“……..”Tim sat on the driver’s seat

“……..”

Tim sat on the driver’s seat and glimpsed at his partner with worry. He thought Jude would go to asleep because he’s tired, but he leaned his body and rested his chin on his hand staring into space expressionlessly. It’s been five years since they became partners. He knew it was rare for him to make that kind of a face. Only when he felt displeased –it’s really rare for Jude to get angry or displeased- he made that face. I shouldn’t have sent him in alone with that bastard. He felt guilty. Tim asked him while he was turning the handle.

“Are you okay?”

“………..”

“Jude.”

“Ah, yeah. I’m okay. Just for a second….. something felt weird.”

“Weird? What?”

“At the last moment, he said see you again. Something…. feels weird now I think about it.”

“Why? Isn’t it because he knew you would come again for the next interrogation?”

“No, it’s not that…… Like, is it just my feeling? When he said that, his eyes….. felt different. Mm, it felt more like active than manual?”

He couldn’t understand what he was saying. Tim frowned little bit, and Jude shook his head.

“It’s hard to explain. It doesn’t feel good. It just might be in my head…. Ah, phone.”

He stopped murmuring to himself and took out a loud ringing phone. Weird feeling? He looked at Jude with curiosity. He was able to hear the phone because the phone setting was at the loudest.

[Detective Jude? I’m Michael Bolt. I’m psychotherapist in FBI.]

“Ah, yes. What happened?”

[Can I ask for the data about the interrogation? Because he rejected our psychotherapists, you are the only person I can get the data.]

“If it’s that, I didn’t really get anything for him either. I couldn’t record and didn’t take a note. We just inquisitively talked. You won’t get anything from that.”

[I don’t care. You just have to explain what you guys shared in detail to us.]

“Excuse me. You know I talked to him about four hours today? First I can’t remember everything what we talked about, and I need to work with this guy from now on? So how about you check it after I submit the report?”

[We need to prepare for the later, so the minimum of the data……..]

Tim pitifully smiled at Jude who was halfheartedly talking on the phone with a tone of he really wants to hang up. This kind of request wasn’t once or twice. Of course FBI, normal Psychology Association and even the criminology clubs. Somehow they figured out Jude’s number and constantly called to ask about the conversation with Alvin Johns.

Bzzz. Bzzz. A small vibration sound came out from Tim’s pocket. Can’t do that while driving as a police. He thought about for a second and glimpsed at the caller ID. The number was from the prison they just came out from. He stopped the car nearby and opened the flip.

“Timothy Maxwe….”

[Detective! Are you with Detective Jude who caught Alvin?]

“Yes, I am.”

[Urgent!]

When he heard the man’s desperate voice, all different kind of thought came into his mind. Did Alvin hurt himself? Or smuggled a pen and stabbed a guard? Or just like the scene from the Silence of the Lambs, did he bite off a person’s face? He was thinking about the possibilities and felt an extreme anxiety. No way, no way. Don’t tell me this is worst than those.

“What….happened?”

[Alvin Johns escaped!]

“What!”

“So I’ll make a report and….. What?!”

Even Jude who was stubbornly explaining on the phone scream in surprised. Because of the panic, Tim unknowingly changed his phone to the other hand.

“What are you talking about, how is that possible!”

[We, we’re not sure either! For some reason, nobody knows why, the guard took him out, and Alvin told him he’s going to the restroom and chocked the guard and escaped…. We don’t know how. We, we noticed it a while after….]


These idiots! Tim bit his teeth and barely said, “We’ll be right there” and closed the flip harshly. Jude’s face was just dumbfounded. Tim shook his head to cool down little bit and start the car with a partner who just chuckled. Tim stepped on the gas up to where it’s legal.
-----------------------------------------------------------------------------

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" . . . . . "ทิม นั่งอยู่ในที่นั่งคนขับและมองผ่านๆที่คู่ของเขากับห่วง เขาคิดว่าจู๊ดจะไปหลับเพราะเหนื่อย แต่เขาโน้มร่างของเขาและจับคางของเขาในมือของเขาจ้องมองเข้าไปในพื้นที่ expressionlessly . มันผ่านมา 5 ปีแล้วตั้งแต่พวกเขาเป็นหุ้นส่วนกัน เขารู้ว่ามันเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะให้ชนิดของใบหน้า เมื่อเขารู้สึกไม่พอใจ และมันก็หายากจริงๆสำหรับจู๊ดจะโกรธ หรือ ไม่พอใจ เขาทำหน้าแบบนั้น ผมไม่ควรให้เขาอยู่ตามลำพังกับหมอนั่น เขารู้สึกผิด ทิมถามเขาขณะที่เขากำลังจับ" คุณเป็นอะไร ? "" 10 "" จู๊ด "" อ่า ใช่ ฉันโอเค แค่ . . . . . สอง อะไรแปลกๆ "" แปลก ? อะไร ? "" ในตอนสุดท้าย เขาบอกว่าเห็นเธออีกครั้ง อะไร . . . . . . . รู้สึกแปลกๆ ตอนนี้ฉันคิดเกี่ยวกับมัน . "" ทำไม ? ไม่ใช่เพราะเขารู้ว่าคุณจะมาอีกครั้งสำหรับการสอบสวนต่อไป "" ไม่หรอก . . . . . . . เหมือนมันเป็นแค่ความรู้สึกของผม ? เมื่อเขาบอกว่า ตา ของเขา . . . . . รู้สึกที่แตกต่างกัน อืม , มันรู้สึกเหมือนปราดเปรียวกว่าคู่มือ "เขาไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่เขาพูด ทิม ขมวดคิ้วเล็กน้อย และจูด ส่ายหน้า" มันยากที่จะอธิบาย มันรู้สึกไม่ค่อยดี มันอาจจะอยู่ในหัวของฉัน . . . . . . . อ๊ะ โทรศัพท์ .เขาหยุดพึมพำกับตัวเองแล้วหยิบโทรศัพท์ที่ดังดัง . รู้สึกแปลก ? เขามองไปที่จูด ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขาสามารถได้ยินเสียงโทรศัพท์ เพราะโทรศัพท์ การตั้งค่าที่ดังที่สุด[ นักสืบ จู้ด ผม ไมเคิล โบลท์ ฉันเป็นนักจิตอายุรเวทใน FBI ]" อ่า ครับ เกิดอะไรขึ้น ? "[ ขอข้อมูลที่เกี่ยวกับการสอบสวน ? เพราะเขาปฏิเสธนักจิตบำบัดของเรา คุณเป็นคนเดียวที่ฉันสามารถได้รับข้อมูล . ]" ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันยังไม่ได้ทำอะไรให้เขาเลย ผมไม่สามารถบันทึก และไม่ได้จดเอาไว้ เราพร้อมท์คำสั่งพูด คุณจะไม่ได้อะไรจากมัน . "[ ฉันไม่สนใจ คุณเพียงแค่ต้องอธิบายสิ่งที่คุณใช้ร่วมกันในรายละเอียดเพื่อพวกเรา ]" ขอโทษนะครับ คุณรู้ว่าฉันคุยกับเขาประมาณสี่ชั่วโมงในวันนี้ ครั้งแรกฉันไม่สามารถจำทุกอย่างที่เราได้คุยกัน และผมต้องทำงานกับคนๆนี้เลย ดังนั้นแล้วคุณตรวจสอบหลังจากที่ผมส่งรายงาน "[ เราต้องเตรียมตัวกันให้น้อยที่สุดของข้อมูล . . . . . ]ทิม ไปยิ้มให้จู๊ดที่ครึ่งๆกลางๆ คุยโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงที่เขาต้องการจริงๆที่จะวางสาย ข้อเรียกร้องแบบนี้ไม่ใช่แค่ครั้งหรือสองครั้ง ของหลักสูตรเอฟบีไอ สมาคมปกติจิตวิทยาและแม้แต่อาชญวิทยาคลับ บางทีพวกเขาคิดว่าจูด เลขที่อย่างต่อเนื่องและโทรมาถามเกี่ยวกับ การ สนทนา กับ อัลวิน จอห์นบรึ๋ย . . บรึ๋ย . . เสียงการสั่นสะเทือนขนาดเล็กออกมาจากทิม กระเป๋า ไม่สามารถทำได้ในขณะขับรถเป็นตำรวจ เขาคิดว่าสำหรับที่สองและมองผ่านๆที่โทร ID เลขจากคุกที่พวกเขาเพิ่งออกมาจาก เขาหยุดรถใกล้ๆ เปิดพลิก" maxwe ทิโมธี . . . . . . . "[ นักสืบ คุณกับนักสืบจู๊ดที่จับนนนน ? ]" ใช่ ฉัน " .[ ด่วน ! ]เมื่อเขาได้ยินเสียงที่สิ้นหวังของคนทั้งหลายต่างคิดว่าเข้ามาในจิตใจของเขา ทำลวิน บาดเจ็บ หรือแอบเอาปากกาแทงยาม ? หรืออย่างฉากจากความเงียบของลูกแกะ เขากัดปิดใบหน้าของคน ? เขากำลังคิดถึงความเป็นไปได้ และรู้สึกเป็นกังวลมาก ไม่ ไม่มีทาง อย่าบอกนะว่า นี่มันแย่กว่านั้น" อะไร . . . เกิดอะไรขึ้น ? "[ ลวิน จอห์น หนีไปแล้ว ]" อะไร ! "" งั้นฉันจะให้รายงาน และ . . . . . อะไร ? ! "แม้แต่จูดที่ดันทุรังอธิบายทางโทรศัพท์กรีดร้องในประหลาดใจ เพราะความตื่นตระหนก ทิมก็เปลี่ยนโทรศัพท์ในมืออื่น ๆ" คุณพูดเรื่องอะไร เป็นไปได้อย่างไร "[ เรา เราไม่แน่ใจเหมือนกัน สำหรับเหตุผลบางอย่าง ไม่มีใครรู้ว่าทำไม ยามพาเขาออกมา ลวิน บอกว่าเขาจะไปห้องน้ำ และช็อคค่ะผู้คุมและหลบหนี . . . . . . . เราไม่รู้ว่ายังไง เราเห็นมันในขณะที่หลังจาก . . . ]พวกโง่เหล่านี้ ทิม กัดฟันของเขา และแทบจะกล่าวว่า " เราจะไปที่นั่น " และปิดพลิกอย่างรุนแรง . หน้าจูด ก็พูดไม่ออก ทิมส่ายหน้าให้เย็นลงเล็กน้อย และเริ่มบริการกับคู่ที่เพิ่งหัวเราะ . ทิม เหยียบคันเร่งขึ้นเพื่อที่มันจะถูกกฎหมาย-----------------------------------------------------------------------------