The improvements in the measures ob

The improvements in the measures observed in the experimental group was 15.4% (±22.41 cm), which meant an average decrease of 19.3 cm of the distance between the wrist and the ankle between the pre- and post-tests. Participants’ performance on the toe-touch test revealed statistically significant improvements, with an increase of 4.2% (± 4.47), which meant an average increase of the fingertoe distance of 4.7 cm (Figure 1). The control group did not demonstrate significant flexibility changes on both investigated tests.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปรับปรุงในมาตรการในกลุ่มทดลองถูก 15.4% (±22.41 ซม.), ซึ่งหมายถึง การลดเฉลี่ย 19.3 ซม.ของระยะห่างระหว่างข้อมือและข้อเท้าระหว่างก่อน และหลังทดสอบ ประสิทธิภาพของผู้เข้าร่วมการทดสอบสัมผัสเท้าเปิดเผยการปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ กับการเพิ่มขึ้น 4.2% (± 4.47), ซึ่งหมายถึง การเพิ่มขึ้นเฉลี่ยระยะทาง fingertoe ของ 4.7 ซม. (รูปที่ 1) กลุ่มควบคุมไม่ได้แสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญความยืดหยุ่นบนทดสอบทั้ง investigated

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การปรับปรุงมาตรการในการตั้งข้อสังเกตในกลุ่มทดลองเป็น 15.4% (± 22.41 เซนติเมตร) ซึ่งหมายถึงการลดลงเฉลี่ย 19.3 เซนติเมตรระยะห่างระหว่างข้อมือและข้อเท้าระหว่างการทดสอบก่อนและหลัง ผลการดำเนินงานของผู้เข้าร่วมในการทดสอบเท้าสัมผัสเปิดเผยการปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญกับการเพิ่มขึ้น 4.2% (± 4.47) ซึ่งหมายถึงการเพิ่มขึ้นเฉลี่ยของระยะทาง fingertoe 4.7 เซนติเมตร (รูปที่ 1) กลุ่มควบคุมไม่ได้แสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญมีความยืดหยุ่นในการทดสอบทั้งการตรวจสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การปรับปรุงมาตรการ พบในกลุ่มที่ 15.4 % ( ± 22.41 ซม. ) ซึ่งหมายถึงการลดลงเฉลี่ย 19.3 ซม. ระยะห่างระหว่างข้อมือและข้อเท้าระหว่างก่อนและทดสอบหลัง การแสดงกิจกรรมบนนิ้วเท้าสัมผัสทดสอบพบอย่างมีนัยสำคัญปรับปรุงกับเพิ่มขึ้น 4.2 % ( ± 4.47 )ซึ่งหมายถึงการเพิ่มขึ้นเฉลี่ยของ fingertoe ระยะทาง 4.7 ซม. ( รูปที่ 1 ) ส่วนกลุ่มควบคุมไม่ได้ แสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญ ทั้งความยืดหยุ่นโดยการทดสอบ