Huge. Is what I thought the moment

Huge. Is what I thought the moment I saw that Fureizu. Back when we fought the cricket one, it was the size of light motor vehicle, but this time, it was about as big as four big buses.

On its head…. Or rather the leading portion of body, there are two lined up parts on what seems to be an almond shaped head as I thought, there are things in sight which look like a cores shining in orange inside of those.

Whether it is matching the hugeness of its body, the core of cricket type from before was about the size of baseball, but this time they are about the size of basketball. With this, it might will be impossible to pull them with [Aport].

「What should we do?」

Rin turns to me, asking for a decision. We could run away without fighting. Frankly, I don’t have any obligations or duty to this country.

However, if it crosses over the desert, passing over The Great Forest, will it turn to Misumido? More importantly, will it turn to Belfast? A lot of victims might appear. Among them might be our acquaintances, including people whom we’ve been indebted to.

「Let’s do it. We can’t afford to leave it alone 」

We will stop it here.

It is fortunate that there is nothing in desert. There is no need to mind the damage as well.

「However, how do we do it? If we assume it holds the same abilities as the one before, any magic will be absorbed, wouldn’t that make it terribly hard? Moreover, this time it’s flying」

It is exactly as Elsie says. There is Yae’s katana which was transformed with Mithril, but it is not clear how far it will take us. In the first place, how do you attack a flying enemy?

「We have no choice but to assault it with indirect attack magic. Hit it with something like [Ice Rock] or [Rock Crash]」

Lindsey and Yumina agree with Rin’s remark. After somehow knocking it down onto the ground with those attacks, I, Elsie, and Yae will start directly attacking its body. We have no choice but to go with that method.

「All right, Let’s go!」

I open the [Gate], and we jump out onto the desert surface. High in the sky the crystal Manta shining from reflecting the sunlight moves calmly.

To see it in person with my own eyes, I can feel its size even more. it is from being looked down on, its intimidating presence has increased again as well.

Drawing out Brunhild, I pull the trigger. Gakyun gakyun the bullets slip and are repelled off the body of the crystal Manta.

「So normal bullets are ineffective….」

With a considerably hard surface, its streamlined body can completely avert power, I guess.

「Come forth hail, giant ice blocks, Ice Rock! 」

When Lindsey invokes the magic, a huge lump of ice materializes high above the Manta, and falls down as it is.

The lump of ice crashed into the Manta body, but against the body floating in the sky, without displaying much of its power, it continues to falls down into the desert. What a waste of effort. Such words appeared in my mind.

It’s like throwing a stone at a styrofoam board floating in the water. We can’t beat him to the ground with this.

The crystal Manta slowly turns this way. Light is gathering in between the crystalline lens embedded in the cores. I’m not sure but I have a hunch that this is bad!

「Everyone, spread out!」

Everyone immediately reacts to my words, and start running away from this spot. In the next moment, the Manta begins to shoot the bullet of light, and blows up the place where we were. A huge sand column rises with the fierce explosion, showing its destructive power.

「You’ve got to be kidding… If someone receives that blow, there won’t be anything left….」

To shoot it needs to accumulate for several seconds, guess that’s a relief. We can somehow dodge it.

As if to make fun of my thoughts, this time the Manta’s tail extends, and curls it underneath its abdomen. And like a machine gun something is fired from the tip, attacking us once again.

「Kuu ! ?」

We dodge whatever it was being shot at us, and while it was adjusting its posture, I confirm the thing which pierced the desert.

It’s transparent arrow crystals, or should I say Bo Shuriken. Either way they’re extremely dangerous.

When I look around to confirm everyone’s safety, Lindsey fell down holding her foot.

「Lindsey !」
「I’m okay. It is just a graze, that’s why…….」

As Lindsey cured her injured leg with recovery magic, she firmly stood up. To this girl, the tip of the tail was pointed at her. This is bad!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขนาดใหญ่ เป็นสิ่งที่ผมคิดว่า ช่วงเวลาที่ผมเห็นที่ Fureizu กลับเมื่อเราต่อสู้คริกเก็ตหนึ่ง มันเป็นขนาดของแสงยนต์ แต่เวลานี้ มันเป็นประมาณเป็นใหญ่สี่บัสบนหัวของมัน... หรือการนำส่วนของร่างกาย มีสองเรียงส่วนในสิ่งที่น่าจะ เป็นหัวรูปอัลมอนด์ผมว่า มีสิ่งในสายตาซึ่งดูเหมือนแกนที่ส่องแสงสีส้มภายในของผู้ไม่ว่ามันจะตรงกับบริษัทฮิวจ์เนสของร่างกาย หลักของคริกเก็ตชนิดจากก่อนได้เกี่ยวกับขนาดของเบสบอล แต่เวลานี้พวกเขาจะเกี่ยวกับขนาดของบาสเกตบอล ด้วยวิธีนี้ มันอาจจะเป็นไปไม่ได้ที่จะดึงพวกเขา ด้วย [Aport]「What เราควรทำอย่างไรถูกริ้นเป็นฉัน ขอการตัดสินใจ เราอาจวิ่งหนีไปโดยไม่ต้องต่อสู้ ตรงไปตรงมา ฉันไม่มีภาระผูกพันหรือหน้าที่ใด ๆ ประเทศนี้อย่างไรก็ตาม ถ้ามันข้ามผ่านทะเลทราย ผ่านเหนือยอดป่า มันจะไป Misumido ที่สำคัญ มันจะเปิดไปยังเบลฟัสต์ เหยื่อจำนวนมากอาจปรากฏ ในหมู่พวกเขาอาจเป็นคนรู้จักของเรา รวมทั้งคนที่เราเคยเป็นหนี้「Let ของคุณ เราไม่สามารถที่จะปล่อยให้มันถูกคนเดียวเราจะหยุดที่นี่โชคดีว่า มีอะไรอยู่ในทะเลทรายได้ ก็ไม่จำเป็นต้องทราบความเสียหายเช่นกัน「However ทำอย่างไร ถ้าเราถือว่า มันมีความสามารถเดียวกันเป็นหนึ่งก่อน มายากลใด ๆ จะดูดซึม ไม่ที่ทำให้มันยากชะมัด นอกจากนี้ เวลานี้มันเป็น flying」It is exactly as Elsie says. There is Yae’s katana which was transformed with Mithril, but it is not clear how far it will take us. In the first place, how do you attack a flying enemy?「We have no choice but to assault it with indirect attack magic. Hit it with something like [Ice Rock] or [Rock Crash]」Lindsey and Yumina agree with Rin’s remark. After somehow knocking it down onto the ground with those attacks, I, Elsie, and Yae will start directly attacking its body. We have no choice but to go with that method.「All right, Let’s go!」I open the [Gate], and we jump out onto the desert surface. High in the sky the crystal Manta shining from reflecting the sunlight moves calmly.To see it in person with my own eyes, I can feel its size even more. it is from being looked down on, its intimidating presence has increased again as well.Drawing out Brunhild, I pull the trigger. Gakyun gakyun the bullets slip and are repelled off the body of the crystal Manta.「So normal bullets are ineffective….」With a considerably hard surface, its streamlined body can completely avert power, I guess.「Come forth hail, giant ice blocks, Ice Rock! 」When Lindsey invokes the magic, a huge lump of ice materializes high above the Manta, and falls down as it is.The lump of ice crashed into the Manta body, but against the body floating in the sky, without displaying much of its power, it continues to falls down into the desert. What a waste of effort. Such words appeared in my mind.
It’s like throwing a stone at a styrofoam board floating in the water. We can’t beat him to the ground with this.

The crystal Manta slowly turns this way. Light is gathering in between the crystalline lens embedded in the cores. I’m not sure but I have a hunch that this is bad!

「Everyone, spread out!」

Everyone immediately reacts to my words, and start running away from this spot. In the next moment, the Manta begins to shoot the bullet of light, and blows up the place where we were. A huge sand column rises with the fierce explosion, showing its destructive power.

「You’ve got to be kidding… If someone receives that blow, there won’t be anything left….」

To shoot it needs to accumulate for several seconds, guess that’s a relief. We can somehow dodge it.

As if to make fun of my thoughts, this time the Manta’s tail extends, and curls it underneath its abdomen. And like a machine gun something is fired from the tip, attacking us once again.

「Kuu ! ?」

We dodge whatever it was being shot at us, and while it was adjusting its posture, I confirm the thing which pierced the desert.

It’s transparent arrow crystals, or should I say Bo Shuriken. Either way they’re extremely dangerous.

When I look around to confirm everyone’s safety, Lindsey fell down holding her foot.

「Lindsey !」
「I’m okay. It is just a graze, that’s why…….」

As Lindsey cured her injured leg with recovery magic, she firmly stood up. To this girl, the tip of the tail was pointed at her. This is bad!

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใหญ่ คือสิ่งที่ผมคิดว่าช่วงเวลาที่ฉันเห็นว่า Fureizu กลับมาเมื่อเราต่อสู้คริกเก็ตอย่างใดอย่างหนึ่งก็คือขนาดของยานยนต์แสง แต่เวลานี้มันเป็นเรื่องใหญ่เท่ารถเมล์สี่ใหญ่.

บนหัวของมัน ... หรือมากกว่าส่วนชั้นนำของร่างกายมีสองเรียงรายขึ้นส่วนในสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นอัลมอนด์หัวรูปที่ฉันคิดว่ามีบางสิ่งในสายตาซึ่งมีลักษณะเหมือนแกนส่องแสงสีส้มด้านในของเหล่านั้น.

ไม่ว่าจะเป็นการจับคู่ hugeness ลำตัวหลักของประเภทคริกเก็ตจากก่อนที่จะเป็นเกี่ยวกับขนาดของเบสบอล แต่เวลานี้พวกเขาจะเกี่ยวกับขนาดของบาสเกตบอล ด้วยวิธีนี้ก็อาจจะเป็นไปไม่ได้ที่จะดึงพวกเขาด้วย [Aport].

「สิ่งที่เราควรทำอย่างไร? 」

รินหันไปผมขอตัดสินใจ เราอาจจะวิ่งหนีไปโดยไม่ต้องต่อสู้ ตรงไปตรงมาผมไม่ได้มีภาระหน้าที่หรือปฏิบัติหน้าที่ในประเทศนี้.

แต่ถ้ามันข้ามทะเลทรายผ่าน The Great ป่าก็จะหันไป Misumido? ที่สำคัญมันจะหันไปเบลฟัสต์? จำนวนมากของผู้ที่ตกเป็นเหยื่ออาจปรากฏ ในหมู่พวกเขาอาจจะเป็นคนรู้จักของเรารวมถึงคนที่เราได้รับหนี้บุญคุณ.

「ลองทำมัน เราไม่สามารถที่จะปล่อยให้มันอยู่คนเดียว」

เราจะหยุดมันได้ที่นี่.

มันเป็นโชคดีว่ามีอะไรอยู่ในทะเลทราย ไม่มีความจำเป็นต้องทราบความเสียหายเช่นกัน.

「 แต่วิธีการที่เราจะทำมันได้หรือไม่ ถ้าเราคิดมันถือความสามารถเช่นเดียวกับหนึ่งก่อนที่เวทมนตร์ใด ๆ จะถูกดูดซึมจะไม่ที่ทำให้มันยากชะมัด? นอกจากนี้เวลานี้มันบิน」

มันเป็นตรงตามที่เอลซีกล่าวว่า มี Katana แย้ซึ่งถูกเปลี่ยนด้วยมิ ธ ริล แต่มันไม่ชัดเจนว่าจนถึงขณะนี้ก็จะพาเรา ในครั้งแรกที่คุณจะทำอย่างไรโจมตีศัตรูที่บิน?

「เราไม่มีทางเลือก แต่จะโจมตีมันด้วยเวทมนตร์โจมตีทางอ้อม ตีมันด้วยบางสิ่งบางอย่างเช่น [น้ำแข็งร็อค] หรือ [ร็อคชน] 」

Lindsey และ Yumina เห็นด้วยกับคำพูดของ Rin หลังจากอย่างใดเคาะมันลงบนพื้นดินที่มีการโจมตีที่ผมเอลซีและแย้จะเริ่มโจมตีโดยตรงร่างกาย เราไม่มีทางเลือก แต่จะไปกับวิธีการที่.

「ขวาทั้งหมด Let 's go! 」

ฉันเปิด [ประตู] และเรากระโดดออกมาบนพื้นผิวทะเลทราย สูงในท้องฟ้าคริสตัล Manta ส่องแสงสะท้อนจากแสงแดดย้ายใจเย็น.

หากต้องการดูมันในคนด้วยตาของตัวเองฉันรู้สึกได้ว่ามันมีขนาดเล็กมากยิ่งขึ้น มันเป็นจากการถูกมองลงไปในการปรากฏตัวของมันข่มขู่ได้เพิ่มขึ้นอีกเช่นกัน.

วาดออก Brunhild ผมเหนี่ยวไก Gakyun gakyun กระสุนใบและมันไส้ปิดร่างกายของคริสตัล Manta ได้.

「กระสุนดังนั้นปกติจะไม่ได้ผล ... . '

ที่มีพื้นผิวที่ยากมากร่างกายคล่องตัวสมบูรณ์สามารถป้องกันไม่ให้เกิดพลังฉันเดา.

「ออกมาลูกเห็บก้อนน้ำแข็งยักษ์ น้ำแข็งร็อค! 」

เมื่อ Lindsey เรียกเวทมนตร์ก้อนใหญ่ของน้ำแข็ง materializes สูงเหนือ Manta และกราบมันเป็น.

ก้อนน้ำแข็งชนเข้ากับร่างกาย Manta แต่กับร่างกายที่ลอยอยู่ในท้องฟ้าโดยไม่ต้องแสดงมากอำนาจของตน ก็ยังคงตกอยู่ลงไปในทะเลทราย สิ่งที่เสียของความพยายาม คำพูดดังกล่าวปรากฏอยู่ในใจของฉัน.

มันก็เหมือนกับการขว้างปาก้อนหินที่คณะกรรมการโฟมลอยอยู่ในน้ำ เราไม่สามารถเอาชนะเขากับพื้นนี้.

คริสตัล Manta ช้าเปลี่ยนวิธีนี้ แสงจะถูกรวบรวมในระหว่างเลนส์ที่ฝังอยู่ในแกน ผมไม่แน่ใจ แต่ผมมีลางสังหรณ์ว่านี่คือไม่ดี!

「ทุกคนกระจายออก! 」

ทุกคนทันทีตอบสนองต่อคำพูดของฉันและเริ่มวิ่งหนีจากจุดนี้ ในช่วงเวลาถัดไป Manta เริ่มยิงกระสุนของแสงและพัดขึ้นสถานที่ที่เราอยู่ คอลัมน์ทรายขนาดใหญ่เพิ่มขึ้นกับการระเบิดที่รุนแรงแสดงพลังทำลายล้างของมัน.

「คุณได้มีการล้อเล่น ... ถ้ามีคนได้รับพัดว่าจะไม่มีอะไรเหลือ ... . '

จะยิงมันต้องการที่จะสะสมเป็นเวลาหลายวินาที เดาว่าเป็นความโล่งอก เราก็สามารถหลบมัน.

เช่นถ้าจะทำให้ความสนุกของความคิดของฉันเวลานี้หาง Manta ขยายและหยิกมันอยู่ใต้ท้องของมัน และเช่นเดียวกับปืนกลสิ่งที่ยิงออกมาจากปลายโจมตีเราอีกครั้ง.

「 Kuu! ? 」

เราหลบสิ่งที่มันถูกยิงที่เราและในขณะที่มันได้รับการปรับท่าทางของผมยืนยันสิ่งที่เจาะทะเลทราย.

มันเป็นผลึกโปร่งใสลูกศรหรือฉันควรจะพูดว่าบ่อ Shuriken ทั้งสองวิธีที่พวกเขากำลังอันตรายมาก.

เมื่อฉันมองไปรอบ ๆ เพื่อยืนยันความปลอดภัยของทุกคน, ลินด์เซล้มลงถือเท้าของเธอ.

「 Lindsey! 」
「ฉันไม่เป็นไร มันเป็นเพียงรอยข่วนที่ว่าทำไม ...... . '

ขณะที่ลินด์เซรักษาให้หายขาดได้รับบาดเจ็บที่ขาของเธอกับมายากลการกู้คืนเธอลุกขึ้นยืนได้อย่างมั่นคง เพื่อเธอคนนี้ปลายหางก็ชี้ไปที่เธอ นี้ไม่ดี!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขนาดใหญ่ นั่นคือสิ่งที่ฉันคิดตอนที่ผมเห็น fureizu . ตอนที่เราทะเลาะกัน จิ้งหรีดตัวหนึ่ง มันคือขนาดของแสงรถยนต์ แต่คราวนี้ มันใหญ่เท่าสี่รถโดยสารขนาดใหญ่บนหัวของมัน . . . . . . . หรือมากกว่าส่วนชั้นนําของร่างกาย มีอยู่สองเส้นขึ้นส่วนในสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นอัลมอนด์ที่มีรูปร่างหัวฉันคิดว่ามีบางอย่างในสายตาที่เหมือนแกนส่องแสงสีส้ม ข้างในนั้นไม่ว่าจะเป็น การจับคู่ hugeness ของร่างกาย หลักประเภทของจิ้งหรีดจากก่อนที่จะเกี่ยวกับขนาดของทีมเบสบอล แต่เวลานี้พวกเขาจะเกี่ยวกับขนาดของบาสเกตบอล มันอาจจะยากที่จะดึงพวกเขาด้วย [ ขึ้น ]「ทำไงดี ? 」รินหันไปฉัน ขอตัดสินใจ เราจะหนีไปโดยไม่มีการต่อสู้ บอกตามตรง ผมไม่มีภาระหรือหน้าที่ให้ประเทศนี้แต่ถ้ามันข้ามผ่านทะเลทราย ผ่านป่าที่ยิ่งใหญ่ จะเปิดให้ misumido ? ที่สำคัญ จะหมุนไปเบลฟาสต์งั้นเหรอ มากของผู้ที่ตกเป็นเหยื่ออาจปรากฏขึ้น ระหว่างนั้นอาจเป็นคนรู้จักของเรา รวมทั้งผู้ที่เราเคยเป็นหนี้ .「เรามาทำมันกันเถอะ เราไม่สามารถปล่อยไว้」เราจะหยุดมันที่นี่โชคดีที่ไม่มีอะไรในทะเลทราย ไม่จําเป็นต้องทราบความเสียหายเช่นกัน「อย่างไรก็ตาม , เราจะทำยังไงดี ? ถ้าเราถือว่ามันมีความสามารถเหมือนกับครั้งก่อน เวทมนตร์จะถูกดูดซึม นั่นจะไม่ทำให้มันยาก ? นอกจากนี้ เวลามันบิน」มันเป็นอย่างที่เอลซี่กล่าว มันคือแย้เป็น Katana ซึ่งถูกแปลงด้วยมิธริล แต่มันไม่ชัดว่า มันจะพาเรา ในตอนแรก คุณโจมตีศัตรูที่บินได้ ?「เราไม่มีทางเลือก แต่ที่จะโจมตีด้วยเวทมนตร์โจมตีทางอ้อม ตีมันกับสิ่งที่ชอบ [ น้ำแข็ง ] หรือ [ หินหิน」 .ลินด์เซย์ และ yumina เห็นด้วยกับข้อสังเกตริน . หลังจากได้เคาะมันลงบนพื้น กับผู้โจมตี ฉัน เอลซี่ และ เยจะเริ่มโจมตีโดยตรงตัว เราไม่มีทางเลือก แต่ที่จะไปด้วยวิธีนั้น「ไปกันเลย 」ผมเปิด [ ประตู ] และเรากระโดดไปบนพื้นผิวทะเลทราย สูงในท้องฟ้า ส่องแสงสะท้อนแสงจากคริสตัล ราหูย้ายอย่างใจเย็นเห็นมันเองกับตาของฉันเอง ฉันก็รู้สึกว่าขนาดของมันมากขึ้น มันคือการดูถูก มันข่มขู่ตนได้เพิ่มขึ้นอีกเช่นกันวาดออกมา brunhild ผมลั่นไก gakyun gakyun กระสุนพลาดถูกขับไล่ออกจากร่างกายของคริสตัล ราหู .「ลูกกระสุนปกติจะไม่ได้ผล . . . . . . . 」กับพื้นผิวมากหนัก ร่างเพรียวอย่างสมบูรณ์สามารถหลบหลีกพลัง , ฉันเดา「ออกมาเห็บยักษ์ก้อนน้ำแข็ง , น้ำแข็งร็อค 」เมื่อลินด์ซี่จะเรียกเวทมนตร์ มีก้อนขนาดใหญ่ของน้ำแข็ง materializes สูงเหนือราหู และหล่นลงมาเป็นก้อนน้ำแข็งชนเข้ากับร่างกายราหู แต่กับร่างที่ลอยอยู่ในท้องฟ้า โดยไม่แสดงมากของพลังงานก็ยังคงตกลงมาในทะเลทราย เสียดายความพยายาม เช่นคำที่ปรากฏอยู่ในจิตใจของฉันมันเหมือนกับโยนก้อนหินที่เป็นโฟมบอร์ดลอยอยู่ในน้ำ เราไม่สามารถเอาชนะเขาได้ในพื้นดินนี้ไว้ด้วยคริสตัลตาค่อยๆ กลายเป็นแบบนี้ แสงจะสะสมอยู่ระหว่างเลนส์ตาฝังอยู่ในแกน ผมไม่แน่ใจ แต่ผมมีลางสังหรณ์ว่า แย่แล้ว !「ทุกคนกระจายออกไป 」ทุกคนทันทีตอบสนองกับคำพูดของฉัน และเริ่มวิ่งออกไปจากจุดนี้ ในเวลาต่อมา ราหูจะเริ่มยิงกระสุนแห่งแสง และพัดขึ้น สถานที่ที่เราอยู่ ทรายขนาดใหญ่คอลัมน์เพิ่มขึ้นกับการระเบิดที่รุนแรง แสดงพลังทำลายล้าง「ล้อเล่นน่า . . . . . . . ถ้าใครได้รับเป่าที่จะไม่มีอะไร」ซ้าย . . . . . . .ยิงมันต้องสะสมหลายวินาทีว่า โล่งอกไปที บางทีเราสามารถหลบมันได้ถ้าจะให้สนุก ในความคิดของฉัน คราวนี้เป็นตาหางขยาย และ หยิก มันอยู่ข้างใต้ของท้อง และชอบปืนอะไรที่ยิงจากปลายโจมตีเราอีกครั้ง「เดือน ! ? 」เราหลบก็ถูกยิงใส่เรา และในขณะที่มันได้รับการปรับท่าทางของมัน ผมยืนยันสิ่งซึ่งเจาะทะเลทรายมันคือผลึกโปร่งใสลูกศร หรือฉันควรจะพูดว่าโบชูริเคน . ทั้งสองวิธีที่พวกเขาจะอันตรายมากเมื่อฉันมองไปรอบ ๆเพื่อยืนยันความปลอดภัยของทุกคน , Lindsey ล้มลงจับเท้าเธอ「ลินด์เซย์ ! 」「ฉันโอเค มันแค่ถากๆ นั่นแหละ . . . . . . . 」อย่าง ลินด์เซย์ รักษาขาบาดเจ็บของเธอกับการกู้คืนพลัง เธอให้ลุกขึ้นยืน เพื่อผู้หญิงคนนี้ ปลายหางแหลมของเธอ แย่แล้ว !