Understanding the dismissal, her to

Understanding the dismissal, her tormentor grunted and released her. Celaena peeled her cheek from the marble but lay on the floor until he stood and left. If she managed to escape, perhaps she’d hunt down this Duke Perrington fellow and return the warmth of his greeting. As she rose, she frowned at the imprint of grit she left behind on the otherwise spotless floor, and at the clank of her shackles echoing through the silent room. But she’d been trained to be an assassin since the age of eight, since the day the King of the Assassins found her halfdead on the banks of a frozen river and brought her to his keep. She wouldn’t be humiliated by anything, least of all being dirty. Gathering her pride, she tossed her long braid behind a shoulder and lifted her head. Her eyes met those of the prince. Dorian Havilliard smiled at her. It was a polished smile, and reeked
of court- trained charm. Sprawled across the throne, he had his chin
propped by a hand, his golden crown glinting in the soft light. On his
black doublet, an emblazoned gold rendering of the royal wyvern occupied
the entirety of the chest. His red cloak fell gracefully around him
and his throne.
Yet there was something in his eyes, strikingly blue— the color of
the waters of the southern countries— and the way they contrasted with
his raven- black hair that made her pause. He was achingly handsome,
and couldn’t have been older than twenty.
Princes are not supposed to be handsome! Th ey’re sniveling, stupid, repulsive
creatures! Th is one . . . this . . . How unfair of him to be royal and
beautiful.
She shifted on her feet as he frowned, surveying her in turn. “I
thought I asked you to clean her,” he said to Captain Westfall, who
stepped forward. She’d forgotten there was anyone else in the room.
She looked at her rags and stained skin, and she couldn’t suppress the
twinge of shame. What a miserable state for a girl of former beauty!
At a passing glance, one might think her eyes blue or gray, perhaps
even green, depending on the color of her clothing. Up close, though,these warring hues were off set by the brilliant ring of gold around her
pupils. But it was her golden hair that caught the attention of most,
hair that still maintained a glimmer of its glory. In short, Celaena Sardothien
was blessed with a handful of attractive features that compensated
for the majority of average ones; and, by early adolescence, she’d
discovered that with the help of cosmetics, these average features could
easily match the extraordinary assets.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทำความเข้าใจเกี่ยวกับการเลิกจ้าง, ทรมานเธอ grunted และปล่อยเธอ Celaena ปอกเปลือกแก้มของเธอจากหินอ่อน แต่วางอยู่บนพื้นจนกว่าเขาจะยืนอยู่และซ้าย ถ้าเธอจะหนีรอดบางทีเธอจะลงล่านี้เพื่อน Perrington ดยุคและกลับความอบอุ่นของอวยพรเขา ขณะที่เธอลุกขึ้นเธอขมวดคิ้วที่ประทับของกรวดที่เธอทิ้งไว้ข้างหลังบนพื้นสะอาดสะอ้านเป็นอย่างอื่นและที่ลากโซ่ห่วงของเธอสะท้อนผ่านห้องเงียบ แต่เธอต้องการได้รับการฝึกฝนให้เป็นนักฆ่าตั้งแต่อายุแปดนับตั้งแต่วันที่พระมหากษัตริย์ของ Assassins พบ halfdead ของเธอบนฝั่งของแม่น้ำแช่แข็งและพาเธอไปเก็บของเขา เธอจะไม่ถูกทำให้อับอายด้วยอะไรที่น้อยที่สุดของทั้งหมดเป็นสกปรก รวบรวมความภาคภูมิใจของเธอเธอโยนถักเปียยาวของเธอหลังไหล่และยกหัวของเธอ ดวงตาของเธอได้พบกับบรรดาของเจ้าชาย Dorian Havilliard ยิ้มที่เธอ มันเป็นรอยยิ้มที่ขัดและ reeked
ของเสน่ห์ได้รับการฝึกฝน Court- นอนแผ่ทั่วราชบัลลังก์เขาคางของเขา
นอนด้วยมือ, แววมงกุฎทองของเขาในแสงอ่อน เขา
คู่สีดำ, สีทองประดับการแสดงผลของพระราช Wyvern ครอบครอง
ทั้งหมดของหน้าอก เสื้อคลุมสีแดงของเขาลดลงอย่างสง่างามรอบ ๆ ตัวเขา
และราชบัลลังก์ของพระองค์.
แต่มีบางอย่างในดวงตาของเขายอดเยี่ยมสีฟ้าสีของ
น้ำจากทางตอนใต้ของ countries- และวิธีการที่พวกเขาเทียบกับ
ผมสีดำของเขา raven- ที่ทำให้เธอหยุด เขาเป็นคนที่หล่อตุบๆ,
และอาจไม่ได้รับเก่ากว่ายี่สิบ.
เจ้าชายไม่ควรจะเป็นหล่อ! Th ey're ซึ่งพูดเลอะเทอะ, โง่, น่ารังเกียจ
สิ่งมีชีวิต! Th เป็นหนึ่ง . . นี้ . . วิธีที่ไม่เป็นธรรมของเขาจะเป็นพระราช
สวยงาม.
เธอขยับเท้าของเธอในขณะที่เขาขมวดคิ้วสำรวจของเธอในทางกลับกัน "ฉัน
คิดว่าฉันขอให้คุณทำความสะอาดของเธอ "เขากล่าวว่ากัปตันเวสท์ที่
ก้าวไปข้างหน้า เธอจะลืมมีคนอื่นในห้องพัก.
เธอมองที่ยาจกและผิวสีของเธอและเธอไม่สามารถปราบปราม
เจ็บใจของความอัปยศ สิ่งที่รัฐมีความสุขสำหรับเด็กผู้หญิงของความงามในอดีต!
ได้อย่างรวดเร็วผ่านหนึ่งอาจคิดว่าดวงตาของเธอสีฟ้าหรือสีเทาบางที
แม้แต่สีเขียวขึ้นอยู่กับสีของเสื้อผ้าของเธอ ใกล้ชิดแม้ว่าสงครามเฉดสีเหล่านี้ถูกตั้งค่าออกจากแหวนที่ยอดเยี่ยมของทองคำรอบ ๆ ตัวเธอ
นักเรียน แต่มันก็เป็นผมสีทองของเธอที่ได้รับความสนใจมากที่สุด,
ผมว่ายังคงริบหรี่แห่งความรุ่งโรจน์ ในระยะสั้น Celaena Sardothien
เป็นความสุขกับกำมือของคุณสมบัติที่น่าสนใจที่ได้รับการชดเชย
สำหรับส่วนใหญ่ของคนเฉลี่ย; และโดยวัยรุ่นตอนต้นเธอก็
ค้นพบว่าด้วยความช่วยเหลือของเครื่องสำอาง, คุณสมบัติเหล่านี้โดยเฉลี่ยสามารถ
ได้อย่างง่ายดายตรงกับสินทรัพย์ที่ไม่ธรรมดา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทำความเข้าใจเกี่ยวกับการเลิกจ้างคนที่ทรมานเธอถอนหายใจและปล่อยเธอ celaena ปอกเปลือกแก้มจากหินอ่อน แต่วางไว้บนพื้น จนเขายืนซ้าย ถ้าเธอพยายามหนี บางทีเธออาจจะล่าลงดยุค perrington เพื่อนคืนความอบอุ่นของการทักทายเขา นางกุหลาบ เธอขมวดคิ้วที่ประทับของกรวดที่เธอทิ้งเอาไว้บนพื้นอย่างสะอาดสะอ้านและที่ เธอห่วง สะท้อนผ่านห้องเงียบ แต่เธอถูกฝึกให้เป็นนักฆ่าตั้งแต่อายุ 8 ขวบ ตั้งแต่วันที่กษัตริย์ของนักฆ่าที่พบ halfdead ของเธอในธนาคารของแม่น้ำแช่แข็ง และพาเธอเขาเก็บ . เธอไม่อับอายเลย อย่างน้อยก็จะสกปรก รวบรวมความภาคภูมิใจของเธอเธอโยนเกลียวยาว หลัง และไหล่ ยกหัวของเธอขึ้น . สายตาของเธอได้พบกับบรรดาเจ้าชาย ดอเรี่ยน havilliard ยิ้มให้เธอ มันเป็นรอยยิ้มที่สวยงามและเต็มไปด้วย
ศาล - ฝึกเสน่ห์ นั่งอยู่ในบัลลังก์ เขามีคาง
propped โดยมือ มงกุฎสีทองแววในไฟอ่อนๆ กับดับเลตสีดำของเขา
, emblazoned ทองแสดงของไวเวิร์นเสด็จครอบครอง
ทั้งหมดของหน้าอก เสื้อคลุมสีแดงของเขาตกลงมาอย่างสวยงามรอบเขา

ยังบัลลังก์ของเขา มีบางอย่างในสายตาของเขา อย่างสีฟ้า - สี
น้ำของประเทศ - ภาคใต้และวิธีที่พวกเขาเปรียบเทียบกับ
ของเขาดำขลับ - ผมสีดำที่ทำให้หยุดเธอ เขา achingly หล่อ
และไม่สามารถได้รับมากกว่ายี่สิบ
เจ้าชายไม่ควรจะหล่อ ! พวกเขากำลังสะอึกสะอื้น th ,โง่ , สิ่งมีชีวิตที่น่าขยะแขยง
! ที่เป็นหนึ่ง . . . . . . . นี้ . . . . . . . ไม่ยุติธรรมเลยที่เขาจะเป็นพระและ

สวย เธอขยับเท้าของเธอ เขาขมวดคิ้ว การสำรวจของเธอในการเปิด " ฉันคิดว่า ฉันบอกให้เธอทำความสะอาด
เธอ " เขาพูดกับกัปตัน Westfall ที่
ก้าวออกมา เธอจะลืม มีใครอยู่ในห้อง เธอมองผ้าขี้ริ้ว
เธอเปื้อนผิว เธอไม่สามารถระงับ
หูกระต่ายของความอัปยศสิ่งที่รัฐทุกข์ทรมานสาวของอดีตความงาม !
ที่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว หนึ่งอาจคิดว่า ดวงตาสีฟ้าหรือสีเทาของเธอบางที
แม้แต่สีเขียว ตามสีเสื้อผ้าของเธอ อย่างใกล้ชิด แม้ว่า เหล่านี้เป็นการปิดโดยแหวนสีชุดสดใสทองรอบนักเรียนของเธอ

แต่มันคือทองของเธอผมที่จับความสนใจของที่สุด
ผมที่ยังคงริบหรี่แห่งความรุ่งโรจน์ของ ในสั้นcelaena sardothien
มีความสุขเต็มไปด้วยคุณลักษณะที่น่าสนใจที่ชดเชย
สำหรับส่วนใหญ่ของคนเฉลี่ย และ โดยวัยรุ่นตอนต้น เธอ
ค้นพบว่า ด้วยความช่วยเหลือของเครื่องสำอาง คุณสมบัติเหล่านี้สามารถเฉลี่ย
ได้อย่างง่ายดายตรงกับสินทรัพย์พิเศษ