รักได้... ปรารถนาดีได้... แต่ในขณะเดียวกัน ต้องรักตนเองด้วยการฝึกภาวนาไปด้วย แล้วความรักนั้นจะไม่มีเงื่อนไข >>> ถ้าคนที่เข้ามาคือ "คนที่ใช่" เค้าก็จะต้องอยากก้าวหน้าทางด้านจิตใจด้วยตนเองเหมือนกัน... คู่ที่จะเดินไปด้วยกันจริงๆ อย่างไรก็ต่างคนต่างเดิน แต่ที่เหมือนเดินไปด้วยกัน เพราะมีจุดหมายเดียวกัน และเดินทางเดียวกัน
ถ้า "มีคู่" จะดีกว่าไหมถ้าเราจะรักแบบที่ร่วมกันพัฒนาไปสู่ความพ้นทุกข์... แชร์ความรัก + กำลังใจ + ร่วมกันสนับสนุนให้อีกฝ่ายพัฒนาจิตใจให้เข้มแข็งขึ้น มีบุญเป็นสมบัติดูแล มีปัญญาเข้าใจในธรรม รักเพื่อส่งเสริมกันให้เติบโตทางจิตวิญญาณร่วมกัน ในขณะที่เรายังมีเวลาร่วมกันอยู่
จะคบนานหรือคบสั้นไม่สำคัญ... เท่ากับคบกันแล้ว เราและคนรักมีปัญญาทางด้านจิตใจเพิ่มขึ้นหรือไม่ นี่คือคุณค่าและสาระของ "ความรัก"