Nangong Liuyun carelessly waved his

Nangong Liuyun carelessly waved his hand, stopping Su Zian’s false words of courtesy. A weird and sly smiling expression appeared on his mouth: “General Su really will remember this as long as he lives. It’s just that words of thanks for this king are not necessary.”

“Huh?” Su Zian was even more confused, in the end, what was His Highness Prince Jin playing at?

But speaking of Su Wan, once she ate the medicinal pill, afterwards, the effect of the drug very quickly appeared.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Nangong Liuyun ลวกโบกมือ หยุด Su Zian คำเท็จของมารยาท นิพจน์การโกง และเจ้าเล่ห์ยิ้มปรากฏบนปากของเขา: "Su ทั่วไปจริง ๆ จะจำไว้ตราบใดที่เขาอยู่ มันเป็นเพียงแค่คำขอบคุณสำหรับกษัตริย์นี้ไม่จำเป็น""ฮะ" Su Zian สับสนมาก ในสุด อะไรของพระองค์เจ้าชายจินเล่นที่แต่พูด Su Wan เมื่อเธอกินยาสมุนไพร ภายหลัง ผลกระทบของยาเสพติดมากได้อย่างรวดเร็ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Nangong Liuyun ลวกโบกมือหยุดคำเท็จซูเซียนของมารยาท นิพจน์ที่แปลกและเจ้าเล่ห์ยิ้มปรากฏบนปากของเขา: "นายพลซูจริงๆจะจำไว้ว่านี้ตราบใดที่เขายังมีชีวิตอยู่ มันเป็นเพียงว่าคำพูดของขอบคุณสำหรับพระมหากษัตริย์นี้ไม่จำเป็นต้องมี. " " หือ? "ซูเซียนก็ยิ่งสับสนมากขึ้นในท้ายที่สุดสิ่งที่พระองค์ได้ทรงเจ้าชายจินเล่นที่? แต่การพูดของซูวานเมื่อเธอกินยาสมุนไพร หลังจากนั้นผลกระทบของยาเสพติดได้อย่างรวดเร็วปรากฏ