8. ConclusionMotivated by two major

8. Conclusion
Motivated by two major behavioral principles, we investigate the short-term dynamics of manager’s forecasts and
examine whether managers become overconfident in their ability to predict future earnings after a series of good
predictions. In contrast to other studies (e.g., Hribar and Yang, 2010), we treat overconfidence as endogenous, with an
intensity that varies with the length of success. Overconfidence in this setting implies that managers weight their own
estimates too heavily and rely too little on public signals. If this is the case, then the subsequent forecasts of these
managers would be more likely to display a greater prediction error. To test this hypothesis, we regress forecast error on
the number of accurate predictions in the previous four quarters, and find that forecast error in the current period is
positively correlated with past success. The effect is both statistically and economically significant. In addition, these
overconfident managers display greater divergence from the analyst consensus and are more precise. Finally, we find that
market participants downplay the forecasts issued by overconfident managers. More specifically, after controlling for
manager fixed effects, we find that both investors and financial analysts place less weight on the forecasts issued by
managers who have recently made a series of accurate predictions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

8. ข้อสรุปแรงจูงใจจากการพฤติกรรมสำคัญ เราตรวจสอบเปลี่ยนแปลงระยะสั้นของการคาดการณ์ของผู้จัดการ และตรวจสอบว่าผู้จัดการกลายเป็น overconfident ในความสามารถในการคาดการณ์รายได้ในอนาคตหลังจากชุดของดีคาดคะเน ตรงข้ามกับการศึกษาอื่น ๆ (เช่น Hribar และยาง 2010), เรารักษาเหลิงเป็นภายนอก มีการความเข้มที่ต่างกันไปตามความยาวของความสำเร็จ เหลิงในการตั้งค่านี้หมายความว่า ผู้จัดการน้ำหนักของตัวเองประเมินเกินไปหนัก และอาศัยสัญญาณสาธารณะน้อยเกินไป ถ้าเป็นกรณี แล้วคาดการณ์ต่อไปนี้ผู้จัดการจะมักจะแสดงข้อผิดพลาดคาดเดามากขึ้น การทดสอบสมมติฐานนี้ เราหวังคาดการณ์ข้อผิดพลาดในจำนวนถูกต้องคาดการณ์ในไตรมาสสี่ที่ก่อนหน้า ค้นหาที่คาดการณ์ผิดพลาดในงวดปัจจุบันความสัมพันธ์เชิงบวกกับความสำเร็จที่ผ่านมา ผลคือมีนัยสำคัญทางสถิติ และทางเศรษฐกิจ นอกจากนี้ เหล่านี้ผู้จัดการ overconfident แสดง divergence มากจากมตินักวิเคราะห์ และมีความแม่นยำมากขึ้น ในที่สุด เราพบว่าร่วมตลาด downplay คาดการณ์ออก โดย overconfident ผู้จัดการ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลังจากที่ควบคุมเพื่อจัดการแก้ไขผล เราพบว่า นักลงทุนและนักวิเคราะห์การเงินวางน้ำหนักน้อยกว่าการคาดการณ์ที่ออกโดยผู้จัดการที่เพิ่งได้ทำชุดของการคาดคะเนที่ถูกต้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

8. สรุป
แรงบันดาลใจจากสองหลักการพฤติกรรมที่สำคัญเราจะตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงในระยะสั้นของการคาดการณ์ของผู้จัดการและ
ตรวจสอบว่าผู้จัดการกลายเป็นใจในความสามารถของพวกเขาที่จะคาดการณ์รายได้ในอนาคตหลังจากที่ชุดของดี
คาดการณ์ ในทางตรงกันข้ามกับการศึกษาอื่น ๆ (เช่น Hribar และหยาง 2010) เรารักษาความเชื่อมั่นเป็นภายนอกกับ
ความรุนแรงที่แตกต่างกันมีความยาวของความสำเร็จ ความเชื่อมั่นในการตั้งค่านี้แสดงให้เห็นว่าน้ำหนักผู้จัดการของตัวเอง
ประมาณการมากเกินไปและพึ่งพาน้อยเกินไปสัญญาณสาธารณะ หากเป็นกรณีนี้แล้วการคาดการณ์ที่ตามมาของเหล่า
ผู้จัดการจะมีแนวโน้มที่จะแสดงข้อผิดพลาดการคาดการณ์มากขึ้น เพื่อทดสอบสมมติฐานนี้เราถอยหลังข้อผิดพลาดการคาดการณ์เกี่ยวกับ
จำนวนของการคาดการณ์ก่อนหน้านี้ที่ถูกต้องในไตรมาสที่สี่และพบว่าข้อผิดพลาดการคาดการณ์ในช่วงเวลาปัจจุบันมี
ความสัมพันธ์เชิงบวกกับความสำเร็จที่ผ่านมา ผลที่ได้คือทั้งสองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติและเศรษฐกิจ นอกจากนี้
ผู้จัดการเหิมเกริมแสดงความแตกต่างมากขึ้นจากฉันทามติของนักวิเคราะห์และมีความแม่นยำมากขึ้น สุดท้ายเราพบว่า
ผู้เข้าร่วมตลาดมองข้ามการคาดการณ์ที่ออกโดยผู้จัดการเหิมเกริม โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่การควบคุม
ผลกระทบผู้จัดการคงที่เราจะพบว่าทั้งนักลงทุนและนักวิเคราะห์ทางการเงินวางน้ำหนักน้อยกว่าการคาดการณ์ที่ออกโดย
ผู้บริหารที่ได้ทำเมื่อเร็ว ๆ นี้ชุดของการคาดการณ์ที่ถูกต้อง