The Japanese ornamental carp (koi)

The Japanese ornamental carp (koi) has numerous colors and color combinations that build up a large repertoire of phenotypes for which it is appreciated as a pet. Koi is now available in many countries spanning Europe, USA and the Far East. Availability of koi is maintained by local producers in almost each of these countries, but trade of koi (especially high quality individuals) plays a major role in meeting a growing world-wide demand. European countries import large quantities of koi mainly from Israel (annual return of about บร$ 10 million for Israeli farms). However, those individuals that matches the catalogue definitions (top-quality koi) whose price may reach several thousands of บร$ each, are imported mainly from Japan. Colors and patterns are the major factors in making a high quality koi. Based on growing demand, it seems that global koi production can still increase in both quantity and quality.
A major challenge towards meeting the growing demand for koi is to understand the genetic control of color traits, but so far only few studies aiming at that goal were carried out. The inheritance of light colors was studied by crossing between variants of koi and the wild-type colored common carp. Five genes that control light coloration or light pattern (white, yellow or orange) over the dark background of the wild-type color were reported, some dominant and other recessive to the wild-type color (Katasonov, 1973, 1974, 1978). The orange color of koi was suggested to be controlled by either a single gene (Wohlfarth and Rothbard, 1991) or by two genes (Cherfas et al., 1992). The Kohaku variant that contains red patches over an alleged white body as well as its white offspring was suggested to be heterozygote. Completely red offspring of Kohaku parents were suggested to be purebreds, and the proportion of Kohaku offspring in such crosses, to be quantitatively associated with the extent of red in the pattern of the parents (Iwahashi and Tomita, 1980). Other investigations suggested that many genes control the red color and the Kohaku patterns and that the redder the parent is, the more development of red is observed in the progeny (Gomelsky et al., 1996). The black spots were suggested to be controlled by a single gene with full dominance of the black allele over the white background. No interaction was found between the genes controlling the red color and the gene that controls the black spots

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปลาคาร์ฟสวยงามญี่ปุ่น (โคะ) มีหลายสีและผสมสีที่สร้างละครใหญ่ของฟีซึ่งมันจะนิยมเป็นสัตว์เลี้ยง ขบวนการได้ขณะนี้ในหลายประเทศที่รัฐยุโรป สหรัฐอเมริกา และตะวันออกไกล ของขบวนการไว้ โดยผู้ผลิตเฉพาะในเกือบทุกประเทศเหล่านี้ แต่ค้าของหนังสือ (โดยเฉพาะอย่างยิ่งบุคคลคุณภาพสูง) มีบทบาทสำคัญในการประชุมความต้องการทั่วโลกเพิ่มขึ้น ประเทศในยุโรปนำเข้าจำนวนมากของขบวนการส่วนใหญ่จากอิสราเอล (ปีคืนเกี่ยวกับบร $ 10 ล้านสำหรับอิสราเอลฟาร์ม) อย่างไรก็ตาม ใครที่ตรงกับคำนิยามแคตตาล็อก (แบบคุณภาพ) ซึ่งราคาอาจถึงหลายพันบร$ละ นำเข้าจากญี่ปุ่นส่วนใหญ่ สีและลวดลายเป็นปัจจัยสำคัญในการทำแบบคุณภาพสูง ตามความต้องการเจริญเติบโต เหมือนที่ผลิตแบบสากลสามารถยังคงเพิ่มขึ้นทั้งปริมาณและคุณภาพความท้าทายที่สำคัญต่อความต้องการเติบโตแบบการประชุมคือการ เข้าใจการควบคุมทางพันธุกรรมของลักษณะสี แต่เพื่อให้ห่างไกลเพียงไม่กี่ศึกษามุ่งที่เป้าหมายที่ได้ดำเนินการ มีศึกษาสืบทอดแสงสี โดยข้ามระหว่างตัวแปรของขบวนการและป่าชนิดสีไน 5 ยีนที่ควบคุมการย้อมสีแสงหรือแสง (สีขาว สีเหลือง หรือส้ม) มากกว่าพื้นหลังมืดสีชนิดป่าได้รายงาน บางหลักและ recessive สีป่าชนิดอื่น ๆ (Katasonov, 1973, 1974, 1978 แชมป์ร่วม) สีส้มของหนังสือเขาแนะนำให้ควบคุม โดยอย่างใดอย่างหนึ่งเดียวยีน (Wohlfarth และ Rothbard, 1991) หรือสองยีน (Cherfas et al., 1992) ตัวแปร Kohaku ที่ประกอบด้วยแพทช์สีแดงผ่านผิวกายขาวถูกกล่าวหาเป็นลูกหลานของขาว ถูกแนะนำเป็น heterozygote สีแดงหมดลูกหลานของผู้ปกครอง Kohaku ได้แนะนำให้ purebreds และสัดส่วนของลูกหลาน Kohaku ในเช่น ตัด ที่ quantitatively สัมพันธ์กับขอบเขตของสีแดงในรูปแบบของพ่อแม่ (Iwahashi และ Tomita, 1980) การตรวจสอบอื่น ๆ แนะนำหลายยีนควบคุมสีแดงและรูปแบบของ Kohaku และ redder ที่แม่ ว่า การพัฒนาเพิ่มเติมของสีแดงจะพบในลูกหลาน (Gomelsky et al., 1996) จุดสีดำถูกแนะนำจะถูกควบคุม โดยยีนเดียวตระหง่านเต็มของ allele สีดำบนพื้นหลังสีขาว โต้ตอบไม่พบยีนที่ควบคุมสีแดงและยีนที่ควบคุมจุดดำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปลาคาร์พประดับญี่ปุ่น (ก้อย) มีหลายสีและการผสมสีที่สร้างละครมาก phenotypes ที่มันเป็นที่นิยมเป็นสัตว์เลี้ยง ก้อยอยู่ในขณะนี้ในหลายประเทศซึ่งประกอบไปยุโรปอเมริกาและตะวันออกไกล ความพร้อมของก้อยจะดูแลโดยผู้ผลิตในท้องถิ่นในเกือบทุกประเทศเหล่านี้ แต่การค้าปลาคราฟ (โดยเฉพาะบุคคลที่มีคุณภาพสูง) มีบทบาทสำคัญในการประชุมความต้องการทั่วโลกที่เพิ่มขึ้น ประเทศในยุโรปนำเข้าในปริมาณมากของปลาคราฟส่วนใหญ่มาจากอิสราเอล (ผลตอบแทนปีละประมาณบร $ 10,000,000 สำหรับฟาร์มอิสราเอล) แต่บุคคลเหล่านั้นที่ตรงกับคำจำกัดความของแคตตาล็อก (ปลาคราฟที่มีคุณภาพสูงสุด) มีราคาอาจจะสูงถึงหลายพันบร $ แต่ละส่วนใหญ่จะนำเข้าจากประเทศญี่ปุ่น สีและรูปแบบที่เป็นปัจจัยสำคัญในการทำปลาคราฟที่มีคุณภาพสูง ขึ้นอยู่กับความต้องการที่เพิ่มขึ้นมันก็ดูเหมือนว่าการผลิตปลาคราฟทั่วโลกยังคงสามารถเพิ่มทั้งปริมาณและคุณภาพ.
ความท้าทายที่สำคัญต่อที่ประชุมความต้องการที่เพิ่มขึ้นสำหรับปลาคราฟคือการทำความเข้าใจการควบคุมทางพันธุกรรมของลักษณะสี แต่เพื่อให้ห่างไกลการศึกษาน้อยเพียงเล็งไปที่เป้าหมายที่ ได้ดำเนินการ มรดกแห่งแสงสีที่ได้รับการศึกษาโดยการผสมข้ามพันธุ์ระหว่างสายพันธุ์ของปลาคราฟและป่าชนิดที่พบปลาคาร์พสี ห้ายีนที่ควบคุมแสงสีหรือรูปแบบแสง (สีขาว, สีเหลืองหรือสีส้ม) มากกว่าพื้นหลังสีเข้มของสีที่ป่าชนิดที่ได้รับรายงานบางส่วนที่โดดเด่นและอื่น ๆ ที่จะถอยสีชนิดป่า (Katasonov, 1973, 1974, 1978) สีส้มปลาคราฟได้รับการแนะนำที่ถูกควบคุมโดยยีนเดียว (Wohlfarth และทบาร์ด, 1991) หรือสองยีน (Cherfas et al., 1992) ตัวแปร Kohaku ที่มีแพทช์สีแดงมากกว่าร่างกายที่ถูกกล่าวหาสีขาวเช่นเดียวกับลูกสีขาวได้รับการแนะนำให้เป็น heterozygote สมบูรณ์สีแดงลูกหลานของพ่อแม่ Kohaku ถูกแนะนำให้เป็น purebreds และสัดส่วนของลูกหลานใน Kohaku ข้ามดังกล่าวจะเกี่ยวข้องกับปริมาณขอบเขตของสีแดงในรูปแบบของการปกครอง (Iwahashi และโทมิตะ, 1980) การตรวจสอบอื่น ๆ ชี้ให้เห็นว่าหลายยีนควบคุมสีแดงและรูปแบบการ Kohaku และที่แดงแม่คือการพัฒนามากขึ้นของสีแดงเป็นที่สังเกตในลูกหลาน (Gomelsky et al., 1996) จุดสีดำที่ถูกแนะนำให้มีการควบคุมโดยยีนเดียวกับการปกครองเต็มรูปแบบของอัลลีลสีดำพื้นหลังสีขาว ไม่มีปฏิสัมพันธ์ระหว่างถูกพบยีนที่ควบคุมสีแดงและยีนที่ควบคุมจุดด่างดำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปลาคาร์พประดับภาษาญี่ปุ่น ( ก้อย ) มีสีมากมาย และการผสมสีที่สร้างขึ้นเป็นละครขนาดใหญ่ของฟีโนไทป์ที่เป็นนิยมเป็นสัตว์เลี้ยง ก้อย คือตอนนี้สามารถใช้ได้ในหลายประเทศรวมถึงยุโรป อเมริกา และตะวันออกกลาง . ความพร้อมของก้อยเป็นรักษาโดยผู้ผลิตในประเทศในเกือบทุกประเทศเหล่านี้แต่การค้าของก้อย ( บุคคลคุณภาพสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ) มีบทบาทสำคัญในการประชุมการเติบโตทั่วโลกต้องการ ประเทศยุโรปนำเข้าปริมาณมากของก้อยส่วนใหญ่จากอิสราเอล ( ผลตอบแทนปีละประมาณ 10 ล้านบาท สำหรับบรฟาร์มอิสราเอล ) อย่างไรก็ตาม บุคคลเหล่านั้นที่ตรงกับรายการคำจำกัดความ ( ก้อย ดีที่สุด ) ที่ราคาอาจจะสูงถึงหลายพันบร $ แต่ละส่วนใหญ่จะนำเข้าจากญี่ปุ่น สีและลวดลายเป็นปัจจัยสําคัญในการทําให้มีคุณภาพสูง ตามความต้องการที่เพิ่มขึ้น , ดูเหมือนว่า การผลิตโค ทั่วโลกยังเพิ่มขึ้นทั้งในด้านปริมาณและคุณภาพ .
ท้าทายอย่างมากต่อการประชุมความต้องการเพิ่มขึ้นสำหรับโค คือการเข้าใจพันธุกรรมที่ควบคุมลักษณะสี แต่แล้วเพียงไม่กี่การศึกษามุ่งที่เป้าหมายนั้น พบว่ามรดกของสีอ่อนถูกศึกษาโดยข้ามระหว่างสายพันธุ์ของก้อย และของปลาไนสี ห้ายีนที่ควบคุมแสงไฟหรือลายสี ( สีขาว , สีเหลืองหรือสีส้ม ) เหนือพื้นหลังสีเข้มของสีของรายงาน มีลักษณะเด่นและลักษณะด้อยของอื่น ๆเพื่อสี ( katasonov 1973 1974 , 1978 )สีส้มของก้อย เป็นคำแนะนำที่ถูกควบคุมโดยยีน ( ทั้งเดี่ยวและโวลฟาร์ท rothbard , 1991 ) หรือสองยีน ( cherfas et al . , 1992 ) โดยตัวแปรที่ประกอบด้วยแพทช์โคฮากุแดงไปกล่าวหาว่า ตัวขาวเป็นลูกสีขาวของมันก็แนะนำเป็นปีที่ . ลูกหลานของโคฮากุ เป็นสีแดงทั้งหมด พ่อแม่ควรเป็นสายพันธุ์แท้และสัดส่วนของลูกหลานในงานฉลองต่าง เป็นปริมาณที่เกี่ยวข้องกับขอบเขตของสีแดงในรูปของพ่อแม่ ( และ iwahashi โทมิตะ , 1980 ) การตรวจสอบอื่น ๆ พบว่ามียีนควบคุมสี แดง กับ โคฮากุ รูปแบบว่า แดง แม่ ยิ่งการพัฒนาสีแดงที่พบในรุ่นลูก ( gomelsky et al . , 1996 )จุดดำได้แนะนำถูกควบคุมโดยยีนเดี่ยวเต็มรูปแบบการปกครองของอัลลีลสีดำบนพื้นขาว ไม่มีปฏิสัมพันธ์ระหว่างยีนควบคุมสีสีแดง และยีนที่ควบคุมจุดด่างดำ