Julie was a very thrifty person. Wh

Julie was a very thrifty person. When the food crisis happened, she wasn’t afraid because they had stocked up on food supplies. Julie had a habit of scooping out a small amount of rice before she cooks, every time, in order to save that rice in the family’s rice jar. She had been doing this for a long time and, unknowingly, she had saved a cubic meter of rice. This was enough for their family to eat for several months, which was why Julie wasn’t worried.

However, afterwards, the food prices didn’t rise. Julie then decided not to use the rice in the jar and continued buying rice from the Higanbana store. Still, in order to cope with the next famine, if ever there’ll be one in the future, Julie started to be more thrifty. She made lunch boxes for Ross everyday to avoid letting him eat in the cafeteria.

One day, Ross’ magic instructor8 had noticed the food he brought. The instructor couldn’t help it and curiously took a look, then felt that the food that Ross ate had a sufficient amount of magic elements in it. The instructor immediately asked Ross where it came from. Ross naturally wouldn’t deceive his instructor and said that the food was bought by his mother. He didn’t know where she’d bought it.

Ross’ magic instructor asked him to bring him to his house. He then asked Julie about this matter, and Julie told her everything honestly. She also asked why this rice was so different from the other rice.

Ross’ instructor didn’t deceive them either and told them that the magic element in the rice was very adequate and that eating it often would give advantages while cultivating magic. This matter had slowly spread since then.

However, during that time, the Purcell Duchy was under a strict food control. If they wanted to buy, then they couldn’t buy too much. But now that the food crisis had passed, Taoyuan’s bamboo rice ushered in a new wave of high sales in the city.

Nowadays, Taoyuan bamboo rice was very popular in Casa City. However, Julie didn’t buy a lot as she heard that magic products would lose much of their magic elements when not consumed after some time. They feared that buying too much bamboo rice would just end up being stocked up and just turn into regular rice as time passed by.

Afterwards, Taoyuan oil products were also reported to contain high magic elements. The news spread fast and Taoyuan oil also became a hot commodity. Now, every commoner recognized the Taoyuan brand.

Zhao Hai didn’t feel anything about this matter. If he planted bamboo rice everyday, he couldn’t sell them easily. Afterall, in the entire Purcell Duchy, the food prices had already dropped. It was impossible that everyone in the duchy would eat his personally produced bamboo rice.

However, Zhai Hai hadn’t thought that the magic academy and aristocrats of Casa City would buy several hundred thousand kilograms of Taoyuan bamboo rice. Moreover, the orders were for one year which made Zhao Hai’s income very stable.

Laura, however, was thinking of another matter. Zhao Hai had previously asked Laura to look for a buyer of blue-eyed rabbits. Laura actually wanted to cooperate with Zhao Hai, which he approved. Laura then started selling blue-eyed rabbit meat with an affordable price. Moreover, the magic elements it contained was higher than that of the radish and bamboo rice. Furthermore, since the commoners could also afford to eat it, this time around the commodity sold with a blazing speed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จูลี่เป็นคนประหยัดมาก เมื่อวิกฤติอาหารเกิดขึ้น เธอไม่กลัว เพราะพวกเขามีระยะบนวัสดุอาหาร จูลี่มีนิสัยงานพลาสติกออกข้าวเล็กน้อยก่อนปักษ์ ทุกเวลา บันทึกที่ข้าวในขวดข้าวของครอบครัว เธอได้การทำเช่นนี้เป็นเวลานาน แล้ว ไม่รู้ เธอได้บันทึกเป็นลูกบาศก์เมตรของข้าว นี้ก็เพียงพอสำหรับครอบครัวของพวกเขาจะกินหลายเดือน ซึ่งเป็นเหตุผลที่จูลี่ไม่กังวลอย่างไรก็ตาม หลังจาก ราคาอาหารไม่ได้สูงขึ้น จูลี่แล้วตัดสินใจไม่ใช้ข้าวในขวด และยังคงซื้อข้าวจากร้าน Higanbana ยังคง เพื่อรองรับความอดอยากต่อไป ถ้าเคยจะมีหนึ่งในอนาคต จูลี่เริ่มจะประหยัดมากขึ้น เธอทำกล่องอาหารกลางวันสำหรับรอสส์ในชีวิตประจำวันเพื่อหลีกเลี่ยงการปล่อยให้เขากินในโรงอาหารวันหนึ่ง instructor8 มายากลของรอสส์ได้สังเกตเห็นอาหารที่เขานำ ผู้สอนไม่สามารถช่วยมัน และซอกแซกมาดู แล้วรู้สึกว่า อาหารที่กินรอสส์มีจำนวนที่เพียงพอขององค์ประกอบที่วิเศษในมัน ผู้สอนทันทีถาม Ross มันมาจากไหน รอสส์เป็นธรรมชาติไม่หลอกอาจารย์ของเขา และกล่าวว่า อาหารที่ถูกซื้อมา โดยแม่ของเขา เขาไม่รู้ที่เธอได้ซื้ออาจารย์วิเศษของ Ross ถามเขานำเขาไปที่บ้านของเขา เขาถามจูลี่แล้วเกี่ยวกับเรื่องนี้ และจูลี่บอกทุกอย่างตรงไปตรงมา เธอยังถามว่า ทำไมข้าวนี้ได้จึงแตกต่างจากข้าวอื่น ๆอาจารย์ผู้สอนของ Ross ไม่ได้หลอกลวงพวกเขาอย่างใดอย่างหนึ่ง และบอกพวกเขาว่า องค์วิเศษข้าวเมืองไทย และที่ กินมักจะให้ประโยชน์ในขณะที่เพาะปลูกมหัศจรรย์ เรื่องนี้มีแพร่กระจายช้าตั้งแต่นั้นอย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลานั้น ดัชชีเพอร์เซลล์ได้ภายใต้การควบคุมอาหารอย่างเข้มงวด ถ้าพวกเขาอยากจะซื้อ แล้วพวกเขาไม่สามารถซื้อมากเกินไป แต่หลังจากที่ได้ผ่านวิกฤตอาหาร ข้าวของเถาไม้ไผ่ ushered ในคลื่นลูกใหม่ของยอดขายสูงในเมืองปัจจุบัน เถาไม้ไผ่ข้าวเป็นที่นิยมมากในเมืองคาซานั้น อย่างไรก็ตาม จูลี่ไม่ซื้อจำนวนมากขณะที่เธอได้ยินว่า ผลิตภัณฑ์วิเศษจะสูญเสียมากขององค์ประกอบที่วิเศษของพวกเขาเมื่อไม่มีใช้ในบางเวลา พวกเขากลัวว่า ซื้อไม้ไผ่มากเกินไปข้าวจะเพียงสิ้นสุดเป็นระยะ และก็กลายเป็นข้าวปกติเป็นเวลาที่ผ่านไปโดยหลังจากนั้น ผลิตภัณฑ์น้ำมันเถาหยวนก็ยังรายงานว่า จะประกอบด้วยองค์ประกอบที่วิเศษสูง ข่าวแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว และน้ำมันเถาหยวนยังกลายเป็น สินค้าร้อน ตอนนี้ ทุกองค์รับรู้แบรนด์เถาหยวนZhao ไฮไม่ได้รู้สึกอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ ถ้าเขาปลูกไผ่ข้าวทุกวัน เขาไม่สามารถขายได้อย่างง่ายดาย :ประตูน้ำในดัชชีเพอร์เซลล์ทั้งหมด ราคาอาหารได้แล้วลดลง มันเป็นไปไม่ได้ที่ทุกคนในดัชชีจะกินข้าวของเขาไม้ไผ่ที่ผลิตเองอย่างไรก็ตาม Zhai ไฮไม่คิดว่า สถาบันเวทมนตร์และของคาซ่าซิตี้จะซื้อหลายร้อยพันกิโลกรัมของเถาหยวนข้าวไม้ไผ่ นอกจากนี้ ใบสั่งได้หนึ่งปีซึ่งทำรายได้ Zhao Hai มีเสถียรภาพมากลอร่า อย่างไรก็ตาม ถูกคิดเรื่องอื่น Zhao Hai ได้เคยถามลอร่าจะมองหาผู้ซื้อกระต่ายตาสีฟ้า ลอร่าจริงอยากจะร่วมมือกับ Zhao Hai ซึ่งเขาได้รับการรับรอง นอกจากนี้ลอร่าแล้วเริ่มจำหน่ายกระต่ายตาฟ้าเนื้อกับราคาไม่แพง นอกจากนี้ มันประกอบด้วยองค์ประกอบมายากลถูกสูงกว่าของหัวไชเท้าและไม้ไผ่ข้าว นอกจากนี้ เนื่องจากไพร่ที่สามารถกินมัน ครั้งนี้จึงขาย ด้วยความเร็ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จูลี่เป็นคนมัธยัสถ์มาก เมื่อวิกฤติอาหารที่เกิดขึ้นเธอก็ไม่กลัวเพราะพวกเขาได้เก็บรักษาขึ้นบนเสบียงอาหาร จูลี่มีนิสัยชอบตักออกจำนวนเล็ก ๆ ของข้าวก่อนที่เธอพ่อครัวทุกครั้งเพื่อที่จะประหยัดข้าวในโถข้าวครอบครัวที่ เธอได้รับการทำเช่นนี้มาเป็นเวลานานและเป็นต้นเหตุของเธอได้บันทึกไว้ลูกบาศก์เมตรของข้าว เท่านี้ก็เพียงพอสำหรับครอบครัวของพวกเขาที่จะกินเป็นเวลาหลายเดือนซึ่งเป็นเหตุผลที่จูลี่ไม่กังวล.

แต่หลังจากนั้นราคาอาหารไม่ได้เพิ่มขึ้น จูลี่ก็ตัดสินใจที่จะไม่ใช้ข้าวในขวดและยังคงซื้อข้าวจากร้าน Higanbana ยังคงอยู่ในลำดับที่จะรับมือกับความอดอยากถัดไปถ้าเคยมีจะเป็นหนึ่งในอนาคตจูลี่เริ่มต้นที่จะประหยัดมากขึ้น เธอทำกล่องอาหารกลางวันสำหรับรอสส์ในชีวิตประจำวันเพื่อหลีกเลี่ยงการปล่อยให้เขากินในโรงอาหาร.

วันหนึ่ง instructor8 มายากลรอสส์ได้สังเกตเห็นอาหารที่เขานำมา อาจารย์ผู้สอนไม่สามารถช่วยมันและอยากรู้อยากเห็นได้ดูแล้วรู้สึกว่าอาหารที่กินรอสส์มีปริมาณที่เพียงพอขององค์ประกอบมายากลในนั้น อาจารย์ผู้สอนทันทีขอรอสส์มันมาจากไหน รอสส์ตามธรรมชาติจะไม่หลอกลวงผู้สอนของเขาและกล่าวว่าอาหารที่ถูกซื้อมาโดยแม่ของเขา เขาไม่ทราบว่าเธอจะซื้อมัน.

สอนมายากลของรอสส์ขอให้เขาพาเขาไปที่บ้านของเขา จากนั้นเขาก็ถามว่าจูลี่เกี่ยวกับเรื่องนี้และจูลี่บอกว่าทุกอย่างตรงไปตรงมาของเธอ นอกจากนี้เธอยังถามว่าทำไมข้าวนี้จึงแตกต่างจากข้าวอื่น ๆ .

รอสส์สอนไม่ได้หลอกลวงพวกเขาทั้งสองและบอกพวกเขาว่าองค์ประกอบมหัศจรรย์ในข้าวเพียงพอมากและว่าการรับประทานอาหารก็มักจะให้ได้เปรียบในขณะที่การปลูกฝังมายากล เรื่องนี้มีการแพร่กระจายอย่างช้าๆตั้งแต่นั้น.

อย่างไรก็ตามในช่วงเวลานั้นเพอร์เซลล์ขุนนางที่อยู่ภายใต้การควบคุมอาหารอย่างเข้มงวด หากพวกเขาต้องการที่จะซื้อแล้วพวกเขาก็ไม่สามารถซื้อมากเกินไป แต่ตอนนี้ที่วิกฤตอาหารได้ผ่านข้าวไม้ไผ่เถาหยวนของ ushered ในคลื่นลูกใหม่ของยอดขายสูงในเมือง.

ปัจจุบันข้าวไม้ไผ่เถาหยวนเป็นที่นิยมมากในคาซ่าซิตี้ อย่างไรก็ตามจูลี่ไม่ได้ซื้อเป็นจำนวนมากขณะที่เธอได้ยินว่าผลิตภัณฑ์เวทมนตร์จะสูญเสียมากขององค์ประกอบความมหัศจรรย์ของพวกเขาเมื่อไม่ได้บริโภคหลังจากที่บางเวลา พวกเขากลัวว่าการซื้อข้าวไม้ไผ่มากเกินไปก็จะจบลงด้วยการถูกเก็บรักษาและเพียงแค่เปลี่ยนเป็นข้าวปกติเมื่อเวลาผ่านไปโดย.

หลังจากนั้นผลิตภัณฑ์น้ำมันเถาหยวนนอกจากนี้ยังมีรายงานว่ามีองค์ประกอบมายากลสูง ข่าวที่แพร่กระจายอย่างรวดเร็วและน้ำมันเถาหยวนก็กลายเป็นสินค้าร้อน ตอนนี้ทุกคนธรรมดาสามัญได้รับการยอมรับแบรนด์เถาหยวน.

Zhao Hai ไม่ได้รู้สึกอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ ถ้าเขาปลูกข้าวไม้ไผ่ในชีวิตประจำวันที่เขาไม่สามารถขายได้อย่างง่ายดาย Afterall ในทั้งเพอร์เซลล์ขุนนางราคาอาหารได้ลดลงแล้ว มันเป็นไปไม่ได้ที่ทุกคนในขุนนางจะกินของเขาผลิตเองไม้ไผ่ข้าว.

อย่างไรก็ตาม Zhai ไห่ไม่เคยคิดว่าสถาบันมายากลและขุนนางของคาซ่าซิตี้จะซื้อหลายร้อยหลายพันกิโลกรัมข้าวไม้ไผ่เถาหยวน นอกจากนี้ยังมีคำสั่งซื้อเป็นเวลาหนึ่งปีซึ่งทำให้รายได้ Zhao ไห่มีเสถียรภาพมาก.

ลอร่า แต่คิดของอีกเรื่องหนึ่ง Zhao Hai ได้ถามก่อนหน้านี้ลอร่าที่จะมองหาผู้ซื้อของกระต่ายตาสีฟ้า ลอร่าจริงอยากจะให้ความร่วมมือกับ Zhao Hai ซึ่งเขาได้รับการอนุมัติ ลอร่าแล้วเริ่มขายตาสีฟ้าเนื้อกระต่ายกับราคาที่ไม่แพง นอกจากนี้ยังมีองค์ประกอบมายากลมันมีสูงกว่าของหัวไชเท้าและไม้ไผ่ข้าว นอกจากนี้เนื่องจากไพร่ยังสามารถที่จะกินมันในเวลานี้สินค้าที่ขายด้วยความเร็วที่เห็นได้ชัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จูลี่เป็นคนที่ประหยัด เมื่อวิกฤตอาหารที่เกิดขึ้น เธอไม่กลัวเพราะเขามี stocked ขึ้นบนวัสดุอาหาร จูลี่มีนิสัยตักออกจำนวนเล็ก ๆของข้าวก่อนเธอทำอาหารทุกครั้ง เพื่อที่จะช่วยครอบครัวของข้าวที่ข้าวในขวด เธอเคยทำแบบนี้มานานและ ไม่รู้ว่า เธอได้ช่วยชีวิตลูกบาศก์เมตรของข้าว นี้ก็เพียงพอสำหรับครอบครัวของพวกเขาที่จะกินเป็นเวลาหลายเดือน ซึ่งก็ทำให้จูลี่ไม่ได้กังวลอย่างไรก็ตาม หลังจากนั้น ราคาอาหารก็ไม่ขึ้น จูลี่ แล้วตัดสินใจว่า จะไม่ใช้ ข้าวในโถและยังคงซื้อข้าวจาก higanbana ร้าน ยัง เพื่อรับมือกับภาวะข้าวยากหมากแพงต่อไป ถ้าเคยมีก็เป็นหนึ่งใน อนาคต จูลี่เริ่มประหยัดมากขึ้น เธอทำข้าวกล่องให้รอสทุกวันเพื่อหลีกเลี่ยงการให้เขากินข้าวในโรงอาหารวันหนึ่ง รอส " มายากล instructor8 สังเกตุอาหารที่เขาเอามา ผู้สอนไม่สามารถช่วยมันซอกแซกได้ดูแล้วรู้สึกว่าอาหารที่กินมี รอสส์ ปริมาณที่เพียงพอขององค์ประกอบมายากลใน อาจารย์ถามทันที รอสมันมาจากไหน รอสธรรมชาติไม่หลอกอาจารย์ของเขาและกล่าวว่า อาหารที่ซื้อจากแม่ของเขา เค้าไม่รู้ว่าเธอจะซื้อมันรอส " มายากลอาจารย์ถามเขาเพื่อพาเขากลับบ้าน แล้วเขาถามจูลี่เกี่ยวกับเรื่องนี้ , และจูลี่บอกทุกอย่างกับเธอจริงๆ เธอยังถามว่าทำไมข้าวนี้จึงแตกต่างจากข้าวอื่น ๆรอส " ผู้สอนไม่ได้หลอกพวกเขา และบอกพวกเขาว่า เวทมนตร์ธาตุในข้าวมากเพียงพอ และกินบ่อยๆ จะให้ประโยชน์ในขณะที่กสิเวทย์ เรื่องนี้ได้ค่อยๆแพร่กระจายตั้งแต่นั้นมาอย่างไรก็ตาม ในระหว่างนั้น ดัชชี เพอร์เซลอยู่ภายใต้การควบคุมอาหารที่เข้มงวด ถ้าพวกเขาต้องการที่จะซื้อ ก็ไม่ซื้อมากเกินไป แต่ตอนนี้ที่วิกฤตอาหารที่ผ่าน , Taoyuan ไม้ไผ่ข้าว ushered ในคลื่นใหม่ของการขายสูงในเมืองทุกวันนี้ เถาหยวนไม้ไผ่ข้าวเป็นที่นิยมมากในกาซ่า ซิตี้ แต่จูลี่ไม่ได้ซื้อเยอะ เธอได้ยินว่าผลิตภัณฑ์เมจิกจะสูญเสียมากขององค์ประกอบของเวทมนตร์เมื่อไม่ได้ใช้หลังจากบางเวลา พวกเขากลัวว่าซื้อมากเกินไปไม้ไผ่ข้าวจะท้ายถูก stocked ขึ้นและจะกลายเป็นข้าวปกติ เมื่อเวลาผ่านไปหลังจากนั้น เถาหยวนผลิตภัณฑ์น้ำมันมีรายงานยังประกอบด้วยองค์ประกอบที่วิเศษมาก ข่าวแพร่ไปอย่างรวดเร็ว และยังเป็นสินค้าไต้หวันน้ำมันร้อน ตอนนี้ ทุกๆสามัญชนรู้จักแบรนด์ไต้หวัน .จ้าวไห่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเรื่องนี้ ถ้าเขาปลูกข้าวไม้ไผ่ ทุกวัน เขาไม่สามารถขายพวกเขาได้อย่างง่ายดาย นอกจากนั้น ในเพอร์เซลล์ทั้งหมดแห่ง ราคาอาหารก็ลดลง มันเป็นไปไม่ได้ที่ทุกคนในดัชชีจะกิน เป็นการผลิตไม้ไผ่ข้าวอย่างไรก็ตาม ไจ๋ค่ะไม่คิดว่าโรงเรียนเวทมนตร์และขุนนางของ คาซ่า ซิตี้ จะซื้อหลายร้อยพันกิโลกรัมของเถาหยวนไม้ไผ่ข้าว นอกจากนี้ คำสั่งสำหรับหนึ่งปีซึ่งทำให้จ้าวไห่รายได้ที่มั่นคงมากลอร่า แต่กำลังคิดถึงเรื่องอื่น จ้าวไห่เคยถามลอร่าเพื่อค้นหาผู้ซื้อของนัยน์ตาสีฟ้ากระต่าย ลอร่าอยากจะร่วมมือกับจ้าวไห่ ซึ่งเขาได้รับการอนุมัติ ลอร่าเริ่มขายกระต่ายเนื้อ กับนัยน์ตาสีฟ้า ราคาไม่แพง และเวทมนตร์ธาตุอยู่สูงกว่าของหัวไชเท้า และข้าวไม้ไผ่ นอกจากนี้ เนื่องจากชาวบ้านยังสามารถที่จะกินมัน รอบนี้สินค้าที่ขายกับความเร็วสว่าง .