Feedback is a term often used by ed

Feedback is a term often used by educators to refer to responses given to students about their behavior or
performance. Feedback is essential for students if they are to learn or if they are to develop classroom behavior that
is new or more subtle and “mature”. But feedback can only be fully effective if received as soon as possible, when it
is still relevant to the task or activity at hand which is usually as soon as possible (Reynolds, 1992). A score on a test
is more informative immediately after a test than after a six-month delay, when students may have forgotten much
of the content of the test. A teacher’s comment to a student about an inappropriate, off-task behavior may not be
especially welcome immediately after the behavior occurs, but it can be more influential and informative then;
later, both teacher and student have trouble remembering the context of the off-task behavior, and in this sense
may literally “not know what they are talking about”. The same is true for comments about a positive behavior by a
student: hearing a compliment right away makes it easier to connect the comment with the behavior, and allows the
compliment to influence the student more strongly. Even though there are of course practical limits to how fast
feedback can be given, the general principle is clear: feedback tends to work better when it is timely.
The principle of timely feedback is consistent, incidentally, with one of the principles of operant conditioning
discussed in Chapter 2: reinforcement works best when it follows a to-be-learned operant behavior closely (Skinner,
1957). In this case think of a teacher’s feedback as a form of reinforcement. The analogy is easiest to understand
when the feedback takes the form of praise for something a student did or performed; in operant conditioning
terms, the reinforcing praise then functions like a “reward”. But the analogy to operant conditioning still holds
when feedback is negative—when a teacher criticizes or reprimands a student. In those cases the criticism or
reprimand sometimes functions like what Skinner call an “aversive stimulus” (or mild punishment), shutting down
the behavior criticized. At other times, though, a teacher’s criticism functions in a more paradoxical and unexpected
way: it acts less like an aversive stimulus than like a negative reinforcement. In these cases the criticism does not
shut down a behavior (as true punishment might do), but leads to a less negative state for the student. This
happens, for example, if a student misbehaves in order to gain attention from the teacher or classmates and to
avoid being ignored. If the teacher in this case criticizes the student for the misbehavior, the student may
experience the criticism as a reduction in isolation and as in increase in his importance in the class—in other words,
as reinforcement for misbehavior. So the inappropriate behavior continues, and as teachers we might be tempted to
say that “he is just misbehaving to get attention”. Exhibit 7.2 diagrams this sequence of events.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความคิดเห็นเป็นคำที่มักใช้ความหมายถึงการตอบสนองให้กับนักเรียนเกี่ยวกับลักษณะการทำงาน หรือประสิทธิภาพของ ความคิดเห็นเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับนักเรียนจะเรียนรู้ หรือพัฒนาพฤติกรรมการเรียนที่เป็นใหม่ หรือเพิ่มเติมรายละเอียด และ "ผู้ใหญ่" แต่ผลป้อนกลับสามารถมีผลบังคับใช้ครบรับทันทีได้ มันคือยังเกี่ยวข้องกับงานหรือกิจกรรมที่เป็นปกติโดยเร็วที่สุด (เรย์โนลด์ส 1992) คะแนนสอบมีข้อมูลเพิ่มเติมทันทีหลังจากการทดสอบกว่าหลังจากเลื่อน 6 เดือน เมื่อนักเรียนอาจลืมมากเนื้อหาของการทดสอบ ข้อคิดเห็นของครูกับนักเรียนเกี่ยวกับพฤติกรรมไม่เหมาะสม การปิดงานไม่ได้ยินดีต้อนรับทันทีเกิด แต่อาจจะมีอิทธิพลมากขึ้น และข้อมูลแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายหลัง ครูและนักเรียนมีปัญหาในการจดจำเนื้อหา ของลักษณะการทำงานออกจากงาน และความรู้สึกนี้แท้จริงอาจ "ไม่รู้ว่าพวกเขากำลังพูดถึง" ได้ เหมือนกันเป็นจริงสำหรับความคิดเห็นเกี่ยวกับพฤติกรรมที่เป็นบวกโดยมีนักเรียน: ได้ยินคำชมเชยทันทีช่วยให้การเชื่อมต่อข้อคิดเห็น มีลักษณะการทำงาน และช่วยให้การชมเชยจะมีผลต่อนักเรียนอย่างรุนแรง แม้ มีหลักสูตรวิธีปฏิบัติข้อจำกัดอย่างรวดเร็วผลป้อนกลับจะ หลักการทั่วไปเป็นที่ชัดเจน: ผลป้อนกลับที่มีแนวโน้มการ ทำงานดีขึ้นเมื่อเป็นเวลาได้หลักการของผลป้อนกลับอย่างทันท่วงทีจะสม่ำเสมอ โต้เถียง ด้วยหลัก operant ปรับอย่างใดอย่างหนึ่งกล่าวถึงในบทที่ 2: เสริมได้ผลดีที่สุดเมื่อเป็นไปตามได้เรียนรู้ไป be operant ลักษณะการทำงานอย่างใกล้ชิด (สกินเนอร์1957) ในกรณีนี้ คิดว่า ความคิดเห็นของครูเป็นตัวเสริม การเปรียบเทียบจะเข้าใจง่ายที่สุดเมื่อใช้ผลป้อนกลับ แบบสรรเสริญในสิ่งที่นักเรียนไม่ได้ หรือ ดำเนินการ ในปรับ operantเงื่อนไข เสริมสรรเสริญ แล้วฟังก์ชันเช่น "รางวัล" แต่ยังคงแสดงเปรียบเทียบการปรับ operantเมื่อคำติชมเป็นลบคือเมื่อครูถูกนับ หรือ reprimands นักเรียน ในที่กรณีที่วิจารณ์ หรือreprimand บางฟังก์ชันเช่นว่าสกินเนอร์เรียก "aversive กระตุ้น" (การลงโทษไม่รุนแรง), ปิดลักษณะการทำงานวิพากษ์วิจารณ์ บางครั้ง แต่ ครูวิจารณ์ฟังก์ชัน paradoxical มาก และไม่คาดคิดวิธี: ทำหน้าที่น้อยเช่นการกระตุ้น aversive มากกว่าเช่นการเสริมแรงลบ ในกรณีเหล่านี้การวิจารณ์ไม่ได้ปิดลักษณะการทำงาน (เป็นโทษจริงอาจทำ), แต่นำไปสู่รัฐน้อยค่าลบสำหรับนักเรียน นี้เกิดขึ้น เช่น ถ้านักเรียน misbehaves เพื่อที่จะได้รับความสนใจ จากครูหรือเพื่อนร่วมชั้น และการหลีกเลี่ยงการถูกละเว้น ถ้าครูถูกนับนักเรียนในกรณีนี้สำหรับการ misbehavior นักเรียนอาจประสบการณ์การวิจารณ์เป็นการลดแยก และ ในการเพิ่มความสำคัญของเขาในชั้นเรียน — ในคำอื่น ๆเป็นเหล็กเสริมสำหรับ misbehavior ต่อพฤติกรรมไม่เหมาะสม และเป็นครู ที่เราอาจจะอยากพูดว่า "เขาเป็นเพียง misbehaving จะได้รับความสนใจ" 7.2 แสดงไดอะแกรมลำดับของเหตุการณ์ตามนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อเสนอแนะที่มักจะเป็นคำที่ใช้โดยนักการศึกษาในการอ้างถึงการตอบสนองให้กับนักเรียนที่ได้รับเกี่ยวกับพฤติกรรมของพวกเขาหรือผลการดำเนินงาน
ข้อเสนอแนะที่เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับนักเรียนถ้าพวกเขาจะเรียนรู้หรือถ้าพวกเขาจะพัฒนาพฤติกรรมในห้องเรียนที่เป็นของใหม่หรือมากกว่าที่ลึกซึ้งและ "ผู้ใหญ่"
แต่ข้อเสนอแนะสามารถได้อย่างเต็มที่มีประสิทธิภาพถ้าได้รับเร็วที่สุดเมื่อมันยังคงเป็นที่เกี่ยวข้องกับงานหรือกิจกรรมที่อยู่ในมือซึ่งมักจะเร็วที่สุด (นาดส์ 1992)
คะแนนในการทดสอบเป็นข้อมูลมากขึ้นทันทีหลังจากที่การทดสอบกว่าหลังจากที่ล่าช้าหกเดือนเมื่อนักเรียนอาจจะลืมมากเนื้อหาของการทดสอบ ครูของความคิดเห็นที่เป็นนักเรียนเกี่ยวกับที่ไม่เหมาะสมออกงานพฤติกรรมที่อาจจะไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งการต้อนรับทันทีหลังจากที่พฤติกรรมที่เกิดขึ้น แต่ก็สามารถที่จะมีอิทธิพลมากขึ้นและให้ข้อมูลแล้ว; ต่อมาทั้งครูและนักเรียนมีปัญหาในการจำบริบทของนอกที่ พฤติกรรมการงานและในแง่นี้แท้จริงอาจจะ"ไม่ทราบว่าสิ่งที่พวกเขากำลังพูดถึง" เช่นเดียวกับที่เป็นจริงสำหรับความคิดเห็นเกี่ยวกับพฤติกรรมในเชิงบวกโดยนักศึกษา: ได้ยินชมเชยทันทีทำให้ง่ายต่อการเชื่อมต่อความคิดเห็นที่มีพฤติกรรมและช่วยให้คำชมเชยที่มีอิทธิพลต่อนักเรียนมากขึ้นอย่างมาก ถึงแม้ว่าจะมีข้อ จำกัด ในทางปฏิบัติแน่นอนวิธีการที่รวดเร็วข้อเสนอแนะที่จะได้รับในหลักการทั่วไปมีความชัดเจน: ข้อเสนอแนะที่มีแนวโน้มที่จะทำงานได้ดีขึ้นเมื่อมันเป็นเวลาที่เหมาะสม. หลักการของข้อเสนอแนะในเวลาที่เหมาะสมสอดคล้องบังเอิญกับหนึ่งในหลักการของการผ่าตัดปรับอากาศกล่าวถึงในบทที่ 2: การเสริมแรงทำงานได้ดีที่สุดเมื่อมันดังต่อไปนี้ผ่าตัดเพื่อจะได้เรียนรู้พฤติกรรมอย่างใกล้ชิด (สกินเนอร์, 1957) ในกรณีนี้คิดว่าข้อเสนอแนะของครูเป็นรูปแบบของการเสริมแรง การเปรียบเทียบเป็นเรื่องง่ายที่จะเข้าใจเมื่อข้อเสนอแนะใช้รูปแบบของการสรรเสริญสำหรับสิ่งที่นักเรียนทำหรือดำเนินการ; ในการผ่าตัดปรับอากาศแง่ของฟังก์ชั่นเสริมสรรเสริญแล้วเหมือน "รางวัล" แต่การเปรียบเทียบที่จะผ่าตัดปรับอากาศยังคงถือหุ้นเมื่อข้อเสนอแนะที่เป็นลบเมื่อครูบารมีหรือ reprimands นักเรียน ในกรณีที่การวิจารณ์หรือตำหนิการทำงานบางครั้งเหมือนสิ่งที่สกินเนอร์เรียก "กระตุ้น aversive" (หรือการลงโทษที่ไม่รุนแรง) ปิดพฤติกรรมการวิพากษ์วิจารณ์ ในเวลาอื่น ๆ แต่ฟังก์ชั่นการวิจารณ์ของครูในความขัดแย้งมากขึ้นและไม่คาดคิดวิธีที่มันทำหน้าที่น้อยเช่นกระตุ้นaversive กว่าเช่นการเสริมแรงเชิงลบ ในกรณีเหล่านี้วิจารณ์ไม่ได้ปิดตัวลงพฤติกรรม (เป็นการลงโทษที่แท้จริงอาจจะทำ) แต่นำไปสู่การเป็นรัฐที่ติดลบน้อยลงสำหรับนักเรียน นี้เกิดขึ้นตัวอย่างเช่นถ้านักเรียน misbehaves เพื่อที่จะได้รับความสนใจจากครูหรือเพื่อนร่วมชั้นและเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกละเว้น ถ้าครูในกรณีนี้บารมีนักเรียนสำหรับพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของนักเรียนจะได้สัมผัสกับการวิจารณ์การลดลงในการแยกและในขณะที่การเพิ่มขึ้นของความสำคัญของเขาในชั้นเรียนในคำอื่น ๆ ในขณะที่การเสริมแรงสำหรับพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม ดังนั้นพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมอย่างต่อเนื่องและเป็นครูเราอาจถูกล่อลวงไปบอกว่า "เขาเป็นเพียงการทำงานไม่ได้รับความสนใจ" 7.2 แผนภาพแสดงลำดับของเหตุการณ์นี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความคิดเห็นที่เป็นคำที่มักจะใช้โดยนักการศึกษา เพื่อดูการตอบสนองให้กับนักเรียนเกี่ยวกับพฤติกรรมหรือ
ประสิทธิภาพของพวกเขา ความคิดเห็นที่จำเป็นสำหรับนักเรียนหากพวกเขาจะเรียนรู้ หรือถ้าพวกเขาจะพัฒนาพฤติกรรมในชั้นเรียนที่
ใหม่หรือเพิ่มเติมสีสัน และ " ผู้ใหญ่ " แต่ติชมได้เต็มประสิทธิภาพ ถ้าได้รับเร็วที่สุด เมื่อมัน
ยังคงเป็นที่เกี่ยวข้องกับงานหรือกิจกรรมในมือซึ่งเป็นปกติเร็วที่สุด ( Reynolds , 1992 ) คะแนนในการทดสอบ
ข้อมูลเพิ่มเติมทันทีหลังจากการทดสอบกว่าหลังจากที่ล่าช้า 6 เดือนเมื่อนักศึกษาอาจลืมมาก
ของเนื้อหาของการทดสอบ ความคิดเห็นของครูกับนักเรียนเกี่ยวกับพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม จากงานอาจไม่
โดยเฉพาะอย่างยิ่งการต้อนรับทันทีหลังจากพฤติกรรมที่เกิดขึ้น แต่มันก็มีอิทธิพลมากขึ้น และข้อมูลแล้ว ;
หลังจากนั้นทั้งครูและนักเรียนมีปัญหาในการจดจำบริบทของพฤติกรรมจากงาน และในความรู้สึก
อาจหมายถึง " ไม่ทราบว่าสิ่งที่พวกเขากำลังพูดถึง " เดียวกันเป็นจริงสำหรับความคิดเห็นเกี่ยวกับพฤติกรรมทางบวกโดย
นักศึกษา :ได้ยินคำชมทันทีทำให้มันง่ายต่อการเชื่อมต่อกับพฤติกรรม และให้คำชมเชยที่มีอิทธิพลต่อนักศึกษา
มากขึ้นอย่างมาก แม้ว่ามีแน่นอน จำกัด ในทางปฏิบัติวิธีเร็ว
ติชมได้ หลักการทั่วไปชัดเจน คือ ความคิดเห็นที่มีแนวโน้มที่จะทำงานได้ดีขึ้นเมื่อมันเป็นเวลาที่เหมาะสม .
หลักการของข้อเสนอแนะทันเวลาสอดคล้องกัน อนึ่งด้วยการเป็นหนึ่งในหลักการผ่าตัดปรับอากาศ
กล่าวถึงในบทที่ 2 : เสริมทำงานได้ดีที่สุดเมื่อมันเป็นจะเรียนรู้พฤติกรรมการดำเนินการอย่างใกล้ชิด ( สกินเนอร์ ,
1957 ) ในกรณีนี้คิดว่าครูคือความคิดเห็นที่เป็นรูปแบบของการสนับสนุน การเปรียบเทียบเป็นวิธีที่ง่ายที่สุดที่จะเข้าใจ
เมื่อความคิดเห็นที่ใช้รูปแบบของการสรรเสริญสำหรับสิ่งที่นักเรียนทำหรือดำเนินการ ในแง่การดำเนินการปรับอากาศ
,การยกย่องแล้ว เหมือน " รางวัล " แต่คล้ายคลึงกับการเรียนรู้กลุ่มพฤติกรรมนิยม ยังคงถือ
เมื่อติชมเป็นลบเมื่ออาจารย์วิจารณ์หรือการลงโทษนักเรียน ในกรณีผู้ที่วิจารณ์หรือตำหนิ บางครั้งเหมือนอะไร
สกินเนอร์เรียก " กระตุ้น aversive " ( หรือบทลงโทษไม่รุนแรง ) ปิด
พฤติกรรมวิจารณ์ ในเวลาอื่น ๆ แม้ว่าของอาจารย์วิจารณ์การทำงานในเพิ่มเติมที่ตรงข้ามกัน และไม่คาดคิด
: มันทำท่าไม่เหมือนเป็นตัวกระตุ้น aversive กว่าเช่นการเสริมแรงทางลบ ในกรณีนี้การวิจารณ์ไม่ได้
ปิดพฤติกรรม ( เช่นการลงโทษจริงอาจจะทำ ) แต่นำไปสู่สถานะติดลบน้อยลง สำหรับนักเรียน นี้
เกิดขึ้น ตัวอย่างเช่นถ้านักเรียนรังแกเพื่อที่จะได้รับความสนใจจากอาจารย์หรือเพื่อนร่วมชั้นเรียนและ
หลีกเลี่ยงการโดนเพิกเฉย ถ้าครูในกรณีนี้โดยนักเรียนสำหรับการประพฤติผิด , นักเรียนอาจ
ประสบการณ์การวิจารณ์ในฐานะการแยกและเพิ่มในความสำคัญของเขาในชั้นเรียน ในคำอื่น ๆที่เป็นเหล็กเสริมสำหรับ misbehavior
. ดังนั้นพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมต่อไปและเป็นครู เราอาจจะอยาก
บอกว่า " เขาแค่ทำตัวเรียกร้องความสนใจ " 7.2 แผนผังนี้แสดงลำดับเหตุการณ์ .