It was here. It wasn't when I came

It was here. It wasn't when I came here that I became truly conscious of my own death for the first time.


Surely no one will discover my corpse.

I doubt there will be any items left behind to be discovered after I die.

I will die, unable to leave a trace.


Scary.

I am so scared.

My back teeth began making a chattering sound before I had realized it.

Impulsively, I wanted to just unleash a loud shout, but instead I just gripped my staff tightly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ได้ที่นี่ มันไม่ได้เมื่อฉันมาที่นี่ที่เป็นสติอย่างแท้จริงของการเสียชีวิตของตัวเองเป็นครั้งแรกย่อม ไม่มีใครจะพบศพของฉันสงสัยจะมีรายการใด ๆ ทิ้งการค้นพบหลังจากฉันตายฉันจะตาย ไม่ทิ้งรอยน่ากลัวฉันกลัวมากฟันหลังเริ่มทำการ chattering เสียงก่อนฉันได้รับรู้Impulsively ฉันต้องการเพียงปล่อย shout เสียง แต่แทน ฉันเพียง gripped พนักงานของฉันแน่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันอยู่ที่นี่ มันไม่ได้เมื่อผมมาที่นี่ที่ฉันเป็นที่ใส่ใจอย่างแท้จริงของการเสียชีวิตของตัวเองเป็นครั้งแรก. แน่นอนไม่มีใครจะได้ค้นพบศพของฉัน. ฉันสงสัยว่าจะมีรายการใดทิ้งไว้ข้างหลังจะได้รับการค้นพบหลังจากที่ฉันตาย. ฉันจะตาย ไม่สามารถออกจากร่องรอย. น่ากลัว. ผมกลัวมาก. ฟันกลับของฉันเริ่มทำเสียงพูดพล่อยก่อนที่ผมจะได้รู้ว่ามัน. คึกฉันต้องการเพียงแค่ปล่อยตะโกนดัง ๆ แต่ผมแค่จับพนักงานของฉันแน่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันคือที่นี่ ไม่ใช่เมื่อฉันมาที่นี่ฉันก็อย่างแท้จริง นึกถึงความตายของตัวเองเป็นครั้งแรก


แน่นอน ไม่มีใครพบศพของฉัน

สงสัยจะมีรายการใดทิ้ง ถูกค้นพบหลังจากฉันตาย . . . . .

ผมจะตายไม่ได้ทิ้งร่องรอยไว้ .




น่ากลัว ผมกลัวนะ

ฟันหลังของฉันเริ่มทำเสียงสั่นก่อนที่ฉันตระหนักมัน

แรงดลใจฉันต้องการเพียงปล่อยตะโกนเสียงดัง แต่ผมแค่ดึงพนักงานของฉันไว้แน่น