Frequency of Morphological Mutation

Frequency of Morphological Mutations
In M2 generation, plants were
thoroughly examined for morphological
mutations in all mutagenic treated two varieties
of okra. The maximum frequency of viable
mutants was observed in GO-2 variety at 40
kR of gamma rays (11.19%) followed by 0.25%
EMS (6.75%) in the same variety. All the doses
of both the mutagens were effective to induce
viable mutations. High frequency of viable
mutants was observed at higher doses of
mutagens. In general, gamma irradiation
treatments seemed to be the most effective for
inducing the macromutations in both the
genotypes of okra (Table 1). Similar results were
reported in three okra varieties by Singh and
Singh (1998). In GO-2, highest mutation
frequency was found at treatment 40 kR
gamma irradiation (11.19%) followed by 0.25%
EMS (6.75%) and lowest at treatment 30 kR
gamma irradiation (2.92%), whereas in GJO-3
highest mutation frequency was found at
treatment 0.25% EMS (6.67%) followed by 30
kR gamma rays (6.64%) and lowest at treatment
20 kR gamma rays (3.65%).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความถี่ของการกลายพันธุ์สัณฐานในรุ่น M2 พืชที่มีตรวจสอบอย่างละเอียดสำหรับสัณฐานใน mutagenic บำบัดสองสายพันธุ์ของกระเจี๊ยบเขียว ความถี่สูงสุดของการทำงานได้พบว่า การกลายพันธุ์ในหลากหลายไป-2 เวลา 40kR รังสีแกมมา (11.19%) ตาม ด้วย 0.25%EMS (6.75%) ในสิ่งเดียวกัน ปริมาณทั้งหมดของ mutagens ทั้งสองมีประสิทธิภาพเพื่อก่อให้เกิดการกลายพันธุ์ได้ ความถี่สูงของการทำงานได้การกลายพันธุ์พบว่า ที่ปริมาณสูงของmutagens ในทั่วไป วิธีการฉายรังสีแกมมาการรักษาดูเหมือนจะ มีประสิทธิภาพที่สุดสำหรับmacromutations ทั้งในการกระตุ้นให้เกิดการพันธุ์กระเจี๊ยบเขียว (ตาราง 1) ผลลัพธ์ที่คล้ายกันรายงานในสามสายพันธุ์กระเจี๊ยบเขียว โดยสิงห์ และสิงห์ (1998) ในกลายพันธุ์ไป-2 สูงสุดความถี่ที่พบในการรักษา 40 kRฉายรังสีแกมมา (11.19%) ตาม ด้วย 0.25%EMS (6.75%) และต่ำสุดที่รักษา 30 kRวิธีการฉายรังสีแกมมา (2.92%), ในขณะที่ใน GJO-3พบที่ความถี่สูงสุดกลายพันธุ์รักษา 0.25% EMS (6.67%) ตาม ด้วย 30รังสีแกมมา kR (6.64%) และต่ำสุดที่รักษา20 kR รังสีแกมมา (3.65%)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความถี่ของทางสัณฐานวิทยาการกลายพันธุ์
ในรุ่น M2, พืชได้รับ
การตรวจสอบอย่างละเอียดสำหรับก้าน
กลายพันธุ์ในทุกการกลายพันธุ์ได้รับการรักษาทั้งสองสายพันธุ์
ของกระเจี๊ยบเขียว ความถี่สูงสุดของการทำงานได้
กลายพันธุ์พบว่าใน GO-2 ความหลากหลายที่ 40
KR ของรังสีแกมมา (11.19%) ตามด้วย 0.25%
EMS (6.75%) ในหลากหลายเดียวกัน ทั้งหมดปริมาณรังสี
ของทั้งสองก่อกลายเป็นที่มีประสิทธิภาพที่จะทำให้เกิด
การกลายพันธุ์ที่มีศักยภาพ ความถี่สูงของการทำงานได้
กลายพันธุ์ที่ถูกพบในปริมาณที่สูงขึ้นของ
สารก่อกลายพันธุ์ โดยทั่วไปการฉายรังสีแกมมา
รักษาดูเหมือนจะเป็นที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดสำหรับ
การกระตุ้นให้เกิด macromutations ทั้งใน
ยีนของกระเจี๊ยบเขียว (ตารางที่ 1) ผลที่คล้ายกันถูก
รายงานในสามสายพันธุ์กระเจี๊ยบเขียวโดยซิงห์และ
ซิงห์ (1998) ไปใน-2, การกลายพันธุ์สูงสุด
ความถี่ถูกพบในการรักษา 40 KR
การฉายรังสีแกมมา (11.19%) ตามด้วย 0.25%
EMS (6.75%) และต่ำสุดในการรักษา 30 KR
การฉายรังสีแกมมา (2.92%) ในขณะที่ใน GJO-3
ความถี่การกลายพันธุ์ที่สูงที่สุด ถูกพบใน
การรักษา 0.25% EMS (6.67%) ตามด้วย 30
KR รังสีแกมมา (6.64%) และต่ำสุดในการรักษา
20 KR รังสีแกมมา (3.65%)