The aim of this study was to determ

The aim of this study was to determine the effects of problem-based active learning in
science education on students’ academic achievement and concept learning. In the study,
both quantitative and qualitative research methods were utilized. Quantitative data were
obtained via the pre/post-test, treatment-control groups test model. Qualitative data were
obtained via document analysis. The research study was conducted on 50, 7th grade
students in 2004-2005 school year, in a public school in Istanbul. The treatment process
took 30 class hours in total. In the research, three measurement instruments were used: an
achievement test, open-ended questions, and an attitude scale for science education. The
reliability coefficient of the achievement test was calculated to be KR20=0.78. Cronbach α
value of the attitude scale was 0.89. While the subject matters were taught on the basis of
problem-based active learning in the treatment group, traditional teaching methods were
employed in the control group. In the face of the data collected and the evaluations made
in the research, it was determined that the implementation of problem-based active
learning model had positively affected students’ academic achievement and their attitudes
towards the science course. It was also found that the application of problem-based active
learning model affects students’ conceptual development positively and keeps their
misconceptions at the lowest level

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้เป็นการ กำหนดผลกระทบของปัญหาใช้งานเรียนรู้ในการศึกษาวิทยาศาสตร์ของนักเรียนสำเร็จการศึกษาและเรียนรู้แนวคิด ในการศึกษามีใช้ทั้งวิธีวิจัยเชิงปริมาณ และเชิงคุณภาพ ข้อมูลเชิงปริมาณได้รับผ่านก่อน/ไปรษณีย์ทดสอบ กลุ่มควบคุมรักษาทดสอบรุ่น ข้อมูลเชิงคุณภาพได้ได้ผ่านการวิเคราะห์เอกสาร การศึกษาวิจัยวิธีการใช้เกรด 50, 7นักเรียนในปีโรงเรียน 2004-2005 ในโรงเรียนรัฐในอิสตันบูล กระบวนการรักษาใช้เวลา 30 ชั่วโมงเรียนทั้งหมด ในการวิจัย มีใช้เครื่องมือวัด 3: การทดสอบผลสัมฤทธิ์ คำถามแบบเปิด และระดับทัศนคติการศึกษาวิทยาศาสตร์ ที่คำนวณสัมประสิทธิ์ความน่าเชื่อถือของการทดสอบผลสัมฤทธิ์จะ KR20 = 0.78 Cronbach αค่าสเกลทัศนคติเป็น 0.89 ในขณะที่มีสอนเรื่องเรื่องบนพื้นฐานของมีปัญหาใช้งานเรียนรู้ในวิธีการสอนแบบดั้งเดิม กลุ่มรักษาพนักงานในกลุ่มตัวควบคุม หน้าข้อมูลที่เก็บรวบรวมและการประเมินงานวิจัย ได้กำหนดที่ปฏิบัติตามปัญหาการใช้งานรูปแบบการเรียนรู้บวกมีผลสำเร็จการศึกษานักเรียนและทัศนคติของพวกเขาต่อหลักสูตรวิทยาศาสตร์ ก็ยัง พบว่าการประยุกต์ใช้งานตามปัญหารูปแบบมีผลต่อนักเรียนพัฒนาแนวคิดเชิงบวก และช่วยให้การเรียนรู้ของพวกเขาความเข้าใจผิดในระดับต่ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้เพื่อศึกษาผลของการเรียนรู้การใช้งานปัญหาที่ใช้ใน
การศึกษาวิทยาศาสตร์ของนักเรียนผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและการเรียนรู้แนวคิด ในการศึกษา
ทั้งวิธีการวิจัยเชิงปริมาณและคุณภาพถูกนำมาใช้ ข้อมูลเชิงปริมาณ
ที่ได้รับผ่านทางก่อน / หลังการทดสอบกลุ่มการรักษาควบคุมการทดสอบรูปแบบ ข้อมูลเชิงคุณภาพ
ที่ได้รับผ่านการวิเคราะห์เอกสาร การศึกษาวิจัยได้ดำเนินการใน 50, ชั้น 7
นักเรียนในโรงเรียนปี 2004-2005 ในโรงเรียนของรัฐในอิสตันบูล ขั้นตอนการรักษา
ใช้เวลา 30 ชั่วโมงในชั้นเรียนรวม ในงานวิจัยสามเครื่องมือวัดที่ใช้:
ทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการคำถามปลายเปิดและระดับทัศนคติเพื่อการศึกษาวิทยาศาสตร์
ค่าสัมประสิทธิ์ความน่าเชื่อถือของการทดสอบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนที่คำนวณได้จะเป็น KR20 = 0.78 α Cronbach
ค่าของระดับทัศนคติคือ 0.89 ในขณะที่เรื่องเรื่องได้รับการสอนบนพื้นฐานของ
การเรียนรู้การใช้งานปัญหาที่อยู่ในกลุ่มการรักษาวิธีการสอนแบบดั้งเดิมได้รับการ
จ้างงานในกลุ่มควบคุม ในหน้าของข้อมูลที่เก็บรวบรวมและการประเมินผลที่เกิดขึ้น
ในการวิจัยมันก็ตั้งใจว่าการดำเนินการที่ใช้งานปัญหาตาม
รูปแบบการเรียนรู้ที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนได้รับผลกระทบในเชิงบวกและทัศนคติของพวกเขา
ที่มีต่อการเรียนการสอนวิทยาศาสตร์ นอกจากนี้ยังพบว่าการใช้ที่ใช้งานปัญหาตาม
รูปแบบการเรียนรู้ที่มีผลกระทบต่อการพัฒนาความคิดของนักเรียนในทางบวกและช่วยให้พวกเขา
เข้าใจผิดที่ระดับต่ำสุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือ เพื่อศึกษาผลของการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นหลักที่ใช้ในการศึกษาวิทยาศาสตร์
นักเรียน ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และแนวคิดการเรียนรู้ ในการศึกษา
ทั้งเชิงปริมาณ และวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพที่ใช้ . ข้อมูลเชิงปริมาณ
ได้ผ่านแบบทดสอบก่อน / หลังการรักษาในกลุ่มควบคุมทดสอบแบบ ข้อมูลเชิงปริมาณ
ได้ผ่านการวิเคราะห์เอกสารการศึกษาวิจัยเกี่ยวกับ 50 นักเรียนเกรด 7
ใน 2547-2548 ปีการศึกษาในโรงเรียนสาธารณะในอิสตันบูล กระบวนการรักษา
ใช้เวลา 30 ชั่วโมงเรียนทั้งหมด ในการวิจัย เครื่องมือที่ใช้ในการวัด :
คำถามปลายเปิด และแบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน แบบวัดเจตคติต่อวิทยาศาสตร์ศึกษา .
มีค่าสัมประสิทธิ์ความเที่ยงของแบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนมีค่าเป็น kr20 = 0.78 .α
เท่ากับมูลค่าของทัศนคติคือ 0.89 . ส่วนเรื่องเรื่องที่ได้รับการสอนแบบใช้ปัญหาเป็นหลักบนพื้นฐานของ
งานเรียนในกลุ่ม วิธีการสอนแบบดั้งเดิมคือ
ที่ใช้ในกลุ่มควบคุม ในหน้าของข้อมูลที่เก็บรวบรวมและประเมินผลผลิต
ในการวิจัย พบว่า การใช้งาน
แบบใช้ปัญหาเป็นหลักรูปแบบการเรียนรู้ของนักศึกษามีความสัมพันธ์ทางบวกต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและเจตคติต่อวิชาวิทยาศาสตร์
. นอกจากนี้ยังพบว่า การใช้รูปแบบการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นหลักต่อการพัฒนาแนวความคิด
นักเรียนบวกและทำให้ความเข้าใจผิดของพวกเขา
ในระดับต่ำสุด