where k is the wavelength of the X-

where k is the wavelength of the X-ray emitted, d is the short spacing
and h is the angle of diffraction. The a-form is characterised by a
single line of diffraction at 4.15 Å. The b0-form is characterised by
two lines of diffraction at 3.8 and 4.2 Å or 4.27, 3.97 and 3.71 Å or
3.9 and 4.3 Å. The b-form is associated with a number of diffraction
lines, predominantly at 4.6 Å, and lines of lower intensity, including
those at 3.9 and 3.8 Å. The sub-b-form may be characterised by a
strong peak for a short spacing of 4.73 Å or three intermediate
peaks at 4.5, 3.9 and 3.6 Å (AOCS, 2004; Cerdeira, Martini, Candal,
& Herrera, 2006; D’Souza, deMan, & deMan, 1990; Yap, de Man, &
de Man, 1989). The b- and b0-form contents in the samples were
estimated by the relative intensity of the short spacing (AOCS,
2004; Che Man, Shamsi, Yusoff, & Jinap, 2003; Szydlouska-Czerniak,
Karlovits, Lach, & Szlyk, 2005).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดยที่ k คือ ความยาวคลื่นของเอกซเรย์ที่ปล่อยออก d คือ ระยะสั้นและ h คือ มุมของการเลี้ยวเบน ที่แบบฟอร์มมีประสบการ์การบรรทัดเดียวของการเลี้ยวเบนที่ 4.15 Å แบบ b0 รนีบรรทัดที่สองของการเลี้ยวเบนที่ 3.8 และ 4.2 Å หรือ 4.27, 3.97 และ 3.71 Å หรือ3.9 และ 4.3 Å แบบ b จะเกี่ยวข้องกับตัวเลขของการเลี้ยวเบนบรรทัด ส่วนใหญ่ที่ 4.6 Å และของความเข้มต่ำ รวมผู้ที่ 3.9 3.8 Å ย่อยบีฟอร์มอาจจะประสบการ์การแข็งแรงสูงสุดในระยะสั้นของ 4.73 Å หรือระดับปานกลาง 3ยอดเขาที่ 4.5, 3.9 และ 3.6 Å (AOCS, 2004 Cerdeira มาร์ตินี่ Candal& Herrera, 2006 D'Souza, deMan, & deMan, 1990 ยาบ เดอแมน &เดอแมน 1989) B-b0-แบบ และเนื้อหาในตัวอย่างได้โดยความเข้มสัมพัทธ์ของระยะสั้น (AOCS ประมาณ2004 Che Man, Shamsi, Yusoff, & Jinap, 2003 Szydlouska-CzerniakKarlovits, Lach, & Szlyk, 2005)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ k เป็นความยาวคลื่นของรังสีเอกซ์ปล่อยออกมา, D เป็นระยะห่างที่สั้น
และ h คือมุมของการเลี้ยวเบน รูปแบบที่โดดเด่นด้วย
บรรทัดเดียวของการเลี้ยวเบนที่ 4.15 Å b0 รูปแบบที่โดดเด่นด้วย
เส้นสองเส้นของการเลี้ยวเบนที่ 3.8 และ 4.2 หรือ 4.27, 3.97 และ 3.71 หรือ
3.9 และ 4.3 Å B-รูปแบบที่มีความสัมพันธ์กับจำนวนของการเลี้ยวเบน
สายเด่นที่ 4.6 และเส้นของความรุนแรงที่ลดลงรวมถึง
ผู้ที่ 3.9 และ 3.8 ย่อย-B-รูปแบบอาจจะโดดเด่นด้วย
จุดสูงสุดที่แข็งแกร่งสำหรับการเว้นวรรคสั้น ๆ 4.73 หรือสามกลาง
ยอดเขาที่ 4.5, 3.9 และ 3.6 (AOCS, 2004; Cerdeira, มาร์ตินี่, แคนดาล,
& Herrera, 2006; เซาซ่า , deMan และ deMan 1990; เห่าแมนและ
เด Man, 1989) B- และเนื้อหา b0 ฟอร์มในตัวอย่างได้รับการ
ประเมินโดยความเข้มญาติของระยะห่างสั้น (AOCS,
2004; Che Man, Shamsi, Yusoff และ Jinap 2003; Szydlouska-Czerniak,
Karlovits, Lach และ Szlyk 2005 )

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยที่ k คือความยาวคลื่นของรังสีที่ปล่อยออกมา , D เป็นสั้นระยะห่าง
และ H คือมุมของการเลี้ยวเบน การ a-form เป็น characterised โดย
บรรทัดเดียวของการเลี้ยวเบนที่ 4.15 • . แบบฟอร์ม B0 เป็น characterised โดย
2 เส้นการเลี้ยวเบนที่ 3.8 และ 4.2 กริพเพนหรือ 4.27 , 3.97 3.71 กริพเพนหรือ
3.9 และ 4.3 • . การ b-form เกี่ยวข้องกับจำนวนของเส้นการเลี้ยวเบน
เด่นที่ 4.6 • , ,และเส้นของความเข้มต่ำ รวมทั้ง
ผู้ที่ 3.9 3.8 • . การ sub-b-form อาจมีลักษณะโดย
สูงสุดที่แข็งแกร่งสำหรับระยะห่างสั้น 4.73 •หรือสามยอดกลาง
ที่ 4.5 , 3.9 และ 3.6 กริพเพน ( aocs , 2004 ; cerdeira มาร์ตินี่ candal
, , & Herrera , 2006 ; d'souza ดีเมิน , &ดีเมิน , 1990 ; แยป เดอ ชาย &
เดอแมน , 1989 ) B - และเนื้อหารูปแบบ B0
ในกลุ่มตัวอย่างประมาณการโดยความเข้มสัมพัทธ์ของระยะสั้น ( aocs
, 2004 ; เจ๊แมน นำ yusoff & jinap , , , 2003 ; szydlouska melanoma karlovits lach &
, , , szlyk , 2005 )