Knee osteoarthritis (OA) is a degen

Knee osteoarthritis (OA) is a degenerative joint disease characterized by pain and stiffness.1 These symptoms are related to disruption of the articular surfaces and are associated with significant impairment in functional ability.2 The disease prevalence increases with age, and currently 12% to 16% of people older than 65 years of age in the United States have been diagnosed with knee OA.3,4 It has been estimated that almost 45% of all people in the United States will develop knee OA during their lifetime.5 With the growing prevalence of the disease, a concomitant growth in the cost of treating the disease also has been observed. The cost for end-stage treatment of the disease has been estimated to be $38,000.6 Projections show that the cost will continue to rise as the baby boomer generation enters the age range for typical symptomatic disease presentation.

Tibiofemoral knee OA can develop in either the medial or lateral compartment.7 However, it is 9 times more common in the medial compartment.7 Static lower-extremity alignment has been shown to influence which compartment is involved, with genu valgus being associated with lateral OA and genu varus being associated with medial OA.8–11 Genu valgus alignment often is associated with hip adduction proximally and rear-foot eversion distally.12 Genu varus alignment, however, is associated with decreased hip adduction proximally and increased rear-foot inversion distally.

To date, only one study has compared the gait mechanics of people who have medial knee OA with those of people who have lateral knee OA.13 These researchers reported that, relative to people in a control group, people with medial knee OA exhibited more knee adduction but less hip adduction during gait than people with lateral knee OA.13 Alterations in hip and knee alignment are likely to lead to differences in respective joint loading. Weidow et al13 noted that people with medial knee OA had 52% higher internal knee abduction moments than people who were healthy (control group). People with lateral knee OA had 63% lower internal knee abduction moments than the control group.13 Surprisingly, lower internal peak hip abduction moments were reported in both people with medial knee OA and people with lateral knee OA than in the control group. Mundermann et al14 observed similar reductions in hip abduction moments in people with severe medial knee OA and in the control group. However, they found no difference between people with less severe medial knee OA and the control group. Alterations at the hip and knee are likely to influence mechanics distally and thus can significantly alter gait mechanics. Unfortunately, previous research studies did not include an evaluation of the differences in these distal mechanics, such as peak rear-foot eversion, eversion excursion, and the peak inversion moment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรคข้อเข่าเสื่อม (OA) เป็นโรคร่วมที่เสื่อมที่โดดเด่นด้วยความเจ็บปวดและอาการ stiffness.1 เหล่านี้จะเกี่ยวข้องกับการหยุดชะงักของพื้นผิวข้อต่อและมีความเกี่ยวข้องกับการด้อยค่าอย่างมีนัยสำคัญในการทำงาน ability.2 โรคเพิ่มขึ้นชุกกับอายุและขณะนี้ 12% 16% ของผู้ที่มีอายุมากกว่าอายุ 65 ปีในประเทศสหรัฐอเมริกาได้รับการวินิจฉัย oa.3 เข่า4 จะได้รับการคาดว่าเกือบ 45% ของคนทุกคนในประเทศสหรัฐอเมริกาจะมีการพัฒนา oa หัวเข่าในระหว่างการ lifetime.5 ของพวกเขาด้วยความชุกที่เพิ่มขึ้นของโรคการเจริญเติบโตไปด้วยกันในค่าใช้จ่ายของการรักษาโรคนี้ยังได้รับการปฏิบัติ ค่าใช้จ่ายสำหรับการรักษาระยะสุดท้ายของโรคที่ได้รับการประเมินให้เป็น $ 38,0006 ประมาณการแสดงให้เห็นว่าค่าใช้จ่ายจะยังคงเพิ่มขึ้นเป็นรุ่น boomer ทารกเข้าสู่ช่วงอายุสำหรับงานนำเสนอที่มีอาการโรคทั่วไป

oa เข่า tibiofemoral สามารถพัฒนาทั้งในอยู่ตรงกลางหรือด้านข้าง compartment.7 แต่เป็น 9 ครั้งที่พบบ่อยมากขึ้นใน compartment.7 อยู่ตรงกลางคงที่การจัดตำแหน่งล่างสุดได้รับการแสดงที่จะมีอิทธิพลต่อการที่ช่องที่มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย valgus genu การที่เกี่ยวข้องกับด้านข้างและ oa genu Varus การที่เกี่ยวข้องกับการอยู่ตรงกลาง oa.8-11 การจัดตำแหน่ง genu valgus มักจะเกี่ยวข้องกับ adduction สะโพกชิดและการจัดตำแหน่ง Varus eversion หลังเท้า distally.12 genu แต่มีความเกี่ยวข้องกับลดลง adduction สะโพก ชิดและเพิ่มกลับหลังเท้า distally

วันที่เพียงคนเดียวที่ไ​​ด้เมื่อเทียบกับการศึกษากลไกการเดินของคนที่มี oa เข่าอยู่ตรงกลางกับผู้คนที่มีหัวเข่าข้าง oa.13 น​​ักวิจัยเหล่านี้รายงานว่าเมื่อเทียบกับคนที่อยู่ในกลุ่มควบคุมคนที่มีอยู่ตรงกลางเข่า oa แสดง adduction เข่ามากขึ้น แต่น้อย adduction สะโพกในระหว่างการเดินกว่าผู้ที่มี oa เข่าด้านข้าง13 การเปลี่ยนแปลงในสะโพกและการจัดตำแหน่งหัวเข่ามีแนวโน้มที่จะนำไปสู่​​ความแตกต่างในการโหลดร่วมกันตามลำดับ weidow และรหัส AL13 ตั้งข้อสังเกตว่าคนที่มีความ oa เข่าอยู่ตรงกลางมี 52% สูงกว่าหัวเข่าภายในช่วงเวลาที่การลักพาตัวกว่าคนที่มีสุขภาพดี (กลุ่มควบคุม) คนที่มีความ oa เข่าด้านข้างมีช่วงเวลาการลักพาตัวที่หัวเข่าภายใน 63% ต่ำกว่าการควบคุม group.13 น​​่าแปลกใจต่ำกว่าสะโพกสูงสุดช่วงเวลาที่การลักพาตัวภายในได้รับรายงานในทั้งสองคนด้วย oa เข่าอยู่ตรงกลางและคนที่มีหัวเข่าข้าง oa กว่าในกลุ่มควบคุม mundermann และรหัส AL14 สังเกตเห็นการลดลงของที่คล้ายกันในช่วงเวลาที่การลักพาตัวสะโพกในผู้ที่มีอาการรุนแรง oa เข่าอยู่ตรงกลางและในกลุ่มควบคุม แต่พวกเขาพบว่าไม่มีความแตกต่างระหว่างคนที่มีความ oa เข่ารุนแรงน้อยลงตรงกลางและกลุ่มควบคุมการเปลี่ยนแปลงที่สะโพกและข้อเข่ามีแนวโน้มที่จะมีอิทธิพลต่อการกลศาสตร์ distally จึงมีนัยสำคัญสามารถเปลี่ยนแปลงกลศาสตร์การเดิน แต่น่าเสียดายที่การศึกษาวิจัยก่อนหน้านี้ไม่ได้รวมถึงการประเมินความแตกต่างในกลศาสตร์ปลายเหล่านี้เช่นยอด eversion หลังเท้า eversion เที่ยวและช่วงเวลาที่ผกผันยอด
.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อเข่าโรคข้อเข่าเสื่อม (OA) เป็นโรค degenerative joint ลักษณะปวด และ stiffness.1 อาการเหล่านี้เกี่ยวข้องกับทรัพยของผิวข้อ และเชื่อมโยงกับผลสำคัญใน ability.2 ทำงานที่ความชุกของโรคเพิ่มขึ้นกับอายุ และปัจจุบัน 12 กับ 16% ของคนที่อายุมากกว่า 65 ปีในสหรัฐอเมริกาได้รับการวินิจฉัยกับเข่า OA.3,4 ได้มีการประมาณว่า เกือบ 45% ของคนทั้งหมดในสหรัฐอเมริกาจะพัฒนาเข่า OA ใน lifetime.5 ของพวกเขากับความชุกของโรคเติบโต เติบโตมั่นใจในต้นทุนของการรักษาโรคยังมีการดำเนินการ มีการประมาณต้นทุนสำหรับขั้นตอนสุดท้ายของโรคจะเป็น $38,000ประมาณ 6 แสดงว่า ต้นทุนยังคงสูงขึ้นเมื่อสร้าง boomer ทารกป้อนช่วงอายุสำหรับการนำเสนอโดยทั่วไปอาการโรค

เข่า Tibiofemoral OA สามารถพัฒนาในทั้ง medial หรือ lateral compartment.7 อย่างไรก็ตาม จะได้รับการแสดงทั่วไปเพิ่มเติมครั้งที่ 9 ใน compartment.7 ด้านใกล้กลางจัดตำแหน่งส่วนปลายล่างคงจะมีผลต่อช่องที่เกี่ยวข้อง กับ valgus มหาราชที่ถูกเชื่อมโยงกับ OA ที่ด้านข้างและมหาราช varus ถูกเชื่อมโยงกับด้านใกล้กลาง OA.8–11 มหาราช valgus ตำแหน่งมักจะเกี่ยวข้องกับ hip adduction proximally หลังเท้ามหาราช eversion distally.12 varus ตำแหน่ง อย่างไรก็ตาม จะเกี่ยวข้องกับ hip adduction ลดลง proximally และเพิ่มหลังเท้ากลับ distally

วันที่ ศึกษาเดียวได้เปรียบเทียบกลไกเดินของคนที่มีด้านใกล้กลางเข่า OA กับผู้คนที่มีข้อเข่าด้านข้าง OA.13 นักวิจัยเหล่านี้รายงานว่า สัมพันธ์กับคนในกลุ่มควบคุม ผู้ที่ มีเข่าด้านใกล้กลาง OA จัดแสดงเพิ่มเติมเข่า adduction แต่ น้อย adduction ฮิระหว่างเดินกว่าคนกับเข่าด้านข้าง OA13 การเปลี่ยนแปลงในตำแหน่งสะโพกและข้อเข่ามักจะนำไปสู่ความแตกต่างในการโหลดร่วมตามลำดับ Weidow et al13 ตั้งข้อสังเกตว่า ผู้ที่ มีเข่าด้านใกล้กลาง OA มี 52% สูงกว่าภายในเข่าลักพาตัวนี่มากกว่าคนที่มีสุขภาพดี (กลุ่มควบคุม) คนที่ มีด้านข้างเข่า OA ได้ 63% ต่ำกว่าภายในเข่าลักพาตัวนี่กว่า group.13 ควบคุมจู่ ๆ ช่วงเวลาลักพาตัวทันภายในช่วงล่างมีรายงานในผู้ที่ มีเข่าด้านใกล้กลาง OA และคนด้านข้างเข่า OA กว่าในกลุ่มควบคุม Mundermann et al14 สังเกตคล้ายลดช่วงสะโพกลักพาตัว ในคนที่มีความรุนแรงด้านใกล้กลางเข่า OA และ ในกลุ่มควบคุม อย่างไรก็ตาม พวกเขาพบคนที่ มีความรุนแรงน้อยกว่าด้านใกล้กลางเข่า OA และกลุ่มควบคุมแตกต่างกันไม่ เปลี่ยนแปลงที่สะโพกและข้อเข่ามักจะมีอิทธิพลต่อกลไก distally และจึง สามารถมากเปลี่ยนเดินกลศาสตร์ อับ การศึกษาวิจัยก่อนหน้านี้ไม่มีผลต่างของกลศาสตร์เหล่านี้กระดูก eversion เท้าหลังพีค เที่ยว eversion และขณะกลับสูงสุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ท่ากระโดดยกเข่า osteoarthritis ( OA )เป็นความเสื่อมโรคร่วมกันโดยความเจ็บปวดและ stiffness. 1 อาการเหล่านี้มีความเกี่ยวข้องกับการหยุดชะงักของ(โรค)เกี่ยวกับข้อพื้นผิวและมีการเชื่อมโยงอย่างมีนัยสำคัญส่งผลกระทบต่อในเต็มไปด้วยประโยชน์ใช้สอย ability. 2 โรคเพิ่มขึ้นในขณะเดียวกันกับอายุและในปัจจุบัน 12% เป็น 16% ของคนอายุมากกว่า 65 ปีในยุคที่สหรัฐอเมริกาได้รับการวินิจฉัยว่าป่วยด้วยเข่า oa.3 ,4 มีการประเมินว่าเกือบ 45% ของทุกผู้คนในประเทศสหรัฐอเมริกาที่จะพัฒนาเข่า OA ในระหว่าง lifetime. 5 ของพวกเขาพร้อมด้วยในขณะเดียวกันการเติบโตของโรคที่คู่กันที่การขยายตัวในอัตราค่าบริการของปฏิบัติต่อโรคที่ยังมีการตั้งข้อสังเกตว่า ค่าใช้จ่ายสำหรับการบำบัดแบบปลายของโรคที่มีการคาดว่าจะเป็น$ 38,0006 การคาดการณ์การแสดงให้เห็นว่าต้นทุนจะสูงขึ้นต่อเนื่องเป็นรุ่น boomer ลูกน้อยที่จะเข้าสู่ช่วงวัยที่จะนำเสนอเป็นโรคอาการทั่วไป ท่ากระโดดยกเข่า

tibiofemoral OA สามารถที่จะพัฒนาในด้านใดด้านหนึ่งบริเวณด้านในหรือด้านข้าง compartment. 7 แต่ถึงอย่างไรก็ตามยังอยู่ที่ 9 ครั้งที่ใช้โดยทั่วไปในบริเวณด้านในการปรับแนว compartment. 7 คงที่ต่ำ - ปลายมีการแสดงจะมีอิทธิพลต่อซึ่งช่องจะมีส่วนเกี่ยวข้องพร้อมด้วย genu valgus การที่เกี่ยวข้องกับด้านข้าง OA และ genu varus เป็นที่เกี่ยวข้องกับด้านในรองเท้า oa. 8 - 11 genu valgus มักมีการจัดวางที่เชื่อมโยงกับสะโพก proximally อ้าง(เหตุผล)และหลังเท้า eversion distally. 12 genu varus การจัด,อย่างไรก็ตาม,มีการเชื่อมโยงกับสะโพกอ้าง(เหตุผล) proximally ลดลงและเพิ่มขึ้นหลังเท้ากลับ distally .

ในวันที่การศึกษามีเพียงคนเดียวเมื่อเทียบกับนักวิ่งที่กลไกของคนที่มีด้านในรองเท้าเข่า OA พร้อมด้วยผู้คนที่มีด้านข้างเข่า oa. 13 นี้นักวิจัยรายงานว่า,มีความสัมพันธ์กับผู้คนในการควบคุมกลุ่มผู้ที่มีน้ำหนักตัวมากกว่าเข่า OA เข่าอ้าง(เหตุผล)แต่ไม่ทันสมัยอ้าง(เหตุผล)ในระหว่างนักวิ่งกว่าผู้คนด้วยด้านข้างเข่า OA .13 แถลงข่าวในช่วงสะโพกและเข่าการจัดวางกำลังมีแนวโน้มนำไปสู่ความแตกต่างในการโหลดร่วมกันตามลำดับ weidow et al 13 ระบุไว้ว่าผู้คนพร้อมด้วย OA เข่าในของรองเท้าได้สูงกว่า 52% ช่วงเวลาการลักพาตัวเข่า ภายใน มากกว่าคนที่มี สุขภาพ ดี(การควบคุม) ผู้ที่มีสัญชาติเข่าด้านข้างได้ 63% ลดช่วงเวลาการลักพาตัวเข่า ภายใน มากกว่าการควบคุมกลุ่มนี้* 13 อย่างน่าอัศจรรย์ใจช่วงเวลาการหายตัวไปบริเวณสะโพกสูงสุด ภายใน ลดลงรายงานว่าในคนโดยทั้งสองแห่งพร้อมด้วย OA เข่าในของรองเท้าและผู้ที่มีสัญชาติเข่าด้านข้างมากกว่าในกลุ่มควบคุม mundermann et al 14 สังเกตเห็นการลดความเหมือนในช่วงเวลาการลักพาตัวสะโพกในผู้ที่มีสัญชาติเข่าในของรองเท้าอย่างรุนแรงและในกลุ่มควบคุม แต่ถึงอย่างไรก็ตามยังพบว่าไม่มีความแตกต่างระหว่างผู้ที่มีสัญชาติเข่าในของรองเท้ารุนแรงน้อยลงและกลุ่มควบคุมเปลี่ยนแปลงที่เข่าสะโพกและมีแนวโน้มที่จะมีอิทธิพลต่อกลศาสตร์ distally และสามารถปรับเปลี่ยนเครื่องจักรและนักวิ่งอย่างมีนัยสำคัญ แต่น่าเสียดายที่ว่าการศึกษาวิจัยก่อนหน้าไม่ได้รวมถึงการประเมินผลของความแตกต่างในกลไก distal เหล่านี้เช่น eversion สูงสุดด้านหลังเท้า eversion และการเดินทางท่องเที่ยวช่วงเวลากลับสูงสุด.