The magic, its invocation keyword and two-verse incantation having been spoken, activated, and curling bands of flame appeared in the air, casting a dense scarlet against the backdrop of the blue sky.
The air exploded.
Everything in his sight was dyed in orange.
The shockwave created by the small explosion rushed toward him.
Without hesitating, he leapt backward. In the next instant, as if to mock its target, the flame changed form, flowing downward as if to swallow the enemy whole.
The moment it touched the enemy, the flame’s power exploded. The flame, having found a fuel source – even if that fuel source was a living being – burst, simultaneously igniting the creature contained within its depths.
“I did it!”
Behind him, Mizuki shouted in joy. Her joy, however, was premature. She seemed to have thought her magic had been a fatal strike, but there was yet life still in her target.
Peering into the flame, he observed that their foe was still moving.
Just as he gripped his sword and shifted into a combat stance, the flame magic was blown away.
It looked like it had blown the flame away with a swing of its arm. Standing within the fiery embers left behind, their enemy stood with one arm held outstretched.
Standing there within a heat so intense that it warped the air itself, it emitted an overwhelming pressure.
Having attacked him, regardless of his status as the Hero, this, the sole survivor – its comrades’ corpses littering the floor – was his true enemy.
In this scenery filled with the dead, it took a step forward. Reiji eyed his opponent, awaiting an opportunity.
This was no human. No, this was a monster. Even though it was humanoid, this was something other than human – a Mazoku.
Bat-like wings stretched out from its back and twin horns sprouted forth from its head, its entire body the color of rust. Aside from the nose, eyes, and mouth on its face, it bore not the least resemblance to humans. In its entirety, it reminded one of nothing so much as the devils of myth and legend.
The pitch black claws that came flying at him gave off a dull gleam.
The fearsome might of those claws was clearly evidenced by the shattered remnants of the boulders that lay around them.
Coupled with terrific, inhuman arm strength, the claws tipping the five fingers of each hand were like the scythe of the Reaper himself.
The Mazoku cracked a smile, a mocking, condescending grin. Having withstood everything they’d thrown at it so far this battle, it seemed to have developed an unshakable confidence.
In their confrontation so far, Reiji’s all had been unable to match his opponent’s, whether it be with respect to speed or strength. Accordingly, an expression appeared on Reiji’s face, demonstrating his resolve to conclude everything with the next strike.
—The Mazoku took action. A storm of sand was thrown up behind it as it accelerated in his direction. That lightning speed was on an altogether different level from what it had shown previously.
A vision of his body being torn to shreds passed before his eyes: the sheer strength and speed of the attack sending his sword flying, his body powerless in the face of those ferocious claws.
However, that was only presuming that Reiji were to allow the “current situation” to continue, of course—
“Burn Boost…”
เวทมนตร์ การเรียกคำและปลุกเสกสองข้อที่มีการพูด แถบงาน และดัดผมของเปลวไฟที่ปรากฏในอากาศ หล่อสีแดงหนาแน่นเป็นฉากหลังของท้องฟ้ากระจายอากาศทุกอย่างในสายตาของเขาถูกย้อมสีส้มShockwave ที่สร้างขึ้น โดยการระเบิดขนาดเล็กวิ่งไปทางเขาโดยอย่าลังเลใจ เขาหลุดย้อนหลัง ทันทีถัดไป เช่นถ้าล้อเป้าหมาย เปลวไฟเปลี่ยนฟอร์ม ไหลลงราวกับจะกลืนทั้งหมดข้าศึกในขณะที่มันสัมผัสศัตรู กระจายอำนาจของเปลวไฟ เปลวไฟ ไม่พบเชื้อเพลิงแหล่ง – แม้ว่าแหล่งเชื้อเพลิง ที่อยู่อาศัยเป็น – ระเบิด พร้อมกันมอดอยู่ภายในส่วนลึกของสิ่งมีชีวิต"ฉันไม่ได้"หลังเขา มิซึกิตะโกนในความสุข ความสุขของเธอ แต่ เป็นคลอดก่อนกำหนด เธอดูเหมือนจะมีความคิดมหัศจรรย์ของเธอได้หยุดงานร้ายแรง แต่มี แต่ชีวิตยังอยู่ในเป้าหมายของเธอเขาหรี่ตามองเข้าไปในเปลวไฟ สังเกตว่า ศัตรูของพวกเขายังคงเคลื่อนไหวเช่นเดียวกับเขาพิพากษาดาบ และเลื่อนขึ้นเป็นท่าทางการต่อสู้ มหัศจรรย์เปลวไฟถูกเป่าออกไปมันดูเหมือนมันมีเป่าเปลวไฟไปกับการเหวี่ยงแขนการ ยืนภายในถ่านร้อนแรงที่ทิ้ง ศัตรูของพวกเขายืนกับแขนข้างหนึ่งถือ outstretchedมันยืนภายในความร้อนรุนแรงมากว่า มันเหยเก air เอง จากความดันการครอบงำมีโจมตีเขา โดยไม่คำนึงถึงสถานะของเขาเป็นพระเอก นี้ ผู้รอดชีวิต –สหายของศพที่ทิ้งขยะชั้น – เป็นศัตรูของเขาเป็นจริงIn this scenery filled with the dead, it took a step forward. Reiji eyed his opponent, awaiting an opportunity.This was no human. No, this was a monster. Even though it was humanoid, this was something other than human – a Mazoku.Bat-like wings stretched out from its back and twin horns sprouted forth from its head, its entire body the color of rust. Aside from the nose, eyes, and mouth on its face, it bore not the least resemblance to humans. In its entirety, it reminded one of nothing so much as the devils of myth and legend.The pitch black claws that came flying at him gave off a dull gleam.The fearsome might of those claws was clearly evidenced by the shattered remnants of the boulders that lay around them.Coupled with terrific, inhuman arm strength, the claws tipping the five fingers of each hand were like the scythe of the Reaper himself.The Mazoku cracked a smile, a mocking, condescending grin. Having withstood everything they’d thrown at it so far this battle, it seemed to have developed an unshakable confidence.In their confrontation so far, Reiji’s all had been unable to match his opponent’s, whether it be with respect to speed or strength. Accordingly, an expression appeared on Reiji’s face, demonstrating his resolve to conclude everything with the next strike.—The Mazoku took action. A storm of sand was thrown up behind it as it accelerated in his direction. That lightning speed was on an altogether different level from what it had shown previously.A vision of his body being torn to shreds passed before his eyes: the sheer strength and speed of the attack sending his sword flying, his body powerless in the face of those ferocious claws.
However, that was only presuming that Reiji were to allow the “current situation” to continue, of course—
“Burn Boost…”
การแปล กรุณารอสักครู่..