MY SCARIEST DAY IN LANGUAGE LEARNIN

MY SCARIEST DAY IN LANGUAGE LEARNING
It was day one of a four-week stay in Madrid that I had planned to work on my Spanish.

I had signed up for a Spanish school and on that first morning they made me take a placement test to work out which class I should be in. My reading, writing and spoken Spanish were good and so after the test they put me into a class at level B2.

Later that morning, I joined my new class. From the very first minute I was lost.

The teacher – speaking only Spanish – whizzed through some complicated grammar structures that I had never seen before. I was straining to keep up.

I wanted to say “I quit” and walk out of the classroom.

Instead, I pretended to understand and asked a question or two based on what I read in the book to avoid any unwanted attention. After two hours of intense grammar I wasn’t the only one who was drowning in information overload.

The teacher picked up on the lack of student presence and said something like:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันที่น่ากลัวที่สุดของฉันในการเรียนรู้ภาษามันเป็นวันหนึ่งของการพักผ่อนอย่างมีความสี่สัปดาห์ในมาดริดที่ผมได้วางแผนที่จะทำงานกับฉันสเปน. ฉันได้ลงทะเบียนสำหรับโรงเรียนภาษาสเปนและในเช้าวันแรกที่พวกเขาทำให้ผมสอบวัดระดับการทำงาน ออกซึ่งเป็นชั้นที่ฉันควรจะอยู่ใน. ฉันอ่านการเขียนและการพูดภาษาสเปนได้ดีและอื่น ๆ หลังจากการทดสอบที่พวกเขาวางฉันในชั้นเรียนในระดับ B2. ต่อมาในเช้าวันนั้นผมได้เข้าร่วมชั้นเรียนใหม่ของฉัน จากนาทีแรกที่ผมหายไป. ครู - พูดภาษาสเปนเท่านั้น - แล่นผ่านโครงสร้างไวยากรณ์ที่ซับซ้อนบางอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ฉันถูกรัดเพื่อให้ทัน. ผมอยากจะพูดว่า "ผมเลิก" และเดินออกจากห้องเรียน. แต่ฉันแกล้งทำเป็นเข้าใจและถามคำถามหรือสองขึ้นอยู่กับสิ่งที่ผมอ่านในหนังสือที่จะหลีกเลี่ยงความสนใจใด ๆ ที่ไม่พึงประสงค์ หลังจากสองชั่วโมงของไวยากรณ์ที่รุนแรงผมไม่ได้เป็นคนเดียวที่ได้รับการจมน้ำในข้อมูลเกิน. ครูหยิบขึ้นมาขาดการปรากฏตัวของนักเรียนและกล่าวว่าสิ่งที่ชอบ:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัน ที่น่ากลัวที่สุดในการเรียนรู้ภาษา
มันเป็นวันหนึ่งใน 4 สัปดาห์อยู่ในมาดริดที่ฉันวางแผนที่จะทำงานในภาษาสเปนของผม

ผมสมัครเรียนภาษาสเปน และในตอนเช้าพวกเขาทำให้ฉันใช้เวลาสอบไปทำงานนอกห้องเรียนที่ฉันควรจะไป อ่าน เขียน และพูดภาษาอังกฤษได้ดีและหลังจากการทดสอบพวกเขาวางฉันในชั้นเรียนในระดับ B2

ต่อมาในตอนเช้าผมเข้าห้องเรียนใหม่ของฉัน ตั้งแต่นาทีแรกที่ฉันหายไป

ครู–การพูดภาษาสเปนเท่านั้น– whizzed ผ่านบางโครงสร้างไวยากรณ์ที่ซับซ้อนที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ฉันต้องไปให้ทัน

ผมอยากบอกว่า " ผมลาออก " และเดินออกไปจากห้องเรียน

แทนฉันแกล้งทำเป็นเข้าใจ และถามคำถามหรือสองขึ้นอยู่กับสิ่งที่ฉันอ่านในหนังสือเพื่อหลีกเลี่ยงการใด ๆที่ไม่พึงปรารถนา หลังจากสองชั่วโมงของไวยากรณ์ที่เข้มข้น ผมไม่ใช่คนเดียว ที่กำลังจมน้ำในระบบข้อมูล

ครูหยิบขาดต่อหน้านักเรียนและพูดว่า :