Inspiratory Musclesrealised as earl

Inspiratory Muscles
realised as early as John Snow (1858) that deepening anaesthesia was associated with decreased thoracic excursion and that abdominal excursion was well maintained this is due to progressive failure of the intercostal muscles with preservation of diaphragm
in contrast, there is an increase in the thoracic component during IPPV in the anaesthetised paralysed patient
Bryan & Froese (1977) demonstrated that most of the ventilatory response to hypercapnia was due to the rib cage, rather than the abdominal component of total respiratory excursion
this is the basis of the statement that the reduction in the CO2 response is due to inhibition of intercostal muscle activity this loss of intercostal activity may be detrimental in patients with compromised abdominal excursion, or with hyperinflated lungs and flattened diaphragms the other major change is the loss of the tonic activity of the diaphragm, with the resultant decrease in the FRC

Expiratory and Other Muscles
GA results in phasic activity of the expiratory group which are normally silent during the respiratory cycle
this appears to serve no useful purpose and is unrelated to the decrease in FRC this increases abdominal muscle tone in the absence of paralysis
the genioglossus normally rhythmically contracts with respiration loss of tone to this may result in upper airway

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กล้ามเนื้อหายใจตระหนักเร็วที่สุดเท่าที่จอห์นสโนว์ (1858) ที่ลึกระงับความรู้สึกได้เกี่ยวข้องกับการลดลงเที่ยวทรวงอกและที่เที่ยวในช่องท้องได้รับการบำรุงรักษาอย่างดีนี้เป็นเพราะความล้มเหลวในความก้าวหน้าของกล้ามเนื้อระหว่างซี่โครงที่มีการเก็บรักษาของไดอะแฟรมในทางตรงกันข้ามมีเพิ่มขึ้นในการที่องค์ประกอบทรวงอกระหว่าง IPPV ในอสัญญีอัมพาตผู้ป่วยไบรอันและFroese (1977) แสดงให้เห็นว่าส่วนใหญ่ของการตอบสนองของเครื่องช่วยหายใจเพื่อ hypercapnia เป็นผลมาจากกรงซี่โครงมากกว่าองค์ประกอบที่ท้องเที่ยวทางเดินหายใจรวมนี้เป็นพื้นฐานของคำสั่งที่ลดลงนั้นในการตอบสนอง CO2 เกิดจากการยับยั้งกิจกรรมของกล้ามเนื้อระหว่างซี่โครงสูญเสียของกิจกรรมระหว่างซี่โครงนี้อาจเป็นอันตรายต่อผู้ป่วยที่มีเที่ยวท้องถูกบุกรุกหรือปอด hyperinflated และแบนไดอะแฟรมการเปลี่ยนแปลงอื่น ๆ ที่สำคัญคือการสูญเสียของกิจกรรมทางยาชูกำลังของไดอะแฟรมมี ลดลงเป็นผลใน FRC หายใจและกล้ามเนื้ออื่น ๆผล GA ในกิจกรรมทางเฟสิคของกลุ่มหายใจที่เป็นปกติเงียบในระหว่างรอบทางเดินหายใจนี้จะปรากฏขึ้นเพื่อให้บริการไม่มีจุดประสงค์ที่มีประโยชน์และไม่มีความเกี่ยวข้องกับการลดลงของFRC นี้จะเพิ่มกล้ามเนื้อหน้าท้องในกรณีที่ไม่มีการ ของอัมพาตgenioglossus ปกติจังหวะสัญญากับการสูญเสียการหายใจของเสียงนี้อาจส่งผลในทางเดินหายใจส่วนบน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยังกล้ามเนื้อ การเร็ว จอห์น สโนว์ ( 1858 ) ที่เกี่ยวข้องกับการระงับความรู้สึกลึกลดลง ทรวงอกและช่องท้องเที่ยวเที่ยวเป็นอย่างดีเนื่องจากความล้มเหลวก้าวหน้าของกล้ามเนื้อยึดซี่โครงกับกระบังลม
รักษา ในทางตรงกันข้าม มีการเพิ่มในส่วนของทรวงอกในผู้ป่วยอัมพฤกษ์ อัมพาต ippv ใน anaesthetised
ไบรอัน & froese ( 1977 ) แสดงให้เห็นว่าส่วนใหญ่ของการตอบสนองกับพระราชบัญญัติ nonlapse เครื่องช่วยหายใจเนื่องจากกระดูกซี่โครงมากกว่าส่วนท้องของระบบทางเดินหายใจ
เที่ยวทั้งหมดนี่คือพื้นฐานของงบในการลด CO2 เนื่องจากการยับยั้งกิจกรรมของกล้ามเนื้อระหว่างซี่โครงนี้สูญเสียกิจกรรมระหว่างซี่โครงอาจเป็นอันตรายกับผู้ป่วยทำให้ท้องเที่ยว หรือ hyperinflated ปอดและกะบังลมแบนเปลี่ยนหลักอื่น ๆคือ การสูญเสียของกิจกรรมโทนิคของไดอะแฟรม กับผลลัพธ์ในลดลง การ frc

และกล้ามเนื้อกลุ่มอื่น ๆใน phasic
ผลกากิจกรรมของกลุ่มกลุ่มซึ่งโดยปกติจะเงียบในช่วงวัฏจักรการหายใจ
นี้ดูเหมือนจะไม่ได้ประโยชน์ และไม่เกี่ยวข้องกับการลดลงใน frc นี้เพิ่มกล้ามเนื้อหน้าท้องเสียงในการขาดงานของอัมพาต
ปกติกล้ามเนื้อเจนิโอกลอสซัสเป็นสัญญากับการหายใจเสียเสียงนี้อาจส่งผลใน ทางเดินหายใจส่วนบน