I lit another cigarette and sat dow

I lit another cigarette and sat down on one of the chairs outside the front door. In a little while Mrs Sype came out of the hous. She stood for a moment looking out across the hills, then she sat down in the other chair. Her dry eyes looked at me calmly.
'You're a detective, I suppoes,' she said
'Yes. I'm working for the company that insured the Leander pearls.'
She looker away. 'I thought would have peace here,' she said. 'That people would leave him alone.'
'He tried to keep the pearls. That was wrong.'
She turned her head quickly. She looked afraid.
I took the piece of paper out of my pocket and opened it.
There were, two hundred grand worth of murder.
'Peace?' I said. 'Nobody wanted to take away from him. But it wasn't enough for him.'
She looked slowly, hungrily at pearls. Her voice sounded dry and hard.
'Poor Wally ,' she said. 'So you did find them. You're kind of clever, you know. He killed an awful lot of fish before he learned how to do that.' She looked up into my face.
She said, 'I always hated the idea. But Wally had to do it.'
She smiled at me. I didn't smile back.
She said, 'You see, he once had the pearls, the real ones, and he felt they were his. But when he came out of prison, he couldn't find the place where he had hidden them.'
I felt an icy finger moving up and down my back.
Something-was it my voice?-said,'Huh?'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บุหรี่อื่นสว่าง และนั่งลงบนเก้าอี้นอกประตูด้านหน้า ในขณะที่น้อย Sype นางมาจาก hous เธอยืนอยู่ครู่มองข้ามเนินเขา แล้วเธอนั่งลงในอื่น ๆ ตาแห้งของเธอมองที่ฉันอย่างสงบ'คุณนัก ฉัน suppoes เธอกล่าวว่า' ใช่ ฉันทำงานที่ประกันไข่มุก Leander นั้น 'เธอ looker ไป 'ฉันคิดว่า จะมีความสงบที่นี่ เธอกล่าว 'คนที่จะทิ้งให้อยู่คนเดียว'' เขาพยายามเก็บไข่มุก ที่ผิด 'เธอเปิดศีรษะของเธออย่างรวดเร็ว เธอดูกลัวเอาชิ้นส่วนของกระดาษจากกระเป๋าของฉัน และเปิดมี แกรนด์น่าของฆาตกรรมสองร้อย'สันติภาพ' ฉันเคยพูด ' ไม่มีใครอยากได้จากเขา แต่มันไม่ได้พอเขา 'เธอมองช้า hungrily ที่ไข่มุก เสียงของเธอแต่เพียงแห่งแห้ง และแข็ง'ดีลลี เธอบอกว่า ' เพื่อให้คุณได้ค้นหา คุณฉลาดชนิดของ คุณรู้ว่า เขาฆ่าจำนวนมากปลาที่น่ากลัวก่อนที่เขาเรียนรู้วิธีการทำงาน ' เธอมองขึ้นไปยังใบหน้าของฉัน เธอบอกว่า, ' ผมขี้เกียจคิดเสมอ แต่ลลีก็จะทำการ 'เธอยิ้มที่ฉัน ฉันไม่ยิ้มกลับเธอบอกว่า, ' คุณดู เมื่อเขาไข่มุก คนจริง และเขารู้สึกว่า พวกเขา แต่เมื่อเขาออกมาจากคุก เขาไม่พบสถานที่ที่เขาได้ซ่อนไว้ ' ผมรู้สึกเป็นนิ้วน้ำย้ายขึ้นหลังบางสิ่งบางอย่าง-เป็นเสียงของฉันหรือไม่-ว่า 'Huh '

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมไฟบุหรี่อื่นและนั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ด้านนอกประตูหน้าบ้าน ในขณะที่น้อยนาง Sype ออกมาจาก Hous เธอยืนสักครู่มองออกไปทั่วเนินเขาแล้วเธอนั่งลงในเก้าอี้อื่น ๆ ตาแห้งของเธอมองมาที่ฉันอย่างใจเย็น.
'คุณนักสืบผม suppoes' เธอบอกว่า
'ใช่ ผมทำงานให้กับ บริษัท ที่ได้รับการประกันไข่มุก Leander. '
เธอ looker ไป "ผมคิดว่าจะมีความสงบสุขที่นี่" เธอพูด 'ที่คนจะปล่อยให้เขาอยู่คนเดียว.'
'เขาพยายามที่จะให้ไข่มุก นั่นเป็นเรื่องที่ผิด. '
เธอหันหัวของเธอได้อย่างรวดเร็ว เธอมองกลัว.
ฉันเอาชิ้นส่วนของกระดาษออกมาจากกระเป๋าของฉันและเปิดมัน.
มีสองแสนคุ้มค่าที่ยิ่งใหญ่ของการฆาตกรรม.
'สันติภาพ' ผมบอกว่า 'ไม่มีใครอยากที่จะไปจากเขา แต่มันไม่พอสำหรับเขา. '
เธอมองอย่างช้าๆอย่างกระหายที่ไข่มุก เสียงของเธอฟังแห้งและแข็ง.
'แย่เก่ง' เธอกล่าวว่า ดังนั้นคุณไม่พบพวกเขา คุณเป็นประเภทฉลาดของคุณรู้ว่า เขาฆ่ามากอันยิ่งใหญ่ของปลาก่อนที่เขาจะได้เรียนรู้วิธีการทำที่. ' เธอมองขึ้นไปบนใบหน้าของฉัน.
เธอกล่าวว่า "ฉันมักจะเกลียดความคิด แต่เก่งต้องทำมัน. '
เธอยิ้มมาที่ผม ผมไม่ได้รอยยิ้มกลับมา.
เธอบอกว่า 'คุณจะเห็นเขาเคยไข่มุก, คนจริงและเขารู้สึกว่าพวกเขาเป็นของเขา แต่เมื่อเขาออกมาจากคุกเขาไม่สามารถหาสถานที่ที่เขาได้ซ่อนพวกเขา. '
ฉันรู้สึกว่านิ้วน้ำแข็งเคลื่อนย้ายขึ้นและลงหลังของฉัน.
บางสิ่งบางอย่างนั้นมาเสียงของฉันได้อย่างไร -said, 'อืมมม?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันหยิบบุหรี่อีก และ นั่งลงบนเก้าอี้ด้านนอกของประตู เล็กน้อยในขณะที่คุณ sype ออกมาจาก Hous . เธอยืนอยู่สักครู่มองออกไปทั่วภูเขาแล้ว เธอนั่งอยู่ในเก้าอี้อื่น ๆ ตาแห้ง เธอมองผมอย่างใจเย็น
คุณเป็นนักสืบ ฉัน suppoes '
" เธอกล่าวว่า . ผมทำงานให้บริษัทที่ทำประกัน Leander ไข่มุก '
เธอถามออกไป' ฉันคิดว่า จะ มีความสงบที่นี่ ' เธอกล่าว . ' คนที่จะทิ้งเขาให้อยู่คนเดียว เขาพยายาม '
เก็บไข่มุก นั่นมันผิด '
เธอหันหัวของเธออย่างรวดเร็ว เธอดูหวาดกลัว
ฉันหยิบกระดาษออกมาจากกระเป๋า แล้วเปิดมัน
มีสองร้อยคุ้มค่า แกรนด์ ฆาตกรรม
'peace ? ฉันบอกว่า . . . ไม่มีใครอยากไปจากเขา แต่มันไม่พอสำหรับเขา . '
เธอมองอย่างช้าๆหิวโซที่ไข่มุก น้ำเสียงเธอดูแห้งและแข็ง
'poor วอลลี่ , ' เธอกล่าว . ' คุณเจอพวกเขา คุณเป็นคนฉลาด คุณก็รู้ เขาฆ่ามากอันยิ่งใหญ่ของปลาก่อนที่เขาจะได้เรียนรู้วิธีที่จะทำอย่างนั้น เธอมองขึ้นบนใบหน้าของฉัน
บอกว่า ' ฉันเกลียดความคิด แต่วอลลี่ต้องทำมัน . '
เธอยิ้มให้ฉัน ผมไม่ยิ้มกลับ
เธอกล่าวว่า ' คุณ เห็น เขา เมื่อ มี ไข่มุก อันที่จริงและเขารู้สึกถูกของเขา แต่เมื่อเขาออกมาจากคุก เขาไม่สามารถหาสถานที่ที่เขาซ่อนไว้ '
ผมรู้สึกเย็นฉ่ำนิ้วย้ายขึ้นและลงกลับของฉัน .
สิ่งที่มันเสียงของฉัน ? - พูด 'huh ?