ProcedureThe analysis was undertake

Procedure
The analysis was undertaken in five biweekly face-to-face team meetings. In the first meeting, the chemotherapy administration process was mapped out to identify its component steps and substeps. Although the process is governed by official local and national policies, the authors did not automatically map out the process according to policy (i.e., what should happen), but, rather, according to current practice (i.e., what actually happens). In the second meeting, failure modes were identified for each process step by considering what could possibly go wrong. In the third meeting, the failure modes were scored using the HFMEA scales for their probability of occurrence (ranging from 1 [unlikely] to 4 [likely]) and, should they occur, the likely severity of their consequences (ranging from 1 [minor] to 4 [catastrophic]). The scores were then multiplied to obtain an overall hazard score indicative of the risk posed by the failure mode (i.e., higher scores equal a greater risk). In the fourth and fifth meetings, the HFMEA decision tree was employed to further help prioritize the failure modes, based on their criticality (potential to cause whole system failure), controls (sufficiency of current control measures), and detectability (likelihood of being detected and prevented). For high-priority failure modes, possible causes were identified and remedial strategies to address them developed. Although the whole team contributed to all activities, as has been the case in other FMEA programs (Apkon et al., 2004; Bonnabry et al., 2006; Ford et al., 2009), only team members closest to the process (i.e., the nursing staff who administer chemotherapy) scored the failure modes. Scores were determined by consensus following group discussion (although, before this, scores were first considered and written down by each individual separately [Ashley &Armitage, 2010]). Outside team meetings, the research fellows sourced and synthesized relevant literature and observed chemotherapy administration on the oncology unit.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขั้นตอนการThe analysis was undertaken in five biweekly face-to-face team meetings. In the first meeting, the chemotherapy administration process was mapped out to identify its component steps and substeps. Although the process is governed by official local and national policies, the authors did not automatically map out the process according to policy (i.e., what should happen), but, rather, according to current practice (i.e., what actually happens). In the second meeting, failure modes were identified for each process step by considering what could possibly go wrong. In the third meeting, the failure modes were scored using the HFMEA scales for their probability of occurrence (ranging from 1 [unlikely] to 4 [likely]) and, should they occur, the likely severity of their consequences (ranging from 1 [minor] to 4 [catastrophic]). The scores were then multiplied to obtain an overall hazard score indicative of the risk posed by the failure mode (i.e., higher scores equal a greater risk). In the fourth and fifth meetings, the HFMEA decision tree was employed to further help prioritize the failure modes, based on their criticality (potential to cause whole system failure), controls (sufficiency of current control measures), and detectability (likelihood of being detected and prevented). For high-priority failure modes, possible causes were identified and remedial strategies to address them developed. Although the whole team contributed to all activities, as has been the case in other FMEA programs (Apkon et al., 2004; Bonnabry et al., 2006; Ford et al., 2009), only team members closest to the process (i.e., the nursing staff who administer chemotherapy) scored the failure modes. Scores were determined by consensus following group discussion (although, before this, scores were first considered and written down by each individual separately [Ashley &Armitage, 2010]). Outside team meetings, the research fellows sourced and synthesized relevant literature and observed chemotherapy administration on the oncology unit.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขั้นตอนการวิเคราะห์ปัญหา
5 รายปักษ์เผชิญหน้าทีมประชุม ในการประชุมครั้งแรก กระบวนการบริหารยาเคมีบำบัดถูกแมปออกเพื่อระบุองค์ประกอบและขั้นตอนของขั้นตอนย่อย . แม้ว่าขั้นตอนจะถูกควบคุมโดยนโยบายท้องถิ่นและระดับชาติอย่างเป็นทางการ ผู้เขียนไม่ได้โดยอัตโนมัติแผนที่กระบวนการตามนโยบาย ( นั่นคือสิ่งที่ควรจะเป็น แต่ค่อนข้างตามสภาพ ( เช่นสิ่งที่เกิดขึ้นจริง ) ในการประชุมครั้งที่สอง โหมดความล้มเหลวถูกระบุสำหรับแต่ละกระบวนการ ขั้นตอน โดยพิจารณาจากสิ่งที่อาจจะผิดไป ในการประชุมสาม , โหมดความล้มเหลวถูกยิงโดยใช้ hfmea ระดับความน่าจะเป็นของเหตุการณ์ ( ตั้งแต่ 1 [ ไม่ ] 4 [ แนวโน้ม ] ) และพวกเขาควรจะเกิดขึ้นความรุนแรงมีแนวโน้มของผลของพวกเขา ( ตั้งแต่ 1 [ เล็กน้อย ] 4 [ ภัยพิบัติ ] ) คะแนนแล้วคูณจะได้รับอันตรายโดยรวมคะแนนแสดงให้เห็นถึงความเสี่ยงที่เกิดจากความล้มเหลว ( เช่นคะแนนสูงเท่ากับความเสี่ยงมากขึ้น ) ในการประชุมที่สี่และห้า , hfmea ต้นไม้การตัดสินใจใช้เพิ่มเติมช่วยจัดลำดับความล้มเหลวโหมดตามระบบของพวกเขา ( อาจทำให้เกิดความล้มเหลวของระบบทั้งหมด ) , การควบคุม ( มาตรการการควบคุมกระแสพอเพียง ) และการควบคุมคุณภาพ ( โอกาสถูกตรวจพบและป้องกัน ) สำหรับโหมดความล้มเหลวมีความสำคัญมาก สาเหตุที่เป็นไปได้มีการระบุและกลยุทธ์เสริมที่อยู่พวกเขาพัฒนา แม้ว่าทีมงานทั้งหมดร่วมกิจกรรมทั้งหมดตามที่ได้รับกรณีในรายการข้อบกพร่องอื่น ๆ ( apkon et al . , 2004 ; bonnabry et al . , 2006 ; ฟอร์ด et al . , 2009 ) , สมาชิกของทีมเพียงใกล้กระบวนการ ( เช่น พยาบาล เจ้าหน้าที่ที่ดูแลรักษา ) คะแนนความล้มเหลวโหมด คะแนนกำหนดโดยเอกฉันท์ต่อไปนี้การอภิปรายกลุ่ม ( แม้ว่าก่อนหน้านี้คะแนนแรกพิจารณาและเขียนลงแต่ละคนแยกกัน [ แอชลีย์& Armitage 2010 ] ) นอกการประชุมทีมวิจัยและสังเคราะห์วรรณกรรมที่เกี่ยวข้อง และพวกที่มาจากการบริหารยาเคมีบำบัดในหน่วยมะเร็งวิทยา