Qin Xingxuan slept soundly. Her exp

Qin Xingxuan slept soundly. Her expression was tranquil, and her face was cute and flushed, just like a baby.

Occasionally, she would frown, and a look of panic would come over her. Presumably, this was because the shadows of her heart had deepened too much from these past days. Lin Ming’s death, her Qin Family’s imminent demise, the serpent Ouyang Boyan, and even the perilous Blood Demon Island; all of these were Qin Xingxuan’s nightmares, weighing down on her chest, making it hard for her to breath.

Whenever Lin Ming saw Qin Xingxuan like this, he could only worry and be nervous. He quietly held onto her hands during this time, hoping it would give her comfort…

This approach was truly miraculous. Whenever he did so, Qin Xingxuan would always slowly calm down, and sometimes even a happy and content smile would appear on her lips.

The cave was cool. Moisture would condense at the top of the cave, turning into crystal drops of water. Once these water drops were big enough, they would fall down, releasing a clear ringing sound that echoed.

However, Qin Xingxuan did not feel cold. The Vermillion Bird blood essence continuously and subtly transformed her bloodline, causing her blood vitality to be vibrant like a stove. Sometimes, Qin Xingxuan would even fragrantly perspire until she dripped. She would subconsciously pull off the blanket, and even tug away on her clothes.

When this happened, Lin Ming could only blush and gulp as he embarrassedly tucked Qin Xingxuan back in her blanket, waiting for the Vermillion Bird blood essence to penetrate into her marrow and completely fuse with her.

Time slowly marched on. Like this, another day passed.

It was late at night, and the shining bright moon was hanging in the dark night sky. Because of the endless red fog that never left Blood Demon Island, the round moon looked as if it were dyed red. But this only made it seem especially beautiful.

Qin Xingxuan had already completely calmed down. The flushed ruddiness of her face already vanished.

The bloodline transformation had quietly completed.

A single tear formed at the corner of Qin Xingxuan’s eyes. Under the red demon moon, the light that fell down was a pale red. It was like a blood-colored pearl was hidden in the night sky. This scene was particularly poignant.

As the tear rolled down her cheek, it was actually caught by a finger. Lin Ming gently wiped away this tear, feeling some heartache.

At this moment, Qin Xingxuan loudly coughed. She revealed a pained expression and then… she opened her eyes.

As her blurry vision began to clear up, in her eyes, she saw Lin Ming’s face.

She was immediately shocked.

These past two days, she had encountered countless colorful dreams and terrible nightmares. Now, Qin Xingxuan found it difficult to distinguish between dreams and realities. Between these dreams, she vaguely recalled that before she died, she saw Lin Ming coming to her on a Vermillion Bird. From time to time, this image would pop into her mind, but in the end she didn’t know whether Lin Ming was alive or dead.

At the moment when she had awakened, she thought that she would be a lone girl that would have to face this desolate and bleak world. But, what she saw was Lin Ming sitting beside her, a tender and happy smile on his face.

Now, Qin Xingxuan’s tears couldn’t stop. She threw herself into Lin Ming’s arms, crying and sobbing.

She tightly held onto Lin Ming’s waist. She feared that if she let go, she would lose him.

“It’s all right, everything’s fine. I’ve got you now.” Lin Ming gently caressed Qin Xingxuan’s back. His heart filled with emotion. This feeling of not losing her was truly blissful.

Like this, Qin Xingxuan held onto Lin Ming. She cried without words. All of the grievances, injustices, and sorrows she had held within her now melted away like snow under the summer sun.

Qin Xingxuan suddenly felt that her life was inseparable from Lin Ming’s. Even if the gap between them became a moat that divided them, she would do everything in her power to pursue him. She wouldn’t leave him, even if she had to be a moth that got too close to the flames…

With a fragrant and jade-like Qin Xingxuan pressed against his chest, Lin Ming was also enjoying this scene that sent his stomach fluttering. After a long time, Qin Xingxuan whispered, “Um… I’m hungry…”

After three days of not eating anything, Qin Xingxuan was starving.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉิน Xingxuan นอนหลับสนิท แสดงเงียบ และใบหน้าของเธอ แดง เหมือนเด็กทารก น่ารักบางครั้ง เธอจะขมวดคิ้ว และดูตื่นตระหนกมาเธอ นี้ได้เนื่องจากเงาของหัวใจของเธอได้ลึกมากเกินไปจากวันที่ผ่านมานี้ Lin Ming ตาย ของครอบครัวฉินจวนเจียนตาย พญา Ouyang Boyan และแม้กระทั่งอันตรายเลือดปีศาจ เกาะ ทั้งหมดนี้เป็นฝันร้ายฉิน Xingxuan ชั่งน้ำหนักลงบนหน้าอกของเธอ ทำให้มันยากสำหรับเธอในลมหายใจหมิงหลินเห็นฉิน Xingxuan เช่นนี้ เขาสามารถเพียงกังวล และจะประสาทขึ้น เขาเงียบ ๆ จัดลงบนมือของเธอในช่วงเวลานี้ หวังว่ามันจะให้ความสะดวกสบายของเธอ...วิธีการนี้เป็นอัศจรรย์อย่างแท้จริง เขาได้ Xingxuan ฉินจะสงบลงอย่างช้า ๆ อยู่เสมอ และบางครั้งก็มีความสุข และรอยยิ้มบนริมฝีปากของเธอปรากฏขึ้นถ้ำเป็นเย็น ความชื้นจะบีบด้านบนของถ้ำ เปลี่ยนเป็นคริสตัลหยดน้ำ เมื่อหยดน้ำเหล่านี้มีขนาดใหญ่เพียงพอ พวกเขาจะล้มลง ปล่อยได้ชัดเสียงเสียงที่ดังก้องอย่างไรก็ตาม Xingxuan ฉินจึงไม่รู้สึกเย็น สาระสำคัญเลือดนก Vermillion อย่างละเอียด และอย่างต่อเนื่องเปลี่ยนเธอยเลือด ก่อให้เกิดพลังเลือดของเธอจะมีชีวิตชีวาเช่นเตา บางครั้ง ฉิน Xingxuan จะ fragrantly แม้อุณหภูมิจนเธอหยด เธอจะไม่รู้ตัวดึงปิดผ้าห่ม และแม้แต่ลากจูงไปบนเสื้อผ้าของเธอเมื่อนี้เกิดขึ้น หมิงหลินอาจอายและอึกเดียวเขาซุก embarrassedly Xingxuan ฉินในผ้าห่มของเธอ รอเลือดนก Vermillion สาระสำคัญในการเจาะเข้าไขของเธอ แต่สมบูรณ์ฟิวส์กับเธอเวลาค่อย ๆ เดินบน เช่นนี้ อีกวันผ่านไปมันปลายเวลากลางคืน และเป็นที่แขวนดวงจันทร์ส่องแสงสว่างในท้องฟ้ายามมืด เพราะโคตรแดงหมอกที่ไม่เคยออกจากเกาะปีศาจเลือด พระจันทร์ดวงกลมดูเหมือนว่ามันถูกย้อมสีแดง แต่นี้ทำให้ดูเหมือนสวยงามเท่านั้นXingxuan ฉินได้สงบลงแล้วอย่างสมบูรณ์ Ruddiness แดงของใบหน้าหายไปแล้วเงียบ ๆ ได้เสร็จการแปลงยเลือดน้ำตาเดี่ยวเกิดขึ้นที่มุมของตาฉิน Xingxuan ภายใต้ดวงจันทร์ปีศาจแดง แสงที่ลงเป็นสีแดงอ่อน มันเป็นเหมือนไข่มุกสีเลือดถูกซ่อนไว้ในท้องฟ้ากลางคืน ฉากนี้สะเทือนอารมณ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งได้เป็นการฉีกขาดกลิ้งลงแก้ม ถูกจริงจับ ด้วยนิ้วมือ หมิงหลินค่อย ๆ เช็ดออกไปนี้ฉีกขาด ความรู้สึกสู่ความโศกเศร้าบางขณะนี้ ฉิน Xingxuan ไอเสียงดัง เธอเปิดเผยเป็นนิพจน์ pained แล้ว...เธอเปิดตาของเธอตามวิสัยทัศน์ของเธอมัวเริ่มชัดเจนขึ้น ในดวงตาของเธอ เธอเห็นใบหน้าของหมิงหลินเธอทันทีตกใจเหล่านี้ผ่านมาสองวัน เธอได้พบนับไม่ถ้วนสีสันฝันและฝันร้ายที่น่ากลัว ตอนนี้ ฉิน Xingxuan พบมันยากที่จะแยกแยะระหว่างความฝันกับความเป็นจริง ระหว่างความฝันเหล่านี้ เธอรางเรียกว่า ตาย เห็นหลินหมิงมาถึงเธอนก Vermillion เวลารูปนี้จะปรากฏในใจของเธอ แต่ในสุด เธอไม่รู้ว่า หมิงหลินมีชีวิตอยู่ หรือตายในขณะที่เมื่อเธอได้ตื่นตัว เธอคิดว่า เธอจะเป็นสาวคนเดียวที่จะต้องเผชิญโลกนี้อ้างว้าง และเยือกเย็น แต่ สิ่งที่เธอเห็น หมิง หลินนั่งข้างเธอ รอยยิ้มอ่อนโยน และมีความสุขบนใบหน้าของเขาตอนนี้ ไม่สามารถหยุดน้ำตาฉิน Xingxuan เธอโยนตัวเองเข้าไปในแขนหลินหมิง ร้องไห้ และ sobbingแน่นเธอจัดขึ้นไว้บนเอวหลินหมิ เธอกลัวว่า ถ้าเธอให้ไป เธอจะสูญเสียเขา"มันเป็นทุกอย่าง ทุกอย่างดี ผมได้มีคุณอยู่" หมิงหลินค่อย ๆ ลูบหลังฉิน Xingxuan หัวใจของเขาเต็มไป ด้วยอารมณ์ ความรู้สึกนี้ไม่เสียเธอมีความสุขอย่างแท้จริงเช่นนี้ Xingxuan ฉินจับไว้หลินหมิง ร่ำไห้ไม่ มีคำ ทั้งหมดของความทุกข์ ความอยุติธรรม และทุกข์เธอมีขึ้นภายในของเธอตอนนี้ ละลายไปเช่นหิมะใต้แสงอาทิตย์ฤดูร้อนฉิน Xingxuan ก็รู้สึกว่า ชีวิตของเธอถูกแยกออกจากหลินหมิง แม้ว่าช่องว่างระหว่างพวกเขากลายเป็น คูเมืองที่แบ่งออกเป็น เธอจะทำทุกอย่างในอำนาจของเธอไล่เขา เธอจะไม่ปล่อยให้เขา แม้ว่าเธอจะเป็น ผีเสื้อกลางคืนที่ได้รับเกินไปใกล้เปลวไฟ...มีความหอม และหยกเหมือนฉิน Xingxuan กดกับหน้าอกของเขา หมิงหลินยังกำลังเพลิดเพลินกับฉากนี้ที่ส่งเขากระพือกระเพาะอาหาร หลังจากเวลานาน ฉิน Xingxuan กระซิบบอก "อืมม... ฉันหิว..."หลังจากสามวันของการไม่กินอะไร Xingxuan ฉินโหย