Batik (Javanese pronunciation: [ˈba

Batik (Javanese pronunciation: [ˈbateʔ]; Indonesian: [ˈbatɪk]) is a technique of wax-resist dyeing applied to whole cloth, or cloth made using this technique. Batik is made either by drawing dots and lines of the resist with a spouted tool called a canting (IPA: [ʈ͡ʂantiŋ], also spelled tjanting), or by printing the resist with a copper stamp called a cap (IPA: [ʈ͡ʂap], also spelled tjap). The applied wax resists dyes and therefore allows the artisan to colour selectively by soaking the cloth in one colour, removing the wax with boiling water, and repeating if multiple colours a

Firstly, a cloth is washed, soaked and beaten with a large mallet. Patterns are drawn with pencil and later redrawn using hot wax, usually made from a mixture of paraffin or bees wax, sometimes mixed with plant resins, which functions as a dye-resist. The wax can be applied with a variety of tools. A pen-like instrument called a canting (IPA: [tʃantiŋ], sometimes spelled with old Dutch orthography tjanting) is the most common. A tjanting is made from a small copper reservoir with a spout on a wooden handle. The reservoir holds the resist which flows through the spout, creating dots and lines as it moves. For larger patterns, a stiff brush may be used.[14] Alternatively, a copper block stamp called a cap (IPA: [tʃap]; old spelling tjap) is used to cover large areas more efficiently.[15]



After the cloth is dry, the resist is removed by boiling or scraping the cloth. The areas treated with resist keep their original colour; when the resist is removed the contrast between the dyed and undyed areas forms the pattern.[16] This process is repeated as many times as the number of colours desired.

The most traditional type of batik, called batik tulis (written batik), is drawn using only the canting. The cloth need to be drawn on both sides and dipped in a dye bath three to four times. The whole process may take up to a year; it yields considerably finer patterns than stamped batik.[1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผ้าบาติก (ชวาการออกเสียง: [ˈbateʔ]; อินโดนีเซีย: [ˈbatɪk]) เป็นเทคนิคการต้านทานขี้ผึ้งย้อมใช้ผ้าทั้งหมด หรือผ้าที่ใช้เทคนิคนี้ ผ้าบาติกทำ โดยจุดและเส้นของการต่อต้านรูปวาด ด้วยเครื่องมือ spouted เรียกว่า canting (IPA: [ʈ͡ʂantiŋ], ยังสะกด tjanting), หรือ โดยการพิมพ์ต่อต้านกับแสตมป์ทองแดงเรียกว่าฝาครอบ (IPA: [ʈ͡ʂap], ยังสะกด tjap) ขี้ผึ้งใช้ทนต่อสีย้อม และดังนั้นจึง ให้ช่างไปเลือกสี โดยการแช่ผ้าในหนึ่งสี น้ำยา ด้วยน้ำเดือด ถ้าซ้ำหลายสีมีประการแรก ผ้าที่ซัก แช่ แล้วตี ด้วยค้อนขนาดใหญ่ รูปวาด ด้วยดินสอ และภายหลังออกใหม่โดยใช้ขี้ผึ้งร้อน มักจะทำจากส่วนผสมของขี้ผึ้งพาราฟินหรือผึ้ง บางครั้งผสมกับเรซิ่นพืช ซึ่งทำเป็นสีย้อมต้านทาน ขี้ผึ้งสามารถใช้ได้กับเครื่องมือต่าง ๆ เครื่องมือคล้ายปากกาเรียกว่า canting (IPA: [tʃantiŋ], บางครั้งสะกด ด้วยดัตช์เก่าอักขรวิธี tjanting) จะพบมากที่สุด Tjanting ที่ทำจากอ่างเก็บน้ำทองแดงขนาดเล็กด้วยการพวยจับไม้ อ่างเก็บน้ำถือตัวต้านทานซึ่งไหลผ่านพวย สร้างจุด และเส้นมันเคลื่อน สำหรับรูปแบบขนาดใหญ่ อาจใช้แปรงแข็ง [14] อีกวิธีหนึ่งคือ แสตมป์บล็อกทองแดงเรียกว่าฝาครอบ (IPA: [tʃap]; เก่าสะกด tjap) ใช้เพื่อครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ได้อย่างมีประสิทธิภาพ [15]หลังผ้าเป็นแห้ง ความต้านทานจะถูกเอาออก โดยการต้ม หรือขูดผ้า พื้นที่รับการต้านทานเก็บสีเดิมของพวกเขา เมื่อเอาตัวต้านทาน ความคมชัดระหว่างย้อม และ undyed รูปแบบลวดลาย [16]กระบวนการจะถูกทำซ้ำหลายครั้งตามจำนวนสีที่ต้องการออกชนิดดั้งเดิมมากที่สุดของผ้าบาติก batik tulis (เขียนผ้าบาติก), เรียกใช้เฉพาะ การ canting ผ้าต้องวาดทั้งสองด้าน และจุ่มลงในอ่างย้อมสามถึงสี่ครั้ง กระบวนการทั้งหมดอาจใช้เวลานานปี อัตราผลตอบแทนรูปแบบมากขึ้นกว่าผ้าบาติกที่ประทับ [1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผ้าบาติก (การออกเสียงภาษาชวา: [bateʔ]; อินโดนีเซีย: [batɪk]) เป็นเทคนิคการขี้ผึ้งต้านทานการย้อมสีที่ใช้กับผ้าทั้งผ้าหรือทำโดยใช้เทคนิคนี้ ผ้าบาติกทำอย่างใดอย่างหนึ่งโดยการวาดจุดและสายของต่อต้านด้วยเครื่องมือ spouted เรียกว่าโว (IPA: [ʈ͡ʂantiŋ] ยังสะกด tjanting) หรือโดยการพิมพ์ต่อต้านที่มีตราประทับทองแดงที่เรียกว่าหมวก (IPA: [ʈ͡ʂap] ยังสะกด tjap) ขี้ผึ้งนำมาใช้ต่อต้านการย้อมสีและดังนั้นจึงช่วยให้ช่างสีคัดเลือกโดยการแช่ผ้าในสีหนึ่งเอาขี้ผึ้งที่มีน้ำเดือดและการทำซ้ำถ้าสีหลาย

ประการแรกผ้าล้างแช่และตีด้วยค้อนขนาดใหญ่ รูปแบบจะมีการวาดด้วยดินสอและต่อมาวาดโดยใช้ขี้ผึ้งร้อนมักจะทำจากส่วนผสมของพาราฟินหรือขี้ผึ้งผึ้งบางครั้งผสมกับเรซินพืชซึ่งทำหน้าที่เป็นสีย้อมต้านทาน ขี้ผึ้งสามารถนำมาใช้ความหลากหลายของเครื่องมือด้วย เครื่องมือปากกาเหมือนเรียกว่าโว (IPA: [tʃantiŋ] บางครั้งสะกดด้วยเก่าการันต์ tjanting ดัตช์) เป็นส่วนใหญ่ tjanting ทำจากทองแดงเป็นอ่างเก็บน้ำขนาดเล็กที่มีพวยกาบนด้ามไม้ อ่างเก็บน้ำถือต่อต้านซึ่งไหลผ่านรางสร้างจุดและเส้นขณะที่มันเคลื่อน สำหรับรูปแบบขนาดใหญ่แปรงแข็งอาจจะใช้. [14] อีกวิธีหนึ่งคือการประทับทองแดงบล็อกเรียกว่าหมวก (IPA: [tʃap]; เก่าสะกด tjap.) ถูกนำมาใช้เพื่อให้ครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น [15]



หลังจากที่ผ้าแห้งต่อต้านจะถูกลบออกโดยการต้มหรือขูดผ้า พื้นที่ได้รับการรักษาด้วยการต่อต้านการให้สีเดิมของพวกเขา; เมื่อต่อต้านจะถูกลบออกความแตกต่างระหว่างพื้นที่ย้อมและ undyed รูปแบบรูปแบบ. [16] กระบวนการนี้จะถูกทำซ้ำหลาย ๆ ครั้งตามจำนวนสีที่ต้องการ. the

ประเภทแบบดั้งเดิมมากที่สุดของผ้าบาติกผ้าบาติกที่เรียกว่า Tulis (เขียนผ้าบาติก) จะถูกดึงมาใช้เพียงโว ผ้าจะต้องมีการวาดลงบนทั้งสองด้านและจุ่มลงในอ่างน้ำสีย้อม 3-4 ครั้ง กระบวนการทั้งหมดอาจใช้เวลาถึงปี; มันมีอัตราผลตอบแทนรูปแบบมากดีกว่าผ้าบาติกประทับ. [1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผ้าบาติก ( ชวาการออกเสียง : [ ˈเบตʔ ] ; ภาษาอินโดนีเซีย : [ ˈค้างคาวɪ k ] ) เป็นเทคนิคของการใช้ขี้ผึ้งต่อต้านทั้งผ้า หรือผ้าที่ทำโดยใช้เทคนิคนี้ ผ้าบาติกได้เหมือนกัน โดยวาดจุดและเส้นของการต่อต้านด้วยการทำเครื่องมือที่เรียกว่าจันติ้ง ( IPA : [ ʈ͡ʂต่อต้านŋ ] นอกจากนี้สะกด tjanting ) หรือโดยการพิมพ์ขัดขืนด้วยทองแดง แสตมป์ เรียกว่า หมวก ( IPA : [ ʈ͡ʂ AP ] นอกจากนี้สะกด tjap ) ใช้ขี้ผึ้งต่อต้านและดังนั้นจึงช่วยให้ช่างสีสีที่เลือกโดยแช่ผ้าในหนึ่งสี เอาขี้ผึ้งที่ต้มกับน้ำ และย้ำว่ามีหลายสีประการแรก ผ้าจะล้าง แช่และตีด้วยค้อนขนาดใหญ่ รูปแบบการวาดด้วยดินสอและต่อมาใหม่ใช้ขี้ผึ้งร้อนมักจะทำจากส่วนผสมของขี้ผึ้งพาราฟิน หรือ ผึ้ง บางครั้งผสมกับเม็ดพืช ซึ่งเป็นหน้าที่ย้อมต่อต้าน ขี้ผึ้งสามารถใช้ความหลากหลายของเครื่องมือ ปากกาเหมือนเครื่องดนตรีที่เรียกว่า จันติ้ง ( IPA : [ T ʃต่อต้านŋ ] บางครั้งสะกดเก่าดัตช์อักขรวิธี tjanting ) เป็นส่วนใหญ่ เป็น tjanting ที่ทําจากอ่างเก็บน้ำทองแดงขนาดเล็กที่มีพ่นบนด้ามไม้ อ่างเก็บน้ำมีต้านที่ไหลผ่านก๊อก , การสร้างจุดและเส้นมันย้าย สำหรับรูปแบบขนาดใหญ่ , แปรงแข็งอาจจะใช้ . [ 14 ] อีกวิธีหนึ่งคือ ทองแดง บล็อก แสตมป์ ที่เรียกว่า หมวก ( IPA : [ T ʃ AP ] ; เก่าสะกด tjap ) ถูกใช้เพื่อครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ได้อย่างมีประสิทธิภาพ [ 15 ]หลังผ้าแห้ง ขัดขืนจะถูกลบออกโดยการต้มหรือขูดผ้า พื้นที่ที่ได้รับการรักษาด้วยต่อต้านรักษาสีเดิมของตน เมื่อขัดขืนออกความแตกต่างระหว่างพื้นที่ไม่ย้อมสีย้อมและแบบฟอร์มรูปแบบ [ 16 ] ขั้นตอนนี้ซ้ำหลายครั้ง ตามจำนวนสีที่ต้องการชนิดดั้งเดิมที่สุดของผ้าบาติกผ้าบาติก เรียกตูลิซ ( เขียนผ้าบาติก ) จะวาดโดยใช้เพียงที่ไม่จริงใจ . ผ้าต้องวาดบนทั้งสองด้านและจุ่มสีนํ้าสามถึงสี่ครั้ง กระบวนการทั้งหมดจะใช้เวลาถึงหนึ่งปี มันให้ผลที่ดีกว่าผ้าบาติกลวดลายมากประทับ [ 1 ]