Stonehenge is a prehistoric monumen

Stonehenge is a prehistoric monument located in Wiltshire, England, about 2 miles (3 km) west of Amesbury and 8 miles (13 km) north of Salisbury. One of the most famous sites in the world, Stonehenge is the remains of a ring of standing stones set within earthworks. It is in the middle of the most dense complex of Neolithic and Bronze Age monuments in England, including several hundred burial mounds.[1]

Archaeologists believe it was built anywhere from 3000 BC to 2000 BC. Radiocarbon dating in 2008 suggested that the first stones were raised between 2400 and 2200 BC,[2] whilst another theory suggests that bluestones may have been raised at the site as early as 3000 BC.[3][4][5]

The surrounding circular earth bank and ditch, which constitute the earliest phase of the monument, have been dated to about 3100 BC. The site and its surroundings were added to the UNESCO's list of World Heritage Sites in 1986 in a co-listing with Avebury Henge. It is a national legally protected Scheduled Ancient Monument. Stonehenge is owned by the Crown and managed by English Heritage, while the surrounding land is owned by the National Trust.[6][7]

Archaeological evidence found by the Stonehenge Riverside Project in 2008 indicates that Stonehenge could have been a burial ground from its earliest beginnings.[8] The dating of cremated remains found on the site indicate that deposits contain human bone from as early as 3000 BC, when the ditch and bank were first dug. Such deposits continued at Stonehenge for at least another 500 years.[9]




Etymology

The Oxford English Dictionary cites Ælfric's tenth-century glossary, in which henge-cliff is given the meaning "precipice", or stone, thus the stanenges or Stanheng "not far from Salisbury" recorded by eleventh-century writers are "supported stones". William Stukeley in 1740 notes, "Pendulous rocks are now called henges in Yorkshire...I doubt not, Stonehenge in Saxon signifies the hanging stones."[10] Christopher Chippindale's Stonehenge Complete gives the derivation of the name Stonehenge as coming from the Old English words stān meaning "stone", and either hencg meaning "hinge" (because the stone lintels hinge on the upright stones) or hen(c)en meaning "hang" or "gallows" or "instrument of torture" (though elsewhere in his book, Chippindale cites the "suspended stones" etymology). Like Stonehenge's trilithons, medieval gallows consisted of two uprights with a lintel joining them, rather than the inverted L-shape more familiar today.

The "henge" portion has given its name to a class of monuments known as henges.[10] Archaeologists define henges as earthworks consisting of a circular banked enclosure with an internal ditch.[11] As often happens in archaeological terminology, this is a holdover from antiquarian use, and Stonehenge is not truly a henge site as its bank is inside its ditch. Despite being contemporary with true Neolithic henges and stone circles, Stonehenge is in many ways atypical—for example, at more than 7.3 metres (24 ft) tall, its extant trilithons supporting lintels held in place with mortise and tenon joints, make it unique.[12][13]





Mike Parker Pearson, leader of the Stonehenge Riverside Project based at Durrington Walls, noted that Stonehenge appears to have been associated with burial from the earliest period of its existence:

Stonehenge was a place of burial from its beginning to its zenith in the mid third millennium B.C. The cremation burial dating to Stonehenge's sarsen stones phase is likely just one of many from this later period of the monument's use and demonstrates that it was still very much a domain of the dead.[9]

— Mike Parker Pearson
Stonehenge evolved in several construction phases spanning at least 1,500 years. There is evidence of large-scale construction on and around the monument that perhaps extends the landscape's time frame to 6,500 years. Dating and understanding the various phases of activity is complicated by disturbance of the natural chalk by periglacial effects and animal burrowing, poor quality early excavation records, and a lack of accurate, scientifically verified dates. The modern phasing most generally agreed to by archaeologists is detailed below. Features mentioned in the text are numbered and shown on the plan, right.

Before the monument (8000 BC forward)
Archaeologists have found four, or possibly five, large Mesolithic postholes (one may have been a natural tree throw), which date to around 8000 BC, beneath the nearby modern tourist car-park. These held pine posts around 0.75 metres (2 ft 6 in) in diameter which were erected and eventually rotted in situ. Three of the posts (and possibly four) were in an east-west alignment which may have had ritual significance; no parallels are known from Britain at the time but similar sites have been found in Scandinavia. Salisbury Plain was then still wooded but 4,000 years later, during the earlier Neolithic, people built a causewayed enclosure at Robin Hood's Ball and long barrow tombs in the surrounding landscape. In approximately 3500 BC, a Stonehenge Cursus was built 700 metres (2,300 ft) north of the site as the first farmers began to clear the trees and develop the area. A number of other adjacent stone and wooden structures and burial mounds, previously overlooked, may date as far back as 4,000 BC.[14] Charcoal from the ‘Blick Mead’ camp 2.4 kilometres (1.5 mi) from Stonehenge has been dated to 4000BC.[15] The University of Buckingham's Humanities Research Institute believes that the community who built Stonehenge lived here -over a period of several millennia -making it potentially ‘one of the pivotal places in the history of the Stonehenge landscape.[16]

Stonehenge 1 (ca. 3100 BC)

Stonehenge 1. After Cleal et al.
The first monument consisted of a circular bank and ditch enclosure made of Late Cretaceous (Santonian Age) Seaford Chalk, (7 and 8), measuring about 110 metres (360 ft) in diameter, with a large entrance to the north east and a smaller one to the south (14). It stood in open grassland on a slightly sloping spot.[17] The builders placed the bones of deer and oxen in the bottom of the ditch, as well as some worked flint tools. The bones were considerably older than the antler picks used to dig the ditch, and the people who buried them had looked after them for some time prior to burial. The ditch was continuous but had been dug in sections, like the ditches of the earlier causewayed enclosures in the area. The chalk dug from the ditch was piled up to form the bank. This first stage is dated to around 3100 BC, after which the ditch began to silt up naturally. Within the outer edge of the enclosed area is a circle of 56 pits (13), each about a metre (3 ft 3 in) in diameter, known as the Aubrey holes after John Aubrey, the seventeenth-century antiquarian who was thought to have first identified them. The pits may have contained standing timbers creating a timber circle, although there is no excavated evidence of them. A recent excavation has suggested that the Aubrey Holes may have originally been used to erect a bluestone circle.[18] If this were the case, it would advance the earliest known stone structure at the monument by some 500 years. A small outer bank beyond the ditch could also date to this period.

In 2013 a team of archaeologists, led by Mike Parker Pearson, excavated more than 50,000 cremated bones of 63 individuals buried at Stonehenge.[3][4] These remains had originally been buried individually in the Aubrey holes, exhumed during a previous excavation conducted by William Hawley in 1920, been considered unimportant by him, and subsequently re-interred together in one hole, Aubrey Hole 7, in 1935.[19] Physical and chemical analysis of the remains has shown that the cremated were almost equally men and women, and included some children.[3][4] As there was evidence of the underlying chalk beneath the graves being crushed by substantial weight, the team concluded that the first bluestones brought from Wales were probably used as grave markers.[3][4] Radiocarbon dating of the remains has put the date of the site 500 years earlier than previously estimated, to around 3,000 BCE.[3][4]

Analysis of animal teeth found at nearby Durrington Walls, thought to be the 'builders camp', suggests that as many as 4,000 people gathered at the site for the mid-winter and mid-summer festivals; the evidence showed that the animals had been slaughtered around 9 months or 15 months after their spring birth. Strontium isotope analysis of the animal teeth showed that some had travelled from as far afield as the Scottish Highlands for the celebrations.[4][5]

Stonehenge 2 (ca. 3000 BC)
Evidence of the second phase is no longer visible. The number of postholes dating to the early 3rd millennium BC suggest that some form of timber structure was built within the enclosure during this period. Further standing timbers were placed at the northeast entrance, and a parallel alignment of posts ran inwards from the southern entrance. The postholes are smaller than the Aubrey Holes, being only around 0.4 metres (16 in) in diameter, and are much less regularly spaced. The bank was purposely reduced in height and the ditch continued to silt up. At least twenty-five of the Aubrey Holes are known to have contained later, intrusive, cremation burials dating to the two centuries after the monument's inception. It seems that whatever the holes' initial function, it changed to become a funerary one during Phase 2. Thirty further cremations were placed in the enclosure's ditch and at other points within the monument, mostly in the eastern half. Stonehenge is therefore interpreted as functioning as an enclosed cremation cemetery at this time, the earliest known cremation cemetery in the British Isles. Fragments of unburnt human bone have also been found in the ditch-fill. Dating evidence is provided by the late Neolithic grooved ware pottery that has been found in connection with th

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สโตนเฮนจ์เป็นอนุสาวรีย์ยุคก่อนประวัติศาสตร์อยู่ในวิลท์เชอร์ อังกฤษ ประมาณ 2 ไมล์ (3 กิโลเมตร) ทิศตะวันตกของอัมสบิวรี่และ 8 ไมล์ (13 กม) จากซอลส์บรี หนึ่งของอเมริกาที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในโลก สโตนเฮนจ์ของแหวนของยืนอยู่ในชั้นดินหินได้ เป็นกลางเชิงหนาแน่นที่สุดของยุคหินใหม่และยุคสำริดอนุสาวรีย์ในอังกฤษ รวม mounds งานศพหลายร้อย [1]นักโบราณคดีเชื่อว่า สร้างขึ้นที่ใดก็ได้จาก 3000 BC ไป 2000 BC กัมมันตรังสีในปี 2551 แนะนำว่า หินแรกขึ้นระหว่าง 2400 2200 BC, [2] ในขณะที่ทฤษฎีอื่นแนะนำว่า bluestones อาจได้รับการเลี้ยงในเว็บไซต์เป็นต้นเป็น 3000 BC [3] [4] [5]ธนาคารโลกกลมโดยรอบและคู ซึ่งเป็นขั้นตอนแรกสุดของอนุสาวรีย์ ได้ถูกลงไปประมาณ 3100 BC เว็บไซต์และสภาพแวดล้อมได้เพิ่มรายการมรดกโลกของยูเนสโกในปี 1986 ในรายการร่วมกับ Avebury Henge มันเป็นชาติกฎหมายป้องกันอนุสาวรีย์โบราณจัดกำหนดการแล้ว สโตนเฮนจ์เป็นเจ้าของมงกุฎ และบริหาร โดยอังกฤษเฮอริเทจ ในขณะที่ที่ดินโดยรอบเป็นขององค์การอนุรักษ์แห่งชาติ [6] [7]หลักฐานทางโบราณคดีที่พบในปี 2551 โดยโครงการริมแม่น้ำสโตนเฮนจ์บ่งชี้ว่า สโตนเฮนจ์มีศพจากจุดเริ่มต้นที่เร็วที่สุด [8] ตามหาคู่ของอัฐิที่พบบนเว็บไซต์ระบุว่า เงินฝากประกอบด้วยกระดูกมนุษย์ตั้งแต่ช่วงที่ 3000 BC เมื่อคูและธนาคารได้ก่อนขุด เงินฝากดังกล่าวอย่างต่อเนื่องที่สโตนเฮนจ์น้อยอีก 500 ปี [9]ศัพทมูลวิทยาพจนานุกรมภาษาอังกฤษออกซ์ฟอร์ดสแตนดาร์ดชาร์เตอร์ด Ælfric ของศตวรรษที่สิบอภิธานศัพท์ ที่หน้าผา henge ให้ความหมาย "ล่อ" หรือหิน ทำ stanenges หรือ Stanheng "มากซอลส์บรี" บันทึก โดยศตวรรษที่สิบเอ็ด "สนับสนุนหิน" เป็นนักเขียน วิลเลียม Stukeley ในบันทึกย่อ 1740 "หิน Pendulous ตอนนี้เรียกว่า henges ในยอร์คเชียร์... ฉันสงสัยไม่ สโตนเฮนจ์ในแซกหมายถึงหินแขวน" [10] คริสโตเฟอร์ Chippindale สโตนเฮนจ์สมบูรณ์ให้มาของสโตนเฮนจ์ชื่อมาจากเก่าอังกฤษคำ stān ความหมาย "หิน" และการ hencg ความหมาย "บานพับ" (เนื่องจากทับหลังบรรจงหินบานพับตรงหิน) หรือน้ำไก่ (c) หมายถึง "หาง" หรือ "แขวนคอนักโทษ" หรือ "วัดทรมาน" (แม้อื่น ๆ ในหนังสือของเขา Chippindale สแตนดาร์ดชาร์เตอร์ดศัพทมูลวิทยา "หินหยุดชั่วคราว") เช่น trilithons ของสโตนเฮนจ์ ยุคกลางแขวนคอนักโทษประกอบด้วยสอง uprights กับทับหลังการเข้าร่วมพวกเขา แทนกลับ L-รูปร่างคุ้นวันนี้ส่วน "henge" ได้ให้ชื่อคลาสของอนุสาวรีย์เรียกว่า henges [10] นักโบราณคดีกำหนด henges เป็นชั้นดินที่ประกอบด้วยเอกสารแนบผ่านระบบธนาคารเป็นวงกลมกับการคูภายใน [11] ที่มักเกิดขึ้นในคำศัพท์ทางโบราณคดี นี้ holdover ใช้ antiquarian และสโตนเฮนจ์ไม่ได้ไซต์ henge เป็นของธนาคารภายในของคู อยู่ร่วมสมัยกับยุคหินใหม่ henges จริงและวงกลมหิน สโตนเฮนจ์เป็นในแบบพิเศษ — ตัวอย่าง ที่มากกว่า 7.3 เมตร (24 ฟุต) สูง trilithons มันยังสนับสนุนจัดขึ้นในสถานที่ที่มีทับหลังบรรจง mortise และ tenon รอยต่อ ทำให้ไม่ซ้ำกัน [12] [13]ไมค์พาร์กเกอร์เพียร์ หัวหน้าโครงการริมแม่น้ำสโตนเฮนจ์ตามที่ผนัง Durrington สังเกตว่า สโตนเฮนจ์ปรากฏมีการเชื่อมโยงกับการฝังศพจากระยะเริ่มแรกของการดำรงอยู่ของ:สโตนเฮนจ์เป็นสถานที่ฝังศพจากจุดเริ่มต้นของการเป็นสุดยอดในมิลเลนเนียมสามกลางบี เผาศพฝังศพเดทของสโตนเฮนจ์ sarsen หินระยะหนึ่งเพียงแนวโน้มของจากนี้ระยะหลังใช้ของอนุสาวรีย์ และแสดงให้เห็นว่า ก็ยังโดเมนตายมาก [9]— ปาร์คเกอร์ไมค์เพียร์สันสโตนเฮนจ์ที่พัฒนาในระยะก่อสร้างต่าง ๆ ที่รัฐน้อยกว่า 1500 ปี มีหลักฐานการก่อสร้างขนาดใหญ่ และ รอบ ๆ อนุสาวรีย์ที่อาจขยายกรอบเวลาของภูมิทัศน์ปี 6500 เดท และเข้าใจขั้นตอนต่าง ๆ ของกิจกรรมจะมีความซับซ้อน โดยรบกวนของชอล์กธรรมชาติจากผล periglacial และสัตว์ burrowing คุณภาพไม่ดีต้นขุดระเบียน และไม่ถูกต้อง น่าตรวจสอบวัน ทันสมัยที่สุดโดยทั่วไปตกลงไป โดยนักโบราณคดีเพื่อเป็นรายละเอียดด้านล่าง คุณลักษณะที่กล่าวถึงในข้อความที่มีตัวเลข และแสดงแผน ขวาก่อนอนุสาวรีย์ (BC 8000 ไปข้างหน้า)Archaeologists have found four, or possibly five, large Mesolithic postholes (one may have been a natural tree throw), which date to around 8000 BC, beneath the nearby modern tourist car-park. These held pine posts around 0.75 metres (2 ft 6 in) in diameter which were erected and eventually rotted in situ. Three of the posts (and possibly four) were in an east-west alignment which may have had ritual significance; no parallels are known from Britain at the time but similar sites have been found in Scandinavia. Salisbury Plain was then still wooded but 4,000 years later, during the earlier Neolithic, people built a causewayed enclosure at Robin Hood's Ball and long barrow tombs in the surrounding landscape. In approximately 3500 BC, a Stonehenge Cursus was built 700 metres (2,300 ft) north of the site as the first farmers began to clear the trees and develop the area. A number of other adjacent stone and wooden structures and burial mounds, previously overlooked, may date as far back as 4,000 BC.[14] Charcoal from the ‘Blick Mead’ camp 2.4 kilometres (1.5 mi) from Stonehenge has been dated to 4000BC.[15] The University of Buckingham's Humanities Research Institute believes that the community who built Stonehenge lived here -over a period of several millennia -making it potentially ‘one of the pivotal places in the history of the Stonehenge landscape.[16]Stonehenge 1 (ca. 3100 BC)Stonehenge 1. After Cleal et al.The first monument consisted of a circular bank and ditch enclosure made of Late Cretaceous (Santonian Age) Seaford Chalk, (7 and 8), measuring about 110 metres (360 ft) in diameter, with a large entrance to the north east and a smaller one to the south (14). It stood in open grassland on a slightly sloping spot.[17] The builders placed the bones of deer and oxen in the bottom of the ditch, as well as some worked flint tools. The bones were considerably older than the antler picks used to dig the ditch, and the people who buried them had looked after them for some time prior to burial. The ditch was continuous but had been dug in sections, like the ditches of the earlier causewayed enclosures in the area. The chalk dug from the ditch was piled up to form the bank. This first stage is dated to around 3100 BC, after which the ditch began to silt up naturally. Within the outer edge of the enclosed area is a circle of 56 pits (13), each about a metre (3 ft 3 in) in diameter, known as the Aubrey holes after John Aubrey, the seventeenth-century antiquarian who was thought to have first identified them. The pits may have contained standing timbers creating a timber circle, although there is no excavated evidence of them. A recent excavation has suggested that the Aubrey Holes may have originally been used to erect a bluestone circle.[18] If this were the case, it would advance the earliest known stone structure at the monument by some 500 years. A small outer bank beyond the ditch could also date to this period.In 2013 a team of archaeologists, led by Mike Parker Pearson, excavated more than 50,000 cremated bones of 63 individuals buried at Stonehenge.[3][4] These remains had originally been buried individually in the Aubrey holes, exhumed during a previous excavation conducted by William Hawley in 1920, been considered unimportant by him, and subsequently re-interred together in one hole, Aubrey Hole 7, in 1935.[19] Physical and chemical analysis of the remains has shown that the cremated were almost equally men and women, and included some children.[3][4] As there was evidence of the underlying chalk beneath the graves being crushed by substantial weight, the team concluded that the first bluestones brought from Wales were probably used as grave markers.[3][4] Radiocarbon dating of the remains has put the date of the site 500 years earlier than previously estimated, to around 3,000 BCE.[3][4]Analysis of animal teeth found at nearby Durrington Walls, thought to be the 'builders camp', suggests that as many as 4,000 people gathered at the site for the mid-winter and mid-summer festivals; the evidence showed that the animals had been slaughtered around 9 months or 15 months after their spring birth. Strontium isotope analysis of the animal teeth showed that some had travelled from as far afield as the Scottish Highlands for the celebrations.[4][5]Stonehenge 2 (ca. 3000 BC)Evidence of the second phase is no longer visible. The number of postholes dating to the early 3rd millennium BC suggest that some form of timber structure was built within the enclosure during this period. Further standing timbers were placed at the northeast entrance, and a parallel alignment of posts ran inwards from the southern entrance. The postholes are smaller than the Aubrey Holes, being only around 0.4 metres (16 in) in diameter, and are much less regularly spaced. The bank was purposely reduced in height and the ditch continued to silt up. At least twenty-five of the Aubrey Holes are known to have contained later, intrusive, cremation burials dating to the two centuries after the monument's inception. It seems that whatever the holes' initial function, it changed to become a funerary one during Phase 2. Thirty further cremations were placed in the enclosure's ditch and at other points within the monument, mostly in the eastern half. Stonehenge is therefore interpreted as functioning as an enclosed cremation cemetery at this time, the earliest known cremation cemetery in the British Isles. Fragments of unburnt human bone have also been found in the ditch-fill. Dating evidence is provided by the late Neolithic grooved ware pottery that has been found in connection with th

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สโตนเฮนจ์เป็นประวัติศาสตร์อนุสาวรีย์ตั้งอยู่ในคัมเบรีย ประเทศอังกฤษ ประมาณ 2 ไมล์ ( 3 กิโลเมตร ) ทิศตะวันตกของ Amesbury และ 8 ไมล์ ( 13 กิโลเมตร ) ทิศตะวันตกเฉียงเหนือของ Salisbury . หนึ่งในเว็บไซต์ที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลก สโตนเฮนจ์เป็นซากของแหวนยืนหินตั้งอยู่ภายในกำแพง . มันอยู่ในช่วงกลางของซับซ้อนหนาแน่นที่สุดของสมัยหินใหม่และยุคแห่งในอังกฤษรวมถึงหลายร้อยการฝังศพเนิน [ 1 ]

นักโบราณคดีเชื่อว่ามันถูกสร้างขึ้นที่ใดก็ได้จาก 3000 BC 2000 BC พินิศในปี 2008 พบว่าหินก่อนขึ้นระหว่าง 2400 และ 2 , 200 ปีก่อนคริสตกาล [ 2 ] ในขณะที่อีกทฤษฎีหนึ่งเสนอว่า bluestones อาจได้รับการยกที่ไซต์เร็ว 3000 BC . [ 3 ] [ 4 ] [ 5 ]

รอบวงกลมโลกธนาคารและบ่อซึ่งเป็นขั้นตอนแรกสุดของอนุสาวรีย์ได้ลงวันที่ พ.ศ. ประมาณ 3100 . เว็บไซต์และสภาพแวดล้อมที่ถูกเพิ่มไปยังรายการของยูเนสโกมรดกโลกในปี 1986 ในรายการ ร่วม กับ ี่เฮนจ์ . มันเป็นชาติได้รับการคุ้มครองตามกฎหมายกำหนดอนุสาวรีย์โบราณ การเป็นเจ้าของโดยมงกุฎและจัดการโดยมรดกภาษาอังกฤษในขณะที่พื้นที่โดยรอบเป็นของความน่าเชื่อถือแห่งชาติ [ 6 ] [ 7 ]

หลักฐานทางโบราณคดีที่พบโดยโครงการในปี 2551 พบว่า สโตนเฮนจ์ ริเวอร์ไซด์ สโตนเฮนจ์อาจเป็นการฝังศพจากจุดเริ่มต้นแรกสุด [ 8 ] เดทของเผาซากศพที่พบในเว็บไซต์ระบุว่า เงินฝากมีกระดูกของมนุษย์จากต้นเมื่อ พ.ศ. 3000 เมื่อคูและธนาคารก่อนขุดฝากที่สโตนเฮนจ์ดังกล่าวอย่างต่อเนื่องอีกอย่างน้อย 500 ปี . [ 9 ]






นิรุกติศาสตร์พจนานุกรมภาษาอังกฤษ Oxford อภิธานศัพท์ของ CITES กู้ lfric ศตวรรษที่ 10 ซึ่งในเฮนจ์หน้าผาให้ความหมาย " หน้าผา " หรือหิน จึง stanenges หรือ stanheng " ไม่ไกลจาก Salisbury " บันทึกโดยศตวรรษที่สิบเอ็ดนักเขียน " สนับสนุนหิน " วิลเลียม stukeley ใน 1740 หมายเหตุ" ระย้าหินเรียกว่าตอนนี้ henges ในยอร์คเชียร์ . . . . . . . ไม่แน่ใจ สโตนเฮนจ์ในภาษาอังกฤษโบราณหมายถึงแขวนหิน . " [ 10 ] คริสโตเฟอร์ chippindale ของสโตนเฮนจ์ที่สมบูรณ์ให้สโตนเฮนจ์เป็นรากศัพท์ของชื่อมาจากคำภาษาอังกฤษเซนต์เก่าสยาม N ) ความหมาย " หิน "และทั้ง hencg ความหมาย " บานพับ " ( เพราะบานพับทับหลังบนก้อนหินตรง ) หรือไก่ ( C ) ในความหมาย " แขวน " หรือ " กว้าง " หรือ " เครื่องมือของการทรมาน " ( แต่ที่อื่น ๆ ในหนังสือของเขา chippindale cites " ระงับหิน " นิรุกติศาสตร์ ) เหมือน สโตนเฮนจ์เป็น trilithons แขวนคอในยุคกลางแบ่งออกเป็น 2 uprights กับทับหลังเข้ามากกว่าแบบ L-shape

วันนี้คุ้นเคยมากขึ้น" เฮนจ์ " ส่วนได้รับชื่อเป็น คลาสของอนุสาวรีย์ที่รู้จักกันเป็น henges [ 10 ] นักโบราณคดีกำหนด henges เป็นมูลดินที่ประกอบด้วยวงกลม banked เล้าด้วยคูน้ำภายใน [ 11 ] ในฐานะที่เป็นมักจะเกิดขึ้นในศัพท์ทางโบราณคดี นี้เป็น holdover จากใช้โบราณวัตถุ และสโตนเฮนจ์ไม่ได้อย่างแท้จริงเฮนจ์เว็บไซต์เป็น ของธนาคาร คือ ภายในร่องแม้จะเป็นร่วมสมัยกับยุค henges จริงและหินวงกลม สโตนเฮนจ์เป็นในหลายวิธีพิเศษตัวอย่างเช่นมากกว่า 7.3 เมตร ( 25 ฟุต ) สูง มันยัง trilithons สนับสนุนซึ่งจัดขึ้นในสถานที่ที่มีร่อง และข้อต่อเดือยให้มันพิเศษ . [ 12 ] [ 13 ]





ไมค์ปาร์กเกอร์เพียร์สัน หัวหน้าของสโตนเฮนจ์โครงงานที่ durrington ริมผนัง