If all pleasure had been capable of

If all pleasure had been capable of accumulation,if this had gone on not only be recurrences in time, but all over the frame or, at any rate, over the principal part of human nature, there would never have been any difference between one pleasure and another,as in fact there fact there

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถ้าความสุขทั้งหมดได้รับความสามารถในการสะสม ถ้านี้มีไปไม่เพียงเป็นประจำ ในเวลา แต่เฟรม หรือ เฝ้า หลักส่วนหนึ่งของธรรมชาติของมนุษย์ มีจะไม่ มีความแตกต่างระหว่างหนึ่งในความสุขและอื่น เป็นความจริงที่มีในความเป็นจริงมี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ถ้าความสุขที่ทุกคนจะได้รับความสามารถในการสะสมถ้านี้ได้หายไปในไม่เพียง แต่จะซ้ำในเวลา แต่ทุกมุมกรอบหรือในอัตราใด ๆ มากกว่าส่วนสำคัญส่วนหนึ่งของธรรมชาติของมนุษย์ก็จะไม่ได้รับความแตกต่างระหว่างหนึ่งความสุขใด ๆ และอื่น ๆ ในขณะที่ความเป็นจริงมีความเป็นจริงมี