Some books are easily and quickly d

Some books are easily and quickly devoured, as by a greedy child, and enjoyed all the more for the speed of consumption. Others, however, may be eaten with similar speed, but only to arrive more hastily at the end of the meal. The Edible Woman was one of the latter for me. I started on it during our trip up north over the holiday weekend, and gulped down the last half of it in the car Sunday. By the end, I just wanted to see how it finished to end the tediousness. It was like gnawing on a tough pork chop and swallowing the pieces half-chewed just so I can have dessert.

None of this so far sounds like a rave review, but don't let me mislead you; I did enjoy the novel. The transformation of the main character, Marian, is a necessarily slow and deliberate process. This isn't Kafka's Metamorphosis; if she suddenly woke up one morning, engaged to Peter, unable to eat, and unrecognizable to to herself, the effect would be spoiled. The problem is that it took 130 pages to establish Marian's initial sense of self and to begin the unraveling process, another hundred pages to complete the shift from an independent woman to consumed woman, and yet another fifty pages of passive sniveling before we are finally brought back to Marian, first-person and in charge. The middle of the novel was a drag to read, but this was completely appropriate because it truly demonstrates Marian's gradual lack of control and descent into submissiveness. A woman's loss of identity isn't a switch flipped in the night, but a long and painful effect caused by traditional roles. Women are perfectly capable of nurturing their own unique personalities, unless there is a consuming force. Within Marian's central story, there are many minor characters that also serve to illuminate the same concepts regarding gender roles and stereotypes. At times these felt chaotic, but I think that's how they're meant to feel for Marian, as she doesn't know who to follow or even if she should follow. They were a form of misdirection as well, possibly to keep the reader from concentrating too hard on Marian's own transformation which developed into a nice, subtle shift.

The last fifteen pages of resolution are fantastic, although I'm still puzzling through some of the imagery (both this story and Surfacing discuss/show the head being severed or separate from the body, and I haven't quite figured through all of the implications). It's definitely the kind of book I want to sit down and discuss... any takers?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หนังสือบางอย่างได้อย่างง่ายดาย และรวดเร็ว กลืน เป็น โดยเด็กตะกละ และเพลิดเพลินมากขึ้นทั้งหมดสำหรับความเร็วของการใช้ อื่น ๆ อย่างไรก็ตาม อาจรับประทาน ด้วยความเร็วที่คล้ายกัน แต่เฉพาะถึงรีบมากที่สุดของอาหาร ผู้หญิงกินได้หนึ่งหลังสำหรับผม ผมเริ่มต้นในระหว่างการเดินทางของเราขึ้นเหนือช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ และ gulped ลงครึ่งหลังของมันในรถวันอาทิตย์ โดยสุด ฉันแค่อยากจะดูว่ามันเสร็จไปสิ้นสุดที่ tediousness มันเป็นเหมือน gnawing บนสับหมูเหนียว และกลืนชิ้นครึ่ง-chewed เพียงเพื่อให้ได้ขนม เรื่องนี้เสียงจนเหมือนความเห็นคลั่ง แต่อย่าทำให้ฉันเข้าใจคุณ ผมไม่ได้สนุกกับนวนิยาย การเปลี่ยนแปลงของหลักอักขระ มะยง เป็นกระบวนการจำเป็นต้องช้า และกระทำ นี้ไม่ใช่การเปลี่ยนสัณฐานของ Kafka ถ้าเธอก็ตื่นเช้าวันหนึ่ง หมั้น ปีเตอร์ไม่ได้กิน และไม่รู้จักเพื่อให้ตัวเอง ผลจะเหลิง ปัญหาคือ ว่า เอาหน้า 130 การมาเรียนของเริ่มต้นสร้างความรู้สึก ของตนเอง และ การเริ่มต้นรอบการประมวล ผล อีกร้อยหน้าการ shift จากผู้หญิงมีอิสระเพื่อผู้หญิงใช้ และยัง อีก 50 หน้า sniveling แฝงก่อนที่เราจะก็นำกลับไปคนแรกมะยง และในค่าธรรมเนียมการ กลางของนิยายลากอ่าน แต่นี้เหมาะอย่างสมบูรณ์เนื่องจากมันได้แสดงให้เห็นมาเรียนของสมดุลขาดการควบคุมและเชื้อสายใน submissiveness ผู้หญิงเสียตัวไม่สลับพลิกในยามค่ำคืน แต่ผลยาวนาน และเจ็บปวดที่เกิดจากบทบาทดั้งเดิม หญิงมีความสามารถสมบูรณ์แบบ nurturing บุคลิกเฉพาะของตนเอง เว้นแต่จะมีผลบังคับใช้นาน ภายในใจกลางของมาเรียนเรื่อง มีอักขระน้อยมากที่ยัง ทำหน้าที่ให้แสงสว่างเดียวกันแนวความคิดเกี่ยวกับบทบาทเพศและมัก เวลานี้รู้สึกวุ่นวาย แต่ผมคิดว่า เป็นว่าพวกเขากำลังหมายถึงใจเธอไม่รู้ที่จะปฏิบัติตาม หรือ แม้ว่าเธอจะตามมาเรียน พวกเขาฟอร์มของ misdirection ด้วย อาจจะเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้อ่าน concentrating บนมาเรียนของตัวเองหนักเกินไปแปลงที่พัฒนาเป็นกะดี รายละเอียด หน้า 15 สุดท้ายของการแก้ปัญหายอดเยี่ยม แม้ว่าฉันยังทำให้งงบางอย่างของภาพที่ (ทั้งนี้เรื่องราวและ Surfacing อภิปราย/แสดงหัว severed หรือแยกต่างหากจากร่างกาย และฉันค่อนข้างไม่คิดถึงผลกระทบทั้งหมด) ว่ามันคือประเภทของหนังสือที่อยากจะนั่งลง และสนทนาใด ๆ ผู้ทำ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนังสือบางเล่มจะกินได้อย่างง่ายดายและรวดเร็วโดยเด็กโลภและมีความสุขมากยิ่งขึ้นสำหรับความเร็วของการบริโภค อื่น ๆ แต่อาจจะกินด้วยความเร็วที่คล้ายกัน แต่จะมาถึงมากขึ้นอย่างเร่งรีบในตอนท้ายของอาหาร ผู้หญิงกินเป็นหนึ่งของหลังสำหรับฉัน ฉันเริ่มใช้มันในระหว่างการเดินทางของเราขึ้นไปทางเหนือในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์และกลืนน้ำลายลงครึ่งสุดท้ายของในรถวันอาทิตย์ โดยท้ายที่สุดฉันแค่อยากจะดูว่ามันเสร็จแล้วที่จะยุติความน่าเบื่อ มันเป็นเหมือนแทะหมูสับยากและกลืนกินชิ้นครึ่งเคี้ยวเพียงเพื่อให้ฉันสามารถมีขนม. ไม่มีการนี้เพื่อให้ห่างไกลเสียงเหมือนทบทวนคลั่ง แต่จะไม่ปล่อยให้ฉันเข้าใจผิดคุณ; ฉันไม่สนุกกับนวนิยาย การเปลี่ยนแปลงของตัวละครหลัก, แมเรียนเป็นกระบวนการที่จำเป็นต้องช้าและเจตนา นี้ไม่ได้เปลี่ยนแปลงคาฟ; ถ้าจู่ ๆ เธอก็ตื่นขึ้นมาในเช้าวันหนึ่งหมั้นกับปีเตอร์ไม่สามารถที่จะกินและไม่สามารถจดจำไปกับตัวเองผลที่จะได้รับนิสัยเสีย ปัญหาคือว่ามันต้องใช้เวลา 130 หน้าเพื่อสร้างความรู้สึกครั้งแรกของแมเรียนของตนเองและผู้ที่จะเริ่มต้นกระบวนการคลี่คลายอีกร้อยหน้าให้เสร็จสมบูรณ์เปลี่ยนจากผู้หญิงที่เป็นอิสระกับผู้หญิงคนบริโภคและอีกห้าสิบหน้าซึ่งพูดเลอะเทอะเรื่อย ๆ ก่อนที่เราจะมาในที่สุด กลับไปที่แมเรียนคนแรกและอยู่ในความดูแล ตรงกลางของนวนิยายเรื่องนี้ก็ลากไปอ่าน แต่นี้มีความเหมาะสมอย่างสมบูรณ์อย่างแท้จริงเพราะมันแสดงให้เห็นถึงการขาดค่อยเป็นค่อยไปของแมเรียนของการควบคุมและตกลงมาเป็นความอ่อนน้อม การสูญเสียของผู้หญิงตัวตนไม่ได้เป็นสวิทช์เปิดในเวลากลางคืน แต่ผลกระทบที่ยาวนานและเจ็บปวดที่เกิดจากบทบาทแบบดั้งเดิม ผู้หญิงเป็นอย่างดีสามารถบำรุงบุคลิกที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเองจนกว่าจะมีผลบังคับใช้บริโภค เรื่องราวภายในกลางของแมเรียนมีตัวละครมากมายที่ยังทำหน้าที่ในการส่องสว่างแนวคิดเดียวกันเกี่ยวกับบทบาททางเพศและแบบแผน ช่วงเวลาเหล่านี้รู้สึกวุ่นวาย แต่ผมคิดว่าเป็นวิธีที่พวกเขากำลังหมายถึงความรู้สึกสำหรับแมขณะที่เธอไม่ได้รู้ว่าใครที่จะปฏิบัติตามหรือแม้กระทั่งถ้าเธอควรทำตาม พวกเขาเป็นรูปแบบของการผิดเช่นกันอาจจะเป็นเพื่อให้ผู้อ่านจากการมุ่งเน้นหนักเกินไปในการเปลี่ยนแปลงตัวเองของแมเรียนซึ่งพัฒนาเป็นดีกะบอบบาง. ที่ผ่านมาสิบห้าหน้าของความละเอียดที่ยอดเยี่ยมแม้ว่าฉันยังคงงงผ่านบางส่วนของ ภาพ (ทั้งเรื่องนี้และหารือเกี่ยวกับผิว / แสดงหัวถูกตัดหรือแยกออกจากร่างกายและผมก็ไม่ได้คิดค่อนข้างผ่านทั้งหมดของผลกระทบ) แน่นอนว่ามันเป็นชนิดของหนังสือที่ฉันต้องการที่จะนั่งลงและหารือเกี่ยวกับ ... ผู้ใด?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนังสือบางเล่มจะได้อย่างง่ายดายและรวดเร็วเผาผลาญ ในขณะที่เด็กตะกละ และเพลิดเพลินยิ่งสำหรับความเร็วของการบริโภค คนอื่น ๆแต่อาจจะกินกับความเร็วที่คล้ายกัน แต่จะมาถึงมากกว่าผลีผลามที่ส่วนท้ายของมื้ออาหาร ผู้หญิงที่บริโภคได้เป็นหลังเลย ฉันเริ่มต้นกับมัน ตลอดการเดินทางขึ้นเหนือมากกว่าวันหยุดสุดสัปดาห์และกินครึ่งสุดท้ายของในรถ วันอาทิตย์ในตอนท้าย ผมแค่อยากดูว่าเสร็จแล้วจะจบความน่าเบื่อหน่าย มันชอบแทะสับหมูเหนียวและกลืนชิ้นครึ่ง เคี้ยว แค่เพื่อให้ฉันสามารถกินของหวาน

เรื่องนี้จนฟังดูเพ้อเจ้อทบทวน แต่อย่าให้ฉันทำให้คุณเข้าใจผิด ฉันได้สนุกกับนวนิยาย การเปลี่ยนแปลงของตัวละครหลัก , มาเรียน คือ ต้องช้า และมีขั้นตอนนี่ไม่ใช่คาฟคา กรรณ ถ้าจู่ๆ เธอตื่นขึ้นมาในเช้าวันหนึ่ง หมั้นกับ ปีเตอร์ ไม่ได้กิน และจำไม่ได้ ให้กับตัวเอง ผลก็จะบูด ปัญหาคือ ว่า มันเอา 130 หน้าสร้างมาเรียนครั้งแรกของความรู้สึกของตนเอง และเริ่มกระบวนการแก้ไข อีก 100 หน้าเสร็จเปลี่ยนจากผู้หญิงที่เป็นอิสระเพื่อใช้ผู้หญิงและอีกห้าสิบหน้าเรื่อยๆสะอึกสะอื้น ก่อนที่ในที่สุดเราก็นำกลับมาเรียน 1 คน และรับผิดชอบ กลางของนวนิยายถูกลากไปอ่าน แต่นี้คือทั้งหมดที่เหมาะสม เพราะมันสะท้อนถึงมาเรียน ก็ค่อยๆ ขาดการควบคุม และนำพาไปสู่ความอ่อนน้อม . ผู้หญิงสูญเสียตัวตน ไม่ใช่สลับพลิกในตอนกลางคืนแต่ที่ยาวนานและเจ็บปวด ผลที่เกิดจากบทบาทดั้งเดิม ผู้หญิงจะสามารถบ่มเพาะบุคลิกเฉพาะของตนเอง เว้นแต่มีการใช้แรง ในราวกลาง มาเรียน มีตัวละครน้อยมากที่ใช้ส่องสว่างเดียวกันแนวคิดเกี่ยวกับบทบาทและทัศนคติทางเพศ ในช่วงเวลาเหล่านี้รู้สึกอลหม่านแต่ผมคิดว่านั่นเป็นวิธีที่พวกเขากำลังหมายถึงการสึกมาเรียน เธอไม่รู้ว่าใครติดตามหรือแม้กระทั่งว่าเธอควรจะปฏิบัติตาม พวกเขาเป็นรูปแบบของผิดเช่นกัน อาจจะเพื่อให้ผู้อ่านจากการมุ่งเน้นมากเกินไปในการมาเรียนเอง ซึ่งพัฒนาเป็นกะสีสันสวย .

สุดท้ายหน้า 15 ของความละเอียดที่ยอดเยี่ยมแม้ว่าฉันยังงงผ่านบางส่วนของภาพ ( ทั้งเรื่องราวและพื้นผิวหารือ / แสดงศีรษะถูกตัดขาดหรือยัง แยกออกจากร่างกาย และผมไม่คิดว่าผ่านทั้งหมดของผลกระทบ ) มันเป็นประเภทของหนังสือที่ฉันต้องการที่จะนั่งลงและหารือเกี่ยวกับ . . . . . . . มีไหมครับ