The natural rate of unemployment is

The natural rate of unemployment is a concept of economic activity developed in particular by Milton Friedman and Edmund Phelps in the 1960s, both recipients of the Nobel prize in economics. In both cases, the development of the concept is cited as a main motivation behind the prize.[1][2] It represents the hypothetical unemployment rate consistent with aggregate production being at the "long-run" level. This level is consistent with aggregate production in the absence of various temporary frictions such as incomplete price adjustment in labor and goods markets. The natural rate of unemployment therefore corresponds to the unemployment rate prevailing under a classical view of determination of activity. It is mainly determined by the economy's supply side, and hence production possibilities and economic institutions. If these institutional features involve permanent mismatches in the labor market or real wage rigidities, the natural rate of unemployment may feature involuntary unemployment. The natural rate of unemployment is a combination of frictional and structural unemployment that persists in an efficient, expanding economy when labor and resource markets are in equilibrium.

Occurrence of disturbances (e.g., cyclical shifts in investment sentiments) will cause actual unemployment to continuously deviate from the natural rate, and be partly determined by aggregate demand factors as under a Keynesian view of output determination. The policy implication is that the natural rate of unemployment cannot permanently be reduced by demand management policies (including monetary policy), but that such policies can play a role in stabilizing variations in actual unemployment.[3] Reductions in the natural rate of unemployment must, according to the concept, be achieved through structural policies directed towards an economy's supply side.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อัตราการว่างงานตามธรรมชาติของการเป็นแนวคิดของกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่พัฒนาขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งมิลตันฟรีดแมนและเอ็ดมันด์เฟลป์สในปี 1960 ผู้รับทั้งสองรางวัลโนเบลในสาขาเศรษฐศาสตร์ ในทั้งสองกรณีการพัฒนาแนวความคิดที่มีการอ้างว่าเป็นแรงจูงใจหลักที่อยู่เบื้องหลังรางวัล. [1] [2] มันแสดงให้เห็นถึงอัตราการว่างงานสมมุติสอดคล้องกับการผลิตรวมอยู่ที่ "ระยะยาว" ระดับ ระดับนี้จะสอดคล้องกับการผลิตรวมในกรณีที่ไม่มีความขัดแย้งชั่วคราวต่างๆเช่นการปรับราคาที่ไม่สมบูรณ์ในการใช้แรงงานและตลาดสินค้า อัตราการว่างงานตามธรรมชาติจึงสอดคล้องกับอัตราการว่างงานที่เกิดขึ้นภายใต้มุมมองที่คลาสสิกของความมุ่งมั่นของกิจกรรม มันถูกกำหนดโดยส่วนใหญ่ด้านอุปทานของเศรษฐกิจและด้วยเหตุนี้ความเป็นไปได้ในการผลิตและสถาบันทางเศรษฐกิจ ถ้าคุณสมบัติเหล่านี้เกี่ยวข้องกับสถาบันที่ไม่ตรงกันถาวรในตลาดแรงงานหรือค่าจ้างเข้มงวดจริงตามธรรมชาติของอัตราการว่างงานอาจมีการว่างงานโดยไม่สมัครใจ อัตราการว่างงานธรรมชาติคือการรวมกันของการว่างงานเสียดทานและโครงสร้างที่ยังคงอยู่ในที่มีประสิทธิภาพ, การขยายตัวทางเศรษฐกิจเมื่อแรงงานและตลาดทรัพยากรที่มีอยู่ในภาวะสมดุล. เกิดการรบกวน (เช่นการเปลี่ยนแปลงของวัฏจักรในความรู้สึกของการลงทุน) จะทำให้เกิดการว่างงานที่เกิดขึ้นจริงอย่างต่อเนื่องเพื่อเบี่ยงเบนไปจาก อัตราธรรมชาติและบางส่วนได้รับการพิจารณาจากปัจจัยอุปสงค์รวมภายใต้มุมมองของเคนส์ของการกำหนดเอาท์พุท หมายนโยบายว่าอัตราการว่างงานของธรรมชาติอย่างถาวรไม่สามารถจะลดลงตามนโยบายการจัดการความต้องการ (รวมถึงการดำเนินนโยบายการเงิน) แต่ที่นโยบายดังกล่าวสามารถมีบทบาทในการรักษาเสถียรภาพการเปลี่ยนแปลงในการว่างงานที่เกิดขึ้นจริง. [3] ลดในอัตราตามธรรมชาติของการว่างงานต้อง ตามแนวคิดที่จะประสบความสำเร็จผ่านนโยบายโครงสร้างโดยตรงต่อเศรษฐกิจด้านอุปทานของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อัตราการว่างงานของธรรมชาติ เป็นแนวคิดของกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่พัฒนาขึ้นโดยเฉพาะ โดย มิลตัน ฟรีดแมน และ Edmund Phelps ในทศวรรษที่ 1960 ทั้งผู้รับรางวัลโนเบลสาขาเศรษฐศาสตร์ ในทั้งสองกรณี , การพัฒนาแนวคิดอ้างเป็นแรงจูงใจหลักที่อยู่เบื้องหลังรางวัล[ 1 ] [ 2 ] มันเป็นสมมุติอัตราการว่างงานที่สอดคล้องกับการผลิตรวมอยู่ที่ระดับ " ระยะยาว " ระดับนี้จะสอดคล้องกับการผลิตรวมในการ frictions ชั่วคราวต่างๆ เช่น การปรับราคาที่สมบูรณ์ในตลาดแรงงานและสินค้าอัตราการว่างงานของธรรมชาติ จึงสอดคล้องกับอัตราการว่างงานที่ออกภายใต้มุมมองคลาสสิกของการกำหนดกิจกรรม มันถูกกำหนดเป็นหลักโดยด้านอุปทานของเศรษฐกิจ ดังนั้น ความเป็นไปได้ในการผลิตและสถาบันทางเศรษฐกิจ ถ้าคุณสมบัติเหล่านี้เกี่ยวข้องกับความไม่ถาวรของสถาบันในตลาดแรงงาน หรือ rigidities ค่าจ้างที่แท้จริงอัตราการว่างงานของธรรมชาติ อาจมีลักษณะของการว่างงาน . อัตราการว่างงานของธรรมชาติคือการรวมกันของแรงเสียดทานและโครงสร้างการว่างงานที่ยังคงอยู่ในที่มีประสิทธิภาพ การขยายตลาดแรงงานและทรัพยากร เศรษฐกิจ เมื่ออยู่ในภาวะสมดุล

เกิดการรบกวน ( เช่นถึงกะลงทุน ) จะทำให้เกิดการว่างงานในความรู้สึกจริงอย่างต่อเนื่องเพื่อเบี่ยงเบนไปจากอัตราธรรมชาติ และเป็นส่วนหนึ่งที่กำหนดโดยปัจจัยอุปสงค์เป็นภายใต้มุมมองของการหาปริมาณผลผลิต ผลของนโยบายคือ อัตราการว่างงานของธรรมชาติไม่สามารถอย่างถาวรจะลดลงตามนโยบายการจัดการอุปสงค์ ( รวมถึงนโยบายการเงิน )แต่นโยบายดังกล่าวสามารถมีบทบาทในการรักษาเสถียรภาพของการเปลี่ยนแปลงในการว่างงานที่เกิดขึ้นจริง ลด [ 3 ] ในอัตราการว่างงานของธรรมชาติ ต้อง ตามแนวคิดที่ได้ผ่านนโยบายด้านอุปทานโดยตรงต่อโครงสร้างของเศรษฐกิจ