? แต่งงาน? ฉันแต่งงานที่คุณเห็น.... นี่เป็นภรรยา Luise ของฉันนามสกุลเดิมของเธอคือ Vantsenbach... ของการชักชวนลู.... และนี่คือลูกชายของฉัน Nafanail, เด็กนักเรียนในชั้นที่สาม. นี้ เป็นเพื่อนในวัยเด็กของฉัน Nafanya. เรามีเด็กผู้ชายที่โรงเรียนด้วยกัน! "Nafanail คิดเล็ก ๆ น้อย ๆ และถอดหมวกของเขา." เราเป็นเด็กผู้ชายที่โรงเรียนด้วยกัน "บางคนที่เดินไป "คุณจำวิธีที่พวกเขาใช้ในการแซวคุณคุณเป็นชื่อเล่น Herostratus เพราะคุณเผาหลุมใน schoolbook กับบุหรี่และฉันเป็นชื่อเล่น Ephialtes เพราะผมรักบอกนิทานโฮ? -.... โฮเราอยู่ เด็ก!... ไม่ต้องอาย, Nafanya. ไปใกล้ชิดเขา. และนี่คือภรรยาของผมนามสกุลเดิมของเธอคือ Vantsenbach ของการชักชวนลู.... "Nafanail คิดเล็ก ๆ น้อย ๆ และเข้าไปหลบอยู่ข้างหลังพ่อของเขา . "ดีว่าคุณกำลังทำเพื่อนของฉัน" คนที่ไขมันถามว่ามองอย่างกระตือรือร้นที่เพื่อนของเขา "คุณในการให้บริการหรือไม่สิ่งที่คุณถึงได้เกรด?" "ผมเด็กที่รักของฉันได้รับการประเมินวิทยาลัยสำหรับสองปีที่ผ่านมาและผมก็มีสตานิสได้. เงินเดือนไม่ดี แต่ที่ไม่ดี! ภรรยาให้เรียนดนตรีและฉันไปในการแกะสลักไม้กรณีบุหรี่ในทางส่วนตัว. กรณีบุหรี่ทุน! ผมขายพวกเขาสำหรับเงินรูเบิลแต่ละ. หากคนใดคนหนึ่งจะใช้เวลาสิบหรือมากกว่าฉันจะทำให้การลดลงของการเรียนการสอน. เราได้รับพร้อมอย่างใด ผมทำหน้าที่เป็นเสมียนคุณรู้และตอนนี้ฉันได้รับการโอนที่นี่เป็นเสมียนใหญ่ในแผนกเดียวกัน. ฉันกำลังจะไปทำหน้าที่ที่นี่. และสิ่งที่เกี่ยวกับคุณหรือฉันเดิมพันที่คุณเป็นสมาชิกสภาพลเรือนโดยตอนนี้หรือไม่ใช่มั้ย? " "ไม่มีเด็กที่รักไปที่สูงขึ้นกว่าที่ว่า" คนอ้วนกล่าวว่า "ผมได้เพิ่มขึ้นถึงองคมนตรีแล้วฉันมีสองดาว...." คนบางหันอ่อนและแข็งทั้งหมดในครั้งเดียว แต่เร็ว ๆ นี้ใบหน้าของเขาบิดในทุกทิศทางในรอยยิ้มกว้าง; มันดูเหมือนกับว่าถูกประกายไฟกระพริบจากใบหน้าของเขาและตา เขาดิ้นเขาสองเท่ากันยู่ยี่ขึ้น . . . portmanteaus, การรวมกลุ่มและกล่องกระดาษแข็งของเขาดูเหมือนจะหดตัวและยู่ยี่ขึ้นมากเกินไป . . . คางยาวของภรรยาของเขายังคงขยายตัวได้อีกต่อไป; Nafanail ดึงตัวเองขึ้นไปให้ความสนใจและยึดปุ่มทั้งหมดของเครื่องแบบของเขา. "ฯพณฯ ผมมีความยินดีที่เพื่อนคนหนึ่งอาจกล่าวว่าในวัยเด็กและได้กลายเป็นเช่นคนดีเขา -...! เขา!" "มามา!" คนไขมันขมวดคิ้ว "มีอะไรเสียงนี้สำหรับคุณและฉันเป็นเพื่อนที่เป็นเด็กและมีความจำเป็นในการประจบสอพลออย่างเป็นทางการนี้!" "ชั้นฟ้าทั้งหลายผู้ทรง ฯพณฯ ของคุณสิ่งที่คุณจะบอกว่า...?" sniggered คนที่บางบิดตัวไปมามากขึ้นกว่าเดิม "ความสนใจน้ำใจ ฯพณฯ ของคุณเป็นเหมือนนาสดชื่น.... นี้ ฯพณฯ ของคุณเป็นบุตรชายของฉัน Nafanail,... ภรรยาของฉัน Luise เป็นลูเธอรันในความรู้สึกบางอย่าง." คนที่มีไขมันเป็นเรื่องที่จะทำให้การประท้วงบางส่วน แต่ ใบหน้าของชายร่างผอมสวมแสดงออกของความเคารพเช่น, sugariness และยำเกรงน่าหมั่นไส้ที่องคมนตรีถูกป่วย เขาหันไปจากคนบางให้เขามือของเขาที่พรากจากกัน. คนบางกดสามนิ้วโค้งคำนับร่างกายของเขาและ sniggered เช่นจีน: "เขา - เขา - เขา!" ภรรยาของเขายิ้ม Nafanail คัดลอกเท้าของเขาและหมวกของเขาลดลง ทั้งสามคนถูกครอบงำอันหนึ่งอันเดียวกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เวลาและอีกครั้ง เชคอฟใช้เรื่องราวของเขาโจมตีและประจานธรรมชาติแนวตั้งที่เข้มงวดของสังคมรัสเซียในช่วงเวลาของเขา ที่นี่เขาจะกลับไปที่กระทู้ในไขมันและบาง ที่เขาใช้มิตรภาพสองแก่เพื่อนร่วมชั้นที่จะวาดออก บทเรียน โดยใช้เครื่องหมายการเปลี่ยนแปลงในการสนทนาระหว่างเพื่อนเก่าเมื่อหนึ่งของพวกเขาเปิดเผยตำแหน่งของเขาในชีวิตอื่น ๆ .

เพื่อนสองคน หนึ่งคนที่มีไขมันและอื่น ๆบาง ๆ . . . พบกันที่สถานี nikolaevsky . ชายอ้วนเพิ่งกินอาหารภายในสถานี และริมฝีปากของเขา มันส่องแสงเหมือนเชอร์รี่สุก เขาได้กลิ่นของเชอร์รี่และเฟอร์ d'orange . ชายร่างผอมที่เพิ่งหลุดจากรถไฟและเต็มไปด้วย portmanteaus รวมกลุ่ม และกล่องใส่ของกระจุกกระจิก . เขาได้กลิ่นแฮม และกาแฟ บางผู้หญิงที่มีคางยาว ภรรยาของเขาและเด็กนักเรียนตัวสูงข้างหนึ่งพลาดเข้ามาดู ข้างหลังของเขา . . . . . .

" porfiry " ร้องชายอ้วนเห็นผู้ชายผอม . นี่เธอเหรอ ? เพื่อนที่รักของฉัน วิธีการหลายฤดู กี่หนาว !

" ศักดิ์สิทธิ์นักบุญ ! ชายร่างผอมร้องด้วยความประหลาดใจ " มิชา ! เพื่อนวัยเด็กของฉัน ที่คุณทำจาก ?

เพื่อนจูบกัน 3 ครั้งและ ต่างจ้องมองกันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา ทั้งสองเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันงง

" เพื่อนรัก " เริ่มที่ชายร่างผอมหลังบ นี้คือที่ไม่คาดคิด ! นี่เป็นเซอร์ไพรส์ ! มา ดู ดี ที่ ฉัน หล่อเหมือนที่เคยเป็น เช่นเดียวกับที่ดีที่รักและเจ้าชู้ ! เก่งจริงๆเลย ดี เป็นไงบ้าง ? ทำให้ดวงชะตาของคุณ ? แต่งงานเหรอ ? ฉันแต่งงานตามที่คุณเห็น . . . . . . . เรียก นี่ภรรยาผม ,ชื่อของเธอคือ vantsenbach . . . . . . . . จากการชักชวนของลู . . . . . . . . และนี่ลูกชายผม nafanail , เด็กนักเรียนในชั้น นี่คือเพื่อนของฉันในวัยเด็ก nafanya . เราเป็นเพื่อนที่โรงเรียนกัน ! "

nafanail ความคิดเล็ก ๆน้อย ๆและถอดหมวกของเขา

" เราเป็นเพื่อนที่โรงเรียนกัน " ชายร่างผอมไป . คุณจำวิธีที่เคยแกล้งเธอคุณมีฉายาเป็นบทความคัดสรรเพราะคุณเผาหลุมใน schoolbook กับบุหรี่ และก็ชื่อเล่น เอฟิอาเตสเพราะฉันชอบเล่านิทาน ดะ . . . ดะ ! . . . . . . . เราเป็นเด็ก ! . . . . . . . ไม่ต้องอาย nafanya . ไปใกล้ๆเขา และนี่ภรรยาผม ชื่อของเธอคือ vantsenbach จากการชักชวนของลู . . . . . . . . "

nafanail คิดว่าเล็กน้อยและหลบหลังพ่อกลับมาแล้ว

" แล้วจะทำอะไรเพื่อนของฉัน " ชายอ้วนถาม มองอย่างที่เพื่อนเขา " แกเป็นทหารหรือเปล่า? เกรดอะไรคุณถึง ? "

" ผม หนุ่มน้อย ! ฉันได้รับเป็นผู้ประเมินวิทยาลัยสำหรับสองปีสุดท้ายและฉันมี Stanislav . เงินเดือนจะยากจน แต่ก็ไม่ดีขึ้น ภรรยาให้เรียนดนตรี และฉันไปในไม้แกะสลัก กรณีบุหรี่ในทางส่วนตัวกรณีบุหรี่ทุน ! ผมขายพวกเขาสำหรับสรงน้ำในแต่ละ ถ้าใครใช้สิบหรือมากกว่าผมให้ลดลงแน่นอน เราเข้ากันได้ดีด้วย ผมรับราชการเป็นเสมียน คุณรู้มั้ย ตอนนี้ผมได้ย้ายมาเป็น หัวหน้าพนักงานในแผนกเดียวกัน ผมจะดูแลที่นี่ และสิ่งที่เกี่ยวกับคุณ ? ฉันเดิมพันที่คุณมีสมาชิกสภาพลเรือน โดยตอนนี้ เอ๋ ? "

" เด็กน้อย สูงไปกว่านั้น กล่าวว่า " ชายอ้วน" ผมมีเพิ่มขึ้น องคมนตรีแล้ว . . . . . . . ผมมี 2 ดาว "

คนผอมซีดและแข็งทั้งหมดในครั้งเดียว แต่แล้วใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวในทุกทิศทางในยิ้มกว้าง มันดูราวกับประกายวิบวับจากใบหน้าและดวงตา เขา squirmed เขาสองเท่าด้วยกัน ยับเลย . . . . . . . . portmanteaus ของเขา การรวมกลุ่มและกล่องกระดาษแข็งที่ดูเหมือนจะหดตัวลงและล้มลงด้วย . . . . . . . .คางยาวของภรรยาของเขาเติบโตยาวอยู่ nafanail ยกตัวขึ้นเพื่อให้ความสนใจและยึดปุ่มทั้งหมดของเครื่องแบบ

" ใต้เท้าฉัน . . . . . . . . ยินดี ! เพื่อนหนึ่งอาจพูดว่า ในวัยเด็ก และเป็นคนที่ดีมาก ! เขา . . . เขา ! "

" มา มา ! " ชายอ้วนขมวดคิ้ว " . แล้วเสียงนี้ล่ะ คุณและฉันมีเพื่อนที่เป็นผู้ชาย และไม่มีความจำเป็นของการประจบสอพลออย่างเป็นทางการ !

" เมตตาสวรรค์ ใต้เท้า คุณพูดอะไรน่ะ . . . . . . . ? " sniggered ผู้ชายบางบิดตัวมากขึ้นกว่าที่เคย . ความเมตตาของท่านเป็นเหมือนฟื้นฟูมานา . . . . . . . . นี้ ท่านเป็นลูกชายของฉัน nafanail , . . . . . . . . ภรรยาผมเรียกเป็นบาทหลวงในความรู้สึกบางอย่าง . . . "

ชายอ้วนก็ทำบางส่วนประท้วง แต่ใบหน้าของชายร่างผอมใส่นิพจน์เช่นราชาศัพท์รสหวาน และจืดชืดความใกล้ชิดที่องคมนตรีเป็นป่วย . เขาเปลี่ยนไปจากคนผอม ทำให้เขามือของเขาแหวก

คนผอมสามนิ้วกดจมลงทั้งร่างกายของเขาและ sniggered เหมือนคนจีน : " เขา . . เขา . . เขา ! " ภรรยาของเขายิ้ม nafanail ขูดกับเท้าของเขาและโยนหมวกของเขา ทั้งสามคนพอใจอย่างแน่นอน