Human capital theory, following the

Human capital theory, following the work of Becker (1964), places the individual at the
center of analysis, within a rational choice framework. For human capital theorists, people
choose the type of education they need in order to acquire the types of skills necessary for a
particular career or profession. It is from this framework that ‘‘workforce development’’
and ‘‘skills training’’ is situated. In contrast, actor-network theory, as described recently by
Latour (2005), focuses on the linkages between individuals and the social worlds they
create. Participants in social networks rely on each other, learn from each other, and create
something that is larger than each individual. Actor-network theory has been used to
describe the work of scholars and scientists, who work in communities where peer-review
and collaboration is deemed essential to ‘‘innovation.’’ Yet neither of these theoretical
perspectives is comprehensive enough to imagine a fully representative Knowledge
Society where people seek to gain both individual and collective rewards. From a policy
perspective, if ‘‘skilled’’ workers are not considered from a network framework and
‘‘innovation’’ workers are not seen from human capital standpoint, systemic problems are
bound to occur. For example, labour unions, intellectual property disputes, and publicsector
entrepreneurialism are often overlooked in knowledge-centric policies that decouple
skills from innovation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทฤษฎีทุนมนุษย์ ต่อการทำงานของเบกเกอร์ (1964), สถานแต่ละบุคคลในการศูนย์กลางของการวิเคราะห์ ภายในกรอบทางเลือกมีเหตุผล สำหรับนักทฤษฎีทุนมนุษย์ คนเลือกชนิดของการศึกษาที่ต้องใช้เพื่อขอรับชนิดของทักษะที่จำเป็นสำหรับการเฉพาะอาชีพหรืออาชีพ มาจากกรอบนี้ว่า ''การพัฒนาแรงงาน ''''การฝึกอบรมทักษะ '' อยู่แล้ว ในความคมชัด เครือข่ายนักทฤษฎี ตามที่อธิบายไว้โดยเมื่อเร็ว ๆ นี้ลา (2005), เน้นการเชื่อมโยงระหว่างบุคคลและสังคมโลกพวกเขาสร้าง ผู้เข้าร่วมในเครือข่ายสังคมพึ่งพากันและกัน เรียนรู้จากแต่ละอื่น ๆ และสร้างสิ่งที่มีขนาดใหญ่กว่าแต่ละคน มีการใช้ทฤษฎีเครือข่ายนักแสดงอธิบายการทำงานของนักวิชาการและนักวิทยาศาสตร์ ที่ทำงานในชุมชนที่เพียร์รีวิวและทำงานร่วมกันถือเป็นสิ่งสำคัญ ''นวัตกรรม '' ยังไม่ ได้ของทฤษฎีเหล่านี้มุมมองครอบคลุมพอที่จะจินตนาการความรู้ตัวแทนของทั้งหมดสังคมที่ได้รับรางวัลทั้งรายบุคคล และร่วมกันหาคน จากนโยบายมุมมอง ถ้า ''''คนมีฝีมือจะไม่พิจารณาจากกรอบการทำงานเครือข่าย และงาน ''นวัตกรรม '' ไม่เห็นจากมุมมองทุนมนุษย์ ปัญหาระบบผูกพันที่เกิดขึ้น ตัวอย่างเช่น สหภาพแรงงาน ทรัพย์สินทางปัญญาข้อพิพาท และ publicsectorentrepreneurialism ที่มักจะมองข้ามในนโยบายเน้นความรู้ที่ decoupleskills from innovation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทฤษฎีทุนมนุษย์ดังต่อไปนี้การทำงานของเบคเกอร์ ( 1964 ) , สถานที่แต่ละที่ศูนย์การวิเคราะห์ภายในการเลือกกรอบ สำหรับทฤษฎีทุนมนุษย์ , คนเลือกชนิดของการศึกษาที่พวกเขาต้องการเพื่อที่จะได้รับประเภทของทักษะที่จำเป็นสำหรับอาชีพ หรือวิชาชีพเฉพาะ มันเป็นจากกรอบนี้ว่า " พัฒนา " "workforce "และ " "skills การฝึกอบรม " " ตั้งอยู่ ในทางตรงกันข้าม , ทฤษฎีเครือข่ายตามที่ระบุไว้เมื่อเร็ว ๆนี้ โดยนักแสดงลาตูร์ ( 2005 ) , เน้นการเชื่อมโยงระหว่างบุคคลและโลกสังคมพวกเขาสร้าง ผู้เข้าร่วมในเครือข่ายทางสังคมที่ต้องพึ่งพาซึ่งกันและกัน เรียนรู้จากกันและกัน และสร้างสิ่งที่มีขนาดใหญ่กว่าแต่ละบุคคล ทฤษฎีเครือข่ายนักแสดงถูกใช้เพื่ออธิบายการทำงานของนักวิชาการและนักวิทยาศาสตร์ที่ทำงานในชุมชน ที่เพื่อนรีวิวและความร่วมมือจะถือว่าเป็น " "innovation " " ยังไม่มีการเหล่านี้ ทฤษฎีมุมมองที่ครอบคลุมเพียงพอที่จะจินตนาการอย่างเต็มที่แทนความรู้สังคมที่ผู้คนแสวงหาที่จะได้รับรางวัลทั้งรายบุคคลและกลุ่ม จากนโยบายมุมมอง ถ้า " " " "skilled คนงานจะพิจารณาจากโครงสร้างและเครือข่าย" " " "innovation คนงานไม่เห็นจากมุมมองทุนมนุษย์ ปัญหาระบบเป็นต้องเกิดขึ้น ตัวอย่างเช่น สหภาพแรงงานข้อพิพาทด้านทรัพย์สินทางปัญญา และภาครัฐซีเอสมักจะมองข้ามในนโยบายศูนย์กลางความรู้ที่ดีคัปเปิลทักษะจากนวัตกรรม