He admitted, however, although with

He admitted, however, although with hesitation, that much of the peculiar gloom which thus afflicted him could be traced to a more natural and far more palpable origin -- to the severe and long-continued illness -- indeed to the evidently approaching dissolution -- of a tenderly beloved sister -- his sole companion for long years -- his last and only relative on earth. "Her decease," he said, with a bitterness which I can never forget, "would leave him (him the hopeless and the frail) the last of the ancient race of the Ushers." While he spoke, the lady Madeline (for so was she called) passed slowly through a remote portion of the apartment, and, without having noticed my presence, disappeared. I regarded her with an utter astonishment not unmingled with dread -- and yet I found it impossible to account for such feelings. A sensation of stupor oppressed me, as my eyes followed her retreating steps. When a door, at length, closed upon her, my glance sought instinctively and eagerly the countenance of the brother -- but he had buried his face in his hands, and I could only perceive that a far more than ordinary wanness had overspread the emaciated fingers through which trickled many passionate tears.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาเข้า อย่างไรก็ตาม แม้ว่ากับลังเล ว่า ความหม่นหมองลงเฉพาะที่ดังนั้น afflicted เขาสามารถ traced ที่เป็นธรรมชาติ และเห็นได้ชัดมากมา - การเจ็บป่วยอย่างรุนแรง และอย่างต่อ เนื่องยาวนาน - แน่นอนการสลายกำลังมาอย่างเห็นได้ชัด - ของน้องรักละม่อม - ของเขาแต่เพียงผู้เดียวผู้ร่วมเดินทางนานหนี้สงสัยสูญ - ญาติของเขาเท่านั้น และครั้งสุดท้ายบนโลกนี้ "เธอเงิน เขากล่าวว่า ฝันที่ฉันไม่สามารถลืม, " จะปล่อยให้เขา (เขาหวังและเพลีย) สุดท้ายของการแข่งขันโบราณของ Ushers ใน " ในขณะที่เขาพูด เลดี้ Madeline (สำหรับเธอถูกเรียกว่า) ช้าผ่านส่วนระยะไกลของอพาร์ทเมนท์ และ โดยไม่มีสังเกตปัจจุบัน หายไป ฉันว่าเธอ มีการเมือเทรดเดอร์ที่ไม่ unmingled กับสะพรึงกลัว - และยัง พบมันเป็นไปไม่ได้บัญชีสำหรับความรู้สึกดังกล่าว รู้สึก stupor oppressed ฉัน ตามตาตามขั้นตอนของเธอไป เมื่อประตู ยาว ปิดเมื่อเธอ ฉันขอสัญชาตญาณอย่างรวดเร็วและรับสีหน้าของพี่ชาย - แต่ เขาได้ฝังใบหน้าของเขาในมือของเขา และเท่านั้นไม่ทราบว่า มี overspread wanness สามัญมากกว่า นิ้วผอมซึ่ง trickled น้ำตาหลงใหลมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขายอมรับ แต่แม้จะมีความลังเลที่มากของความเศร้าโศกที่แปลกประหลาดที่ทำให้ทุกข์ใจเขาอาจจะโยงไปถึงต้นกำเนิดธรรมชาติมากขึ้นและไกลที่เห็นได้ชัดมากขึ้น - การเจ็บป่วยที่รุนแรงและระยะยาวอย่างต่อเนื่อง - แน่นอนเห็นได้ชัดว่าการสลายตัวใกล้ - - ของน้องสาวที่รักของละม่อม - สหาย แต่เพียงผู้เดียวของเขาสำหรับปียาว - ญาติที่ผ่านมาและคนเดียวของเขาบนโลก "ความตายของเธอ" เขากล่าวด้วยความขมขื่นซึ่งผมไม่สามารถลืม "จะปล่อยให้เขา (เขาสิ้นหวังและอ่อนแอ) สุดท้ายของการแข่งขันโบราณของ Ushers ได้." ในขณะที่เขาพูดเลดี้ Madeline (เพราะถูกเธอเรียกว่า) ผ่านไปช้า ๆ ผ่านส่วนที่ห่างไกลของอพาร์ทเม้นและโดยไม่ต้องสังเกตเห็นการปรากฏตัวของฉันหายไป ฉันได้รับการยกย่องเธอกับเป็นที่น่าหวาดเสียวที่สุดไม่ unmingled ด้วยความหวาดกลัว - และยังผมพบว่ามันเป็นไปไม่ได้ในการบัญชีสำหรับความรู้สึกเช่นนั้น ความรู้สึกของผู้ถูกกดขี่อาการมึนงงฉันเป็นตาของฉันทำตามขั้นตอนถอยของเธอ เมื่อประตูที่มีความยาวปิดเมื่อเธอได้อย่างรวดเร็วฉันขอสัญชาตญาณกระหายและสีหน้าของพี่ชายที่ - แต่เขาได้ฝังใบหน้าของเขาอยู่ในมือของเขาและฉันเท่านั้นที่สามารถรับรู้ว่าไกลกว่าความหน้าซีดเซียวสามัญได้ปกคลุมผอมแห้ง นิ้วมือผ่านที่ไหลน้ำตาหลงใหลหลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขายอมรับ อย่างไรก็ตาม ถึงแม้จะลังเลว่ามากของความเศร้าโศกทุกข์ใจเขาจึงแปลกซึ่งสามารถตรวจสอบ ผลิตภัณฑ์ธรรมชาติมากขึ้นและไกลมากขึ้นเห็นได้ชัด -- การเจ็บป่วยรุนแรงและนานต่อเนื่อง -- แน่นอนจะเห็นได้ชัดใกล้ยุบสภา -- ของน้องสาวอย่างอ่อนโยนรัก -- เพื่อนคนเดียวของเขามานานปีสุดท้ายของเขาเท่านั้น สัมพัทธ์กับโลก” ความตายของเธอ " เขากล่าวกับความขมขื่นที่ไม่เคยลืม " ก็ปล่อยเขา ( เขาสิ้นหวังและบอบบาง ) สุดท้ายของการแข่งขันโบราณของ ushers . " ในขณะที่เขาพูด เลดี้แมเดอลีน ( เธอว่า ) ผ่านไปอย่างช้าๆผ่านส่วนระยะไกลของอพาร์ทเม้นและ โดยไม่ต้องสังเกตการแสดงตนของฉันหายไป ฉันถือว่าเธอมีความประหลาดใจไม่ unmingled กล่าวกับความหวาดกลัว . . . และฉันยังพบว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะบัญชีสำหรับความรู้สึกนั้น ความรู้สึกของอาการมึนงงบีบบังคับฉัน ตาฉันตามเธอถอยก้าว เมื่อประตูที่ยาวปิดเมื่อเธอมองฉันอยู่โดยสัญชาตญาณ และตั้งหน้าตั้งตา สีหน้าท่าทางของพี่ชาย . . . แต่เขาฝังใบหน้าของเขาในมือของเขา และผมก็รู้สึกว่าไกลมากกว่าความอ่อนแอธรรมดามีปรกผิวผ่ายผอมนิ้วมือผ่านซึ่งหยดน้ำตาที่หลงใหลมากมาย